واضح آرشیو وب فارسی:داغ نیوز: «علامت استاندارد ایران، نشانه مرغوبیت کالاست»؛ فارغ از آشنایی عموم مردم با این شعار، استاندارد اینقدر در جامعه ایرانی جا افتاده که برای سالیان سال درج نشان آن روی هر محصولی، برای تایید آن محصول کفایت می کرد اما ظاهرا اوضاع تغییر کرده! به گزارش «تابناک»، نیم نگاهی به اتفاقات متعددی که در سالهای اخیر جامعه ایرانی را تحت تاثیر قرار داده و به نوعی تبدیل به نگرانی های عمومی شده، حکایت از آن دارد که عالی ترین نهاد ارزیابی و سنجش کیفیت در کشورمان نتوانسته پاسخگوی توقعات باشد و حتی در مواردی، برخلاف توقع عمومی عمل کرده است. کافی است کمی در اخبار ریز و درشت سالهای اخیر دقیق شویم تا دریابیم که از ماجرای آلایندگی برخی خودروها و مناقشه با پلیس بر سر پلاک نکردن برخی خودروهای فاقد استانداردهای کامل تا آخرین اتفاقی که جامعه را تحت تاثیر خود قرار داده، یعنی آلودگی های فراوان در آب معدنی دماوند، نشان استاندارد ملی کشورمان جز «نشان» چیز دیگری نبوده است. به این موارد می توان فهرست فراوانی از اخبار دیگر را هم افزود؛ مثل اضافه کردن افزودنی های غیر مجاز به محصولات لبنی، برنج های آلوده ای که وارد کشور می شدند و حالا جایشان را به گندم های وارداتی آلوده داده اند، مناقشه بر سر چرایی آتش گرفتن برخی اتوبوس های اسکانیا، تولید و توزیع انبوه برخی مواد آرایشی جعلی مثل کرم حلزون، تهی بودن آبلیموهای چندین شرکت باسابقه از لیمو و موارد متعددی از این دست که در تمامی شان پای استاندارد به ماجرا باز شد اما دست آخر کسی نفهمید که سهم این سازمان در وقوع این مسائل و مقابله با آن در آینده چیست. آنچه ماجرا را عجیب تر می کند، درج نشان استاندارد روی بسیاری از محصولات مشکل دار یا عمل نکردن سازمان استاندارد به وظایف خود در قبال محصولات نیست بلکه آنجاست که می بینیم پس از تبدیل این دست اخبار جنجالی به مناقشات، سازمان استاندارد موضع گیری های عجیبی اتخاذ می کند که هرگز به مقام اثبات هم نمی رسند. مثل ماجرای آب معدنی دماوند که وزارت بهداشت از وجود آلودگی های فراوان در آن خبر داد و مسئولان استاندارد از سالم بودنش خبر دادند. کافی ست به اسنادی که به تازگی وزارت بهداشت برای اثبات مدعای خود منتشر کرد توجه کنیم تا دریابیم که این بار نیز سازمان استانداردی ها، موضع گیری عجیبی اتخاذ کرده اند که برای عموم قابل قبول نیست؛ به ویژه آنکه شاهد سکوت ایشان در قبال اسناد آلودگی این آب معدنی خاص هستیم و این ظن برایمان تقویت می شود که احتمالا ادعای سلامت محصولات این برند خاص، قابلیت اثبات ندارد. عجیب اینجاست که می بینیم از این سازمان که یکی از وظایف ذاتی اش، اظهار نظر در بسیاری مناقشات است، در بحرانی شدن بسیاری مسائل، اثری دیده نمی شود. مثل ماجرای بنزین های تولیدی در پتروشیمی ها که ماه ها و حتی سالها بر سر استاندارد بودن و نبودنش بحث و جدل درگرفته بود اما تا به این لحظه سازمان استاندارد درباره آن اظهار نظر نکرده است. این سکوت در ماجرای شائبه هایی که درباره آلوده بودن آب تهران به نیترات، مضر بودن امواج پارازیت و مسائل ریز و درشت دیگری که هر از چندگاهی در جامعه نگرانی هایی می آفریدند تکرار شد تا برای بسیاری از مردم، کارکرد این سازمان محل سوال شود چراکه انتظار عمومی از مجموعه ای که با سلامت جامعه ارتباط تنگاتنگی دارد، اظهارنظرهای فنی و دقیق، آن هم در سریع ترین زمان ممکن است. نه اینکه قصد داشته باشیم زحماتی که در این سازمان صورت می گیرد را ندید بگیرم یا حتی قصد داشته باشیم در مناقشه اخیر استاندارد و سازمان غذا و داروی وزارت بهداشت بر اثر آلوده بودن یا نبودن آب معدنی دماوند، یک طرفه به قاضی رفته و رای به برائت وزارت بهداشتی ها و قصور استانداردی ها بدهیم اما مگر می شود انبوه پرونده های مورد مناقشه در سالهای اخیر که یک پای آن استاندارد بوده را مرور کرد، واکنش های نامناسب استاندارد را دید و بعد به وجود اشکالی در این میان اذعان نداشت؟!
یکشنبه ، ۳آبان۱۳۹۴
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: داغ نیوز]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 20]