محبوبترینها
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
پروازهای مشهد به دبی چه زمانی ارزان می‌شوند؟
تجربه غذاهای فرانسوی در قلب پاریس بهترین رستوران‌ها و کافه‌ها
دلایل زنگ زدن فلزات و روش های جلوگیری از آن
خرید بلیط چارتر هواپیمایی ماهان _ ماهان گشت
سیگنال در ترید چیست؟ بررسی انواع سیگنال در ترید
بهترین هدیه تولد برای متولدین زمستان: هدیه‌های کاربردی برای روزهای سرد
در خرید پارچه برزنتی به چه نکاتی باید توجه کنیم؟
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1827143244
پس از برجام : برنامه بلندمدت برای بهره برداری حداکثری آمریکا از برجام
واضح آرشیو وب فارسی:زمان نیوز: یک اندیشکده آمریکایی با انتشار گزارشی راهبردی برنامه ای بلندمدت را برای بهره برداری حداکثری آمریکا پس از اجرای برجام پیشنهاد داد و آورده است که آمریکا باید به مقابله با فعالیت ها و برنامه های ایران و همزمان به دنبال دستیابی به راه هایی تازه برای همکاری آمریکا و ایران باشد.پنج نفر از متخصصان اندیشکده تأثیرگذار مرکز امنیت نوین آمریکا پس از اجرایی شدن برجام گزارشی ۱۱۳ صفحه ای با عنوان «پس از برجام : برنامه ای بلندمدت برای ایالات متحده » منتشر کرده اند. مؤلفان این گزارش یعنی ایلان گلدنبرگ (مدیر برنامه ی امنیت خاورمیانه در مرکز امنیت نوین آمریکا)، الیزابت روزنبرگ (مدیر برنامه ی انرژی، اقتصاد، و امنیت در مرکز امنیت نوین آمریکا)، آونر گولوف (پژوهشگر مرکز امنیت نوین آمریکا)، و نیکلاس هرا و الی مارویاما (همکاران تحقیقاتی مرکز امنیت نوین آمریکا) به تدوین یک استراتژی جامع و پیشنهاد های عینی در این زمینه پرداخته اند که ایالات متحده چگونه می تواند از فرصت ارائه شده توسط برنامه جامع اقدام مشترک نهایت بهره را ببرد. چکیده این گزارش را می توانید در ادامه بخوانید: • برجام باید در راستای اهداف کلیدی آمریکا باشد • برنامه جامع اقدام مشترک که در ۱۴ ژوئیه ۲۰۱۵ از سوی ایران و گروه ۱ + ۵ (چین، فرانسه، آلمان، روسیه، بریتانیا، و ایالات متحده) مورد موافقت قرار گرفت، بیانگر لحظه ای تاریخی برای سیاست خارجی ایالات متحده است. این توافق را باید بر پایه ی توانایی آن در پیش بردن این چهار هدف اصلی آمریکا مورد سنجش قرار داد: – بازداشتن ایران از دستیابی به سلاح هسته ای – تقویت ثبات در خاورمیانه – تقویت حکومتی که خواستار منع گسترش سلاح [های هسته ای] باشد؛ و – و ارتقای جایگاه جهانی آمریکا • آینده در گروی اجرای موفقیت آمیز یا ناقص برجام • بهره گیری از این توافق نامه به منزله ی اهرم فشاری در راستای اجرای این اهداف [آمریکا] را نمی توان نتیجه ی از پیش تعیین شده دانست. بلکه باید گفت دستیابی به موفقیت تا حدود بسیاری وابسته به سیاست هایی است که ایالات متحده و متحدان آن در پی این توافق نامه دنبال می کنند. این توافق اگر به خوبی به اجرا درآید، می تواند در طول ۲۰ الی ۲۵ آتی، این موفقیت را به همراه داشته باشد که ایران را برای همیشه از رفتن به دنبال سلاح هسته ای بازدارد. اما از سوی دیگر، اگر اجرای [این توافق نامه] با شکست همراه شود، برنامه جامع اقدام مشترک می تواند راه را برای دستیابی ایران به بمب [هسته ای] – در مدت زمان ۱۵ سال یا زودتر – هموار سازد. این توافق نامه می تواند درهای جدید همکاری با یک ایران میانه روتر را بگشاید و کمک کند که خاورمیانه به ثبات و پایداری برسد؛ اما از سوی دیگر، این توافق می تواند منجر به شدت گرفتن رقابت ایران، عربستان سعودی، و اسرائیل در مسیر بی ثبات سازی [منطقه] گردد. طرحی راهبردی برای بهره برداری حداکثری آمریکا از برجام • چگونگی اجرای برجام بر منافع آمریکا تأثیر مستقیم خواهد داشت • این توافق نامه می تواند هنجارهای مربوط به منع گسترش سلاح ها را در سرتاسر جهان گسترش دهد و یا منجر به این وضعیت شود که [کشورهای دیگر] خاورمیانه به نحوی جسورانه تر به دنبال دست یافتن به توانایی غنی سازی در داخل – مشابه توانایی فعلی ایران – باشد. سرانجام، این توافق نامه می تواند جایگاه ایالات متحده را در رقابت ژئوپلیتیکی گسترده تر با چین و روسیه بهتر سازد، و یا موجب گردد که چینی ها و روس ها از درهای جدیدی که به سوی ایران باز شده بهره برند در حالی که ایالات متحده از این فرصت بی بهره بماند و یا بهره ای اندک به از آن دست آورد. • آمریکا باید با ایران همزمان مقابله و همکاری کند • این گزارش برنامه ای را برای ایالات متحده ترسیم می کند که از یک سو به دنبال استفاده حداکثری از جنبه های مثبت یک پیشرفت دیپلماتیک و موفقیت تازه با ایران است، و از سوی دیگر خواستار جلوگیری از موارد منفی این توافق نامه است. این کار دربرگیرنده ی تنش هایی است که در جهات مخالف با یکدیگر عمل می کنند. ایالات متحده ناچار خواهد بود که در صورتی که ایران از تعهدات خود سرپیچی کند، بی درنگ تحریم ها را بار دیگر اعمال کند. هرچند که در حال حاضر ایالات متحده از بازگشت دادوستدهای بخش خصوصی به ایران که در جهت برداشته شدن تحریم ها است، پشتیبانی می کند. سیاست ایالات متحده باید از یک سو با شدت بیشتری در برابر پشتیبانی ایران از گروه های نیابتی و جایگزین در خاورمیانه مقابله کند، در حالی که از سوی دیگر به دنبال دستیابی به راه هایی تازه برای همکاری آمریکا و ایران [در مورد مسائل منطقه ای] باشد. به هر ترتیب، تاریخ نشان داده است که با وجود رقبای منطقه ای یا جهانی مانند چین و روسیه، ایالات متحده در واقع قادر به مقابله و در همان حال همکاری [با رقیبان خود] است و رویکرد ایالات متحده در قبال با ایران نباید به گونه ای متفاوت باشد. • ۶ محور پیشنهاد های در جهت بالا بردن کارایی برجام • این گزارش دستیابی به چنین راهکاری را بر پایه ی شش محور اصلی و بیش از ۴۵ پیشنهاد سیاسی که پشتیبانی کننده ی این محورهای اصلی است ترسیم می کند. محور نخست: فراهم ساختن زمینه برای اجرای مؤثر و بلندمدت [توافق نامه] با برداشتن گام هایی خارج از برنامه جامع اقدام مشترک که می تواند این توافق نامه را تکمیل گرداند. ایالات متحده باید: – سازوکارهایی در جهت تحمیل دوباره و “بازگرداندن” تحریم ها بیندیشد ، البته بیش از آن چیزی که در برنامه جامع اقدام مشترک گنجانیده شده است – و البته با همکاری متحدان بین المللی که دارای چنین تفکری باشند؛ – به تصویب رساندن قانونی که امکان بیشتری به کنگره برای نظارت بر اجرای برنامه جامع اقدام مشترک بدهد و دربرگیرنده ی یک سری منابع اضافی برای اجرای برنامه جامع اقدام مشترک باشد. بدین گونه که در صورت سرپیچی ایران [از مفاد توافق نامه]، اجرای تحریم های یک طرفه و جدید از سوی ایالات متحده امکان پذیر باشد؛ – پدید آوردن سازوکاری به منظور امکان پذیر ساختن بازگرداندن تجارت مسئولانه و شفاف به ایران به منظور اطمینان حاصل کردن از اجرای هوشمندانه ی لغو تحریم ها، که استحکام بیشتر توافق نامه را در پی خواهد داشت– البته با توجه به خطر بزرگ مالی و سیاسی که این کار به همراه دارد؛ – ادامه ی عزم جدی برای انجام اقدام نظامی علیه برنامه ی هسته ای ایران در صورتی که ایران به سمت دستیابی به سلاح هسته ای گام بردارد؛ – ارجاع لایحه ای به کنگره به منظور نظارت بر [اجرای] توافق و اطمینان حاصل کردن از نظارت یکپارچه و پیوسته بر [اجرای] توافق و پشتیبانی از اجرای توافق نامه در مدت زمان اجرای آن؛ – گماشتن کننده ای از سوی رییس جمهور به منظور هماهنگ ساختن و اجرای برجام؛ و – سرمایه گذاری به منظور بالا بردن ظرفیت های آژانس بین المللی انرژی اتمی (IAEA) • لزوم همکاری نزدیک تر میان ایالات متحده و هم پیمانان منطقه ای و متحدان عرب • محور دوم: همکاری نزدیک با متحدان عرب سنی به منظور مقابله ی جدی تر با اقدامات ایران که علیه منافع ایالات متحده صورت می گیرند، که از جمله ی مهم ترین آن ها می توان به پشتیبانی ایران از گروه های نیابتی در خاورمیانه اشاره کرد. ایالات متحده باید: – جلسات بحث و تبادل نظر در مورد مباحث دفاعی و اطلاعاتی در سطح هیئت وزرا تشکیل دهد که به طور منظم با دولت های شورای همکاری خلیج [فارس] (GCC) و متحدان عرب [ایالات متحده] هم راستا باشد تا بدین ترتیب بتوان بر ارائه و اجرای یک طرح راهبردی جهت مقابله با فعالیت های برهم زننده ی ثبات در خاورمیانه از سوی ایران نظارت کرد. – تشکیل یک نیروی ضربت مشترک چندملیتی (MNJTF) با متحدان عرب که هدف آن مقابله با خطرهای غیرمتعارف از سوی سپاه پاسداران انقلاب اسلامی (IRGC) و گروه های تندرو و افراطی سنّی باشد. و سپس به کارگیری از این نیروی ضربت به منظور: – اجرای اقدامات مشترک به منظور مقابله با قابلیت های غیرمتعارف ایران؛ – آموزش متحدان ایالات متحده در زمینه ی دفاع داخلی و جنگ های غیرمتعارف؛ و – ایجاد یک مرکز مشترک اطلاعاتی به منظور مقابله با قابلیت های نامتقارن ایران. – همکاری با دولت های شورای همکاری خلیج [فارس] و متحدان عرب [ایالات متحده] برای گرداندن توازن [قدرت] در سوریه به سوی مردم به وسیله ی گسترش چشمگیر برنامه هایی برای نیروگیری، آموزش، و تجهیز نیروهای مخالف میانه رو – از جمله نیروهایی که مخالف رییس جمهور بشار اسد باشند. و نیز، گرداندن توازن [قدرت] به سوی مردم در بلند مدت به منظور حل سیاسی این درگیری ها از طریق گفتگو؛ – انجام اقدامات مستقیم علیه سپاه پاسداران انقلاب اسلامی، چه به صورت یک جانبه و چه به صورت اقدام مشترک با [همکاری] اسرائیل یا متحدان عرب؛ – اتخاذ رویکردی جدی تر در قبال مداخله ی دریایی سپاه پاسداران انقلاب اسلامی برای ارسال سلاح، به ویژه در دریای سرخ و اطرافبحرین؛ – ادامه ی تحریم های سنگین به دلیل پشتیبانی ایران از تروریسم و اقدامات پنهانی سپاه پاسداران انقلاب اسلامی در جهت برهم زدن ثبات [منطقه]، که این کار را می توان از طریق همکاری با هم پیمانان اروپایی انجام داد؛ – حفظ جایگاه فعلی نیروهای آمریکایی در خاورمیانه و حتی بهبود این جایگاه، به ویژه به شکل در اختیار قرار دادن تجهیزات مربوط به استقرار دفاع موشکی بالستیک [به هم پیمانان ایالات متحده در منطقه]؛ و – افزایش فروش سلاح و تجهیزت متعارف به متحدان عرب به منظور بالا بردن توان دفاعی [آن ها] علیه هرگونه حمله احتمالی ایران، اما با پرهیز از فراهم آوردن تجهیزات جدیدی که دارای مقاصد تهاجمی برای منطقه می باشند. • لزوم گسترش همکاری میان ایالات متحده و اسرائیل به منظور مقابله با ایران • محور سوم: مطمئن ساختن اسرائیل نسبت به تعهد ایالات متحده [نسبت به حفظ امنیت اسرائیل] و گسترش دادن همکاری ها برای مقابله با توان هسته ای و قابلیت های نامتقارن ایران. ایالات متحده باید: – گفتگوهای ایالات متحده و اسرائیل در مورد اجرای یک طرح راهبردی مشترک به منظور جلوگیری از ظهور یک ایرانِ مجهز به سلاح هسته ای در پی اجرای برجام را با نیرویی تازه دنبال کند، و از سوی دیگر گفتگوها و همکاری های جدی برای پی بردن به هرگونه فریب کاری از سوی ایران و دادن پاسخی احتمالی به آن را در برنامه داشته باشد؛ – رسیدن به درک متقابل از سوی ایالات متحده و اسرائیل در مورد گام هایی که دو طرف می توانند با یکدیگر بردارند تا اطمینان حاصل کنند که از هرگونه تلاش احتمالی ایران در جهت گسترش سلاح هسته ای آگاه گردند و اینکه چگونه می توانند به صورت مشترک در برابر چنین پیشامدی واکنش نشان دهند؛ – در اولویت قرار دادن پیش نویس تفاهم نامه ی ایالات متحده و اسرائیل در مورد کمک های نظامی آمریکا [به اسرائیل] که در سال ۲۰۱۷ به پایان می رسد؛ – افزایش پشتیبانی از ساختار دفاع موشکی چندلایه ی اسرائیل، از جمله [از طریق] سرمایه گذاری پیوسته و فزاینده بر روی گنبد آهنین، آرو ۳، و سامانه ی دفاع موشکی دیوید اسلینگ”؛ – اطمینان دادن به اسرائیل نسبت به این مسئله که تلاش های جدید جهت تقویت دولت های خلیج [فارس] به قیمت پایین آمدن قابلیت های دفاعی اسرائیل انجام نخواهد گرفت؛ – سپردن این مسئولیت به مقامات رسمی ارشد آمریکایی و اسرائیلی که روابط را تقویت ساخته و نسبت به بازسازی اعتماد در سطح سیاسی گام بردارند؛ و – ایجاد گفتگوهای سیاسی در سطوح بالا، و بالا بردن همکاری های نظامی و اطلاعاتی با اسرائیل جهت پرداختن به خطراتی که از سوی گروه های نیابتی ایران، به ویژه حزب الله، متوجه [اسرائیل] می شود. • لزوم گسترش همکاری های سازنده با ایران در راستای منافع مشترک • محور چهارم: همکاری با ایران در مورد مسائلی که دربرگیرنده ی منافع مشترک [برای دو طرف] است، که این همکاری هم در جهت ثبات بخشیدن به خاورمیانه و هم بالا بردن احتمال شکل گیری یک ایران میانه روتر و مسئولیت پذیرتر عمل کند. ایالات متحده باید: – سیاست عدم تماس وزارت امور خارجه [ایالات متحده] با ایران را حذف کند؛ – مجرایی را میان مشاور امنیت ملی آمریکا و دبیر شورای عالی امنیت ملی ایران (SNSC) شکل دهد؛ – همکاری ها [با ایران] را در مورد امنیت آبی گسترش دهد، از جمله سازوکارهای همکاری جدید به منظور پرهیز از وخامت اوضاع میان کشتی های جنگی [دو طرف] و پشتیبانی از همکاری ها برای مقابله با دزدی دریایی؛ – آزمودن تمایل دولت ایران برای پذیرفتن ایجاد یک دفتر حفاظت منافع [آمریکا] در تهران، که البته به دلیل نگرانی ها در مورد امنیت کارکنان آمریکایی در تهران و نیز به دلیل چالش های سیاسی در تهران، باید بسیار محتاطانه و به صورت تدریجی پیگیری شود؛ – گسترش همکاری ها میان کارشناسان آمریکایی و ایرانی در جهت امدادرسانی به زلزله زدگان و قربانیان بلایای طبیعی؛ – ایجاد فرصت های مالی جدید برای ایالات متحده و رهبران بین المللی به منظور قدرت بخشیدن به بخش خصوصی، کارآفرینان، و جامعه ی مدنی ایران؛ – گسترش تبادلات و برخورد چهره به چهره میان مردم ایران و ایالات متحده در زمینه هایی مانند ورزش، کسب وکار، و محیط دانشگاهی؛ – گسترش همکاری ها در افغانستان، به ویژه در مورد تلاش ها برای مبارزه با مواد مخدر؛ – و در کوتاه مدت، همکاری محدود اولیه و رفع اختلاف با ایران در مورد مبارزه با داعش و البته پرهیز از همکاری استراتژیک در عراق و سوریه؛ و – در بلند مدت، بهره گیری از مجراهای دیپلماتیک در سطوح بالا با ایران در مورد مسئله ی هسته ای جهت ایجاد گردهمایی هایی به منظور بحث و تبادل نظر و پادرمیانی در مورد مسائل منطقه ای. • لزوم پیش بردن توافق در راستای منع گسترش تسلیحات در خاورمیانه • محور پنجم: به کارگیری توافق نامه به عنوان اهرم فشاری به منظور تقویت هنجارهای مربوط به عدم گسترش سلاح ها و منصرف کردن دولت ها برای واکنش نشان دادن به این توافق به شکل دنبال کردن توانایی غنی سازی مشابه در درون کشورهایشان. ایالات متحده باید: – از روی دادن این خطر که برجام به رسم موارد پیشین به سمتی پیش رود که همکاری های هسته ای [از سوی کشور پذیرنده ی توافق نامه] روز به روز با محدودیت های کمتری مواجه شود جلوگیری کند، که این کار تنها با پایبند بودن به”معیارهای طلایی” این توافق نامه (که می گوید هیچ گونه خود غنی سازی و بازپردازشی نباید در درون آن کشور انجام پذیرد) امکان پذیر است – و این موارد به ویژه در خاورمیانه بایستی رعایت گردد. – گسترش همکاری های اطلاعاتی منطقه ای با هدف آگاهی از برنامه ی هسته ای ایران؛ – استفاده از پذیرفتن پروتکل الحاقی از سوی ایران در جهت متقاعد ساختن کشورهایی که از پذیرش این کار سر باز می زنند (مانند آرژانتین و برزیل) برای تبعیت از این اقدام؛ – به کارگیری از مفاد برجام به عنوان اهرم فشاری جهت دنبال کردن هنجارهای قوی تر جهانی در راستای نظارت بر کل چرخه ی تأمین هسته ای، به ویژه نظارت بر کشورهایی که پیش از این و در گذشته از این هنجارها سرپیچی کردند، و نیز نظارت بر دولت هایی که برنامه های هسته ای غیرنظامی [ولی] با ابعاد گسترده را دنبال می کنند. – اهرم فشار قرار دادن سازوکارهای ویژه ی لازم الاجرایی که در برجام وجود دارد، از جمله اجازه ی هیئت مشترک برای دسترسی به سایت هایی که تحت نظارت قرار ندارند، و یا اندیشیدن سازوکارهای بازگرداندن تحریم های سازمان ملل به عنوان الگویی مناسب در جهت تقویت توافق نامه های منع گسترش سلاح ها (ی هسته ای) در آینده؛ – اطمینان خاطر دادن در مورد امنیت هسته ای به متحدان [ایالات متحده] در شورای همکاری خلیج [فارس]؛ و – روشن کردن [احتمال در نظر گرفتن] ممنوعیت های اقتصادی برای متحدان سنّی [ایالات متحده] در صورتی که این کشورها در واکنش به برنامه جامع اقدام مشترک، دست به گسترش دادن سلاح های خود بزنند. • توافق باید باعث ارتقای رهبری جهانی ایالات متحده شود • محور ششم: پیش بردن توافق به گونه ای که ارتقای رهبری جهانی ایالات متحده را در بر داشته باشد و نسبت به این مسئله اطمینان حاصل کند که روابط جدید استراتژیک و اقتصادی ایران منافاتی با اهداف ایالات متحده در منطقه نداشته باشد و نیز، برهم زننده ی رابطه آمریکا با رقبای اصلی خود در سطح جهان نباشد. ایالات متحده باید: – نقش و اهمیت ایران را از طریق یک دستورکار دوجانبه میان ایالات متحده و چین کاهش دهد تا بدین ترتیب بتواند اهرم فشار چینی ها را محدود سازد و بتواند بر روی مسائلی متمرکز شود که برای منافع ایالات متحده در آسیا حیاتی تر است؛ – اهمیت مسئله ی ایران را در قالب یک دستورکار دوجانبه میان ایالات متحده و روسیه به روس ها گوشزد کند، چرا که این مسئله یکی از اندک موارد همکاری [میان ایالات متحده و روسیه] در سایه ی روابط مخدوش میان دو کشور – که به طور فزاینده مخدوش تر نیز می شود – است؛ – تلاش برای دور کردن روسیه از حکومت [بشار] اسد و بررسی این مسئله که آیا این کار می تواند راه حلی برای جنگ داخلی در سوریه به شکل انتقال تدریجی قدرت ارائه دهد؛ – همکاری با چین در مورد مسئله ی امنیت تأمین انرژی در خاورمیانه و امنیت آبی در خلیج [فارس] و تبادل انرژی در آسیا و اقیانوسیه؛ – وارد آوردن چین به تلاش هایی که ایالات متحده ممکن است با ایران برای ثبات بخشیدن به افغانستان و مقابله با دولت اسلامی انجام دهد؛ و – محفوظ نگه داشتن اقتصاد آمریکا از ناپایداری های بازار انرژی که به موجب افزایش ورودِ نفت ایران به بازارهای جهانی در پی اجرای برنامه جامع اقدام مشترک روی خواهد داد. همه ی این موارد با هم، یعنی این طرح راهبردی و یک سری قانون گذاری ها – که برخی از آن ها را می توان به سرعت به اجرا درآورد و برخی دیگر ممکن است چند سال طول بکشد تا اجرایی گردند – می توانند به نحو احسن ایالات متحده را در جایگاهی قرار دهند که بتواند بیشترین بهره را از فرصت های در اختیار قرار داده شده به موجب برنامه جامع اقدام مشترک ببرد، در حالی که از جنبه های منفی آن در امان باشد. این گزارش راهبردی را می توانید از لینک پایین دانلود نمایید: طرحی راهبردی برای بهره برداری حداکثری آمریکا از برجام پایان
یکشنبه ، ۳آبان۱۳۹۴
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: زمان نیوز]
[مشاهده در: www.zamannews.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 50]
-
گوناگون
پربازدیدترینها