واضح آرشیو وب فارسی:دزنیوز: به گزارش دویچه وله، هفته نامه “اشپیگل”، تصویر روی جلد و سرمقاله آخرین شماره اش را به رسوایی پرداخت رشوه به فیفا برای کسب میزبانی جام جهانی ۲۰۰۶ از سوی مقام های فدراسیون فوتبال این کشور اختصاص داده و به نکوهش این اقدام پرداخته که به اعتقاد گردانندگان این مجله، تصویر دل نشین شکل گرفته از آلمان در پی آن میزبانی خاطره انگیز را بی اعتبار کرده است. آلمانی ها از روزهای خوش میزبانی جام جهانی با عنوان “تابستان رویایی” یاد می کنند؛ تابستانی که نقطه عطفی در تاریخ این کشور بود. اشپیگل می نویسد: «کشوری که فاجعه وحشتناک هولوکاست را در تاریخ رقم زد، گام های مهمی برای ترمیم چهره اش برداشت: اتحادی صلح آمیز را پشت سر گذاشت و دموکراسی پایداری را به دنیا نشان داد و مهم تر از همه آلمان پس از تابستان ۲۰۰۶ در چشم بسیاری از مردم جهان تبدیل به کشوری دوست داشتنی شد؛ مساله ای که تصورش هم برای بسیاری غیرممکن بود.» آلمان با میزبانی سازمان یافته و سخاوتمندانه مهم ترین رویداد ورزشی جهان، چهره ای گرم و چندفرهنگی از خود به جهان نشان داد و حتی پس از باخت در برابر ایتالیایی که جام قهرمانی را به خانه برد، همچون میزبانی مهربان و بخشنده عمل کرد؛ «چهره ای که جهان پیش از این از آلمان و آلمانی ها ندیده بود.» در ادامه سرمقاله اشپیگل آمده است: «در پی آن تابستان رویایی، وجهه آلمان در جهان به گونه ای باورنکردنی بهبود یافت و حالا “مدل آلمانی” مدیریت و سازمان دهی همه جا خوش نام شده بود.» آن تصویر مثبتی که از آلمان در ذهن جهانیان نقش بست “با حمایت رهبران این کشور از اقتصاد سوسیالیستی و خدمات درمانی عمومی و مقابله با سویه های تاریک کاپیتالیسم و این اواخر پذیرش پناهجویان، بهتر و بهتر شد” و آلمان جایگاهی والا در میان کشورهای جهان یافت. اما حالا، اشپیگل می گوید با افشای ماجرای زد و بند مقام های این کشور با مسئولان فیفا، و نیز ماجرای تقلب گسترده کمپانی خودروسازی “فولکس واگن” که روزی نمونه ای مثال زدنی از مدیریت آلمانی و اطمینان به محصولات تولیدشده در این کشور بود، تصویر “آلمان شرافتمند” تخریب شده و سویه ای تاریک از این کشور بار دیگر در کانون توجه جهان قرار گرفته است: «حالا نشان “ساخت آلمان” به جای این که معرف کیفیت باشد، پیام هشدار است.» “اعتباری که به سختی به دست آمد و همچون حبابی ترکید” اشپیگل می گوید اطلاعاتی به دست آورده که نشان می دهد اگر مسئولان کمیته برگزاری جام جهانی از “صندوق سیاه” خود به مقام های فیفا رشوه نمی پرداختند، جام جهانی ۲۰۰۶ احتمالا در آفریقای جنوبی برگزار می شد: «برگزاری آن جام در آلمان صرفا حاصل تقلب و پرداخت رشوه بود.» اشپیگل “تابستان رویایی” را بربادرفته می بیند: «مردانی که دست به چنین اقداماتی زدند، واسطه هایی بی نام و نشان نبودند؛ آنها از مهم ترین چهره های این مملکت اند: افرادی نظیر فرانتس بکن باوئر، که خود پیش تر با تیم آلمان به قهرمانی جهان رسیده و ولفگانگ نیرزباخ، رئیس کنونی فدراسیون فوتبال آلمان؛ همان کسی که زبان به انتقاد از فساد مسئولان فیفا گشوده و در تکاپوی رسیدن به ریاست یوفا (اتحادیه فوتبال اروپا) است.” سرمقاله اشپیگل در پایان می گوید: «شاید این فرهنگ بی رحم کاپیتالیسم است که شرافتمند ماندن را غیرممکن می سازد، یا شاید فساد فراگیر فیفاست. اما این نمی تواند توجیه مناسبی باشد. کشوری که می خواهد وجدان روشنی داشته باشد، باید بتواند به پیشنهادهای غیراخلاقی نه بگوید. شرافت باید هسته مرکزی ارزش های آلمان باشد.» به اعتقاد نویسندگان این مقاله، این ماجرا نشان داد که «آلمان نسبت به هیچ کشور دیگری بهتر یا بدتر نیست؛ کشوری است با نقاط قوت ستایش برانگیز و همه انواع ضعف.»
پنجشنبه ، ۷آبان۱۳۹۴
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: دزنیوز]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 18]