واضح آرشیو وب فارسی:ایرنا: بيست و پنجم ذيقعده، يكي از واپسين روزهاي اولين ماه حرام ، روزي كه به گواهي تاريخ سالروز ولادت ابراهيم خليل الله (ع) است و به روايتي ولادت عيساي مسيح (ع). روزي كه پيامبر عظيم الشان اسلام (ص) به همراه هزاران حاجي ديگر، مدينه را به قصد حجة الوداع ترك كرد و در روايتي نيز آمده است كه قائم آل محمد (عج) در همين روز قيام خواهد كرد. اين روز دحو الارض است ، همان روزي كه آب و خاك به بودنش افتخار مي كنند، مي گويند در آغاز آفرينش زمين و آسمان ها، روي زمين را آب و يا كف آب فرا گرفته بود و نخستين محلي كه از زير آب بيرون آمد بيت الله الحرام بود، يعني همين زميني كه كعبه ات روي آن بنا شده، كعبه اي كه قبله گاه مسلمانان است و در مكه، حرم امن الهي آرام گرفته است. و تو چه مهرباني كه دعاي ابراهيم خليل الله (ع) را آنگاه كه بناي خانه ات را مي ساخت، اجابت كردي، هنگامي كه فرمود: خدايا! اين شهر را محل امن قرار بده تو مكه و حرم را محل امن و طيب خاطر براي همه قرار دادي تا هيچ كس حتي حيوانات آنجا آسيب نبينند. و امروز كه سال هاي متمادي مي گذرد از آن روز كه زمين افتخار پهن شدن زير پاي كعبه ات را پيدا كرد، دحو الارض روزي شده براي اينكه باز به ياد تو باشيم، روزه بگيريم زيرا دحوالارض از چهار روزي است كه در تمام سال به فضيلت روزه گرفتن، ممتاز است و در روايتي آمده كه روزهاش، روزه 70 سال است و در روايت ديگر كفاره 70 سال است و هر كه اين روز را روزه بدارد و شبش را به عبادت بسر آورد از براي او عبادت 100 سال نوشته شود و هر چه در ميان آسمان و زمين وجود دارد براي كسي كه در اين روز روزهدار باشد استغفار ميكنند، اين روزي است كه رحمت خدا در آن منتشر مي شود. نزديك نماز ظهر ، غسلي به نيت روز دحو الارض انجام ميدهيم و در دو ركعت نماز اين روز بعد از حمد پنج مرتبه سوره الشمس مي خوانيم و بعد از سلام نماز مي گوييم: لا حَوْلَ و لا قوَّهَ اِلّا بِالله العلي العظيم ، يا مُقيلَ الْعَثَراتِ اَقِلْني عَثْرَتي يا مُجيبَ الدَّعَواتِ اَجِبْ دَعْوَتي يا سامِعَ الْاَصْواتِ اِسْمَعْ صَوْتي وَ ارْحَمْني و تَجاوَزْ عَنْ سَيئاتي وَ ما عِنْدي يا ذَالْجَلالِ وَ الْاِكْرام. اي درگذرنده لغزشها، از لغزشم درگذر، اي اجابتكننده دعاها ، دعايم را مستجاب كن ، اي شنواي صداها ، صدايم را بشنو و به من رحم كن و از بديهايم و آنچه نزد من است درگذر! اي صاحب جلالت و بزرگواري. و به ياد عظمت آن روز كه زمين از براي تو گسترده شد در دعاي روز دحو الارض زمزمه مي كنيم اي خدايي كه خانه كعبه را گسترانيدي و دانه را شكافتي و سختي را برطرف ساختي، از تو ميخواهم در اين روز از روزهايت كه حق آن را بزرگ نمودي، هر گرفتاري و مشكلي را برطرف سازي. بيست و پنجم ذي القعده، يكي از روزهاي حج ابراهيمي است، روزي كه خانه ات ميزبان ميليون ها سپيد پوش عاشق است كه دورش مي گردند و با اينكه خودشان دست خالي اند كوله باري از التماس دعا را بر دوش دارند، گرد خانه ات مي گردند و روي زمينت قدم بر مي دارند ، زميني كه تو آن را گستراندي. خدايا ، من اين دور دست ها هستم ، خيلي دورتر از زميني كه آن عاشقان سپيد پوش روي آن قدم مي گذارند، اين صداي قلبم است كه با تو حرف مي زند، زمين قلبم را براي كعبه محبتت مهيا كرده ام، فرمان بده كه به اين دحو الارض افتخار مي كنم ... بيست و پنج ذيقعده مطابق با يازدهم آبان به عنوان روز دحوالارض معروف است.ك/4 7340/599/608
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: ایرنا]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 378]