واضح آرشیو وب فارسی:کسب و کار: مقصد «آنتالیا» است اما هواپیما در یک فرودگاه نظامی فرود می آید، بعضا چهار ساعت دیگر تا آنتالیا راه باقی مانده که باید با اتوبوس رفت. گاهی هم هواپیما پس از توقفی نیم ساعته، راهی آنتالیا می شود.بدین ترتیب، روزانه جان مسافران بسیاری در معرض ریسک یک فرود و پرواز مجدد در یک فرودگاه کوچک نظامی قرار می گیرد؛ چرا؟ چون برخی به این نتیجه رسیده بودند که برای کشور ما خوب نیست که ایرلاین های وطنی، روزانه تعداد قابل توجهی پرواز به یک مقصد گردشگری بدنام همچون آنتالیا داشته باشد. درواقع خود موضوع سفر بسیاری از هموطنان به چنین مقصدهای گردشگری در کشورهایی چون ترکیه و تایلند، قابل تامل و قطعا تاسف آور است اما تمهید اندیشیده شده در دولت قبل برای این موضوع که خود یک کلاه شرعی محسوب می شود هم در نوع خود بسیار تامل برانگیز است. به گزارش خبرنگار گردشگری ایسنا، شاید به یک دهه برسد که تبلیغ «آنتالیا» ، به عنوان مقصد بدنام در روزنامه های کشور ممنوع شد، چند سال بعد تصاویری از مسافران ایرانی در ساحل جنوبی ترکیه منتشر شد و بعد دستور لغو پروازهای مستقیم به آنتالیا صادر شد. از آن به بعد هواپیماهای ایرانی دیگر پروازی به نام آنتالیا ندارند؛ اما آژانس های مسافرتی ایران کماکان با وجود ممنوعیت ذکر آنتالیا، به تبلیغات شان ادامه می دهند. راه های رسیدن به ساحلی که می گویند نباید اسم اش برده شود، زیاد است. اولین و راحت ترین اش پروازهای چارتری است، پروازهایی متعلق به شرکت های هواپیمایی ترک که از خلاء پرواز مستقیم شرکت های هواپیمایی ایرانی به این مقصد به نفع خود استفاده کردند. آژانس های ایرانی که روی مقصد ترکیه کار می کنند و خودشان یک طرف قضیه ی پروازهای چارتری ترکیه هستند، می گویند: با تصمیمی که مقامات عالی رتبه ی اجرایی وقت برای پروازهای آنتالیا گرفتند، ضرر و ضربه ی بزرگی به اقتصاد کشور زدند، چراکه فرصت را برای شرکت های هواپیمایی ترکیه - برای انجام پروازهای راحت تر و ایمن تر مستقیم - فراهم کردند و پولی که می شد به جیب صنعت هوایی ایران برود، حالا نصیب آن ها شده است. اما شرکت های هواپیمایی ایرانی برای دور زدن تصمیمی که به ضرر اقتصادی شان منجر شد، پرواز به فرودگاه های نزدیک همان شهری که اسم اش را نباید برد برقرار کردند، مثل اسپارتا، قازیان تپه و آدانا که هر یک دست کم با مقصد نهایی چند ساعتی فاصله دارند و ادامه ی این مسیر هم معمولا زمینی و با اتوبوس طی می شود. این ممنوعیت پرواز فقط برای آنتالیا نبوده است، چراکه پس از صدور آن امریه ی قانونی، مسافران به سواحل دیگری از جنوب ترکیه گرایش پیدا کردند که دست کم از ایران پرواز مستقیم داشتند؛ از جمله کوش آداسی و بدروم که بعدها لغو پرواز مستقیم، به آن ها نیز سرایت کرد و ازمیر مقصد پرواز مسافران این شهرها شد که با دو شهر دیگر از مسیر زمینی حدود چهار ساعت فاصله دارد. اما همه ی قضیه ی آنتالیا و دیگر سواحل جنوبی ترکیه فقط یک سود و زیان معولی در صنعت هوایی نیست، بلکه مساله «جان» مسافران ایرانی است که میان این دستورهای خاص مغفول مانده است. آیا حتما باید سانحه ای واقع شود تا به تدبیری قابل دفاع در این زمینه بپردازیم؟ با آن که در ابتدا سعی شد با ممنوعیت اجرای تور به آنتالیا و سپس با لغو پروازهای مستقیم میزان سفر ایرانی ها به ساحل بدنام خوانده شده، کاهش یافته یا حذف شود اما آمارها نشان می دهد، در این مدت از میزان جمعیت مسافران ایرانی نه تنها کاسته نشده، بلکه به شمار آن ها اضافه شده است. طبق گزارش مرکز پژوهش های مجلس که به سالنامه آماری سازمان جهانی جهانگردی استناد کرده است، در سال 2013 ترکیه همچنان نخستین مقصد گردشگران ایرانی بوده و در آن سال یک میلیون و 196 هزار و 482 ایرانی به ترکیه سفر کردند. تابستان که می شود ترک ها منتظرند ایرانی ها از راه برسند و از صدقه سری آن ها سواحل جنوبی ترکیه نیز سرمایه گذار ایرانی، کم ندارد. با وجود چنین استقبالی به نظر می رسد پاک کردن صورت مساله نه تنها منفعت اقتصادی در یک دهه گذشته نداشته، بلکه باعث شده مسافران ایرانی نیز در کشور همسایه از حقوق حقه ی خود باز بمانند و تحت تاثیر این تصمیم، پروازهای غیرمستقیم ایرانی ها به فرودگاه های کوچک یا نظامی قدیمی که از مدار فعالیت خارج شده اند و فاقد ایمنی و امکانات متناسب مسافرتی هستند، منتقل شوند. در دوره ای حتی بابت آبادانی این فرودگاه های کوچک و نظامی هزینه ای سربار مسافران ایرانی شده است؛ بدون آن که آگاه باشند. برای همین هم آژانس های مسافرتی می گویند، سواحل و فرودگاه های جنوبی ترکیه را ایرانی ها آباد کرده اند. در چند کیلومتری این فرودگاه ها هیچ امکانات شهری و اقامتی وجود ندارد و اگر پرواز مسافران نیمه شب یا با تاخیر وارد شود، مسافر مجبور است در آن فضای محدود که امکانات کافی ندارد، معطل بماند و بعد هم چند ساعتی را در جاده و اتوبوس بگذراند؛ حتی شده شبانه. این میان خستگی و کلافگی به حدی است که دیگر رمقی برای فکر کردن درباره به خطر افتادن جان در جاده ای خلوت نمی ماند. یکی از مدیران دفاتر خدمات مسافرتی می گوید: خودکرده را تدبیر نیست، شرایطی که ماحصل یک دستور رسمی بوده، اکنون سبب تضییع حقوق مسافران ایرانی شده است؛ چراکه نه شرکت های هواپیمایی پاسخگوی این وضع نامناسب هستند و نه مقامات ایرانی و ترک.
چهارشنبه ، ۶آبان۱۳۹۴
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: کسب و کار]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 12]