تبلیغات
تبلیغات متنی
پرچم تشریفات با کیفیت بالا و قیمت ارزان
پرواز از نگاه دکتر ماکان آریا پارسا
دکتر علی پرند فوق تخصص جراحی پلاستیک
محبوبترینها
سررسید تبلیغاتی 1404 چگونه می‌تواند برندینگ کسب‌وکارتان را تقویت کند؟
چگونه با ثبت آگهی رایگان در سایت های نیازمندیها، کسب و کارتان را به دیگران معرفی کنید؟
بهترین لوله برای لوله کشی آب ساختمان
دانلود آهنگ های برتر ایرانی و خارجی 2024
ماندگاری بیشتر محصولات باغ شما با این روش ساده!
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
قیمت انواع دستگاه تصفیه آب خانگی در ایران
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1848215416
مد تازه ایرانی،«فراخوان سازی» در 3 ثانیه!
واضح آرشیو وب فارسی:شفا آنلاین: شفا آنلاین>اجتماعی>این روزها وقتی نام شبکه های مجازی به میان می آید، همه به یاد فراخوان و کانال های تلگرامی می افتند! فراخوان هایی که در زمان کوتاهی تشکیل می شوند و خیلی سریع در جو فضای مجازی به نقطه جوش می رسند.به گزارش شفا آنلاین ،حتی خود تلگرام هم اعلام کرده که ایرانی ها در ایجاد فراخوان و کانال سازی یکی از نخستین ها هستند. طوری که هر روز فراخوانی تازه یا کانالی جدید ساخته می شود. ت یم ورک در فراخوان مجازی گویی برخی ایرانی ها که در انجام کارهای جمعی ضعف دارند، حالا سعی دارند ضعف خود را به صورت مجازی جبران کنند. دور هم جمع می شوند فراخوانی درست می کنند، عکس و پوستر هم می سازند و آن را به صورت طوفانی در گروه های تلگرامی و دیگر شبکه های مجازی به اشتراک می گذارند. حتی گاهی برای فراخوان فیلم می سازند. البته تا همین چند وقت پیش این فراخوان ها نه از سوی مدیران جدی گرفته می شد و نه کارشناسان اجتماعی آن را به عنوان یک منبع برای استخراج محتوای فضای جامعه درنظر می گرفتند. اما با جدی تر شدن ماجرا و تأثیرگذاری چند فراخوان به یکباره فضا برای همه با اهمیت تر شد. مدیران و مسئولان حالا دیگر حساس تر شده اند و کارشناسان هم فراخوان را تا اندازه ای بازتابی جدی از فضای واقعی تلقی می کنند. در این بین فراخوان هایی که هرچند وقت یک بار شکل می گیرند گاهی موفق به جریان سازی می شوند و گاهی در همان حد سرگرمی باقی می مانند. نمونه بارز این دو مسأله را می توان در مورد فراخوان های خودرو وتحریم خرید مرغ به عینه مشاهده کرد. این درد مشترک هرگز جدا جدا...! فرهاد سروری، جامعه شناس و استاد دانشگاه درباره موج فراخوان سازی می گوید: این مسأله در خود حامل مسائل مثبت و منفی است. مثبت از آن جهت که جامعه ایرانی به این نتیجه رسیده که برای حل مشکلات کلان خود نیاز به همگرایی دارد. برای همین به سوی تشکیل یک جمع مجازی می رود. از این جهت جامعه درد را احساس کرده و به این نتیجه رسیده است که در صورت کنار هم بودن می توان مشکل را حل کرد. حتی از این زاویه هم که توانسته از وقت تلف کردن های زیاد در شبکه های مجازی به چنین سمتی گام بردارد باید چنین اتفاقی را مثبت تلقی کرد. اما از نگاه کارشناسان این مسأله هم تبعات منفی دارد و هم اینکه خود این مسأله دارای پیام های ناامید کننده هم هست. فعالیت واقعی را بی خیال، فقط فراخوان! فرهاد سروری، خاطرنشان می کند: تشکیل مداوم فراخوان های مجازی نشانگر این مسأله هم می تواند باشد که جامعه علاقه ای به کارهای پرهزینه و زحمت برای حل مشکلات ندارد. یعنی این فراخوان ها تا جایی ادامه دارد که برای شهروندان بی هزینه وکم زحمت است و درواقع به همان فضای مجازی محدود می شود. مثلاً اگر روزی قرار باشد که برای خشکسالی و این بحران بی آبی فراخوانی ایجاد کنیم می توان مطمئن بود که تقریباً به همین فضای مجازی محدود خواهدشد. یعنی این گونه نیست که این فراخوان ها به تشکیل یک فراخوان در فضای واقعی منجر شود، برای همین هم اثرگذار نیست. این پالسی ناامید کننده از سوی جامعه محسوب می شود. فراخوان ایرانی متفاوت با سراسر دنیا همچنین این استاد دانشگاه در مقایسه چنین فراخوان هایی با فراخوان های مشابه در دنیا می گوید: به طور معمول فراخوان های مجازی در سراسر جهان و بویژه در جوامع توسعه یافته، تنها بخشی از یک مسأله در دنیای واقعی است. این فراخوان ها در دنیای واقعی هم مکانی مشخص دارند وهم فعالیتی آشکار!اما در ایران ظاهراً شهروندان بین جدی و سرگرمی سرگردان مانده اند. یعنی از یک سو حس انجام یک کار جدی را دارند و از طرفی دیگر حاضر نیستند که از وقت وانرژی خود برای به ثمر نشستنش هزینه کنند. برای همین بین سرگرمی و یک مسأله جدی معلق مانده اند و فراخوان هایشان بروز بیرونی ندارد. تنها داستان این فراخوان ها به همان فضای مجازی در ایران خلاصه می شود. از فراخوان خودرو تا یک فراخوان مناسبتی این صحبت های کارشناسان در حالی است که این روزها فراخوان ها یکی یکی و حتی مناسبتی از راه می رسیدند. اگر تا همین چند وقت پیش فراخوان نخریدن مرغ و ماشین روی بورس بود، حالا فراخوان استفاده نکردن از ظروف یک بار مصرف در محرم باب شده است؛ ظروفی که بسیاری از کارشناسان حوزه پزشکی بارها استفاده از آن را ممنوع دانسته اند. حتی گفته اند که این ظروف سرطان زا است و وقتی هم یک غذا یا هرچیز داغی درآن ریخته می شود، سرطان زایی اش مضاعف می شود. فراخوان سازی سریع، چیزی بین آگاهی و جو سارا اعلایی، روانشناس و استاد دانشگاه درباره این اتفاق به موفق نبودن آن اشاره می کند و می افزاید: مسأله سرطان زایی ظروف یک بارمصرف سال هاست که مطرح می شود، فوبیای سرطان هم در ذهن همه اقشار جامعه هست، اما اتفاقی رخ نمی دهد. این فراخوان را هم می توان یک حرکت شتاب زده اما ناکام دانست. یعنی ذهن شهروندان بشدت از سرطان ترسیده است. برای همین به سوی انجام یک کار حداقلی یعنی ایجاد چنین فراخوانی سوق پیدا می کند. اما چون احساس مسئولیت اجتماعی کم رنگ است فقط در همین حد باقی می ماند. درواقع جامعه مشکل را حس کرده اما این احساس را به جای یک تصمیم واقعی تنها با تشکیل یک فراخوان تخلیه می کند. هیچ حرکت جدی هم انجام نمی دهد. به این صورت که دوباره همان شهروندان غذا را در همان ظرف های نذری دریافت کرده و استفاده می کنند. پس در نتیجه این فراخوان سازی ناشی از یک نوع جو بوده است که دوباره رو به افول می رود. فراخوان، نعمت حداقلی برای جامعه بی مطالعه در این بین به نظر می رسد که فراخوان ها حداقل این فایده را دارند که گوش ها نسبت به خطرها و مشکلات تیز شوند. بویژه اینکه این روزها خیلی از شهروندان حتی حوصله خواندان سایت ها را هم ندارند. سارا اعلایی، روان پژوه دراین باره خاطرنشان می کند: تردیدی نیست که جامعه ما نسبت به هر چه که به صورت خلاصه و شفاهی در اختیارش قرار گیرد بیشتر توجه می کند. چرا که به طور کلی هم جامعه ای شفاهی است و هم علاقه ای به مطالعه و جست وجو ندارد. ضمن اینکه بی تفاوتی این روزها به یکی از خصلت های ثابت این جامعه مبدل شده است. به همین دلیل شاید این فراخوان ها بتوانند بخشی از یک فاجعه در پیش مثل بحران آب یا یک خطر مثل استفاده ظروف یک بار مصرف در ماه محرم را به شهروندان گوشزد کند. حالا به نظر می رسد که جامعه ایرانی همچنان به این روند فراخوان سازی ادامه می دهد. سوژه ها هم آنقدر زیاد است که حالا حالاها موضوع برای فراخوان کم نخواهد آمد. به نظرمی رسد فراخوان سازی به مدی تازه برای جامعه ما مبدل شده!ایران ت یم ورک در فراخوان مجازی گویی برخی ایرانی ها که در انجام کارهای جمعی ضعف دارند، حالا سعی دارند ضعف خود را به صورت مجازی جبران کنند. دور هم جمع می شوند فراخوانی درست می کنند، عکس و پوستر هم می سازند و آن را به صورت طوفانی در گروه های تلگرامی و دیگر شبکه های مجازی به اشتراک می گذارند. حتی گاهی برای فراخوان فیلم می سازند. البته تا همین چند وقت پیش این فراخوان ها نه از سوی مدیران جدی گرفته می شد و نه کارشناسان اجتماعی آن را به عنوان یک منبع برای استخراج محتوای فضای جامعه درنظر می گرفتند. اما با جدی تر شدن ماجرا و تأثیرگذاری چند فراخوان به یکباره فضا برای همه با اهمیت تر شد. مدیران و مسئولان حالا دیگر حساس تر شده اند و کارشناسان هم فراخوان را تا اندازه ای بازتابی جدی از فضای واقعی تلقی می کنند. در این بین فراخوان هایی که هرچند وقت یک بار شکل می گیرند گاهی موفق به جریان سازی می شوند و گاهی در همان حد سرگرمی باقی می مانند. نمونه بارز این دو مسأله را می توان در مورد فراخوان های خودرو وتحریم خرید مرغ به عینه مشاهده کرد. این درد مشترک هرگز جدا جدا...! فرهاد سروری، جامعه شناس و استاد دانشگاه درباره موج فراخوان سازی می گوید: این مسأله در خود حامل مسائل مثبت و منفی است. مثبت از آن جهت که جامعه ایرانی به این نتیجه رسیده که برای حل مشکلات کلان خود نیاز به همگرایی دارد. برای همین به سوی تشکیل یک جمع مجازی می رود. از این جهت جامعه درد را احساس کرده و به این نتیجه رسیده است که در صورت کنار هم بودن می توان مشکل را حل کرد. حتی از این زاویه هم که توانسته از وقت تلف کردن های زیاد در شبکه های مجازی به چنین سمتی گام بردارد باید چنین اتفاقی را مثبت تلقی کرد. اما از نگاه کارشناسان این مسأله هم تبعات منفی دارد و هم اینکه خود این مسأله دارای پیام های ناامید کننده هم هست. فعالیت واقعی را بی خیال، فقط فراخوان! فرهاد سروری، خاطرنشان می کند: تشکیل مداوم فراخوان های مجازی نشانگر این مسأله هم می تواند باشد که جامعه علاقه ای به کارهای پرهزینه و زحمت برای حل مشکلات ندارد. یعنی این فراخوان ها تا جایی ادامه دارد که برای شهروندان بی هزینه وکم زحمت است و درواقع به همان فضای مجازی محدود می شود. مثلاً اگر روزی قرار باشد که برای خشکسالی و این بحران بی آبی فراخوانی ایجاد کنیم می توان مطمئن بود که تقریباً به همین فضای مجازی محدود خواهدشد. یعنی این گونه نیست که این فراخوان ها به تشکیل یک فراخوان در فضای واقعی منجر شود، برای همین هم اثرگذار نیست. این پالسی ناامید کننده از سوی جامعه محسوب می شود. فراخوان ایرانی متفاوت با سراسر دنیا همچنین این استاد دانشگاه در مقایسه چنین فراخوان هایی با فراخوان های مشابه در دنیا می گوید: به طور معمول فراخوان های مجازی در سراسر جهان و بویژه در جوامع توسعه یافته، تنها بخشی از یک مسأله در دنیای واقعی است. این فراخوان ها در دنیای واقعی هم مکانی مشخص دارند وهم فعالیتی آشکار!اما در ایران ظاهراً شهروندان بین جدی و سرگرمی سرگردان مانده اند. یعنی از یک سو حس انجام یک کار جدی را دارند و از طرفی دیگر حاضر نیستند که از وقت وانرژی خود برای به ثمر نشستنش هزینه کنند. برای همین بین سرگرمی و یک مسأله جدی معلق مانده اند و فراخوان هایشان بروز بیرونی ندارد. تنها داستان این فراخوان ها به همان فضای مجازی در ایران خلاصه می شود. از فراخوان خودرو تا یک فراخوان مناسبتی این صحبت های کارشناسان در حالی است که این روزها فراخوان ها یکی یکی و حتی مناسبتی از راه می رسیدند. اگر تا همین چند وقت پیش فراخوان نخریدن مرغ و ماشین روی بورس بود، حالا فراخوان استفاده نکردن از ظروف یک بار مصرف در محرم باب شده است؛ ظروفی که بسیاری از کارشناسان حوزه پزشکی بارها استفاده از آن را ممنوع دانسته اند. حتی گفته اند که این ظروف سرطان زا است و وقتی هم یک غذا یا هرچیز داغی درآن ریخته می شود، سرطان زایی اش مضاعف می شود. فراخوان سازی سریع، چیزی بین آگاهی و جو سارا اعلایی، روانشناس و استاد دانشگاه درباره این اتفاق به موفق نبودن آن اشاره می کند و می افزاید: مسأله سرطان زایی ظروف یک بارمصرف سال هاست که مطرح می شود، فوبیای سرطان هم در ذهن همه اقشار جامعه هست، اما اتفاقی رخ نمی دهد. این فراخوان را هم می توان یک حرکت شتاب زده اما ناکام دانست. یعنی ذهن شهروندان بشدت از سرطان ترسیده است. برای همین به سوی انجام یک کار حداقلی یعنی ایجاد چنین فراخوانی سوق پیدا می کند. اما چون احساس مسئولیت اجتماعی کم رنگ است فقط در همین حد باقی می ماند. درواقع جامعه مشکل را حس کرده اما این احساس را به جای یک تصمیم واقعی تنها با تشکیل یک فراخوان تخلیه می کند. هیچ حرکت جدی هم انجام نمی دهد. به این صورت که دوباره همان شهروندان غذا را در همان ظرف های نذری دریافت کرده و استفاده می کنند. پس در نتیجه این فراخوان سازی ناشی از یک نوع جو بوده است که دوباره رو به افول می رود. فراخوان، نعمت حداقلی برای جامعه بی مطالعه در این بین به نظر می رسد که فراخوان ها حداقل این فایده را دارند که گوش ها نسبت به خطرها و مشکلات تیز شوند. بویژه اینکه این روزها خیلی از شهروندان حتی حوصله خواندان سایت ها را هم ندارند. سارا اعلایی، روان پژوه دراین باره خاطرنشان می کند: تردیدی نیست که جامعه ما نسبت به هر چه که به صورت خلاصه و شفاهی در اختیارش قرار گیرد بیشتر توجه می کند. چرا که به طور کلی هم جامعه ای شفاهی است و هم علاقه ای به مطالعه و جست وجو ندارد. ضمن اینکه بی تفاوتی این روزها به یکی از خصلت های ثابت این جامعه مبدل شده است. به همین دلیل شاید این فراخوان ها بتوانند بخشی از یک فاجعه در پیش مثل بحران آب یا یک خطر مثل استفاده ظروف یک بار مصرف در ماه محرم را به شهروندان گوشزد کند. حالا به نظر می رسد که جامعه ایرانی همچنان به این روند فراخوان سازی ادامه می دهد. سوژه ها هم آنقدر زیاد است که حالا حالاها موضوع برای فراخوان کم نخواهد آمد. به نظرمی رسد فراخوان سازی به مدی تازه برای جامعه ما مبدل شده!ایران
جمعه ، ۸آبان۱۳۹۴
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: شفا آنلاین]
[مشاهده در: www.shafaonline.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 37]
-
گوناگون
پربازدیدترینها