محبوبترینها
قیمت انواع دستگاه تصفیه آب خانگی در ایران
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
پروازهای مشهد به دبی چه زمانی ارزان می‌شوند؟
تجربه غذاهای فرانسوی در قلب پاریس بهترین رستوران‌ها و کافه‌ها
دلایل زنگ زدن فلزات و روش های جلوگیری از آن
خرید بلیط چارتر هواپیمایی ماهان _ ماهان گشت
سیگنال در ترید چیست؟ بررسی انواع سیگنال در ترید
بهترین هدیه تولد برای متولدین زمستان: هدیه‌های کاربردی برای روزهای سرد
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1831182758
رفع مظلومیت شیعه با فرج امام زمان(ع)
واضح آرشیو وب فارسی:خبرگزاری تسنیم: عظمت مصیبت کربلا در این است که در عاشورا به یک امام ظلم کردند؛ وقتی مظلومیت امامت مطرح می شود یعنی مظلومیت مکتب. این مظلومیت باید برطرف شود تا فرج حاصل شود.به گزارش گروه رسانه های خبرگزاری تسنیم ، گفتگوی تمدن ها شکل نمی گیرد و اصلاً شکل گرفتنی نیست، ساده لوحی است که انسان دعوت به گفتگوی تمدن ها کند، چون تمدنی که باطل باشد، اهل گفتگو نیست. اگر در تمدنی، غلبه با باطل باشد، نمی شود با آن گفتگو کرد، شاید بشود مباهله کرد، ولی نمی شود گفتگو کرد. مثلاً آیا الان غربی ها با تمدن اسلامی گفتگو می کنند یا در آن داعش را تزریق می کنند؟ آیا این گفتگو است؟ مگر گفتگو با سربریدن امکان دارد؟! جنگ تمدن ها هم شکل نخواهد گرفت، چون وقتی تمدنی باطل باشد، خودبه خود فروپاشی و مضمحل می شود. مثل فروپاشی بلوک شرق؛ که جلوه ای از تمدن غرب بود. وقتی آن جلوه اش فرو ریخت، این جلوه اش هم فرو می ریزد؛ بچه که زدن ندارد! قرآن کریم می فرماید: "إِنَّ الْباطِلَ کانَ زَهُوقاً"(اسراء/81) اصلاً از نبرد، سخن به میان نمی آید. فقط کمی زمان لازم است که بطلان آن تمدن، بیشتر اثبات شود و حقانیت این تمدن هم بیشتر به اثبات برسد . امام حسین(ع) را به خاطر مرامی که می خواست حاکم کند به شهادت رساندند نه به خاطر دعوای شخصی کسانی که به امام حسین(ع) علاقه مند می شوند، طبیعتاً به مرام حضرت هم علاقه پیدا می کنند. اگر علاقۀ کسی محدود به شخص امام حسین(ع) باقی بماند و این علاقه را به شخصیت و تفکر امام حسین(ع) منتقل نکند، اولاً خودش از ظرفیت انسانی بالایی برخوردار نیست، ثانیاً به نوعی در حق امام حسین(ع) اجحاف کرده است . امام حسین(ع) با کسی دعوای شخصی نداشت و کسی هم با ایشان دعوای شخصی نداشت. بلکه ایشان را «دوست داشتند و کشتند» کمااینکه گفته اند: «قُلُوبَهُمْ مَعَهُ وَ سُیُوفَهُمْ عَلَیْه »(لهوف/62) یعنی شخص امام حسین(ع) را می شناختند و دوست داشتند ولی ایشان را به شهادت رساندند؛ به دلیل اینکه امام حسین(ع) داشت یک مرامی را حاکم می کرد که آن مرام را نمی پذیرفتند . هنوز مرام و تفکر امام حسین(ع) مظلوم است ما وقتی در محرم برای مظلومیت امام حسین(ع) سوگواری می کنیم باید برای مظلومیت مرام و تفکر و اندیشۀ او هم سوگواری کنیم. چون هنوز هم از مرام حسین(ع) رفع مظلومیت نشده است. اینکه عاشورا و محرم هرسال زنده است، به دلیل این است که مظلومیت امام حسین(ع) مظلومیت شخص ایشان نیست، بلکه مظلومیت مرام ایشان است و ایشان فدای این مرام شدند. اگر ما بتوانیم برای مظلومیت مرام حسین(ع) سوگواری کنیم خیلی ارتقاء پیدا کرده ایم، شاید آن گریه و اشکی که از ما انتظار دارند، از همین جنس گریه و اشک باشد . مظلومیت شخص امام حسین(ع) در سال 61 هجری تحقق پیدا کرد و این مظلومیت با شهادت ایشان پایان یافت و البته اثرش در تاریخ باقی مانده است، اما مظلومیت مرام ایشان هنوز زنده است. مثل اینکه همین الان هم امام حسین(ع) در کربلا محاصره باشد. یعنی ما در عزاداری های محرم و عاشورا، باید برای مظلومیت مرام حسین(ع)-که هنوز هم ادامه دارد- عزاداری کنیم . در جبهۀ اشقیاء و دشمنان حسین(ع) هم بحث اشخاص مطرح نیست، بلکه بحث مرام است از سوی دیگر در جبهۀ دشمنان و اشقیاء هم بحث یک نفر به نام یزید، یا عمر سعد یا عبیدالله بن زیاد نیست؛ این تقلیل دادن و خراب کردن ماجرا است! این عزاداری ها فقط برای مظلومیت شخص اباعبدالله الحسین(ع) نیست، بلکه برای مظلومیت مرام و مکتب امام حسین(ع) هم هست. 20 میلیون زائر اربعین کربلا فقط به خاطر مظلومیت شخص امام نیست که به التهاب درمی آیند، بلکه مظلومیت شخصیت امامت و مکتب ولایت هم مد نظر است. اساساً عظمت مصیبت در این است که در عاشورا به یک امام ظلم کردند؛ وقتی مظلومیت امامت مطرح می شود یعنی مظلومیت مکتب. این مظلومیت باید برطرف بشود تا فرج حاصل بشود . ممکن است این شبهه برای برخی پیش بیاید که «دیگر بس است! حالا یک اتفاقی افتاده است و بیش از هزار سال از آن می گذرد، امام حسین(ع) هم خیلی خوب بود ولی دیگر بس است؛ به زندگی خودتان بپردازید!» در حالی که اینها اصل موضوع را درک نکرده اند؛ بحث مظلومیت امامت یعنی مظلومیت یک مکتب است . ما وقتی زیارتنامه می خوانیم، در متن زیارتنامه ها می بینید که بحث شخص مطرح نیست. مثلاً زیارتنامه را این طوری شروع می کنیم: «السَّلَامُ عَلَیْکَ یَا وَارِثَ آدَمَ صَفْوَةِ اللَّهِ السَّلَامُ عَلَیْکَ یَا وَارِثَ نُوحٍ نَبِیِّ اللَّه ...»(کامل الزیارات/206) یعنی جریان نبوت را مطرح می کنیم. یا این طوری سلام می دهیم: «السَّلَامُ عَلَیْکُمْ یَا أَهْلَ بَیْتِ النُّبُوَّةِ»(من لایحضره الفقیه/2/610-زیارت جامعه کبیره) یعنی شما خانوادۀ نبوت هستید؛ نه فقط خانودۀ نبی(ص). در اینجاها شما می بینید که جای پرداختن به مرام است و به ما توصیه شده که این طوری ارتباط برقرار کنیم . هم امام حسین(ع) نمایندۀ یک مرام و یک نظام بود، هم یزید/ یزید محصول یک نظام یا یک تمدن در حال شکل گیری بود؛ "تمدن اسلامی منهای ولایت" هم امام حسین(ع) نمایندۀ یک مرام و یک نظام بود، هم یزید نمایندۀ یک مرام و نظام بود. و آن رویارویی دو نظام با یکدیگر بود. یزید هم محصول یک نظام یا یک تمدن بود؛ تمدنی که در حال شکل گیری بود. و اتفاقاً تمدنی بود که نامش «تمدن اسلامی» بود اما یک «تمدن اسلامیِ منهای ولایت» که در حال شکل گیری بود. حدود پنجاه سال از این تمدن گذشته بود. این تمدن اولین قربانی خود را از اولیاء خدا گرفت تا بقیۀ انسان ها حساب کار خودشان را بکنند ! این تمدن همۀ خوبی های دین را با خودش برداشت؛ غیر از موضوع ولایت. و بعد هم تمام این خوبی ها را به مرور در خودش مندرس کرد و از اسلام چیزی جز اسمش نماند. کمااینکه پیامبر(ص) فرموده بود که بعد از من اسلام به جایی خواهد رسید که جز اسمش باقی نخواهد ماند(سَیَأْتِی عَلَى النَّاسِ زَمَانٌ لَا یَبْقَى مِنَ الْقُرْآنِ إِلَّا رَسْمُهُ وَ مِنَ الْإِسْلَامِ إِلَّا اسْمُهُ یُسَمَّوْنَ بِهِ وَ هُمْ أَبْعَدُ النَّاسِ مِنْه ؛ کافی/8/308) پیام امام حسین(ع) به همۀ مظلومان تاریخ: اگر شما تمدن باطل را رها کنید، او شما را رها نمی کند بنابراین، برخورد امام حسین(ع) با یک تمدن بود. البته امام حسین(ع) رفت که برخورد کند، اما نشد و و در مسیر بازگشت بود که او را محاصره کردند. در واقع امام حسین(ع) با آن تمدن نجنگید، بلکه آن تمدن بود که امام حسین(ع) را به قتل رساند و این نهایت مظلومیت امام حسین(ع) است . یک وقت فکر نکنیم که «امام حسین(ع) برای امر به معروف و نهی از منکر شمشیر برداشت، حمله کرد و به شهادت رسید!» نه، ماجرا این طور نبود. امام حسین(ع) حرکت کرد ولی مردم او را محاصره کردند. بعد امام حسین(ع) فرمود: «خُب من برمی گردم» ولی نگذاشتند برگردد و او را به قتل رساندند و این خیلی نامردی بود که داغ مظلومیت را بالا می بَرد و شدت جنایتکاری آن تمدن را افزایش می دهد . امام حسین(ع) می خواست به ما بگوید: «تمدنی که سخیف و باطل است، مهم نیست که شما با آن کاری نداشته باشید؛ او با شما کار دارد» و این خیلی پیام عمیق تر، حکیمانه تر و نافذتری بود، نسبت به اینکه صرفاً بخواهد به ما دستور بدهد که «قیام کنید» البته بنده نمی گویم که «قیام» در دستور کار امام حسین(ع) نبود! بله، قیام بود ولی از این درس بالاتر این بود که «اگر آن تمدن باطل را رها کنید، او شما را رها نمی کند» و این خیلی معنای عمیقی دارد، این پیامی به همۀ مظلومان تاریخ است . مرام حسین(ع) "تمدن اسلام با محوریت ولایت" است/ تمدن مهدوی همان تمدن حسینی است مظلومیت امام حسین(ع) مظلومیت یک مرام است و ما الان به این مرام کلمه ای اطلاق می کنیم به نام «تمدن»؛ تمدنی که می خواست شکل بگیرد، و اگر مردم کوفه پای امام حسین(ع) می ایستادند، این تمدن شکل می گرفت و مدتی هم پیامبر اکرم(ص) و امیرالمؤمنین(ع) تلاش کردند که این تمدن شکل بگیرد اما نگذاشتند. یعنی نگذاشتند «تمدن اسلام با محوریت ولایت» شکل بگیرد و رفتند یک تمدن دیگری را درست کردند . تمدن اسلام با محوریت ولایت باید برقرار شود و بشریت راه سعادتی جز این نخواهد داشت و تمدن مهدوی در واقع همان تمدن حسینی است؛ هیچ فرقی ندارد. مرام امام حسین(ع) که یک مرام شخصی نبود ! وقتی یک دین می آید و یک سری دستورات شخصی می دهد، این دستورات وارد جامعه می شوند و مناسبات اجتماعی را تعریف می کنند. مثلاً این دستور که «ربا حرام است» یا «حدود و دیات به این شکل است...» یا «اعتقاد به امامت» و «امر به معروف و نهی از منکر» و... اینها عناصر یک تمدن هستند و یک تمدن را شکل می دهند . مظاهر خوبی های تمدن غرب، در تمدن اسلامی بهتر تحقق پیدا می کند ما می گوییم که تمدن ها شبیه یک مسابقۀ «دوی امدادی» سعادت بشر را به همدیگر تحویل می دهند. البته ممکن است شما تلقی بفرمایید که بنده با این سخن، دارم از تمدن غرب تعریف می کنم، اما نه؛ من دارم از فطرت بشر تعریف می کنم. فطرت بشر در درازمدت قابل فریب دادن نیست. در ادامۀ بحث، برخی مظاهر خوب تمدن غرب را مطرح می کنیم تا ببینید که چگونه باید نهضت رفع سوء تفاهم ایجاد کرد تا هر کسی که به خاطر این مظاهر خوبی ها، شیفتۀ تمدن غرب شده است ببیند که این خوبی در تمدن اسلامی، بهتر تحقق پیدا می کند؛ یعنی در تمدن اسلامی راه حل بهتری برای رسیدن به آن خوبی ها هست . مثلاً اگر در تمدن غربی از آزادی سخن به میان آمده است، در دین ما این آزادی آن قدر قشنگ تر بیان شده و برای تحقق آزادی طرح ریزی شده که مقدار سوء استفاده از مفهوم آزادی کمتر می شود. البته آنها با مطرح کردن «آزادی» مردم را تحریک کردند و این تحریک مردم برای آزادی باقی مانده است ولی آزادی تحقق پیدا نکرده است، لذا آن مردم، تشنۀ آزادی حقیقی می شوند و آن را در اینجا(در تمدن اسلامی) پیدا می کنند. دربارۀ تمام خوبی های دیگر نیز همین طور است، از جمله مشارکت عمومی و . . . منبع: سخنرانی حجت الاسلام علیرضا پناهیان محرم 94 در مسجد دانشگاه تهران با موضوع "حرکت جهان به سوی معنویت و آسیب های آن"/خبرگزاری شبستان
یکشنبه ، ۳آبان۱۳۹۴
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: خبرگزاری تسنیم]
[مشاهده در: www.tasnimnews.com]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 3]
-
گوناگون
پربازدیدترینها