تبلیغات
تبلیغات متنی
محبوبترینها
ساقدوش کیست ؟ | وظیفه ساقدوش در مراسم عقد و عروسی چیست ؟
قایق‌سواری تالاب انزلی؛ تجربه‌ای متفاوت با چاشنی تخفیف
چگونه ویزای توریستی فرانسه را بگیریم؟
معرفی و فروش بوته گرافیتی ریخته گری
بهترین بروکر برای معاملات فارکس در سال 2024
تجربه رانندگی با لندکروز در جزیره قشم؛ لوکس‌ترین انتخاب
اکسپرتاپ: 10 شغل پردرآمد برای مهاجران کاری در کانادا
بهترین سایتهای خرید تیک آبی رسمی اینستاگرام در ایران
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1815722549
از نافرجامی طرح حفظ و صیانت جنگل ها در مجلس، تا تدوین لایحه تنفس در دولت
واضح آرشیو وب فارسی:زیست بوم: به هر روی اما صدای زنگ خطر به پایان رسیدن جنگل های کشور طی این سال ها چنان بلند شده که به گوش نمایندگان مجلس شورای اسلامی هم رسید و50 نفر از آنان را بر آن داشته تا در تاریخ 30/07/91 طرحی را با عنوان "حفظ و صیانت از جنگل های کشور" شامل یک ماده واحده و دو تبصره به شرح زیر تدوین نمایند؛زیست بوم/حنیف رضا گلزار*: اینکه روزگار بدی بر جنگل های کشور و به ویژه بر جنگل های کاسپیانی – هیرکانی شمال می رود بر کسی پوشیده نیست. طرح های جنگل داری(جنگل خواری)، زمین خواری، تغییر کاربری و تبدیل جنگل به ویلاهای شخصی و شهرک ها و مجتمع های گردشگری، دفن روزانه هزاران تن زباله شهری و بیمارستانی، بهره برداری معادن از گرانیت و سنگ آهک تا شن و ماسه، جاده سازی، چرای گسترده دام های سبک و سنگین، آتش سوزی، فرسایش خاک، برداشت خاک حاصلخیز و "پیت" (نوعی خاک با درصد بالای مواد آلی و بقایای گیاهی)، و فروش غیرقانونی آن، گردشگری بی برنامه و ده ها مورد دیگر با همبستگی ستودنی! لشکری پرداخته اند تا آخرین بقایای این جنگل ها را به تصرف کامل خویش درآورند. به هر روی اما صدای زنگ خطر به پایان رسیدن جنگل های کشور طی این سال ها چنان بلند شده که به گوش نمایندگان مجلس شورای اسلامی هم رسید و50 نفر از آنان را بر آن داشته تا در تاریخ 30/07/91 طرحی را با عنوان "حفظ و صیانت از جنگل های کشور" شامل یک ماده واحده و دو تبصره به شرح زیر تدوین نمایند؛ عنوان طرح؛ طرح حفظ و صیانت از جنگل های کشور ماده واحده؛ "قطع درختان" جنگل ها در کل کشور برای مدت پنج سال ممنوع است. تبصره1- موارد استثناء صرفا با پیشنهاد سازمان جنگل ها و مراتع و تایید وزیر جهاد کشاورزی مجاز می باشد. تبصره2- گزارش عملکرد هر شش ماه یک بار به مجلس شورای اسلامی (کمیسیون کشاورزی، آب و منابع طبیعی)، ارایه می گردد. اداره کل تدوین قوانین مجلس شورای اسلامی در راستای اجرای بند های 2 و 4 ماده 4 قانون تدوین و تنقیح قوانین و مقررات کشور(مصوب25/3/89)، 3 ایراد به شرح زیر را بر روی این طرح نهاد؛ 1. با عنایت به سوابق قانونی موجود شایسته است به جای ارایه ماده واحده مستقل، یکی از قوانین مربوط به الحاق ماده ای یا تبصره ای موضوع طرح مورد توجه قرار گیرد. (به بین دیگر یعنی به جای تصویب ماده واحده، قوانین موجود قبلی اصلاح یا ارتقا یابند) 2. با همه اهمییتی که طراحان محترم برای ممنوعیت قطع درختان جنگل ها در کل کشور قایلند، این طرح به دلیل عدم پیش بینی مجازات مناسب از ضمانت اجرای کافی برخورداد نیست. 3. حفظ و صیانت از جنگل ها فقط ممانعت از قطع درختان نیست بلکه توسعه جنگل ها و بهره برداری مناسب از آن ها هم در این حوزه قرار دارد و عنوان طرح وسیع تر از متن طرح می باشد. اما با وجود این سه ایراد، اداره کل اسناد و تنقیح قوانین مجلس شورای اسلامی، در بررسی های بعدی خود عدم وجود قوانین معارض و "ضرورت قانونگذاری در این موضوع" را تایید نمود اما به همه این فراز و فرودها سرانجام فوریت این طرح در جلسه علنی روز یکشنبه مورخه 24/10/91 به تصویب نرسید!! نگاهی به قوانین موجود در حوزه صیانت از طبیعت 1. قانون حفاظت و بهره برداری از جنگل ها و مراتع، مصوب 25/5/1346 2. قانون حفظ و گسترش فضای سبز و جلوگیری از قطع بی رویه درخت، مصوب 11/5/1352. 3. قانون تعیین تکلیف اراضی اختلافی موضوع اجرای ماده 56 قانون جنگل ها و مراتع، مصوب 22/6/1367. 4. قانون حفظ و حمایت از منابع طبیعی و ذخایر جنگلی کشور، مصوب 5/7/1371. 5. قانون اصلاح لایحه قانونی حفظ و گسترش فضای سبز در شهر ها مصوب 1359(اصلاحیه 20/4/1388). با بررسی دقیق تر این قوانین می توان دریافت که قوانین موجود در رابطه با درختان جنگلی و طبیعت، از جامعیت و ضمانت های لازم برای صیانت از جنگل های کشور برخورداد نیست و حتا تعریفی از واژه صیانت از جنگل ها نیز در هیچ یک از قوانین موجود ارایه نگردیده است. به عبارتی خودمانی، انتهای موضوع صیانت از جنگل باز است تا بتوان در موارد خاص به راحتی تصمیم قانونی گرفت و اگر برای مثال جنگل ها سدی در راه توسعه کشور تلقی شدند، این سد را با شعار توسعه در هم کوفت و مسیر پیشرفت را از دل جنگل گشود... اما چرا طرح تصویب نشده مورخه 24/10/91 کارشناسی شده به نظر نمی رسد و حتا در صورت تصویب و اجرا تاثیری بر صیانت از جنگل ها نداشت؟ 1. نخستین ایرادی که به این ماده واحده می توان گرفت، ارایه نکردن تعریف دقیق و مشخص از دو واژه "حفظ" و "صیانت" است. البته با مطالعه کلیت طرح پیشنهادی می توان دریافت که منظور نگارندگان این طرح از دو واژه "حفظ و صیانت" تنها "ممنوعیت قطع درختان" است که می توان آن را ساده ترین، سطحی ترین و پیش پا افتاده ترین برداشت ممکن از "حفظ و صیانت جنگل ها" دانست. چرا که مسایلی همچون زمین خواری، حضور مداوم و روزافزون گله های دام در جنگل، گردشگری بی ضابطه و کنترل نشده، بهره برداری از منابع آب های سطحی، زیرسطحی و چشمه های موجود در جنگل برای شرب،کشاورزی و صنعت، استخراج معادن، جاده سازی، دپوی انبوه زباله های شهری و بیمارستانی در جنگل ها و ... که هرکدام تیشه ای عمیق بر ریشه درختان جنگل وارد می آورند به خودی خود از جنس قطع درختان نبوده و لاجرم درطرح حفظ و صیانت از جنگل دیده و گنجانده نمی شوند. 2. دومین ایراد، تعیین محدودیت زمانی برای اجرای "حفظ" و "صیانت" از جنگل هاست. در این ماده واحده تنها بر ممنوعیت قطع درختان برای یک دوره کوتاه 5 ساله تاکید شده بود. با فرض بر اینکه این ماده واحده تصویب می شد و باز با فرض محال تر آنکه سازمان جنگل ها با قاطعیت هرچه تمام آن را اجرا می کرد، در این دوره ی کوتاه 5 ساله قرار بود چه اتفاقی رخ دهد؟ برای مثال آیا قرار بود 8/1 میلیون هکتار جنگل های شمال کشور خود را بازسازی کند و به همان عدد 6/3 میلیون هکتار سال 1320 برساند؟ 3. قطع درختان جنگلی اکنون نیز ممنوع است و با خاطیانی که به دام جنگل بانان می افتند، در بیشتر موارد برخورد جدی صورت می گیرد، بنابراین به نظر می رسد که موضوع "ممنوعیت قطع درختان جنگلی" در این طرح پیشنهادی موضوع جدیدی نیست. 4. ممنوعیت پیش بینی شده در ماده واحده ی فوق در نگاه نخست ذهن را به این سو منحرف می سازد که گویی این قانون برای کنترل امری نکوهیده که از جانب توده مردم صورت می گیرد تدوین گردیده، در حالی که بزرگترین قطع کننده درختان جنگلی در طول تاریخ همیشه دولت ها بوده اند. طرح های به اصطلاح جنگل داری، جاده سازی، سد سازی، احداث مجتمع های توریستی و تفریحی از سوی وزارت خانه ها و استخراج معادن و احداث شهرک های صنعتی در جنگل های ایران را که همگی مستلزم قطع هزاران اصله درخت جنگلیست، مردم عادی انجام نمی دهند. دولت انجام می دهد. با هدف توسعه، اشتغال، پیشرفت و ... و بسا مواردی که حتا فشار خود نمایندگان مجلس موجب اجرای چنین طرح هایی می گردد. حال پرسش اینجاست آیا ممنوعیت قطع درختان مورد نظر نمایندگان محترم شامل اجرای پروژه های کلان ملی به ویژه در حوزه های انتخابیه خودشان نیز می گردد یا تنها همان مردم روستایی که احتمالا برای بازسازی سقف خانه چوبی خود مجبور به قطع چند اصله درخت می گردد را نشانه رفته است؟ برای مثال آیا اجرای پروژه ی تاریخی "آزاد راه تهران – شمال" در صورت تصویب این طرح متوقف می شد یا مشمول تبصره 1 همین ماده واحده می گردید؟ اگر چنین باشد که تصویب چنین قوانینی گره ای از این کلاف نخواهد گشود. 5. صیانت از جنگل های کشور تنها با تصویب قانون ممنوعیت قطع درختان حاصل نمی گردد. آنچه که مهم است و ما همیشه در آن با مشکل مواجه بوده ایم، "اجرای قانون" است. برای مثال تصرف زمین های جنگلی و منابع ملی(انفال)، بر اساس نص صریح قانون ممنوع است. اما اکنون بدون اغراق هزاران واحد معاملات ملکی در سراسر استان های شمالی و پایتخت، روزانه ده ها هکتار از این زمین ها را خرید و فروش می نمایند و حتا از انتشار آگهی و تبلیغ در روزنامه های رسمی کشور هم ابایی ندارند. احداث ویلا و کاخ در جنگل های کاسپیانی شمال کشور موضوعی نیست که از چشم ماموران سازمان های متولی جنگل و محیط زیست پنهان بوده باشد، ولی می بینیم که با توجه به تکرار موارد بی شمار، تاکنون اقدامی در خور توجه برای توقف این پدیده شوم صورت نگرفت و روند ساخت و ساز در جنگل ها همچنان ادامه دارد و پس از نابودی کامل طبیعت سه استان شمالی، امروز اسنادی از گسترش این بیماری واگیر و خانمانسوز در گردنه حیران نیز منتشر می گردد. 6. مورد دیگر که ضرورت اجرای درست قانون و البته ضعف در این بخش را آشکار می سازد، اجرای ناقص طرح خروج دام از جنگل ها بود. بر اساس "قانون" دولت مکلف به این بود که تا پایان سال 1388 بیش از سه میلیون واحد دامی را از جنگل های کشور خارج و ساماندهی نماید. نتیجه چه شد؟ چرا این قانون که همه کارشناسان درستی آن را مورد تایید قرار داده اند اجرا نگردید؟ بنابراین می بینیم که "قانونگذاری" در این حوزه به خودی خود ضمانت کننده حفظ و صیانت از جنگل نیست و مشکل کاهش روزافزون سطح جنگل های کشور را باید در جایی دیگر که همان ضعف اجرای قانون است جست. در حال حاضر و با توجه به تصویب نشدن طرح حفاظتی مجلس، دولت پا به میدان گذاشته و مشغول تدوین "لایحه تنفس جنگل" هاست که به گفته رییس سازمان حفاظت محیط زیست مراحل پایانی خود را می گذراند. اما این لایحه نیز به گفته ابتکار تنها "در راستای توقف بهره برداری از جنگل ها" می باشد و به نظر می رسد که به سایر شاخص های نابود کننده جنگل نمی پردازد. در مجموع تصویب همین لایحه تک بعدی نیز به شرط اجرای کامل آن در این شرایط می تواند بسیار سودمند باشد اما بهتر است هم مجلس و هم دولت در نگارش طرح یا لایحه ای جامع که حفاظت از جنگل های کشور را تضمین می نماید، به سایر عوامل آسیب زننده به جنگل هم در کنار بهره برداری و قطع درختان توجه نمایند. به نظر نگارنده در صورت تحقق و پیگیری دوباره این موضوع، ضروریست تا در طرح مجلس یا لایحه دولت، به جای عنوان بسیار ساده انگارانه و سطحی " ممنوعیت قطع درختان جنگل ها" و تنها تمرکز بر "متوقف ساختن طرح های جنگل داری" به عنوان راه نجات جنگل های کشور از چنین عبارتی استفاده گردد؛" نظر به اینکه ظرفیت بهره کشی از جنگل های کشور به پایان نزدیک می گردد، با هدف حفظ و صیانت از این ثروت های طبیعی و انتقال این گنجینه ملی به نسل های آینده، هرگونه تغییر کاربری رویشگاه های جنگلی کشور در هر اندازه و مبتنی بر هر نوع برنامه و هدف شامل؛ کلیه طرح های بهره برداری و تولید چوب، ساخت جاده های جدید یا گسترش جاده های موجود، اجرای طرح های عمرانی و توسعه ای مبتنی بر بِتونیسم، دفن زباله، کاربری به عنوان چراگاه، و سایر موارد آسیب زا از سوی دولت، بخش خصوصی و کلیه افراد حقیقی و حقوقی که اجرای آن موجب قطع درختان جنگلی، بوته کنی، فرسایش و نابودی خاک، آسیب به چشم اندازهای طبیعی، آسیب به زیستگاه حیات وحش و تخریب سرچشمه رودها می گردد، بدون در نظر گرفتن محدوده زمانی مشخص برای همیشه ممنوع است و از این پس باید با اتخاذ تدابیری برنامه های احیایی و بازسازی جنگل های مخروبه و آسیب دیده در دستور کار دو سازمان جنگل ها و حفاظت محیط زیست قرار گیرد". صیانت واقعی از جنگل ها یعنی این و به نظر هر قانونی که در برگیرنده چنین جدیت و حساسیتی نسبت به اندک باقی مانده جنگل های کشور نباشد، فاقد ارزش و کارکرد مورد نظر خواهد بود، مقوله ی اجرا که جای خود دارد.
جمعه ، ۱آبان۱۳۹۴
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: زیست بوم]
[مشاهده در: www.zistboom.com]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 11]
-
گوناگون
پربازدیدترینها