واضح آرشیو وب فارسی:میگنا: دیگر بار عاشورا رسید و چشم زمین و زمان همراه با جان و دل آدمیان به عزای حسین(ع) و یارانش اشکباران شد... گریه کردن رفتاری است که از دم صبح ازل تا آخر شام ابد همراه و همزاد انسان است. خشم، درد، درماندگی، سوگ، اندوه، شادی و شعف گریه را برمی انگیزند و گوهرهای اشک را از چشم های ما فرو می بارند. روان شناسان سه سطح گریه کردن را شناسایی کرده اند: سطح اول ، زمینه ای جسمی و فیزیولوژیایی دارد. آسیب دیدن عضوی از بدن همچون ضربه ای که به زانو می خورد، بی اختیار آه و ناله را بلند می کند و اشک و زاری را نمایان می سازد. این سنخ گریه همانند نالیدن و اشک ریختن نوزادان، در نخستین ماه های زندگی است. با آن که کودکان به تدریج از این سطح فراتر می روند و گریه آنان علت های دیگری پیدا می کند اما همچنان عامل درد جسمی تا همه عمر در روان ساختن دانه های اشک پابرجا و اثرگذار است. در سطح دوم، هیجانات و عواطف ، قافله سالار کاروان اشک و آهند. زبانه خشم و سرمای غم هر دو گریه آورند. نوجوانی که به ارزیابی دیگران اهمیت می دهد، می تواند درد برآمده از ضربه ای را که به زانویش خورده است تحمل کند و آه و ناله سر ندهد، اما وقتی احساس کند غرورش پامال اهانتی رنج آور شده است، نمی تواند جلو سیلاب اشک هایش را بگیرد. روی خاکی و نم چشم مرا خوار مدار چرخ فیروزه طربخانه از این کهگل کرد در این سطح، رنج یار، هجران محبوب و مرگ عزیز ما را سوگوار و داغدار می کند و ریزش بی امان اشک ها، راز سر به مُهر محبت را می گشاید و دلدادگی مان را به عالم و آدم نشان می دهد. می گریم و مرادم از این چشم اشکبار تخم محبت است که در دل بکارمت در سطح سوم، هیجان های عمیق تر انسان، اندوه ساز، سوزانگیز و گریه آورند . اینجا عشق... عشق فراتر از عقل جزئی نگر، سلسله جنبان است. عاقلان نقطه پرگار وجودند ولی عشق داند که در این دایره سرگردانند جفری کاتلر در زبان اشک ها از پژوهش هایی یاد می کند که بر روی مواد تشکیل دهنده اشک های گوناگون صورت گرفته است. او می نویسد: شیمیِ اشک افسردگی، با شیمیِ اشک شوق متفاوت است در اولی موادی سمی یافت شده است و در دومی اجزائی آرامش بخش. برای سنجش محتوای اشک های سطح سوم، یعنی سطح عشق و انسانیت، به دلیل دشواریاب بودن آن، کاری صورت نگرفته است. گریه های ما برای امام حسین (ع) و یاران فدارکارش چه نوع گریه ای است؟ انتظار می رود گریه مسلمان دین باور و آزاده ظلم ستیز، در عزای سالار شهیدان، هم نشانی از محبت پاک او به ارزش های سترگ انسانی باشد و هم عامل حرکت آفرینی برای نزدیک شدن به کانون محبت و معرفت الهی. این که رسول گرامی اسلام، به دختر بزرگوارش فرموده است: «هر چشمی در روز قیامت گریان است، مگر چشمی که برای مصائب حسین (ع) گریه کند. چنین کسی در روز قیامت خندان و شادان از نعمت های بهشتی است.» و این که سید بن طاووس، از قول همان رسول والایی ها یادآورمان کرده است: «کسی که خود در مصیبت ما گریه کند و دیگران را هر چند اندک گریان سازد، بهشت را برایش ضمانت می کنیم.»، به این خاطر است که فرد عزادار نخست از طریق گریه کردن، دوستدار و مهرورز آن مظهر پاکی ها می شود و سپس با گرما و نیروی محبت در مسیر فضیلت های انسانی گام برمی دارد و این همان تبیینی است که امام رضا (ع) در روز اول محرم به یکی از یارانش کرده است: «اگر خوش داری تا با ما در درجات عالی بهشت باشی، برای حزن ما محزون باش و برای شادی ما شاد، و برتو باد دوستی و پیروی از ما، چرا که هر گاه شخصی سنگ ریزه ای را هم دوست بدارد، خداوند او را با آن محشور گرداند.» معلوم است گریه ای با چنین سرچشمه های زلال و سوگیری های روشن دیگر خاستگاهی از درد جسمانی و یا افسردگی روانی ندارد. - دکتر محمود گلزاری ، روان شناس و استاد دانشگاه
پنجشنبه ، ۳۰مهر۱۳۹۴
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: میگنا]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 17]