واضح آرشیو وب فارسی:اترک نیوز: عاشورا روز مهمی است و در واقع نهضت عاشورا بسیار اثرگذار، استقلال بخش و حیات آفرین برای همه جوامع می تواند باشد، خصوصاً برای امت اسلامی و به خصوص برای جامعه ما.به گزارش اترک نیوز ؛ محمدصادق علمی؛ عضو هیئت علمی دانشگاه فردوسی مشهد درباره شکل گیری عزاداری های ماه محرم به خبرنگار اترک نیوز گفت: در تاریخ هر ملتی و قومی حوادثی اتفاق افتاده که برای آن مردم، برای آن فرهنگ، برای آن ملت و قوم مهم و الهام بخش است؛ حال چه حوادث مثبت و خوب و چه حوادث منفی و بد. گرامیداشت این موارد خصوصاً حوادثی که می تواند در نسل ها و جوامع آینده اثر بگذارد؛ چه اثر بیدار کننده مثلاً برای پرهیز از خطرات احتمالی و چه اثرات تشویق کننده و وادارنده و تحرک آفرین برای حرکت رو به جلو. مردم این خاطرات را گرامی می دارند. چرا که در سطح زنده ساختن جامعه و رو به پیشرفت بردن جامعهشان مفید و مؤثر است. این امر در همه جای دنیا وجود دارد. در خاطرات هر ملتی روزهایی هست که جشن می گیرند، عزا می گیرند و به طور کلی گرامی می دارند. در فرهنگ دینی ما نیز عاشورا جایگاه خاصی دارد. وی درباره اهمیت خاص واقعه عاشورا و نقش نهضت حسینی گفت: عاشورا روز مهمی است و در واقع نهضت عاشورا بسیار اثرگذار و استقلال بخش و حیات آفرین برای همه جوامع می تواند باشد، خصوصاً برای امت اسلامی و به خصوص برای جامعه شیعی ما. شخصیت امام حسین علیه السلام در فرهنگ دینی ما نمود دو چهره است، به عبارتی می توان دو کد در این مورد تعریف کرد: اول، امام حسین (ع) آگاهی بخش است و مثل یک نورافکن راه را برای امت ها روشن می کند. همانطورکه پیغمبر(ص) فرمودند: امام حسین(ع) چراغ هدایت است؛ یعنی راه را برای مردم روشن می کنند. نقش دوم نقش نجات بخشی و رهایی بخشی است. ملت ها با درس های ایشان به ساحل نجات می رسند. ملت هایی که در طول تاریخ مشکل داشتند یا مشکل ناآگاهی داشتند یا مشکل ناتوانی. به عنوان مثال فردی را تصور کنید که در دریا گرفتار طوفان شده است، برای این فرد دو مشکل اساسی متصور است. اول اینکه نمی داند ساحل نجات کجاست. این فردی که نمی داند از کدام سمت باید برود، نیازمند چراغ است. باید کسی باشد که نوری بیندازد و چراغی نشان دهد تا وی بتواند مسیر صحیح را پیدا کند. حالا ممکن است که همین فرد راه را بداند اما پای رفتن نداشته باشد، بازوی شنا کردن نداشته باشد. برای این مورد هم باید کشتی فرستاد چون با اینکه راه را بلد است اما توان رفتن ندارد. چه زیباست سخن پیامبر درباره سیدالشهدا که "إن الحسین مصباح الهدی و سفینه النجاه"، حسین هم چراغ هدایت است و هم کشتی نجات. دکتر علمی در ادامه درباره آسیب های موجود در عزاداری ها گفت: بنابراین اگر چنین شخصیتی ارزانی یک قوم و ملت یا بشریتی شده است حیف است که از وجود ایشان بهره گرفته نشود. ما نباید کوتاهی کنیم. چرا ملت ها باید اسیر باشند؟ چرا باید گرفتار تاریکی و ظلمت و جهل باشند؟ در زیارت اربعین می گوییم امام حسین(ع) خونش را داد تا مردم را از جهالت نجات دهد؛ و بذل مهجته فیک لیستنقذ عبادک من الجهالة و حیرة الضلالة ... .اینکه بگوییم امام حسین شهید شد تا ما را شفاعت کند؛ همانطور که مسیحیان در مورد حضرت عیسی اعتقاد دارند درست نیست، ظلم به ایشان است. اباعبدالله شهید شد تا خونش الهام بخش باشد. جریان ساز باشد. برای اینکه راه را نشان دهد، نه اینکه امام شهید شد تا ما سینه بزنیم! این ها هدف امام حسین نیست، این ها فلسفه نهضت حسینی نیست. امام حسین(ع) چراغ هدایت است. کشتی نجات است؛ آنجا که ما نیاز به چراغ داریم باید دست به دامان امام شویم و در سایه سار نور وجود ایشان حرکت کنیم و آنجا که نیاز به کشتی داریم و پای رفتن نداریم باید به کشتی امام درآییم و این نمی شود مگر اینکه در سایه وجود ایشان حرکت کنیم و در کشتی ایشان باشیم. و بالأخره اینکه با امام جانانه پیوند داشته باشیم نه شعاری و نه افراطی و نه صرفاً دینی. معضلاتی که متأسفانه زیاد شاهدیم. امام خمینی(ره) تنها از اندکی از وجود امام و مکتب امام استفاده کرد و چنین انقلابی به وجود آورد که از فرط عظمت ابتدا و انتهایش مشخص و قابل شناسایی نیست. امام خمینی با بهره گیری از بخش بسیار کمی از وجود امام حسین(ع) چنین نهضت عظیم، الهام بخش و بیدارگری در همه گیتی ایجاد کرد، اما ظرفیت امام حسین تنها همین انقلاب اسلامی ایران نیست. امام ظرفیتی نامتناهی دارد چون انسانی است کامل و انسان کامل نیز بی نهایت است. محمدصادق علمی درباره شبهات زیادی که وجود دارد گفت: خود عزا به معنای سوگ و مصیبت است. اینکه بعضی می گویند ما در برابر مصیبت به جای عزاداری، صبر پیشه می کنیم موجه نیست. خود صبر به معنای مقاومت است. به معنای مقاومت در برابر سختی هاست. وظیفه ما در برابر سختی های روزگار، استکبار جهانی، استعمار موجود ، وسوسه درونی و نفسانی، معصیت های الهی، حوادث ناگوار و مشکلاتی که پیش می آید، صبر است. امام حسین خودشان الگوی صبر هستند . ما از امام حسین(ع) به عنوان الگو و مشعل راه استفاده می کنیم و همچون ایشان در برابر تمام سختی ها می ایستیم. همانطور که خود اباعبدالله در برابر سختی ها ایستاد و صبر کرد و صحنه را ترک نکرد و یاران ایشان هم همینطور. مثلاً سعید بن عبدالله حنفی جوانی که زمان اقامه نماز امام، برای محافظت از مولا جان پناه ایشان می شود، بلافاصله بعد از تمام شدن نماز می افتد و شهید می شود. وقتی تیرها را شمردند یازده تیر به بدنش اصابت کرده بود در حالیکه می توانست مقاومت نکند، با اصابت تیر اول و دوم صحنه را ترک کند اما این عملکرد، همان معنای مقاومتی است که از امام آموخته بود؛ اینکه مبادا با ترک صحنه توسط او، آسیبی به امامش برسد. امام و یارانش باید الگوی ما باشند. سیدالشهدا فرمود: فلکم فیَّ أسوه؛ من برای شما الگو و اسوه هستم. این است معنای عزا، این است معنای صبر و عزاداری واقعی. البته آسیب های زیادی هم در عزاداری های ما وجود دارد که باید از بین برود . کارهایی هست که فایده ای ندارد. حتی بعضی کارها منافی اهداف قیام امام حسین است. مثلاً جوانی که تا نیمه شب سینه می زند طبیعتاً نمی تواند برای نماز صبح بیدار شود خب این با هدف امام منافات دارد. امامی که در صحنه نبرد ایستاد و نمازش را خواند. جوانان ما جوانان پاکی هستند اما متأسفانه راه را اشتباه می کنند. حتی امام حسین شب عاشورا از دشمن اجازه می گیرد که نماز بخواند و استغفار کند و می فرمایند من نماز را دوست دارم. اما متأسفانه جوان ما تصور می کند از طریق امام حسین می تواند خدا را دور بزند!. عزاداری می کند اما نماز نمی خواند. امام حسین علیه السلام فانی فی الله است. مگر می شود غیر از امر خدا عمل کند؟ بنده به خوانندگان توصیه می کنم برای رفع بسیاری از شبهات و آسیب های مطرح در عزاداری ها، کتاب حماسه حسینی اثر گرانسنگ شهید مطهری را مطالعه کنند تا بهترین جواب ها را دریافت کنند.
شنبه ، ۲آبان۱۳۹۴
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: اترک نیوز]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 13]