واضح آرشیو وب فارسی:ایکنا: حجت الاسلام والمسلمین حسین احمدی قمی، در گفت وگو با خبرگزاری بین المللی قرآن(ایکنا) از قم، گفت: امروز روز تاسوعای حسینی است و علاقه مندان به فرهنگ عصمت و ولایت، این روز را با نام نامی حضرت عباس(ع) می شناسند. وی افزود: مراسم های عزاداری بسیاری در جهان با نام حضرت عباس(ع) برگزار می شود و این مطلب باعث می شود که تفکر و تعمق ما نسبت به مساله بسیار مهمی به نام یاری امام و پایداری در مسیر ولایت بیش از پیش رخ نمایی کند. دبیر ستاد بازسازی عتبات عالیت استان قم اظهارکرد: نکته جالب در اینجا آن است که به رغم آنکه این روز را با نام حضرت عباس(ع) می شناسند ولی سند روایی خاصی در خصوص اینکه چرا این روز را به نام حضرت عباس(ع) نامگذاری کرده اند در دست نیست و این مساله بیش از اینکه یک مساله حقیقی بایشد بیشتر در سنن و آداب عزاداری مردم باز می گردد. وی گفت: مردم برای احترام به ابوالفضل(ع)، از روز تاسوعا به عنوان روز حضرت عباس یاد می کنند، در این روز بیشتر ازحضرت تجلیل می شود تا شخصیت ایشان بهتر مورد توجه قرار گیرد، البته این احترام به نقش عباس(ع) در کربلا و مقام حضرت برمی گردد. این استاد حوزه بیان کرد: حضرت عباس(ع) فرزند حضرت علی(ع) از فاطمه ام بنین است و نقل است که امام علی(ع) برای ازدواج با فاطمه ام بنین مطالبی را به عنوان پیش شرط مطرح کرد که همه این ویژگی های در این بانوی گرامی اسلام وجود داشت که فرزندی چون اباالفضل العباس(ع) را به دنیا بیاورد. وی گفت: حضرت عباس(ع) در سنین نوجوانی در جنگ های امام علی(ع) حضور داشتند و به رغم سن کم جنگ آوری بسیاری داشت و از همان سنین نوجوانی به القاب بسیاری چون قمر بنی هاشم نیز مسمی یافت؛ حضرت عباس(ع) در طول دوران امامت حسنین(ع) جلوه های نابی از ولایت مداری را ارایه کرد و بیشترین خدمات را با درنظر گرفتن جایگاه امام خویش انجام داد. این استاد حوزه بیان کرد: حضرت ابوالفضل العباس (ع)، با «لُبابَه» دختر «عبیداللّه بن عباس» پسر عموى پیامبر اکرم(ص) ازدواج نمودند که ایشان از بانوان بزرگ زمان خویش بود ؛ ثمره این پیوند فرزندانى هست که تاریخ نگاران در تعداد آن ها اختلاف نظر دارند اما در هیچ یک برای ایشان 6 فرزند (5 پسر و یک دختر) گفته نشده است. احمدی قمی بیان کرد: حضرت عباس(ع) در دوران امامت امام حسین(ع) به بازوی قابل اتکای امام در همه امور اجتماعی و سیاسی و به خصوص امنیتی بود و یکی از دلایلی که تعرضات گسترده بنی امیه در خصوص امام حسین(ع) به نتیجه نرسید به دلیل اقدامات و حضور عباس تحت امر امام حسین(ع) بود. وی گفت: ایشان در زندگی خود به رغم برخورداری از فضایل عظیمی از جمله فقاهت و بلاغت و شجاعت و جنگ آوری و ایمان مطلق و زندگی قرآنی، به سخنی ولایت مدار بود ودر دوران زندگی امام حسین(ع) هیچگاه ایشان را به عنوان برادر خطاب نکرد. وی اظهارکرد: حضرت عباس علیه السلام در حادثه کربلا، سِمت پرچمداری سپاه حسین (ع ) و سقایی خیمه های اطفال و اهل بیت امام را بر عهده داشت و در رکاب برادر، غیر از تهیه آب، نگهبانی خیمه ها و امور امنیتی کاروان را نیز به دوشت داشت. وی با ذکر این مطلب که حضرت اباالفضل (ع) مظهر ایثار و وفاداری و گذشت بود، گفت: اوج ولایت مداری و دلاوری و بزرگی حضرت عباس در روز عاشوار و در زمانی رقم که خورد که برای آخرین باری که به شریعه فرات زد و با عقب زدن سپاه دشمن به آب رسید به رغم تشنگی فراوان به احترام تشنگان کاروان امام، آبی ننوشید و پس از بازگشت با تیر و شمشیر و عمود دشمن به افتخار آمیزترین شکل ممکن در محضر امام خویش حاضر شد و در دستان امام خویش جان داد. این استاد حوزه گفت: اگر تاریخ کربلا به خوبی مرور شود مشاهده می کنیم که امام حسین(ع) که اسوه مقاومت و صبوری در عالم است پس از شهادت حضرت عباس(ع) فرمزودند که «الآن انکسر ظهری و قلت حیلتی و شمت بی عدوی» که نشان از غم عمیق این امام همام دارد. وی اظهارکرد: تعابیر بسیار والای در زیارتنامه ایشان به چشم می خورد که گویای عظمت و جایگاه عظیم ایشان ندر دنیا و آخرت است به حدی که از بیان شده است که همه شهدای عالم به مقام ایشان غبطه می خورند؛ امام زمان(عج) نیز در زیارت ناحیه مقدسه از ایشان با تعابیر بسیار بالایی نام می برند. وی خاطرنشان کرد: ائمه اطهار(ع) نیز خطابات عظیمی نسبت به ایشان داشتند از جمله امام سجاد(ع) فرمود: عمویم عباس حقیقتاً ایثار و جانبازی نمود و جانش را فدای برادر نمود تا آنجا که دست هایش قطع شد؛ امام باقر(ع) و امام صادق(ع) نیز بر این جایگاه تصریح دارند که امام صادق(ع) شهادت نامه زیبایی در خصوص مقام حضرت عباس(ع) بیان کردند. این استاد حوزه بیان کرد: طبری نقل می کند: «چون تشنگی بر امام حسین(ع) و یارانش شدت گرفت، امام حضرت عباس را با بیست نفر پیاده و سی نفر سواره مأمور نمود که آب بیاورد، حضرت بیست مشک را برداشت و به سوی شریعه رهسپار شد. نافع بن هلال نیز همراه حضرت عباس بود. میان آنان و سپاه عمر سعد گفت وگوی تندی به عمل آمد، حضرت عباس و نافع به گروه پیاده نظام خود، دستور دادند که مشک ها را از آب پر کنند. آنان رفتند و مشک ها را از آب پر کردند.» وی گفت: طبری در ادامه آورده است «چون دشمن خواست به آنان حمله نماید، حضرت عباس(ع) و یارانش در برابر دشمن ایستادند و به گروه پیاده نظام دستور دادند که مشک ها را به چشمه ببرید. ما در برابر دشمن می ایستیم، میان دو نیرو درگیری به وجود آمد و هلال بن نافع بجلی مجروح شد و یاران امام حسین(ع) مشک های پر از آب را به خیمه ها رساندند. بدین سان عظمت ابوالفضل(ع) و فداکاری وی درکربلا باعث شده است تا بیشتر مردم برای ایشان عزاداری نمایند و یک روز(تاسوعا) به عنوان یادبود ایشان نامگذاری شود.»
جمعه ، ۱آبان۱۳۹۴
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: ایکنا]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 17]