واضح آرشیو وب فارسی:عصر قانون: عصر قانون _ سرویس سیاسی: چندی پیش بود که محمد رضا باهنر،اصولگرای سنتی و نایب رییس مجلس نهم سخنانی را عرضه داشت که مجموع آنان فقط یک تنیجه قطعی حاصل می آمد:”ورود تندرو ها به مجلس ممنوع”.این سخنان همگان را بر آن داشت که به طرق مختلف معنای لفظ تند رو را در ذهن ایشان کشف کنند و حتی برخی تا آنجا پیش رفتند که گویا نایب رییس مجلس کاملا از موضوعات و اقدامات اخیر عده ای که براحتی میتوان آنان را تند رو خواند،آگاه است و این آگاهی به حدی رسیده که حتی وی که برخی او را با سابقه ترین و موثرترین فرد در پارلمان ایران می دانند،بر آن داشته شده است که با توسل به این سخنان موضع خود را نسبت به آنان شفاف سازی کند و بدین وسیله پیش بینی شده بود که روزنه هایی از امید به بهبودی هرچه بیشتر در وضع فعلی مجلس دیده شود. به گزارش سرویس سیاسی عصر قانون ،وی در بخشی از سخنان با باشگاه خبرنگاران اما با اشاره به اینکه”مثلا زمان جنگ حملات متعددی بود و ما بعضا از آن ها خبر داشتیم و در عین حالی که به فرماندهان جبهه صددرصد اعتماد داشتیم دلواپس بودیم بنابراین دلواپسی لزوما در مقابل اعتماد قرار نمی گیرد، می شود اعتماد داشت و دلواپس بود که دلیلش مکار بودن رقیب است اما گاهی دلواپسی بیشتر می شود و رنگ و بوی عدم اعتماد می گیرد، در حالی که نباید به تیم مذاکره کننده بی اعتماد بود آن ها نیاز به پشتیبانی و وحدت دارند که نهایتا سیاست های مذاکره یک جا جمع می شود و یک تصمیم واحد گرفته می شود.”اماراتی را در رابطه با سخنان قبل از این خود آشکار کرد که میتوان اینها را قرینه ای بر تبیین هرچه بیشتر تند رو ها دانست. اما نکته ی اصلی این مطالب و سخنان محمد رضا باهنر اینجاست که وی در جایی ورود تندرو ها را به مجلس ناروا میداند و در بخشی از سخنان دیگرش این چنین نتیجه حاصل میشود که اصلاح طلبان میانه رو نیز نباید به مجلس راه پیدا کنند. هر عقل سلیمی از جمع این دو تیجه فقط یک نتیجه میتواند بگیرد و آن اینکه نایب رییس مجلس که خود یک اصول گرای کلاسیک است اصلاح طلبان را تندرو میداند و اینکه وی این را به هر دلیل ممکن صریحا در سخن نیاورده اصلا ناقض این نتیجه گیری نیست.و این نتیجه قاعدتا همه ی پیش بینی ها مبنی بر اینکه اقدامات متعدد از سوی تندرو ها متوقف شود را منتفی میسازد.اما با کمال احترام به ایشان باید افزود که نکات بسیاری در این سیاق تفکر قابل تامل است. در ادامه اینکه اولا صریح نبودن و ابهامات فراوان اظهارات ایشان علاوه بر اینکه موضع خود ایشان را نسبت به جبهه مورد نظرشان تحت شعاع قرار میدهد،میتواند تفاسیر مختلفی را درپی داشته باشد.شجاع بودن از ویژگی های یک سیاست مدار است و سیاسی کاری در اظهارات به هیچ وجه یک مزیت محسوب نمی شود! و در ثانی باید به این نکته توجه کرد این سخنان برچه مبنایی زده میشوند و اینکه آیا واقعا ایشان همه ی اقدامات اخیر قانونی و غیر قانوی و حتی معارض با فرمایشات رهبری از سوی جبهه پایداری و دلواپسان را نادیده میگیرد و اصلاح طلبان را تندرو میخواند؟ اصولا تندروی در ذهن ایشان چه معنایی را متبادر می کند که دست به بیان چنین سخنانی زده اند؟! و در نهایت اینکه برای محمد رضا باهنر دو راه بیشتر باقی نمی ماند که عبارت اند از:پیوستن به جبهه پایداری و یا پیش گرفتن راه اعتدال گرایان. اصولگرایان سنتی میان دو راهی تندروی و اعتدال باقی مانده اند و گاها در این بین جابجا می شوند، اما این اگر این طیف هرچه سریعتر تکلیف خود را مشخص نکند، قطعا شکست سنگین تری نسبت به پیوستن به تندروها متحمل شد! آنچه که تاکنون مشهود می باشد ان است که این گروه فعلا علاقه بیشتری به تندروهای محافظه کار دارند! انتهای پیام/
یکشنبه ، ۱۰آبان۱۳۹۴
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: عصر قانون]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 13]