واضح آرشیو وب فارسی:روزنامه جوان: حضور در المپیک آینه تمام قد ورزش هر کشوری محسوب می شود، به همین دلیل هم قدرت هایی که همواره برای کسب مدال های خوشرنگ مدعی هستند تمام توجه خود را معطوف به این آوردگاه می کنند اما در ورزش ایران خبری از این توجهات نیست. علاوه بر نگرانی هایی که از آماده نبودن المپین ها احساس می شود، مصدومیت بهداد سلیمی زنگ خطر جدیدی را به صدا درآورد. درست است که المپیک ریو تابستان سال آینده برگزار می شود اما در ورزش حرفه ای فرصت باقی مانده زمان زیادی محسوب نمی شود. در ادوار گذشته رشته هایی چون تکواندو، کشتی و وزنه برداری بیشترین مدال ها را برای کاروان کشورمان به ارمغان آورده اند. این در حالی است که در سال های گذشته رشته های دیگری از جمله بوکس، تیراندازی و دوومیدانی نیز پتانسیل خود را برای کسب مدال ثابت کرده اند، اما این روزها هیچ کدام از این رشته ها حال و روز خوشی ندارند و با مصائب زیادی دست و پنجه نرم می کنند. کشتی ورزش اول ایران، علاوه بر دغدغه های فنی با درگیری های مدیریتی نیز دست به گریبان است. رئیس و نایب رئیس فدراسیون مدت هاست با هم به مشکل خورده اند و این اواخر هم که مشکل شان رسانه ای شده باز هم حاضر به حل مسالمت آمیز آن نیستند. متأسفانه مسئولی هم پیدا نمی شود که به آنها گوشزد کند دود این اختلافات به چشم تیم ملی می رود و ثمره ای جز ناکامی در المپیک نخواهد داشت. این در حالی است که تغییرات در تیم فرنگی نیز دیر اعمال شد و همین تأخیر سبب شده از همین حالا هشدارهایی در خصوص نتیجه احتمالی داده شود. وزنه برداری نیز اوضاع بهتری ندارد. بهداد سلیمی بدون شک امید اول کشورمان برای گرفتن مدال طلا به شمار می رود. منتها آسیب دیدگی شدید او در تمرینات موجی از نگرانی را ایجاد کرد. وزنه بردار فوق سنگین کشورمان مسابقات جهانی را از دست داده اما ترس او و مربیانش بابت تداوم مصدومیت و از دست دادن المپیک است. به غیر از سلیمی، البته سایر ملی پوشان هم وضعیت بهتری ندارند. از طرفی تکواندو نیز در مسابقات اخیر خود شکست های زیادی را تجربه کرد. هرچند که کسب چند مدال در تورنمنت منچستر و قزاقستان شرایط برخی از تکواندوکاران را برای کسب سهمیه المپیک بهبود بخشید اما باید حواسمان باشد که چند نفر از بهترین نفرات تیم ملی خیلی زود از گردونه رقابت ها حذف شدند. اگرچه کادر فنی ناداوری را در بسیاری موارد دخیل می داند ولی در ورزش روز جهان استناد به چنین عللی نمی تواند توجیه قابل قبولی محسوب شود. رشته تازه نفسی چون دوومیدانی در برزخ بی برنامگی به سر می برد. در حالی که تاکنون چند سهمیه این رشته در المپیک قطعی شده است اما المپین های دوومیدانی کار اصلاً از وضعیت موجود رضایت ندارند. بی برنامگی و بلاتکلیفی بلای جانشان شده است. بی توجهی به لیلا رجبی، بانوی پرتاب وزنه تنها یک مورد از این نارضایتی هاست. احسان حدادی نفر اول پرتاب دیسک آسیا و دارنده مدال نقره المپیک لندن پس از نتایج ضعیفی که گرفت، تلاش می کند خودش را به آمادگی لازم برساند. رئیس جدید این فدراسیون در حالی مدعی است یک میلیارد تومان برای او کنار گذاشته که در فاصله 10 ماه مانده تا المپیک 2016 هنوز تکلیف مربی او مشخص نشده است! تیراندازان با بی فشنگی دست به گریبان هستند و احسان روزبهانی تنها امید تیم ملی بوکس نیز این اواخر حواشی زیادی را پشت سرگذاشت. همه این نکات موجب شده که مسئولان ارشد ورزش ایران بارها در خصوص ناکامی های احتمالی در ریو هشدار دهند. متأسفانه پس از المپیک لندن مسئولان در باد مدال های کسب شده خوابیدند و حالا که زمان عمل رسیده فقط هشدار می دهند؛ هشدارهایی که به معنی شانه خالی کردن از پاسخگویی به اذهان عمومی است.
سه شنبه ، ۵آبان۱۳۹۴
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: روزنامه جوان]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 10]