تبلیغات
تبلیغات متنی
محبوبترینها
ساقدوش کیست ؟ | وظیفه ساقدوش در مراسم عقد و عروسی چیست ؟
قایق‌سواری تالاب انزلی؛ تجربه‌ای متفاوت با چاشنی تخفیف
چگونه ویزای توریستی فرانسه را بگیریم؟
معرفی و فروش بوته گرافیتی ریخته گری
بهترین بروکر برای معاملات فارکس در سال 2024
تجربه رانندگی با لندکروز در جزیره قشم؛ لوکس‌ترین انتخاب
اکسپرتاپ: 10 شغل پردرآمد برای مهاجران کاری در کانادا
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1816717177
عشق به نقاشی بیشترین لحظه های زندگی ام را از آنِ خود کرد
واضح آرشیو وب فارسی:روزنامه ستاره صبح: سید محمد صادق سیادت: نقاشی به عنوان یکی از مهمترین حوزه های هنرهای تجسمی، علاقمندان و عاشقان بسیاری دارد. نقاشان ایرانی از دیرباز به سبب سبک و خلاقیتی که در روح آثارشان دمیدند، جایگاهی یگانه را برای خود داشته و دارند. سوای کمال الملک و شاگردان او و سوای نقاشان مکتب قهوه خانه، هنرمندان بسیاری بودند که در تاریخ هنر این سرزمین با آگاهی از مکاتب و سبک های مدرن، طرح زدند، نقش آفریدند و آنچه در ذهن داشتند را روی بومِ نقاشی تصویر کردند. با چنین میراث غنی و کم نظیری بدیهی ست، هنرمندان جوانِ این نسل نیز، توانسته و می توانند خالق تجربه هایی نو در این عرصه باشند. نمایشگاه «کبریت های نیم سوخته»، رویدادی بود که در هفته های گذشته با استقبال مخاطبان همراه شد و هنرمندان جوان و نوجو، به ارائه آثار و تجربیاتشان پرداختند. شیوا مطلبی، یکی از هنرمندانی بود که با حضور در این نمایشگاه، آثارش را در معرض نگاه و قضاوت تماشاگران قرار داد؛ هنرمندی که سال هاست با شور و عشقی درونی به نقاشی، دلبسته این هنر است و همواره سعی کرده تا آثارش به لحاظ سبک و فرم، امضای خودش را داشته باشد. فرصتی دست داد تا با این هنرمند جوان به گفت و گو بنشینیم تا از شروع فعالیتش در این عرصه و از نگاهش به هنر نقاشی برایمان بگوید. گفت و شنیدی که در ادامه از نظرتان می گذرد: *** به عنوان سوال نخست، لطفا از آغاز این راه بگویید و از شکل گیری عشق و اشتیاق به نقاشی در سال های کودکی و نوجوانی. از کودکی علاقه وافری به نقاشی داشتم و این اشتیاق به گونه ای بود که همه چیز را تحت الشعاع قرار داده بود، به نقاشی بیش از سایر دروس توجه می کردم و این امر حتی در خانواده ایجاد نگرانی کرده بود. می توانم بگویم من با عشق به نقاشی بزرگ شدم و این شعله روز به روز در من فروزان تر شد، به گونه ای که بیشترین لحظه های زندگی ام را از آنِ خود کرد و تاکنون نیز ذره ای از این شیدایی کاسته نشده است. خانواده ام علیرغم این که در ابتدا استقبالی نکردند، وقتی به این عشق پی بردند در تمامی مراحل مختلف پشتیبانی و حمایت بی دریغشان را نثار راهم کردند و تا این زمان لحظه ای من را تنها نگذاشتند. از 18 سالگی بطور جدی به این کار پرداختم و به روشنی می دانم که تا پایان عمر و ترک این وادی فانی هم به این کار ادامه خواهم داد. بیشترین تاثیر را چه کسی در کار شما داشت، یا بهتر بگویم مشوقان اصلی شما چه کسانی بودند؟ بزرگترین مشوقانم پدر، مادر و برادرم بودند که زحمات بی دریغی را متحمل شدند و این حمایت ها و فداکاری ها همچنان از جانب خانواده ام ادامه دارد و باعث شده که بتوانم با فراغ بال به فعالیتم در این زمینه ادامه دهم. به لحاظ سوژه و درونمایه آثار، علاقه به طبیعت ویژگی مشهود نقاشی های شماست. این علاقه از کجا ناشی می شود؟ انرژی های ذهنی و احساسی که در وجود همه انسانهاست و حساسیت های درونی ما که در معرض رویدادهای دردناک دچار خدشه می شوند را می توان با درک نشانه هایی ظریف و خاص از طبیعت و دنیای اطرافمان تحت کنترل خود در آورد و من نمی دانم چگونه است که بدون لحظه ای مکث و تفکر، صحنه های زیبایی از طبیعت و موضوعات اجتماعی پیرامون یا شور و غوغای درونم را بدون طراحی از پیش تعیین شده نقش می زنم. آن گونه قلم به بازی در می آید که دیگر نه من در خلق زیبایی های خالق کهکشان بیکران نقشی دارم و نه قلم. در خاتمه هم رسیدن به آرامشی وصف ناپذیر است و تسلیم شدن در برابر هر آن چه زیبایی در عالم هستی ست که جز زیبایی هم چیز دیگری در آن متجلی نیست و نخواهد بود. نقاشی چگونه می تواند ابزاری برای انتقال احساسات و ادراکات باشد؟ نمایش اشیاء و موضوعات به صورت طبیعی و تخیل و ابتکار عمل در نحوه پیاده کردن موضوع دخالت پیدا نمی کند و هر موضوع به همان گونه که در دنیای خارج وجود دارد انتقال پیدا می کند. در نوع دیگر نقاشی که ادراک غیرمستقیم است، هنرمند برای انتقال ادراکات خود از رن گهای تند وشکل های کج و خطوط زمخت بهره می گیرد. در نوعی دیگر با واسطه قراردادن سمبل ها و نشانه های خاص به این کار دست می زند که کنایه و استعاره در این گونه آثار، نقشی بس پررنگ دارد. اولین باری که کارتان را فروختید چه زمانی بود؟ و چه حسی داشتید؟ صادقانه بگویم؛ من هیچ گاه به فروش آثارم نظر نداشته ام و برایم اهمیتی نداشته که کارم بفروشد یا نه، با این همه اولین کارم را در همان دوره ای که تازه این مسیر را آغاز کرده بودم، فروختم. من با عشق ساعاتی طولانی به کار می پرداختم، بدون این که به فروش فکر کنم و نتیجه این تلاش تعداد زیادی کار شد و در زمان خود هر آن چه خلق کردم مورد توجه قرار گرفت و به فروش رفت. هدف من آموختن بود و بس و من در این راه با اقتدار و به گونه ای خستگی ناپذیر قدم گذاشتم و عاشقانه پیش رفتم و هرگز تسلیم یاس و نومیدی نشدم، اما فروش آثار نیز به من دلگرمی بسیار داد که هر آن چه از دل بر آید بر دل نشیند. به غیر از نقاشی آیا فعالیت دیگری هم دارید؟ فعالیت من از 18 سالگی تنها در همین زمینه بوده است. در طی این سالها مکانی هم برای آموزش و فروش آثارم داشته ام. همیشه اعتقاد داشتم که اگر در شرایط مالی مناسبی قرار بگیریم شرایط مطلوب تری برای خلق آثار هنری خواهیم داشت، بنابراین از آغاز کار هنری تاکنون با فعالیت های مستمر در زمینه نقاشی و فروش آثار شرایط مناسبی برای رسیدن به اهدافم ایجاد کردم. از احساس وابستگی که هنرمند در حین نقاشی به کار پیدا می کند برایمان بگویید. حس زیبای آفرینش همیشه در تمام لحظات در وجود نقاش، نقش خواهد بست. حسی سرشار از سفر به ماوراء، دستیابی به آرامش و درک زیبایی ها، اگر چه مضمونی تلخ داشته باشد و در پایان نگاهی متفاوت به هستی و خلق آثاری که زاییده تفکر و اندیشه است و همچون فرزندانمان عزیز و دوست داشتنی می شود. شما در نمایشگاه «کبریت های نیم سوخته» حضور داشتید، می خواستم از سطح این نمایشگاه و کیفیت کارها بپرسم؛ این نمایشگاه در چه اندازه و کیفیتی برگزار شد؟ در این نمایشگاه دوستان هنرمندم با دیدگاه های متفاوت هر آن چه که از این موضوع استنباط کرده بودند در آثارشان ارائه کردند و مجموعه ای کاملا متفاوت و منحصر بفرد را به نمایش گذاشتند که بیننده را به تفکر و اندیشه وادار می کرد. خوشبختانه نمایشگاه هم با استقبال خوب مخاطبان و علاقمندان روبه رو شد. از نگاه شما هنرهای تجسمی در ایران و کشورهای دیگر، چه به لحاظ الگو و اسلوبِ کار و چه به لحاظ سطح و کیفیت هنری چه تفاوت هایی با هم دارند؟ هنرمندان ایرانی می توانند هم پای هنرمندان سایر کشورهای صاحب سبک و پرسابقه دراین زمینه گام بردارند و جلوه گری نمایند. طبیعی است که وزارت ارشاد و سایر سازمان های ذیربط در توسعه این هنر و تشویق هنرمندان به ارتقاء سطح دانش و تخصص فرد نقش موثری دارند و برگزاری نمایشگاه ها و ایجاد تسهیلات برای هنرمندان در این نمایشگاه ها کمک موثری به ارتقاء کیفی و کمی هنر خواهد داشت. با توجه به حضور شما در ایران، وضعیت هنرهای تجسمی را در دوره کنونی چگونه می بینید و ارزیابی شما از وضعیت این هنر و حمایت های نهادهایی که متولی آنند، چیست؟ به نظر من در دوره کنونی، هنرهای تجسمی در ایران حرکتی رو به جلو دارد، هنرمندان مستعد و خوش فکری به فعالیت مشغولند که با پشتیبانی بیشتر متولیان و دست اندرکاران و با ایجاد مکان های مناسب برای فروش آثارشان، از دغدغه های مالی شان کاسته شده و می توانند با آرامش به راه خود ادامه دهند. این هنرمندان قطعا می توانند تحول عظیمی در سطح بین المللی ایجاد کنند که هم از نظر اقتصادی و هم در عرصه های هنری جایگاه کشورمان را ارتقاء دهند. به نظر شما آیا هنرمندان ایرانی می توانند در یک بازار رقابتی با آثار و هنرمندان سایر ملل رقابت کنند؟ در این زمینه و در جهت ایجاد بستری برای این همراهی و همگامی چه تمهیداتی باید اندیشیده شود؟ بله، همانطور که گفتم هنرمندان ما نه تنها چیزی کم نداشته که در بسیاری از حوزه ها حرف و سخن تازه ای برای گفتن و ارائه کردن دارند. هنر و هنرمندان ایران، در سطح بین المللی شناخته شده و صاحب نام و پرآوازه اند. با این همه برگزاری نمایشگاه های داخلی و خارجی، نقد و بررسی آثار، ایجاد مکان های متمرکز برای فروش آثار هنرمندان، دریافت و انتشار آثار برگزیده جهان و گزینش افراد مستعد در این عرصه و حمایت از آنها، می تواند بستر لازم را برای معرفیِ هرچه بیشتر هنر و هنرمندان ایران در سطح بین المللی فراهم کند.
شنبه ، ۹آبان۱۳۹۴
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: روزنامه ستاره صبح]
[مشاهده در: www.setaresobh.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 8]
-
گوناگون
پربازدیدترینها