واضح آرشیو وب فارسی:ایرنا: به گزارش خبرنگار گروه اقتصادي ايرنا، براساس آيين نامه ارتقا كيفيت خودروهاي سبك مصوبه جلسه شوراي سياستگذاري خودرو در تاريخ 24 خرداد ماه سال گذشته، ميانگين مصرف سوخت خودروهاي سواري در سال 90 بايد كمتر از 8.1 ليتر در يكصد كيلومتر و در سال 91 كمتر از 6.95 ليتر در يكصد كيلومتر باشد. گزارشات شركت بازرسي نشان ميدهد كه ميانگين مصرف سوخت تركيبي خودروهاي سواري و وانت از سال 86 تا 89 به ترتيب 8.45 ، 8.28 ، 8.11 و 8.07 ليتر در صد كيلومتر بوده است. در اين ميان توجه به چند نكته مهم حائز اهميت است، نخست آنكه در اين مصوبه مصرف سوخت خودروهاي بنزيني و دوگانه سوز از هم تفكيك نشدند در حالي كه بهتر است ميانگين مصرف سوخت خودروهاي بنزيني و دوگانه سوز به صورت تفكيكي محاسبه و ارايه شود. نكته دوم اينكه، وضعيت خودروهاي وانت در اين مصوبه مشخص نيست و اينكه آيا مصرف سوخت خودروهاي وانت در عددهاي تصويب شده منظور شده است يا خير. كه مطابق با استانداردهاي اروپايي بهتر است ميانگين مصرف خودروهاي گروه N1 (وانتهاي سبك) به صورت مجزا از خودروهاي سواري محاسبه شوند. سومين نكته كه بايد مورد نظر قرارگيرد عدم ابلاغ دستورالعمل اجرايي از سوي وزارت صنايع و معادن است كه بايد ظرف مدت يك ماه از زمان تصويب تهيه و ابلاغ ميكرد كه تاكنون اين اقدام صورت نگرفته است. از سوي ديگر اگر نگاهي به روند كاهش ميانگين مصرف سوخت در طي چهار سال گذشته داشته باشيم گرچه روند كاهشي اين مقادير در خلال اين سالها محسوس است ولي هيچ وقت كاهش بيش از 2 درصد در ميانگين مصرف سوخت نسبت به سال قبل را شاهد نبوديم. حال پرسشي كه مطرح ميشود اين است كه براي رسيدن به ميانگين مصرف سوخت 6.95 ليتر در صد كيلومتر براي سال 91 چه تمهيداتي انديشيده شده است. چرا كه اگر دستورالعمل اجرايي دقيقي براي اجراي اين مصوبه تدوين نشود رسيدن به اين عدد شايد اندكي دشوار باشد. براين اساس تدوين قوانين هدفمند و قابل اجرا، برنامهريزي دقيق و نظارت كامل بر اجراي آن قوانين در راستاي نيل به اين هدف ضروري به نظر ميرسد و ديگر آيا قرار است مسئله مصرف سوخت در كشور در ناوگان ملي ديده شود يا در ناوگان كارخانهاي؟ و در صورتي كه قرار باشد مقدار ميانگين مصرف سوخت در ناوگان ملي ديده شود در صورت نرسيدن به برنامه چه نهادي مقصر است و آيا خودروسازي كه ميانگين مصرف توليداتش پايينتر از حد تعيين شده بوده با خودروساز ديگري كه ميانگين مصرف بسيار بالايي دارد يكسان ارزيابي ميشوند؟ چه سياستهاي تشويقي و تنبيهي ميتوان براي توليدكنندگان وضع كرد؟ تمام اين اينها مسايلي است كه بايد در دستورالعملهاي اجرايي به آنها توجه كرد و براي برنامهريزيهاي دقيقتر در آينده مورد نظر قرار گيرند. اقتصام ** 1574**1319
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: ایرنا]
[مشاهده در: www.irna.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 386]