محبوبترینها
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
پروازهای مشهد به دبی چه زمانی ارزان میشوند؟
تجربه غذاهای فرانسوی در قلب پاریس بهترین رستوران‌ها و کافه‌ها
دلایل زنگ زدن فلزات و روش های جلوگیری از آن
خرید بلیط چارتر هواپیمایی ماهان _ ماهان گشت
سیگنال در ترید چیست؟ بررسی انواع سیگنال در ترید
بهترین هدیه تولد برای متولدین زمستان: هدیه‌های کاربردی برای روزهای سرد
در خرید پارچه برزنتی به چه نکاتی باید توجه کنیم؟
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1828494074
حضرت صاحب الزمان(عج) جوان پسند است
واضح آرشیو وب فارسی:جهان نیوز: آیت الله قرهی در درس اخلاق اخیر خود گفت: نکته ای بسیار مهم سیر و سلوک الهی این است که مرحله مراقبه، تمامی ندارد و تا آخر عمر باید در مراقبه بود.به گزارش خبرگزاری مهر، سیصد و بیست و چهارمین جلسه درس اخلاق آیت الله قرهی برای علاقه مندان در پی می آید؛ امتحان روح، خطورات ربّانی و یا شیطانی! ذوالجلال و الاکرام، راکب این مرکب، یعنی؛ روح، که راکب جسم انسانی است را، در مرحله نخست، هم به خواطر، مبتلا کرده است و هم امتحان، در این ابتلا. اولیای خدا بیان میفرمایند: یک جنگ دائمی، بین خواطر انسانی، وجود دارد و این خواطر، برای عمل، عاملند، لذا اول مطلب، این است که حال انسان، در خواطر، شناخته میشود. یعنی؛ اگر کسی بخواهد خودش را محک بزند که ببیند حالش چه حالی است!؟ ببیند افعال، کردار، روش ومنشش چگونه خواهد بود. یعنی؛ باید اول، نگاه کند، خواطر او، چه خواطری است، گاه، این خواطر نفسانی و شیطانی است، که اگر این حال بود، طبعاً افعال و کردارش، شیطانی میشود. اگر این خواطر ربّانی و ملکی بود، افعال او را هم ملکی و ربّانی میکند. پس؛ حال افعال و کردار انسان، به حال آن خطوراتش برمیگردد. منشأ و مبدأ همهی اعمال، خواطر است، لذا اولیای خدا، عرض کردیم، بیان میفرمایند: اگر انسان، ذهن را، کنترل کند، آن موقع، فعلش، فعل الهی میشود و معلوم میشود، مهمتر از خود فعل، نیّت فعل است، فرمودند: «انّما الاعمال بالنیات». قوّه عاقله(جنود رحمانی) یا قوّهی وهمیّه(جنود شیطانی)! یعنی؛ آنچه بر ذهن گذشت، انسان را میکشد و به سمت ذهن خودش میبرد و افعال و کردارش را رقم میزند! لذا اولیای خدا بیان میکنند: اگر این ذهن، در قاعده ملکی و ربّانی قرار گرفت، قوه عاقله است، امّا اگر این ذهن، به سمت مطالب شیطانی و نفسانی، رفت، دیگر قوّهی عاقله نیست، بلکه قوّهی وهمیّه است. وهم، یعنی؛ حقیقت خارجی ندارد و تو را گرفتارت میکند و نتیجهاش این میشود که انسان، از آن مقام انسانیت «لقد خلقنا الانسان فی احسن تقویم» میافتد، لذا اینطور میشود تقسیم کرد که یا انسان، با وهم دارد زندگی میکند یا با آنچه خطورات ملکی و ربّانی است که عقل است. خصوصیت عقل سلیم این است که امام صادق(ع) فرمودند: «العقل ما عبد به الرحمان» امّا مابقی، توهّم و تصوّر است آن هم تصوّر باطل. تعبیر دیگر علماء، این فراز آیهی قرآن است که بیان فرمودند: «کسراب بقیعة» [۱] این مثل سراب میماند و انسان را به یک مقام حقیقی نمیرساند. لذا یکی از اسامی روزقیامت، «یوم الحسرة» است، به این نکته توجه کنید، گرچه بیان کردند: حتّی مؤمنین حسرت میخورند که چرا در دنیا آنطور که باید و شاید عمل صالح انجام ندادم و ای کاش میتوانستم در دنیا بیشتر توشه بردارم، اما حقیقت «یوم الحسرة» که دائمی است، عندالاولیاء و عرفاء، مال کسانی است که در وهم سِیر کردند و عمل آنها عمل فاسد است! لذا بشر، غفلت میکند و دردنیا، مراقب نیست و ذهنش را کنترل نمیکند و اینجاست که بعضی از اعاظم ما بیان میکنند: یادش رفته که دائم، دو سپاه، مقابل هم هستند؛ یکی سپاه الهیِ فرشتگان و دیگری لشگر نفس دون است. یعنی؛ این دو قوه عقلیّه و وهمیّه که یکی جنودالله، عقل و یکی هم جنود شیطان، وهم است و اولین جایی که باید تصرف کنند، مرکز فرماندهی است، مرکز فرماندهی انسان، ذهن است، اگر توانستند ذهن را کنترل کنند، افعال و کردار انسان به دست آنها است. نگارش اولیاء خدا، نسبت به دو انسان؛ انسانی که در خواطر ربّانی است و انسانی که در خواطر شیطانی است، اینطور است، و افعال آنها نیز، بر اساس تصرّف دو قوه عقلیه و وهمیه، شکل میگیرد ورقم میخورد. لذا اگر خطورات ذهنی آنها خطورات ملکی و ربّانی شد دیگر این افعال و کردار، افعال عقلای عالم، میشود «العقل "عینه "عُبِداللّه تبارک و تعالی وعرّف اللّه تبارک و تعالی. آنکه عاقل است، عارف و عابد است. نفس مطمئنّه، حاصل تسلّط جنود رحمانی بر نفس پس وقتی این ذهن، در تصرف عقل و به تعبیر اولیاء خدا و متخلّقین به اخلاق الهی، در تصرف سپاه خدا، قرار گرفت، دیگر افعال او افعالی الهی میشود و دستش و چشم و گوش وتمام اعضاء و جوارح او خدایی میشود، یدالله میشود، عین الله میشود، أذن الله میشود، لذا مردان خدا همین اند، اینکه گاهی با یک نگاه نافذشان، بعضی را به سمت دین، برگرداندند، همین است، چهره آنها، چهره ی الهی میشود، به خاطر همین، میفرمایند: «النّظر الی وجه العالم عبادة» که عرض کردیم، آن عالمی که عاقل وعابد است، عالم بما هو عالم، نه آنکه فقط، یک درسی خوانده باشد، آن علمای ربّانی و صاحب نفَس که نظر به وجه آنها، عبادت میشود. لذا گاهی انسان، یک روایت را میشنود و گاهی میخواند، امّا وقتی، آن صاحب نَفَس، این روایت را می گوید، در عمق جان انسان میرود! چرا؟ چون، ذهن آنها وقتی تحت سیطرهی خواطر ملکی و ربّانی قرار گرفت، افعال و کردار آنها هم ملکی و ربّانی می شود، یعنی؛ وجود آنها می شود خلیفه الله و حال آنها، الهی می شود. لذا اولیاء خدا و متخلّقین به اخلاق الهی، بیان می کنند: اگر جنود خدا، به ذهن، تصرف پیدا کرد، صاحب نفس می شود ونفس، الهی و مطمئنه میشود «یا ایّتها النّفس المطمئنّه إرجعی إلی ربّک راضیة مرضیة» یعنی؛ هم پروردگار عالم، از او راضی است و هم او، راضی است! این یک قاعده عجیب است! «فادخلی فی عبادی وادخلی جنتی» دیگر متعلّق به پروردگار عالم، میشود، نه به جنّات کار دارد، نه به رضوان، میشود متعلق به خدا، خدا او را، برای خودش، انتخاب می کند. امّا اگر شیطان، مسلّط شد، این تسلط شیطان، او را گرفتار و بیچاره می کند، طبعاً تمام افعال و کردارش، تحت سیطرهی حزب شیطان در می آید. اصناف انسانها شبیه به چهارپایان! وجود مقدس پیغمبر اکرم محمد مصطفی(ص) بیان فرمودند: «خلق اللَّه الإنس ثلاثه أصناف» خدا انسان ها را سه صنف، خلق کرده است، این روایت، عجیب است، توضیحات عالی را عرفا، بیان کردند که به فضل الهی، میخواهم امشب، خدمتتان عرض کنم، نکات بکری دارد و تمثیل هایی که اولیاء خدا و عرفا زدهاند، غوغا و محشر است. پیامبر اکرم(ص) میفرماید: خدا، انسان را سه نوع خلق کرد، «صنف کالبهائم» یک عدّه از اینها، مثل چهارپا هستند که تعبیر قرآن کریم و مجید الهی است که بارها هم عرض کردیم، میفرماید: «کالانعام بل هم اضل» خلقت اینها اینطور است، بهائم هستند، پروردگار عالم در مورد خلقت اینها که اینطور هستند، حالشان دگرگون میشود و از حال انسانی خارج میشوند، در سوره اعراف آیه ۱۷۵ میفرماید: «لهم قلوب لا یفقهون بها و لهم اعین لا یبصرون بها» صنف بهائم این حال را دارد که مثل چهارپا و بدتر هستند و قلوب اینها طوری است که دیگر هیچ چیزی را نمیفهمند هرچه بگویی واستدلال کنی، درک نمیکنند، لا یفقهون یعنی این، چون فقه به معنی ادراک و فهم و شعور است دیگر با استدلال عقلی با برهان با او صحبت کنی، نمیفهمد، متوجه نیست آنکه حالش، حال بهائم، شد، البته، ای کاش بهائم بود در باب سقوطش دیگر انتها ندارد، «بل هم اضل» است. رتبه اسفل، سقوط، در چاه بی انتهاست! یک موقعی انسان، در مقام احسن است «لقد خلقنا الانسان فی احسن تقویم» یک موقعی هم، اسفل میشود «ثم رددناه أسفل سافلین» از سفلی به اسفل میرود یعنی؛ مدام پایین میرود تا جایی که میگوید: اضل «کالأنعام بل هم أضلّ» دیگر به تعبیر قرآن کریم و مجید الهی سقوط میکند و در آن چاه ویل میافتد، عرفای عظیمالشأن، چاه ویل را، به چاه بی انتها، تعبیر میکنند، یعنی؛ اصلاً انتهای آن معلوم نیست. لذا در مسئله جهنّم، تعابیری هم در باب روایات داریم که واقعاً بعضی از این روایات، جدّاً شکننده است، به قول ملّای نراقی صاحب جامع السعادات، آن مرد الهی و عظیمالشّأن میفرماید: بعضی از این روایات، فقط خواندنشان، انسان را زودتر از موعد، پیر میکند، از بس شکننده است. لذا اولیاء الهی، وضع را متوجّه میشوند و میفهمند و حالشان، حال خوشی است، نسبت به عالم برزخ و اخری ادراکات دارند، فلذا وحشت دارند و تعبیر به این میکنند که انسان زودتر از موعد، پیر میشود، اولیاء خدا گاهی با همین چشم فیزیکی و نه چشم معنوی و یا به تعبیری، چشم باطن، بلکه با همین چشم فیزیکی، آن چه که به ظاهر، نادیدنی است را میبینند. حال انسانی داریم یا جسم انسانی! گرچه، نکته ای را بگویم، خیلی قشنگ است، نکتة من النکات است، خدا رحمت کند آن مرد الهی و عظیمالشأن، آقامعلّم دامغانیآن عارف بالله و رفیق شفیق امام راحلمان را، ایشان میفرمود: این که در شعرمیگویند: آنچه نادیدنی است آن بینی، این اشتباه است، اتّفاقاً اگر انسان، بما هوانسان باشد، باید ببیند! از بس قاعده برعکس شده، می گوییم آن چه که نادیدنی است میبیند. نه، برعکس است. حالا آن ها که اولیاء خدا بودند و میدیدند، تعبیر می فرمودند: ما نمی بینیم، ما از مقام انسانیت خودمان ساقط شدیم، حال انسانی نداریم فقط جسم انسانی داریم - حالِ انسانی با جسم انسانی دو چیز است- ما جسم انسانی داریم، لذا باور این مطلب، برای ما سخت است، بعد تازه دعوت میکنیم که آقا بیا و ببین که اگر مثلاً به این مراحل رسیدی، آن چه نادیدنی است می بینی! اگر بناست خلیفه الله باشد، باید عمق زمین و هم آسمانها را، ببیند، و این اعجاز بزرگ خداست که در این جرم صغیر که امیرالمؤمنین(صلوات اللّه و سلامه علیه) در نهج البلاغه میفرماید: «أتزعم أنّک جرم صغیر» آیا تو فکر میکنی، همین جسم کوچکی؟ در حالی که در درون تو غوغاست، تو انسانی و باید بفهمی انسانی، فقط این گوشت و پوست و دو تا پا و دو تا دست و دو تا چشم و زبان و... نیستی، تو غوغایی، مطالبی درون تو نهفته است. انسان فقط فیزیک نیست و این اعجاز بزرگ خداست، اگر به من و شما بگویند: اعجاز بزرگ پروردگارعالم چیست؟ باید بگوییم: این که در این جسم به ظاهر کوچک، غوغایی را بر پا کرده تا بتواند به عنوان خلیفه الله بر عالم هستی تسلّط پیدا کند، این مطلب خیلی عجیب است. لذا یک قسم میشوند مثل چهارپایان، وقتی مثل حیوان، انسانی که درک نکند، متوجّه نشود، گرفتار میشود و دائماً غرق لذّتهای دنیوی و شادیهای زودگذر و درعیش و عشرت و در دنیاطلبی سیر میکند، اینها کالبهائم هستند، همّ و غمّشان این است که کار کنند تا چیزی به دست بیاورند که دور هم باشیند که بزنند و بکوبند و بخورند و ... امّا اولیاء خدا میگویند: حتّی اگر کار میکنی به نیّت «الکاسب حبیب اللّه» و این که پروردگارعالم فرموده: از تو حرکت، از من برکت واین که پروردگارعالم خوشش نمیآید، کسی روزش به بطالت بگذرد، پیامبر اکرم(ص) فرمود: «ابغض الناس عند اللّه بطال النّهار و جیفه اللیل» مبغوض ترین انسانها نزد پروردگارعالم آن کسی است که روزش به بطالت بگذرد و شب هم مثل مردار بخوابد و حتّی دو روزش مثل هم باشد، که اگر اینگونه شد، او مغبون و بیچاره است و به تعبیر عامیانه، گرفتار است، یعنی؛ دیروز شما باید خیلی بهتر از پریروزتان و امروزتان خیلی بهتر از دیروزتان و فردا خیلی بهتر از امروز باشد و... و. ، انسان باید این طور باشد و الّا دیگر انسان نیست. حال سؤال ایناست که چرا در آن روایت شریف، اوّل میفرماید: «خلق اللّه»؟ یعنی؛ پروردگارعالم یک عدّه را این طور، خلق کرده وخودشان گناه ندارند؟ که توضیحاتش را خدمتتان عرض میکنم. جسمشان مثل انسانهاست ولی روحشان مانند ارواح شیطانی است گروه دوّم را میفرماید: «و صنف اجسادهم اجساد بنی آدم و ارواحهم ارواح الشیاطین» خیلی درد است، گروه دوّم، گروهی هستند که جسمشان مثل انسانهاست و زاد و ولد هم دارند و ازدواج هم میکنند، به صورت ظاهر، شاید، خیلی با احترام هم بر خورد میکنند، امّا، بزرگان میگویند: تمثیل برتر برای ارواح شیطانی، چهره نفاق است، منافق، در حقیقت، همان کسی است که حالش حال شیطان است، روح او روح شیطانی است، چون صورت ظاهر در بین مردم خیلی هم شیک میگردد و شیک هم سلام میکند، خیلی هم عالی، رفتار و کردار، انجام میدهد امّا الهی نیست، حالش حالی است که بتواند دعوت به بدیها و پلشتیها و زشتیها و ... کند، این از خصوصیت منافقین است. برترین مصداق روح شیطانی، منافق است سلطان العارفین، محوم ملّا فتحعلی سلطانآبادی آن آیت حق، تبیین میفرماید: اگر شعبهای از نفاق در دل انسان به وجود بیاید، حال انسان را حالی میکند که روح او روح شیطانی میشود. ابوالعرفا، آیتالله العظمی ادیب تبیین میفرمودند: آنکسی که ریشه نفاق را از دل خود نکَند، بیچاره است، چون انسان، خودش احساس میکند، و بزرگان فرمودند: هر کسی خودش متوجه میشود که در وجودش ریشهی نفاق وجود دارد یا خیر و نشانهاش این است که آیا حال عبادت، در خلوت و جلوت، یکسان است یا خیر؟ اگر در خلوت، بیحالی و به شهادت قرآن «کسالی» و با کسالت هستی، وخیلی نسبت به نماز و روزه و صدقه و انفاق و... حال خوشی نداری و کسلی، ولی نعوذبالله وقتی در جمع قرار گرفتی، حال دیگری داری! وامصیبتا! این یعنی؛ ریشه نفاق، لذا باید حال او خلوت و جلوتت یکسان باشد. جوانان عزیز دقت کنند، اولیاء الهی و بزرگان، این مطلب را، بویژه، در جوانی میبینند که اگر این حال را در جوانی، درخودش تأمّل کند و ریشه آن را از بین ببرد، آنوقت است که خواطر نفسانی او هم، براساس این مطلب بوجود میآید یا همان خواطر ملکی که عرض کردیم، اگر این خواطر در ذهن حکومت پیدا کند و خواطرش ربّانی و ملکی گردید و جنود الهی، فرماندهی یعنی؛ ذهن را تصرف کرد و صاحب نفس او گردید، حال همهی اعضا و جوارح، حال الهی و ربّانی و خدایی می شود. وقتی می گوییم: یدالله یا اذن الله یا عین الله و ... نه اینکه خدا می شود؟ اشتباه نشود، یعنی؛ بنده ای می شود که خدا فرمود: «عَبدی اَطِعنی حتّی أَجعلَک مثلی»، تمام حالات و رفتار او الهی می شود. لذا اینجاست که اولیای الهی می فرمایند: تسخیر آسمانها از آن اوست و از اینجا بر همهی عالم مسلّط است واینجاست که امیرالمؤمنین(صلوات اللّه و سلامه علیه) میفرماید: «أتزعم انّک جرم صغیر» تو فکر نکن جرم کوچکی، تو غوغا و محشری، تو بزرگترین اعجاز ذوالجلال والاکرام، در خلقتی و میتوانی به همه عالم تسلّط داشته باشی. برهفت آسمان و زمین و همه مطالب و طومار هستی به دست تومیافتد. همان که بارها در مباحث مثال زدم، آن کنز خفی، آیت الله مولوی قندهاری فرمودند: وقتی آیت الله العظمی آقا سید ابوالحسن اصفهانی، آن مرجع عظیم الشّأن، که توقیع، از جانب امام زمان(عج) دارد، فرمودند: آشیخ محمدحسن! میخواهی بدانی تسخیر عالم یعنی چه؟ عرض کردم: بله آقا. این پیرمرد، با سرعت عجیبی مانند جوان، دستشان را باز کردند و فرمودند: حالا نگاه کن. زیر بازوی آقا را یک لحظه نگاه کردم، مدهوش شدم که آب به صورتم زدند و فرمودند: آشیخ محمد حسن! نتوانستی ببینی. آیت الله مولوی فرمودند: والله در همان یک لحظه، دیدم تمام کهکشانها و تمام عالم، زیر بازوی این سید است. «سخرلکم ما فی السماوات و الأرض» . در حصن حصین الهی سومین گروهی که پیامبر اکرم(ص) میفرماید این است: «وصنف فی ظلّ اللّه یوم لاظل الّا ظلّه» سومین گروه کسانی هستند که در سایهی پروردگار عالم هستند، یعنی؛ آنها هر چه انجام میدهند، در حصن حصین الهی هستند و همهی افعال و کردارشان بر اساس خطورات ربّانی است که بر ذهنشان تسلّط پیدا کرده است و حالشان ظلّ الله میشود. یعنی؛ در سایهی خدا هستند و جز سایهی خدا چیزی نمیبینند لذا همهی مطالبشان، الهی، میشود. خیلی عجیب است که این انسان، در مرحلهی نخست، فراموش کرد که باید وهم و خیال را کنترل کند، این مسئلهی شیطانی نفس را کنترل کند، وضعیتش را کنترل کند و بداند که این نفس گرفتارش میکند، اگر فعلی مسبوق به اعمال زشت بود، طبعاً بداند تمام اینها در مسئلهی شیطان است و شیطان است که او را گرفتار میکند. بدترین صنف انسانی نکته این است، آقایان بیان میکنند: بین این سه صنف انسانها، آن که جسمش، جسم انسانی و ارواحشان، ارواح شیطانی است، یعنی دستهی دوم بدتر ازکالبهائم یعنی؛ دستهی اول هستند. چون این ها در مسئلهی آرزوهایشان، آرزوهای شیطان است. چرا شیطان را به خون در بدن انسان تشبیه کردند؟ پیغمبر اکرم(ص) فرمودند: «إِنَّ الشَّیْطَانَ لَیَجْرِی مِنِ ابْنِ آدَمَ مَجْرَى الدَّمِ» [۲] شیطان، مانند خون، در بنی آدم جاری است. اولیای الهی فرمودند: یعنی؛ شیطان هر لحظه در کمینگاه است و هر لحظه نفس را گرفتار می کند. اوست که به بعد نفاق گرفتار می شود و همان آیه شریفه را استفادهمیکنند، که در سوره اعراف آیه ۱۶ و ۱۷ آمده که ابلیس ملعون، بیان کرد: «لَأَقْعُدَنَ لَهُمْ صِراطَکَ الْمُسْتَقِیمَ ثُمَّ لَآتِیَنَّهُمْ مِنْ بَیْنِ أَیْدِیهِمْ وَ مِنْ خَلْفِهِمْ وَ عَنْ أَیْمانِهِمْ وَ عَنْ شَمائِلِهِمْ وَ لا تَجِدُ أَکْثَرَهُمْ شاکِرِین»، من در کمین کسانی که میخواهند در صراط مستقیم باشند، می نشینم. این ها دارند در صراط مستقیم تو می آیند، من هم در آن صراط نشسته ام و بعد جلو می آیم، چگونه؟ از پیش روی آن ها، از پشت سرشان، از سمت راست، از سمت چب، به آن ها می تازم و آن ها را رها نمی کنم. لذا اولیاء خدا می گویند: منظور از «مَجْرَى الدَّمِ» که بیان فرمودند، همین است؛ یعنی شیطان، به هیچ عنوان انسان را رها نمی کند. لذا اگر در آرزوها مراقبه نکردی و ذهن را که تحت سیطره خواطر نفسانی و یا ربّانی قرار بگیرد، مواظبت نکردی؛ شیطان تسلّط پیدا می کند و مثل خون که در تمام اعضاء و جوارح (از انگشت پا تا فرق سر) جاری است، در همه جا وجود دارد و این طور بر انسان مسلّط شده و او را گرفتار و بیچاره کرده و زمین می زند. یکی از دلایل زمین خوردن توسط شیطان این زمین زدن های شیطان فقط از یک مطلب به وجود می آید و آن هم این است که آرزوها را برای انسان، بزرگ می کند. این آرزوها انسان را بیچاره می کند، طوری که امورش به دست شیطان می افتد. وجود مقدّس مولی الموالی، امیرالمؤمنین، اسدالله الغالب، علی بن أبی طالب بیان می فرمایند: «مَن جَرى فی عِنانِ أملِهِ جری شیطان فی کلّ عمله»، هر کسی که زمام آرزوهایش را رها کرد، این جاست که شیطان می آید و در هر عمل او جاری می شود. لذا اگر آرزویت را کنترل و مراقبه نکردی، شیطان می آید و همه مطالب را از انسان می گیرد و بر او مسلّط می شود. امیرالمؤمنین در روایت دیگری - که ملّای نراقیذیل آن می فرمایند: من این را هر روز برای خودم تکرار می کنم؛ یعنی معلوم می شود خیلی مهم است - می فرمایند: «الأملُ سُلطانُ الشَّیاطِینِ علی قُلُوبِ الغافِلِینَ» [۳]، آرزوی دور و دراز، مایه چیرگى شیطان ها بر دلِ غافلان است. عنوان تسلّط ابلیس ملعون هم نیست، بلکه به شیاطین اشاره می کنند؛ یعنی شیطان های انس و جنّ. اگر آرزوی مطالب دنیوی کردی، تسلّط شیاطین جنّ و انس بر تو به وجود می آید. نکته بسیار مهم سیر و سلوک الهی این جا حضرت دارند یک هشدار هم می دهند، می فرمایند: نباید غفلت کنید، اگر غفلت کنید، تمام است. علّت این که انسان به وهم و خطورات نفسانی و شیطانی دچار می شود، غفلت است که در آن صورت تسلّط شیطان، حتمی است و تو را گرفتار و بیچاره می کند. لذا این که بارها بیان کردم: اولیاء خدا مدام از مراقبه حرف می زنند، همین است. اصلاً این مطلب نکته بسیار مهم سیر و سلوک الهی است و آن این است: تنها مرحله ای که تمامی ندارد، مراقبه است. برخی چیزها مرتبه و مرحله ای دارد که با طی کردن آن به مرحله دیگر می رسید (همان مراتب سبعه انسانی که آیت الله العظمی شاه آبادیدر شذرات هم آن ها را بیان فرمودند)، ولی تنها مسئله ای که هیچ موقع انتها ندارد، مراقبه است. مراقبه، نهایت ندارد و این طور نیست که بگوییم: من مرحله مراقبه را طی کردم و دیگر تمام شد و به مرحله دیگری رسیدم. مراقبه، همیشگی و دائمی است، تا لحظه مرگ هم انسان باید مراقبه داشته باشد. ضمانتی برای اجابت دعای عاقبت به خیری لذا این که اولیاء خدا می فرمایند: بالاترین دعا، دعای عاقبت به خیر شدن است، منشأ آن، همین مراقبه است. می گویند: اگر مراقبه نکنیم، معلوم نیست که عاقبت به خیر شویم. اولیاء خدا کد بسیار مهمّی در این زمینه می دهند و می گویند (مولانا العارف، علّامه حسن زاده آملی(ادام اللّه ظلّه الوارف) این مطلب را بیان فرمودند که معلوم شد از شیخنا الاعظم، حضرت مفید عزیز((عج) هست و اسّ و اساس را ایشان فرموده اند) : اجابت دعا، ضمانت دعا نیاز دارد. ضمانت دعای عاقبت به خیر شدن، مراقبه است. مراقبه هم حدّ و نهایت ندارد. اولیاء خدا وقتی به مراتب و مراحلی رسیدند، مراقبه هایشان هم مراقبه های ویژه است. تصوّر می کنید مراقبه ای که آیت الله العظمی بهجت می کردند و یا مراقبه ای که اعاظم و بزرگانی که الآن هستند، انجام می دهند؛ با مراقبه امثال بنده یکی است!؟ اتّفاقاً مراقبه آن ها، مراقبه ویژه است. چون آن کسی که طیّ مراحل کرد، بیشتر باید بترسد که نکند یک موقع سقوط کند و عاقبت به خیر نشود. این ها را باید جدّی بگیریم و در آن ها تأمّل کنیم. شروع تسلّط شیاطین بر انسان از کجاست؟ لذا اگر به کوچکترین مطلب، غفلت ایجاد شود، دیگر تمام است، «الأملُ سُلطانُ الشَّیاطِینِ علی قُلُوبِ الغافِلِینَ». وقتی غافل می شوی، تازه آرزوها شروع می شود و معلوم می شود که شیاطین، تسلّط پیدا کردن بر انسان را از آرزوها شروع می کنند. حضرت دارند کد می دهند و به من و شما نسخه می دهند که مراقب باشیم و دقّت کنیم. اگر غافل شدی، شیطان از آرزو شروع می کند و انسان را بیچاره می کند. این یک نکته بسیار مهم است. باید مواظبت کرد. برای همین است که وجود مقدّس امام صادق(صلوات اللّه و سلامه علیه) فرمودند: «إِنْ کَانَ الشَّیْطَانُ عَدُوّاً فَالْغَفْلَةُ لِمَا ذَا» [۴]. حضرت «إن» شرطیّه را بر سر «کان» می آورند (نه «یکون»)، چون وقتی بر سر «کان» آمد؛ یعنی گذشته، حال و آینده. این بعد ادبی فرمایش حضرت است. حضرت می فرمایند: اگر می دانید که از گذشته، شیطان، دشمن شما بوده و الآن و آینده هم هست؛ پس غفلت برای چیست!؟ در این جا هم با «فاء» ادامه مطلب را بیان می کند. همان طور که بیان کردیم: گاهی یک کلمه واحد، معانی مختلفی دارد؛ حرف هم از کلمات است، حرف فاء، معانی مختلفی دارد، ابن فارس و سیبویه و ... گاهی تا هفت معنا برای آن تبیین کردند. یک معنای آن «پس» و یکی هم «تحقیقاً» است که باید از این دو معنا برای این جا استفاده کنیم. پس معنی تحت اللفظی «فَالْغَفْلَةُ لِمَا ذَا» در روایت فوق می شود: پس به تحقیق غفلت چرا!؟ یعنی مراقب باش، اگر غفلت کنی، تمام است. «لماذا» چرایی که در این جا می آورند؛ یعنی مگر می شود!؟ «لماذا» بعد از «کان» ضمن این که سؤالی است، امّا معنی چرایی هم می گیرد. یعنی سؤالی که درون خودش، جواب هم هست. چرا باید غفلت کنی!؟ باید حتماً هوشیار باشی، باید مراقبه کنی. اگر مراقبه کنی، آن وقت پیروزی. چون شیطان، عدو و دشمن است و فریب می دهد. نکات عجیبی در این زمینه هست از جمله تمثیل هایی که اولیاء خدا زدند و دو داستانی که بیان کردند که إن شاءالله در جلسه بعد بیان خواهم کرد. نسخه ای که اولیاء می دهند، بسیار مهم است. چون بارها بیان کردم، روش اخلاق باید علمی الهی باشد که بدانیم چگونه باید جلو برویم. به قول ابوالعرفا، آیت الله العظمی ادیبو یکی دیگر از اولیاء خدا، انسان باید دستش را در دست ولیّ خدا بگذارد و مانند بچّه ای که تا تی، تا تی، راه می رود، آن گونه در مطالب اخلاق و سیر و سلوک الهی قدم نهد. جالب این است: امام راحل عظیم الشّأنمان در سال ۱۳۴۰ در درس اخلاقشان، به آقایان و روحانیون و طلبه ها می فرمودند: حتّی شما نمی توانید به خودی خود جامع السّعادات را بخوانید. اگر هم بخوانید، چیزی درک نمی کنید و متوجّه نمی شوید. ادراکات، این است که انسان در محضر اولیاء خدا زانوی تلمّذ بزند و بفهمد. اگر انسان، گام به گام با بزرگان و اعاظمی مانند ابوالعرفا، ملّای نراقی، ملّا محسن فیض کاشانی، آیت الله خوشوقت (آن عزیزالله و عزیز الحجّه) و ... برود؛ این جاست که به اشتباه نمی افتد و زودگذر نیست و مراقبه اش هم مراقبه حقیقی خواهد بود. تلاش همه بزرگان برای غلام شدن! یکی از راه های دیگر که آن هم مثل مراقبه - که بیان کردیم: تا آخر عمر، هیچ موقع نباید فراموش شود و مرحله ای نیست که بگوییم: آن مرحله را طی کردیم و تمام شد - همیشگی است؛ توسّل است. با توسّل، انسان می تواند این مراحل را طی کند. توسّل به حضرات معصومین(ع)، کارگشاست، به خصوص توسّل به وجود مقدّس آقا جانمان، حضرت حجّت(عج)) و اتّصال به آن حضرت، به واسطه والده مکرّمه و معظّمه شان، آن بانوی کریمه، آن تقیّه، آن زکیّه، حضرت نرجس خاتون(س). آن حضرات، حال و وضع انسان را می بینند و لطف و محبّت و بزرگواری می کنند. این توسّل فراموش نشود. لذا بارها بیان کردم، نمی دانم یادتان هست یا خیر، هر ساعت باید شما دعای سلامتی آقا جان را بخوانید، «اللَّهُمَ کُنْ لِوَلِیِّکَ الحجّة بن الحسن المهدی صلواتک علیه و علی آبائه، فِی هَذِهِ السَّاعَةِ وَ فِی کُلِّ سَاعَةٍ وَلِیّاً وَ حَافِظاً وَ قَائِداً وَ نَاصِراً وَ دَلِیلًا وَ عَیْناً حَتَّى تُسْکِنَهُ أَرْضَکَ طَوْعاً وَ تُمَتِّعَهُ فِیهَا طَوِیلاً». عزیز دلم! هر ساعت، حداقل با خواندن یک دعای سلامتی به یاد آقا جان باشیم. ما در همین دعا از خدا می خواهیم (اللّهمّ یعنی یا الله) که در هر ساعتی، ولیّ و حافظ آقا جانمان باش؛ پس خودمان هم باید حداقل هر ساعت به یاد ایشان باشیم. این طور نیست که فقط وقتی مثلاً به جمکران رفتیم، یاد آقا باشیم. آن ولیّ خدا فرمودند: آقا جان! امام زمان را می بینی، دائم با امام زمان هستی، امام زمان که تو را می بیند، تو چه!؟ کاری می کنی که وقتی امام زمان دارد تو را می بیند، از تو خوشش بیاید!؟ مورد پسند ایشان قرار گرفتی!؟ تو را انتخاب کرده!؟ تو را خواسته!؟ - ما که این مطالب را نمی فهمیم و شاید برایمان سنگین باشد - تا به حال، تو را صدا زده!؟ آقا خیلی خوب است، بیش از آن که من و تو تصوّر کنیم، آقا خیلی کریم است. کاری کردی که به اسم، تو را صدا بزند!؟ مگر می شود کسی هر ساعت به یاد آقا باشد و آقا به یاد او نباشد!؟ بیان کردم که ساعتتان را زنگ بگذارید، هر ساعت یادتان بیفتد. کسی که هر ساعت به یاد آقا جان است، در حصن حصین است؛ آن وقت آقا جان او را رها می کند!؟ هیهات! هیهات! فرمودند: من هیچ موقع شما را فراموش نمی کنم، «إنّا غیر مهملین لمراعاتکم، و لا ناسین لذکرکم». من به یاد شما هستم. همه چیز به دست اوست، «بِیُمْنِهِ رُزِقَ الْوَرَى وَ بِوُجُودِهِ ثَبَتَتِ الْأَرْضُ وَ السَّمَاء». چقدر یاد او هستیم!؟ توسّل و تمسّک به آقا چقدر داریم!؟ چقدر از روزمان برای آقاست!؟ روزمان، شبمان، همه چیزمان باید برای آقا باشد. تا حالا غلام آقا شدیم یا همیشه خواستیم خودمان آقا باشیم!؟ همه کار و تلاش بزرگان این است: به جایی برسند که غلام آقا شوند و عبدالمهدی شوند. آقا آن ها را انتخاب کند، بخرد، اسمشان را بنویسد و بگوید: تو غلام من هستی. یکی دیگر از مطالب، همان طور که بارها بیان کردم، صحبت آخر شب با آقا جان است. این را ترویج بدهید. شب ها موقع خواب، وقتی مسواکت را هم زدی و دیگر می خواهی بخوابی، دو، سه دقیقه با آقا حرف بزن، سلامی به آقا بده، «السّلام علیک یا مولای یا بقیّة اللّه، السّلام علیک علی أحسن السّلام و أتمّ السّلام و أکمل السّلام» و بگو: مولای من! آقای من! ... بلد باش که با آقا چگونه حرف بزنی که خود این بلد بودن هم یک هنر است، عنایت می کنند و به تو می دهند. تو این اتّصال اوّلیّه را ایجاد کن، خودشان عنایت می کنند و می دهند. «السّلام علیک یا مولای یا بقیّة اللّه» بگو، بعد با آقا حرف بزن، بگو: آقاجان! من چه کسی هستم!؟ من را چگونه می بینی!؟ آقا جان! چه زمانی بناست درست بشوم!؟ بنده بعضی از آقایان را دیده بودم که وقتی می گفتند: آقا جان! ...، جدّی انسان با همه نفهمی اش (خودم را عرض می کنم) می فهمید که واقعاً آقا، جان آن هاست. البته آن ها هم جان آقا می شوند! آقا جان! قربانت بروم! می شود من آدم شوم!؟ می شود من درست شوم!؟ می شود من غلام شما شوم!؟ آقا جان! شما کریمی، فدایت بشوم! من گرفتارم، نفس از سر من دست برنمی دارد. آقا جان! شما که می دانید، شما که عین الله النّاظره هستید و اوضاع من بیچاره را می بینید، امّا چون بناست که به شما عرضه شود، بیان می کنم، آقا جان! وضعم خراب است، به دادم برس. آقا را قسم بده، بگو: آقا! به جان مادرت نرجس خاتون(س)، به دادم برس. امام زمان(روحی له الفداء)، کدام کار را از جوانان خیلی می پسندند؟ این شب ها هم چون آقا مصیبت زده هستند، بعد از سلامت، یک چیزی هم بگو، بگو: آجرک الله بقیّة الله! آقا جان! فدایت بشوم، یک عنایتی کن. عزیزان من! من سه تا اسم جلاله را می خواهم قسم بخورم که عظمت مطلب برای شما جا بیفتد، والله، بالله، تالله، وقتی با آقا حرف می زنید این قدر آقا دوست دارد، زن و مرد، پیر و جوان، به خصوص آقا فرموده: کاری کنید که جوانان با من حرف بزنند. جوان ها! آقا شما را خیلی دوست دارند. آقا، جوان پسند است. نمی خواهم کسانی را که هم سنّ و سال من هستند و یا سنّ بیشتری دارند، مأیوس کنم. امّا آقا جوان پسند است، جوان های عزیز! با آقا حرف بزنید. همین که حرف می زنید، این قدر دوست دارد، من جرأت ندارم بگویم، امّا چون اعاظم فرمودند، بیان می کنم. فرمودند: گاهی که شما با آقا صحبت می کنید و سلام می دهید، آقا جواب سلامتان را می دهند و تا می گویید: آقا جان! یک مواقعی آقا به مذنب، به خصوص اگر شابّ و جوان باشد، می گوید: جانم! ... آقا یک جانی می گویند، کأنّ منتظر بودند که او بیابد. تو می گویی: آقا جان! اما آقا هم می گویند: جانم! ...، این آقا این قدر مهربان است که غوغا و محشر است. غریب تر از امام زمان کسی نیست. همان طور که الآن نائبش، غریب و تنهاست، بدانید که غریب تر و تنهاتر از نائبش، خود آقاست. چه کسی در عالم، آقا را صدا می زند؟ جز شما جوان های خوب، چه کسی صدا می زند!؟ خدا گواه است نمی دانید آقا چقدر شما را دوست دارد. دهان من بسته است و نمی توانم چیزی بگویم، امّا خدا گواه است، والله قسم، وقتی شما آقا را صدا می زنید، شیخنا الاعظم، حضرت مفید عزیز می گوید: دورتان بگردم، شما با حرف زدنتان دل آقا را شاد کردید. من مفید فدای شما بشوم. معلوم می شود آقا، خیلی غریب است که این قدر دوست دارد با او حرف بزنند. عزیزان من! این حرف زدن با آقا را فراموش نکنید. لذا بیان کردم: اگر کسی هر شب، با آقا صحبت کند و این مثل حلقه های زنجیر قطع نشود، به یک سال نرسیده، مسائل و مطالبی را متوجّه می شود. همین قدر که تو را به همین مباحث اخلاق متّصل کرده، یکی از همین موارد است. همین قدر که در بحث ها و جریانات و لقمه هایی که پیش می آید، یک موقع نعوذبالله شیطان وسیله گناهی را فراهم می کند، همان طور که بیان کردم قسم خورده که من در صراط مستقیم می نشینم، لذا او نشسته تا یقه ما را بگیرد؛ امّا امام زمان ما را کمک کرده است. امام زمان، دست ما را گرفته و گفته: اجازه نمی دهم؛ چون این یک عمر گفته: یابن الحسن! من اجازه نمی دهم، اصلاً مگر با وجود تشر امام زمان، شیطان می تواند نزدیک شود!؟ تو در حصن حصین هستی. این که ما را به خانه امام زمان کشانده، همین حصن حصین امام زمان است. مگر خودمان آمدیم!؟ به والله، نه، خودمان نیامدیم. با آقا حرف بزن، بیان کردم که وقتی دیدید گره خیلی کور است، آقا را به مادرشان، حضرت زهرا((س) و عمّه جانشان، زینب(س)، هم قسم بدهید. بگویید: آقا جان! شنیدم غیر از مادرتان، نرجس خاتون، دو بانوی دیگر را هم خیلی دوست دارید. یکی عمّه جانتان زینب است، امان از دل زینب ...، آقا جان! این شب ها عمّه جانت زینب، چه می کشد!؟............ ...................................... پانوشتها؛ [۱]. نور/ ۳۹. [۲]. مجموعة ورام، ج: ۱، ص: ۱۰۱. [۳]. غرر الحکم : ١٨٢٨. [۴]. من لا یحضره الفقیه، ج: ۴، ص: ۳۹۳.
یکشنبه ، ۱۰آبان۱۳۹۴
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: جهان نیوز]
[مشاهده در: www.jahannews.com]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 9]
-
گوناگون
پربازدیدترینها