واضح آرشیو وب فارسی:عصر ایران: ناسا تلاش زیادی برای به حقیقت پیوستن وعده ی خود مبنی بر سفر به مریخ می کند. به تازگی این آژانس برنامه ی خود برای سفر به مریخ را اعلام کرده است. هر چند این برنامه مملو از خوشبینی ها و اهداف بلند پروازانه است، اما چند فناوری مهم و شگفت انگیز نیز در بین آن ها وجود دارد که ناسا امیدوار است در دهه های آینده به آن ها دسترسی پیدا کند.ناسا در تلاش برای توسعه ی جدیدترین تجهیزات و فناوری ها است تا در سال ۲۰۳۰ سفر خود به مریخ را محقق کند. در نقشه ی راه ارائه شده توسط این آژانس به برخی موارد عجیب و شگفت انگیزی نیز اشاره شده بود که در ادامه به مرور آن ها خواهیم پرداخت. ناسا تلاش زیادی برای به حقیقت پیوستن وعده ی خود مبنی بر سفر به مریخ می کند. به تازگی این آژانس برنامه ی خود برای سفر به مریخ را اعلام کرده است. هر چند این برنامه مملو از خوشبینی ها و اهداف بلند پروازانه است، اما چند فناوری مهم و شگفت انگیز نیز در بین آن ها وجود دارد که ناسا امیدوار است در دهه های آینده به آن ها دسترسی پیدا کند. در ادامه ی مطلب به برخی از شگفت انگیزترین آن ها اشاره خواهیم کرد. ۱. راکت های غول پیکر جایگزین شاتل فضایی در سال ۲۰۱۸ به احتمال زیاد آماده ی پرتاب به فضا خواهد بود. زمانی که این اتفاق رخ دهد، ناسا بیش از ۷۰ تن آذوقه را به فضا خواهد فرستاد. در آینده نیز این شاتل می تواند ۱۳۰ تن بار را به مریخ حمل کند. SLS ارتفاع ۱۱۶ متری داشته و در زمان پرتاب بزرگ ترین ماشین ساخت بشر خواهد بود. این شاتل قدرتمندتر از Saturn V است که فضانوردان آپولو را به ماه برده بود. ناسا در گزارش خود بیان کرده بود که این فضاپیما با اختلاف زیاد بیشترین توان حمل بار در بین فضاپیماهای ساخته شده تا به امروز را خواهد داشت. در کنار فضاپیمای Orion این فضاپیما توانایی حمل فضانوردان به مریخ و سایر نقاط دور دست را خواهد داشت. ۲. سیستم پرتاب قدرتمند SLS قدرت خود را از سوختن هیدروژن و اکسیژن مایع می گیرد. اما SLS به منظور حمل فضانوردان در خارج از مدار زمین طراحی شده است. استفاده از سوخت راکتی برای پیش راندن فضاپیما در طی سفر ۷ ماهه به مریخ، نیاز به مخزنی بزرگ دارد که هزینه ای عظیمی را نیز در برخواهد داشت. برای غلبه بر این هزینه ی زیاد، ممکن است ناسا رو به استفاده از نیروی خورشید بیاورد تا با استفاده از این انرژی لوازم مورد نیاز را فراهم کرده و حتی فضانوردان را به مریخ اعزام کند. این روش که پیش رانش الکتریکی خورشیدی نام دارد، با استفاده از شلیک یون ها از پشت فضاپیما، آن را به جلو خواهد راند. این روش شبیه به عملکرد موتوری است که فضاپیمای Dawn ر به Ceres فرستاد. الکترون ها گاز زنون را به پلاسما تبدیل کرده و میدانی الکتریکی به ذرات شتاب می دهد تا از بخش پشتی موتور با سرعت بسیار زیاد به بیرون پرتاب شوند. نیروی خورشیدی الکترون های مورد نیاز را تامین خواهد کرد. پیش رانش الکتریکی خورشیدی، پیشرانه ای عظیم، همانند سوخت راکتی ایجاد نمی کند؛ اما با گذشت زمان بر سرعت فضاپیما می افزاید تا آن که در نهایت به سرعت ۳۲۰ هزار کیلومتر در ساعت برسد. پیش رانش یونی بسیار کم مصرف نیز هست و تا ۱۰ برابر بهتر از سوخت راکتی عمل می کند. این فناوری در حال حاضر به واقعیت پیوسته؛ اما باید ناسا ابعاد عملکرد آن را در ابعاد بزرگ تر آزمایش کند. برای حمل باری سنگین تر، موتورهای یونی موجود باید حداقل بیش از ۱۰ برابر مقدار کنونی، قدرتمندتر شوند. ناسا در نظر دارد تا در طی ماموریت Asteroid Redirect خود نسخه ای از این موتور را که ۵ برابر قوی تر ازموتورهای کنونی است مورد آزمایش قرار دهد. ۳. محل های قابل سکونت در اعماق فضا اگر می خواهیم فضانوردان مدت زیادی را در فضا دوام بیاورند نمی توانیم آن ها در کپسول کوچکی همانند Orion به مدت سه سال نگه داریم. ناسا نیاز دارد تا محل قابل سکونت بیشتری را برای فضانوردان فراهم کند. برای این کار ناسا نیاز به ایجاد فضای بیشتر در فضاپیما و محلی قابل سکونت در مریخ دارد. محل سکونتی این چنینی نیاز به داشتن ملزومات زندگی، سیستم پیشگیری از حریق و پیشگیری از تابش های مضر دارد. به علاوه باید به فضانوردان فضای لازم برای تمرین و انجام کار نیز داده شود. ناسا طرح های مفهومی بسیاری برای رفع این مشکل دارد و امیدوار است در سال های آینده این طرح ها را اجرا کند. ۴. لباس های مناسب زندگی در فضا فضانوردان ممکن است بیش از یک سال را در این سیاره سپری کنند. در این مدت فضانوردان به حرکت در سطح این سیاره و جمع آوری اطلاعات مشغول خواهند بود. لباس های جدید علاوه بر مراقبت از این فضانوردان در مقابل امواج مخرب مریخ، هوای سرد و جو کم ضخامت آن، این اجازه را می دهند تا فضانوردان به کار خود نیز به راحتی بپردازند. لباس های فضانوردی امروزی مانند بالون هستند که حرکت بدن و به خصوص دست را به شدت دشوار می کنند. اما محققان در حال طراحی لباسی خاص هستند که حرکت دادن اعضای بدن در آن ها بسیار آسان تر خواهد بود. ناسا در نظر دارد این لباس ها را برای اولین بار در ماموریت فضایی Asteroid Redirect خود مورد استفاده قرار دهد. ۵. پرتوافکن های عظیم لیزری در نزدیک ترین فاصله ، مریخ از زمین بیش از ۵۳ میلیون کیلومتر فاصله دارد. ارتباط اینترنت در مریخ بسیار مشکل دار بوده و نیاز به بهبودهای بسیاری دارد. گزارش جدید ناسا نشان می دهد که فضاپیماهای این آژانس می توانند با سرعتی بالغ بر ۲ میلیون بیت در هر ثانیه تبادل داده داشته باشند. برای مقایسه، ایستگاه فضایی بین المللی نرخ تبادل داده ی ۳۰۰ میلیون بیت در هر ثانیه دارد. ناسا برای حرکت و زندگی در مریخ به سرعت ارتباطی بسیار بالایی دارد. ناسا باید این سرعت را به یک میلیارد بیت در هر ثانیه یا همان یک گیگابیت در هر ثانیه برساند که راه حل آن استفاده از لیزر است. در طی تستی که ناسا در سال ۲۰۱۳ میلادی انجام داده، این آژانس با استفاده از لیزر به سرعت تبادل داده ی ۶۲۲ میلیون بیت در هر ثانیه نیز رسیده است. توسعه ی این فناوری ها آسان نبوده و ممکن است حتی دهه ها به طول بیانجامد و بسیاری نیز معتقد هستند که ممکن است ناسا نتواند به این پیشرفت ها دست پیدا کند. چالش های زیادی در مسیر سفر به مریخ پیش پای ناسا خواهد بود، اما این آژانس با وجود تمامی مشکلات، به آینده و دستیابی به هدف خود امیدوار است. منبع: زومیت
شنبه ، ۹آبان۱۳۹۴
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: عصر ایران]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 8]