واضح آرشیو وب فارسی:کرد پرس: سنیم، سنی ولیکن حب آل مصطفی دین و آیین من و آباء و اجداد من است شیعه و سنی ندانم، دوستم با هرکه او دوست باشد، دشمنم آن را که با او دشمن استشخصیت ها و اندیشمندان مسلمان سنی مذهب نسبت به اهل بیت رسول اللە خصوصا امام حسین علیه السّلام محبت خاصی در دل دارند؛ و روز عاشورا نزد آنان احترام ویژه ای دارد؛ به همین سبب می توان گفت روز عاشورا و حرکت امام حسین علیه السّلام در ادبیات و اشعار بزرگان اهل سنت بازتاب همین محبت ناب است . امام شافعی رحمه الله علیه علاقه و ارادت بسیاری به اهل بیت علیهم السّلام دارد - در باره واقعه عاشورا، اشعار زیبایی سروده است که ترجمه برخی ابیات آن را می آوریم : «این حادثه از حوادثی است که خواب مرا ربوده و موی مرا سپید کرده است . دل و دیده مرا به خود مشغول ساخته و مرا اندوهگین کرده است و اشک چشم، جاری و خواب از آن پریده است . دنیا از این حادثه خاندان پیامبر صلی الله علیه و آله وسلّم متزلزل شده و قامت کوه ها از آن خواب ذوب شده است . آیا کسی هست که از من به حسین پیامی برساند، اگرچه دل ها آن را ناخوش دارند؟ ! حسین کشته ای است بدون جرم و گناە که پیراهن او به خونش رنگین شده، عجب از ما مردم آن است که از یک طرف، به آل پیامبر صلی الله علیه و آله وسلّم درود می فرستیم و از سوی دیگر، فرزندان او را به قتل می رسانیم و اذیت می کنیم ! اگر گناه من دوستی اهل بیت پیامبر است، از این گناه هرگز توبە نخواهم کرد . اهل بیت پیامبر در روز محشر ، شفیعان من هستند و اگر نسبت به آنان بغضی داشته باشم، گناه نابخشودنی کرده ام.» علامە اقبال لاهوری از اندیشمندان اهل سنت در وصف امام حسین علیه السّلام و فلسفە قیام عاشورا تحت عنوان «رمز قرآن از حسین علیه السّلام آموختیم» سروده ای بس زیبا دارد : آن امام عاشقان، پور بتول سرو آزادی ز بستان رسول الله الله بای بسم الله، پدر معنی ذبح عظیم، آمد پسر چون خلافت رشته از قرآن گسیخت حریت را زهر اندرکام ریخت خون آن سر، جلوه خیرالامم چون سحاب قبلە باران در قدم بر زمین کربلا بارید و رفت لاله در ویرانه ها کارید و رفت تا قیامت قطع استبداد کرد موج خون او چمن ایجاد کرد بهر حق در خاک و خون گردیده است پس بنای «لا اله» گردیده است مدعایش سلطنت بودی اگر خود نکردی با چنین سامان سفر دشمنان چون ریگ صحرا، لا تعد دوستان او به یزدان هم عدد سر ابراهیم و اسماعیل بود یعنی آن اجمال را تفصیل بود عزم او چون کوهساران استوار پایدار و تند سیر و کامکار تیغ بهر عزت دین است و بس مقصد او حفظ آیین است و بس خون او تفسیر این اسرار کرد ملت خوابیده را بیدار کرد تیغ «لا» چون از میان برون کشید از رگ ارباب باطل، خون کشید نقش «الا الله» بر صحرا نوشت سطر عنوان نجات ما نوشت رمز قرآن از حسین آموختیم ز آتش او شعله ها افروختیم شوکت نام و فربغداد رفت سطوت غرناطه هم از یاد رفت تار ما از زخمه اش لرزان هنوز تازه از تکبیر او ایمان هنوز ای صبا! ای پیک دور افتادگان ! اشک ما بر خاک پاک او رسان عطار نیشابوری عطار نیشابوری (متوفای 618 ق)، در مصیبت نامه خود در باره امام حسین علیه السّلام نیز چنین سروده است : کیست حق را و پیغمبر را ولی آن حسن سیرت، حسین بن علی آفتاب آسمان را معرفت آن محمد صورت و حیدر صفت نه فلک را تا ابد مخدوم بود ز آن که او سلطان ده معصوم بود قرة العین امام مجتبی علیه السلام شاهد زهرا، شهید کربلا تشنه او را دشنه آغشته به خون نیم کشته گشته سرگشته به خون آن چنان سر، خود که برد بی دریغ؟ کافتاب او در آن شد زیر میغ گیسوی او تا به خون آلوده شد خون گردون از شفق پالوده شد کی کنند این کافران با این همه کو محمد؟ کو علی؟ کو فاطمه؟ صد هزاران جان پاک انبیا صف زده بینم به خاک کربلا در تموز کربلا تشنه جگر سر بریدندش، چه باشد زین بتر؟ با جگر گوشه پیغمبر این کنند وانگهی دعوی داد و دین کنند کفر آید، هرکه این را دین شمرد قطع باد از بن زبانی کاین شمرد هر که در رویی چنین آورد تیغ لعنتم از حق بدو آید دریغ کاشکی، ای من سگ هندوی او کم ترین سگ بودمی در کوی او شیخ رضا طالبانی کرکوک شیخ رضا طالبانی کرکوک (متوفای 1327 ق)، از شاعران مشهور پارسی گوی کرد عراق ، در تمجید از امام حسین علیه السّلام چنین می سراید : لافت از عشق حسین است و سرت برگردن است عشق بازی، سر به میدان وفا افکندن است گر هواخواه حسینی، ترک سرکن چون حسین شرط این میدان به خون خویش بازی کرده است از حریم کعبە کمتر نیست دشت کربلا صد شرف دارد بر آن وادی، که گویند ایمن است ای من و ای من فدای خاک پاکی کاندرو نور چشم مصطفی و مرتضی را مسکن است زهره زهرا نگین و خاتم خیرالوری زور زهر مرتضی و حیدر خیبر کن است سنیم، سنی ولیکن حب آل مصطفی دین و آیین من و آباء و اجداد من است شیعه و سنی ندانم، دوستم با هرکه او دوست باشد، دشمنم آن را که با او دشمن است جلال الدین مولوی جلال الدین مولوی نیز در دیوان شمس اشارات متعددی به واقعه کربلا دارد؛ غزلی از سروده های وی را که اغلب با آن آشنا هستیم، در زیر می آوریم : کجائید ای شهیدان خدائی بلاجویان دشت کربلائی کجائید ای سبک روحان عاشق پرنده تر ز مرغان هوائی کجائید ای شهان آسمانی بدانسته فلک را در کشائی کجائید ای زجان و جان رهیده کسی مر عقل را گوید: کجائی؟ کجائید ای در مخزن گشاده کجائید ای نوای بی نوائی در آن بحرید کین عالم کف اوست زمانی پیش دارید آشنائی کف دریاست صورت های عالم ز کف بگذر اگر اهل صفائی منبع: ویکی فقە دانشنامە حوزوی
شنبه ، ۲آبان۱۳۹۴
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: کرد پرس]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 37]