تبلیغات
تبلیغات متنی
رسانه حرف تو - مقایسه و اشتراک تجربه خرید
آموزشگاه آرایشگری مردانه شفیع رسالت
تاثیر رنگ لباس بر تعاملات انسانی
محبوبترینها
بررسی دلایل قانع کننده برای خرید صنایع دستی اصفهان
راه های جلوگیری از جریمه های قبض برق
آشنایی با سایت قو ایران بهترین سایت آگهی و تبلیغات در کشور
بهترین شرکت‌های مهندسی در آلمان
صفر تا صد حق بیمه 1403! فرمول محاسبه حق بیمه
نقش هدایای سازمانی در افزایش انگیزه و تعهد کارکنان
کلینیک پروتز و ساخت اندام مصنوعی دکتر اجرائی
چگونه می‌توانیم با ترانسفر وایز پول جابجا کنیم؟
بهترین مدل‌های [صندلی گیمینگ] براساس نقد و بررسی کاربران
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1805641581
در هشتمین روز از ماه محرم صورت میگیرد تشییع نخل حضرت ابوالفضل(ع) بر روی دستان عزاداران طبسی
واضح آرشیو وب فارسی:فارس: در هشتمین روز از ماه محرم صورت میگیرد
تشییع نخل حضرت ابوالفضل(ع) بر روی دستان عزاداران طبسی
تشییع نمادین نخل حضرت ابوالفضل العباس(ع) یکی از آئین‌های عزاداری طبس است که در ظهر روز هشتم ماه محرم اجرا می‌شود.
به گزارش خبرگزاری فارس از طبس، مردم دارالمؤمنین طبس که ارادتی خاص به ائمه اطهار(ع) و به‌ویژه حضرت اباعبدالله الحسین(ع) و خاندان مطهرش دارند، در ظهر روز هشتم ماه محرم با حمل تابوت‌واره‌ای مشهور به نخل و با عنوان نخل حضرت ابوالفضل العباس(ع) از محل هیئت مذهبی ابوالفضلی(ع) به سمت حسینیه وکیلی با ابراز پرشورترین و پاک‌ترین احساسات خود، در ماتم حضرت عباس(ع) عزاداری می‌کنند. مردم طبس هر سال در این روز در محل حسینیه وکیلی گردهم میآیند و از هیئت ابوالفضلی(ع) طبس نخل حضرت ابوالفضل(ع) را بر روی دستان خود تشییع و سینه میزنند. بیشتر رسم است، سادات گرداگرد نخل را گرفته و زیر نخل میروند. مداحان این مراسم آقایان داریوش، فتحی و حسنزاده اول هر ساله مردم عزادار طبس را به فیض میرسانند.
در این مراسم سینهزنان دو دسته شده و شعرخوانی می‌کنند که «ای باوفا ابوالفضل، جانم فدات ابوالفضل»، مهمترین ذکر این روز است. همچنین بر روی نخل دستهای قلم شده قمر بنیهاشم و مشک آن حضرت قرار گرفته که مردم را به یاد صحرای کربلا میاندازد. مردم بعد از عزاداری در محل حسینیه وکیلی به هیئت مذهبی خود بازگشته و از غذای متبرک متنعم میشوند. بر اساس این گزارش، وقتی حضرت عباس(ع) به دنیا آمد، امام علی(ع) در گوش او اذان و اقامه خواند، نام خدا و رسول را به گوش او خواند و نام او را عباس نهاد. امام گاه‌گاهی قنداق عباس را در آغوش می‌گرفت، بازوانش را می‌بوسید و گریه می‌کرد. روزی ام‌البنین علت این گریه را پرسید، امام در جواب فرمود: این دست‌ها در راه کمک به حسین قطع خواهند شد. حضرت عباس(ع) نه تنها در قامت رشید بود، بلکه در خِرَد برتر و در جلوه‌‌های انسانی هم رشید بود. ایشان به یقین می‌دانست که برای چه روز عظیمی ذخیره شده و می‌دانست که برای عاشورا به دنیا آمده است. حضرت عباس(ع) 14 ساله بود که پدر بزرگوارش در واقعه محراب خونین کوفه در رمضان سال چهلم هجری به شهادت رسیدند. این حضرت هرگز توصیه‌ای را که پدرشان در شب 21 ماه رمضان در آستانه شهادتش به وی کرد را از یاد نبرد. آری امام از او خواست که در عاشورا و در کربلا برادرش حسین(ع) را تنها نگذارد. حضرت عباس(ع) در همه دوران زندگی‌اش، همراه برادرش امام حسین(ع) بوده و جوانی خود را صرف خدمت به سیدالشهدا کردند.
حضرت عباس(ع) سرپرستی قافله امام حسین(ع) را در کوچ به کربلا بر عهده داشتند. ایشان در کربلا حماسه‌ای آفریدند که تاریخ نظیر آن را در برگ‌های خود ندارد. حضرت عباس (ع) با پس زدن امان‌نامه امویان بزرگترین درس وفاداری به معشوق را در جامعه انسانی به یادگار گذاشتند. در روز عاشورا و در صحرای سوزان کربلا، حضرت عباس(ع) با دیدن لب‌های خشکیده و چشمان اشکبار فرزندان امام(ع)، بی‌اختیار مشک آب را بر دوش گرفتند و رفتند تا بزرگترین امتحان زندگی‌اش را پس دهند. ایشان با شجاعت صف دشمن را شکستند، خود را به آب فرات رسانده، مشک را پر کرده و با لب‌هایی تشنه به آب زلال فرات نظاره کردند، اما به دلیل احترام برادر بزرگوارشان سید و سالار شهیدان امام حسین(ع) و فرزندانش آب ننوشیدند. دشمن خوب می‌دانست که تا بازوان حضرت عباس(ع) بر تن اوست، توان برابری با ایشان را ندارند، به همین علت بازوانشان را مورد هدف قرار دادند؛ حضرت عباس(ع) برای حفظ آب دو دست خود را از دست دادند و در نهایت با ضربه‌های مکرر دشمنان از اسب به پایین افتادند. امام حسین(ع) خود را به بالین علمدار کربلا رساندند و ایشان در آغوش برادر به دیدار محبوب شتافتند و امام را با کوله‌باری از غم و اندوه در کربلا تنها گذاشتند، همچنین به روایتی حضرت عباس(ع) در موقع شهادت دارای 35 سال سن بودند. انتهای پیام/69029/ت40
94/07/30 - 15:39
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: فارس]
[مشاهده در: www.farsnews.com]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 23]
-
گوناگون
پربازدیدترینها