محبوبترینها
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
پروازهای مشهد به دبی چه زمانی ارزان می‌شوند؟
تجربه غذاهای فرانسوی در قلب پاریس بهترین رستوران‌ها و کافه‌ها
دلایل زنگ زدن فلزات و روش های جلوگیری از آن
خرید بلیط چارتر هواپیمایی ماهان _ ماهان گشت
سیگنال در ترید چیست؟ بررسی انواع سیگنال در ترید
بهترین هدیه تولد برای متولدین زمستان: هدیه‌های کاربردی برای روزهای سرد
در خرید پارچه برزنتی به چه نکاتی باید توجه کنیم؟
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1827722112
اظهارات صریح توکلی درباره 3 رئیس جمهور
واضح آرشیو وب فارسی:آرمان خبر: احمد توکلی نماینده اصولگرای مردم تهران در مجلس شورای اسلامی، در گفت وگویی نظر صریح خود را درباره عملکرد هاشمی، خاتمی و احمدی نژاد در دوران ریاست جمهوری شان بیان کرده است. گزیده اظهارات توکلی در گفت وگو با «شرق» را در ادامه می خوانید: * در دوران مهندس موسوی به اقتضای جنگ، طبیعتا دخالت دولت زیاد بود و تا اینجا کسی ایراد نمی گرفت اما باید به اقتضای فکری هم دولت گسترش می یافت. چون آن موقع دسته ای از کسانی که در دولت بودند معتقد بودند سرمایه داری موجب استثمار است، رقیب سرمایه داری هم سوسیالیسم یا همان اقتصاد دولتی متمایل به توزیع درآمد برابرتر بود. من از واژه سوسیالیسم استفاده می کنم، نه مارکسیسم چون دوستانی که به آنها انتقاد دارم، مذهبی، اما در کل دولت گرا بودند. در نتیجه وقتی صحبت از این می شد که چه کار کنیم، می گفتیم این چیزی که شما می گویید، با شرع و قانون اساسی همخوانی ندارد. با مکاتب اقتصادی هم آشنا بودیم، تعارض آن مواضع با مکتب اقتصادی اسلام و تشابه با سوسیالیسم چپ را می شناختیم. * زمستان سال ٦١ در جلسه شورای اقتصاد، پیش نویس لایحه ای را آورده بودند تا از مجلس اجازه بگیرند از بانک مرکزی پول قرض کنند. رفتم کنار مرحوم نوربخش و خصوصی پرسیدم این مبلغی که قرض می کنید چقدر موجب تورم می شود؟ گفت حساب نکردم. گفتم تو ضامن ارزش پول ملی هستی و باید حساب می کردی. ماشین حساب را درآورد و حساب کرد و گفت که فلان درصد. من به آقای موسوی گفتم که اولا می دانید این میزان قرض، چند واحد درصد به تورم اضافه می کند؟ ایشان گفت نه. گفتم از آقای نوربخش بپرسید و وقتی آقای موسوی رقم را پرسید، جا خورد. بعد من گفتم آقای موسوی اگر می خواهید برای این لایحه رأی بگیرید، بگویید کسانی که موافقند بار روی دوش مستضعفان اینقدر درصد اضافه شود، رأی بدهند. گفت آقا این چه طرز رأی گیری است، این جوری رأی نمی آورد. گفتم خب رأی نیاورد. گفت این چه طرز برخورد است، برای آخر سال و جنگ چه کنیم؟ به آقای مهندس موسوی گفتم شما چرا کارخانجات غیراستراتژیک را نمی فروشید؟ به دولت چه ارتباطی دارد که کارخانه دستمال کاغذی داشته باشد؟ چرا باید این قبیل بنگاه های اقتصادی دست دولت باشد؟ آقای موسوی گفت حالا چه کسی این کارخانه ها را از ما می خرد؟ گفتم هیچ کس! ایشان گفت پس چرا این حرف را می زنید؟ گفتم شما الان اعلام کنید می فروشید، این حرف اثر خودش را در بازار می گذارد. شما اعلام کنید کارخانه را می فروشید، این اطمینان را به بازار و جامعه منتقل می کند، در عین حال به این استقراض رأی می دهیم و احتمالا سال بعد مجبور به استقراض نخواهیم بود. * ما انتقاد می کردیم که نباید دولت در اقتصاد اینقدر جلو بیاید که از سر بام بیفتد. بعد که نوبت آقای هاشمی شد دیدیم ایشان دیگر اینقدر دارد عقب عقب می رود که از آن سوی بام می افتد. انتقاد ما علت داشت. برای اینکه طبق احکام شرع مقدس اسلام، حکومت نمی تواند نسبت به قیمت ها بی تفاوت بماند و می تواند در آن دخالت کند. همچنین دولت نمی تواند همه چیز را به امان بازاری بگذارد که در آن انحصار وجود دارد و حضرت علی (ع) هم در نهج البلاغه، انحصار را منع کرده است. * دولت آقای هاشمی همت خود را صرف بازسازی کرد و توجه کافی به توزیع درآمد نداشت. همین باعث شد که برای کار زیادی که انجام می شد با توجه به منابع کمی که داشتند به استقراض خارجی پناه ببرند. استقراض هم این طور نبود که از منابع خارجی قرض بگیرند بلکه کالا را نسیه می خریدند و به قرض کوتاه مدت دولت تبدیل می شد که نرخ بالاتر بهره را داشت. کمبود منابع را این طور جبران کردند. یک بار من به آقای هاشمی گفتم وضع جوری خراب است که بعضی از وزرای شما هم این وضعیت را قبول ندارند. ایشان گفت کدام وزرا قبول ندارند؟ من اسم نیاوردم اما منظورم آقای لاریجانی بود که آن زمان وزیر ارشاد بود. البته وزرای دیگری هم بودند و یکی از آنها آقای لاریجانی بود. گفت نه، من این را قبول ندارم. بعد شروع کرد به گفتن اینکه تولید شمش آلومینیوم و موارد دیگر که در حال احداث و راه اندازی هستند چه اثراتی خواهند داشت. گفتم آقای هاشمی مردم نان شب را با شمش آلومینیوم نمی خورند. مردم نان و پنیر می خورند. تا شمش آلومینیوم به پنیر تبدیل شود خیلی کارهای دیگری باید انجام شود. شما به این فاصله توجه ندارید، به اینکه این تولید در جامعه چگونه تقسیم می شود. * آقای هاشمی یک کارهایی را بنا گذاشت که ثمراتش به آقای خاتمی رسید. یعنی آقای خاتمی از این حیث اسب آماده تری را سوار شد تا آقای هاشمی و در نتیجه همان سیاست ها را ادامه دادند و تقریبا همان نتایج را گرفتیم. شاخص های دوران آقای هاشمی نوسان داشت، تورم ٤٩ درصد داشتیم. بعد شد ٢٣ درصد. نوسان در دوران آقای خاتمی هم کمتر بود. به طورکلی مدل تعدیل در بیش از ٩٥ درصد کشورهایی که اجرا شده، رشد ناپایدار را به همراه داشته است. یعنی نرخ رشد، نوسان پیدا می کند. * آقای احمدی نژاد که آمد، شعارهایش را طور دیگری می داد ولی در عمل کار دست کسانی بود که به مدل تعدیل وفادار بودند. یکی از مشاورانش آقای پژویان بود که استاد آقای شمس الدین حسینی بود. آقای حسینی از آقای پژویان ایده می گرفت و به صورت طرح ارائه می کرد و درنتیجه مدل فرق نکرد. فقط چون ایشان ادعاهای دیگری داشت که با مدل او سازگار نبود نوسان اداری شدید شد. تصمیم های دفعی و ظاهرا نامتجانس نتیجه اش این شد که با شروع تحریم ها، تعارضات برملا شد، بازار ارز به تلاطم افتاد و رکود تورمی ایجادشده با هدفمندی تشدید شد و باوجود اینکه در مقایسه با سایر دولت ها منابع ارزی بسیار بیشتری در اختیارش بود موفق نشد که به اهدافش برسد و مردم ثمرات کار ایشان را حس کنند. * من هیچ وقت خاطرخواه هیچ دولتی نبوده ام و هر دولتی که کار خوبی انجام داده گفته ام و از همه دولت ها هم در جایی که انتقاد وارد بوده انتقاد کرده ام. منطق انتقاد من قانون اساسی و اسلام و علم و تجربه است. * مشکلی که آقای هاشمی و کارگزاران داشتند، طرز حکومت و شیوه حکومتداری بود. من از نظر سلوک شخصی و اداری، مدافع مشارکت مردم در دو بعد سیاسی و اقتصادی و مدافع مردمی بودن دولت بودم. در حالی که در آن دوره تجمل گرایی اداری و شخصی به سرعت رشد کرد و این خیلی تأثیر دارد. ما اینجا به نهادگراها نزدیک می شویم و می گوییم نهادهای اجتماعی غیر از خود ضوابط اقتصادی، تأثیر تعیین کننده ای دارند در اینکه یک سیاست انتخاب شود یا نشود و درصورت انتخاب و اجرا، موفق بشود یا نشود. درنتیجه اگر من رئیس جمهور می شدم اولین اثرش این بود که نهادها رفتار متفاوتی پیدا می کردند؛ یعنی این تبارگرایی و اشراف گری که در زمان آقای هاشمی باب شد و طبعا موجب تضعیف گرایش مردمی در کارگزاران می شد این برعکس می شد. * یک بار در روزنامه «رسالت» سرمقاله ای نوشتم با عنوان منکرات بزرگ. در آن زمان مقام معظم رهبری سخنانی درباره امر به معروف و نهی از منکر فرموده بودند. من در آن سرمقاله خطاب به این جوان هایی که می رفتند خیابان ولیعصر و به دخترها گیر می دادند که مویشان پوشیده نبود، نوشتم بدحجابی منکر است و باید نهی شود ولی براساس قاعده خودش. ولی از این منکرات بگذریم، چون منکرات بزرگی هست که اگر به دادش نرسیم مشکل ساز می شود و بعدا گیس و گردن و ساق و ساعد، همه چیز بیرون می افتد و نمی توانیم جلوی آن را بگیریم. در ادامه هم از این مدل تعدیل به عنوان منکر بزرگ یاد کردم و نوشتم که چرا با شرایط ایران ناسازگار است. بعد از آن سرمقاله یک روز زنگ زدم به آقای روغنی زنجانی و گفتم با شما کار دارم. ایشان گفت شما که می گویید من منکر بزرگ هستم. گفتم که پاسخ بدهید تا منتشر کنیم. گفت من قبول دارم که اسلام با راسیونالیسم (عقل گرایی) محض سازگار نیست ولی به نظر شما من باید چه کار کنم؟ من رفتم قم پیش آقای مصباح، پیش آقا سیدمنیرالدین حسینی و عده ای دیگر که چیز خاصی تحویل ندادند. شما جای من بودید چه کار می کردی؟ گفتم من اگر جای شما بودم دو کار را می کردم که شما این دو کار را انجام نمی دهی. اول اینکه ٢٠ اقتصاددانی که به تمامیت اسلام قائل بودند و ٢٠ طلبه ای که به اقتصاد آشنا بودند می گذاشتم در یک ساختمان، آن زمان اینترنت نبود، بهترین کتاب ها و مجلات از منابع داخلی و خارجی را برایشان می آوردم و می گفتم این همه وسایل و ماشین و منشی و پول در خدمت شما، بنشینید روی این مسائل کار کنید تا جواب این سؤال را پیدا کنیم. یعنی با توجه به اقتضائات ایران این مسائل حل شود که پنج سال بعد همچنان با این سؤال درگیر نباشیم و کاسه چه کنم در دستمان نباشد. کار دیگر این است که در همین دوره چهار پنج ساله، از بین مدل های رقیب برای توجیه پدیده های اقتصادی، مدلی را انتخاب می کردم که کمتر با مبانی ما تعارض داشته باشد و بیشتر با اقتضائات کشور بخواند. * آقای هاشمی با مردم، ابلاغی رفتار می کرد. من معتقد بودم که باید اقناعی برخورد کنیم. من آن موقع سرمقاله نوشتم و به هاشمی نوشتم که حکومت را با اقناع می شود اداره کرد، نه با ابلاغ. شما به مردم ابلاغ می کنید درحالی که مردم باید قانع شوند. * در دوران کرباسچی، شیوه مدیریتی جاافتاده بود که قانون شکنی و بی اعتنایی به قانون هنر مدیریتی شده بود. من هیچ وقت با قانون شکنی موافقت نکردم. * در اوایل انقلاب، صدق و صفا بیشتر بود و مردم فکر می کردند اگر مسئولان می گویند نداریم، حتما همین طور است ولی بعد دیدند که نه، مسئولان خودشان راحت زندگی می کنند و می گویند شما صرفه جویی کنید که این امکان پذیر نبود. * در سال ٧٦ من تازه از تحصیل برگشته بودم. آقای ناطق مصمم شده بود و تمام همفکران ما به این تصمیم رسیده بودند. من باید انتخاب می کردم بین ریسک رأی نیاوردن آقای ناطق و خودم. من اعتقاد داشتم اگر نامزد می شدم رأی می آوردم اما بعد یک شکاف بین اردوگاه درست می شد. حکومتداری در فقدان حزب روی شاخ رفاقت و اطمینان بین فردی استوار است. من اعتقاد داشتم حتی اگر در آن شرایط بیایم، رأی می آورم. اما فکر کردم حتی اگر رأی بیاورم، تمام دوستان خودم را آزرده می کنم و با من همکاری نمی کنند و با این حساب، چه رئیس جمهور به دردنخوری می شوم. * در وسط دوره آقای خاتمی، من براساس وظیفه آمدم و فکر می کردم اصلاحات دوم خرداد از لحاظ سیاسی و فرهنگی دارد کج می رود. * یکی از بدترین کارهایی که در دوره آقای خاتمی انجام شد و شاید اگر این اتفاقات نمی افتاد، وضعیت اقتصادی مردم بهتر می شد، همین تنش های سیاسی بود. آدم های عاقل می فهمیدند اینها در این تنش ها برنده نمی شوند اما دست انداز درست می کنند. در دوره خاتمی از نظر سیاسی یک نوع سکولاریسم تبلیغ شد که با اسلام و قانون اساسی همخوانی نداشت. از نظر فرهنگی - اجتماعی هم یک نوع اباحه گری تبلیغ می شد که گمانم این است خود آقای خاتمی هم این وضعیت فرهنگی را قبول نداشت. به این معنا که شرع مورد طعنه قرار می گرفت، عقاید مردم مورد طعنه قرار می گرفت. مشکل آقای خاتمی این بود که خودش این گونه نبود که احکام شرع را قبول نداشته باشد و خودش منزه از اباحه گری بود، هرچند شاید از نظر سکولاریسم نزدیکی هایی با آن تفکر داشت. ولی مزاج و مشی او طوری بود که این دو ویژگی فرهنگی و سیاسی به وجود آمد و جامعه را دچار مشکل کرد و تعارضات اجتماعی و سیاسی را بالا برد. * من به هیچ وجه منظورم این نیست همه کسانی که آن زمان اصلاح طلب بودند اباحه گر و سکولار بودند، اما لااقل به این دو جریان حمله نمی کردند تا حسابشان از آنها جدا شود. * در جامعه ما متدینان انقلابی حتی اگر اقلیت شوند مؤثرتر از اکثریت شکل نیافته غیرحزبی هستند. * خاتمی یک حسنی داشت و آن تواضع نسبت به نخبگان بود و نخبگان نیز در جامعه بسیار تأثیرگذار هستند. درست مثل حُسن احمدی نژاد که در برابر تهیدستان تواضع داشت و از این جهت مؤثر واقع شد و برای خودش بدنه رأی پیدا کرد. بدنه رأی همیشه تحت تأثیر نوع سیاست نیست. تحت تأثیر خوش رفتاری و تواضع نیز رأی شکل می گیرد، یعنی اینکه آقای خاتمی به نخبگان احترام می گذاشت باعث رأی بالای او در شهرهای بزرگ می شد، همان طور که در روستاها و شهرهای کوچک تر به دلیل تواضعی که آقای احمدی نژاد نسبت به آنها داشت، رأی او بالاتر رفت. این رأی نشان دهنده حمایت از سیاست ها نیست. * در سیاست خارجی، من و موسوی شبیه هم می شدیم و در سیاست داخلی جاهایی اختلاف داشتیم و در اقتصاد خیلی اختلاف داشتیم. این صفات که از روی اعتقاد در امثال بنده جمع شده بود مورد قبول مؤثرین جناح راست مانند آقای عسگراولادی و آقای نوری قرار گرفت. زحمات آقای حسین فدایی هم مؤثر بود. بنابراین اگر فهرست جناح راست مجلس هفتم را ببینید ترکیب کاملا متفاوت است از مجلس های قبل. * ما آزادی را با قانون اساسی و شرع حد می زنیم. آنها (اصلاح طلبان) زیاد حد نمی زدند. البته بین آدم هایشان تفاوت وجود داشت ولی در برخی موارد به ولنگاری اجتماعی هم می رسیدند و حتی در برخی موارد به ساختار سیاسی هم تعرض کردند. ولی ما وقتی به عنوان شیعه از اصل ١١٠ یاد می کنیم ولی فقیه را فصل الخطاب می دانیم. اما سکولاریسم معتقد است هرکس یک رأی دارد و برای هیچ کس فضیلت قائل نیست. ما می گوییم هر کس یک رأی اما اگر اختلاف پیدا شد یک نفر که ولی فقیه است حرف آخر را می زند که با حسن نیت و عادل است. این محل اختلاف ما بود. در سیاست از مرز عبور می کردند و ما عبور نمی کردیم، در اجتماعیات هم ما بر شرع اصرار داشتیم و آنها اصرار نداشتند و متأسفانه بعضی از طیف های اصلاح طلب کم اعتنایی به شرع را تئوریزه می کردند. * تیپ ما و حرفمان به ویژه با حمایت آقای ناطق نوری پیش رفت و در نتیجه مجلس هفتم ترکیب تازه ای پیدا کرد. عده ای سرشناس نو وارد مجلس شدند و عدالت خواهی این مجلس هم نسبت به مجالس قبل و هم نسبت به مجالس بعدش شاخص بود ولی متأسفانه این اتحاد باقی نماند. * وقتی به زمان آقای احمدی نژاد رسید ما قرار و مدار گذاشتیم که چه کسی بماند و چه کسی از گود خارج شود. من فکر می کردم که اگر خودم این تبعیت از تصمیم جمعی را شروع کنم، بقیه هم از این قرار و مدار تبعیت می کنند ولی رفتارهای شخصی آقای احمدی نژاد بیشتر می چربید بر کارهای جمعی اش. کارهای جمعی اش هم با افراد خاصی بود که ما بعدا فهمیدیم. لااقل من آن زمان نمی دانستم. آقای احمدی نژاد از فضای آماده شده دوره های قبل استفاده کرد ولی اسب خودش را راند. * من با آقای قالیباف هیچ وقت رفاقت نداشتم، حداقل تا آن زمان (انتخابات 84). معاشرت شخصی هم نداشتم. اما حکومت داری عقل می خواهد. یک شخصیت آرامش بخش می خواهد. اگر این را ملاک بگیریم من بر اساس اصول خودم نمره می دهم. می گویم ساده زیستی اینقدر نمره مثبت و اشرافیت اینقدر نمره منفی. ولی عقل و حرکت جمعی و احترام به نظر دیگران هم مهم است. من معتقد بودم این شاخص ها در آقای قالیباف بیشتر از آقای احمدی نژاد است. * اگر کسی بداند رأیش را به آقای رضایی بدهد و این رأی هیچ نتیجه ای در انتخابات ندارد، تأثیر انتخاباتی خودش را خنثی کرده است. من نگاه می کنم و می ببینم بین قالیباف و احمدی نژاد و هاشمی رقابت است. بنابراین باید بین اینها انتخاب کنم، نه بین کسی که می دانم رأی نمی آورد. معتقدم کسی که می خواهد رأی بدهد باید طوری عمل کند که رأیش هدر نرود. حتی آن زمان به آقای لاریجانی گفتم رأی نمی آوری. پس من به او رأی نمی دهم و بهتر است که بین رقبای اصلی ولو به طور نسبی یکی را انتخاب کنم. من راضی نبودم هاشمی رئیس جمهور شود چون امتحانش را پس داده بود، بین آقای قالیباف و احمدی نژاد، بنده به طور واضح قالیباف را ترجیح دادم؛ هم به دلیل سابقه مبارزاتی اش در جنگ و دفاع از کشور و هم به دلیل رفتارهایی که از نظر عقلانی قابل قبول تر می دانستم. البته آقای احمدی نژاد شخصا ساده زیست تر بود. اما همه چیز ساده زیستی نیست. عقل خیلی مهم تر از ساده زیستی است. * من نه به دلیل رفاقتی که با قالیباف پیدا کرده ام، بلکه به دلیل دیگری این موضوع (بحث های مالی در شهرداری) را پیگیری نکرده ام. من هر وقت سند یا اطلاعی به دستم برسد و متوجه شوم تخلفی اتفاق افتاده، پیگیری می کنم. در این پیگیری هم کاری ندارم فردی که مرتکب تخلف شده، دوست من است یا نه. اتفاقا اگر رفیقم باشد، راحت تر می توانم از او سؤال کنم که ماجرا چیست و رحم نمی کنم، بلکه امکان کنکاش بیشتری خواهم داشت. ولی درباره شهرداری تا الان خبرهای تأیید نشده شنیده ام ولی چیز مستند و موثقی به دستم نرسیده که پیگیری کنم اما اگر در شهرداری با چیزی برخورد کنم، حتما به آن نیز خواهم پرداخت. فرض من این است که شورای شهر بر شهرداری نظارت دارد و آدم های حساسی نیز در شورا هستند. * اصلا این طور نیست که تصور کنید از آقای قالیباف چیزی عاید من می شود. من بر اساس وظیفه ام از ایشان حمایت کردم و در این مسیر هم حمایتم از قالیباف مانند یک خیابان یک طرفه بوده است. من از ایشان حمایت کردم چون ایشان را ترجیح دادم. * من تکذیب نمی کنم که احتمال دارد در شهرداری چیزهایی وجود داشته باشد. اما من الان مجبورم از زمانی که مشکلات بیماری پیدا کردم، با بخل بیشتری وقتم را تخصیص بدهم. اگر جوان تر بودم، شاید می توانستم کارهای بیشتری انجام دهم. * معتقدم پیدایش جبهه پایداری یکی از عوامل مؤثر اختلاف میان همین جریان تحول خواه اصولگرا بود. من هم تحرک سابق را ندارم و به دلیل وضعیت بیماری ام تقریبا در جلسات شرکتی ندارم چون به اعصابم فشار وارد می کند و ترجیح می دهم قدرتم را مستقیم تر صرف مردم کنم. البته در دو سر جریان اصولگرایی من به رهپویان و ایثارگران نزدیک ترم اما به دلیل اینکه در جلسات شرکت نمی کنم، درباره تصمیم گیری ها هم نمی توانم حرفی بزنم یا نظر بدهم. در واقع دیگر من در آستانه دوران بازنشستگی هستم اما اگر می توانستم، گزینه سومی را انتخاب می کردم و جریان جدیدی به راه می انداختم. * اشتباه اصلاحات این بود که همه چیز را به فاز سیاسی برد و تعارضات پیدا و مشکل ساز هم شد. نمی دانم اصولگرایان اگر بخواهند کاری کنند چه چیزی را مسئله اصلی تلقی و چه راهکاری برای حل آن مسئله ارائه خواهند کرد اما به نظر من مشکل اصلی کشور در حال حاضر فساد است و مبارزه با فساد را مهم ترین کار سیاسی، اجتماعی و دینی می دانم.
دوشنبه ، ۴آبان۱۳۹۴
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: آرمان خبر]
[مشاهده در: www.armankhabar.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 9]
-
گوناگون
پربازدیدترینها