واضح آرشیو وب فارسی:پویش: این روزها موضوع محدودیت تلگرام از سوی عالی ترین مقام فناوری اطلاعات کشور تا مدیران این کمپانی و همه مصرف کنندگان این سرویس در حال بحث و بررسی و تبادل نظر است. درحالی که مقامات ایران هرگونه اقدامی برای مسدودکردن این شبکه اجتماعی را رد می کنند، شرکت تلگرام در پیامی عنوان کرده ایران از چهارشنبه (دیروز) دسترسی به تلگرام را محدود کرده است و ضمن ابراز تأسف در اکانت رسمی توییتر خود، در پاسخ به توییت های مکرر کاربران ایرانی در رابطه با اختلال در سرویس تلگرام می گوید: «وضعیت سرویس خوب است، اما ارائه دهندگان اینترنت در ایران از چهارشنبه ترافیک تلگرام را محدود کرده اند». در این میان مؤسسان تلگرام از تلاش برای فیلترنشدن تلگرام صحبت کردند اما نکته ای که دراین میان زیاد به آن توجه نشد این است که آیا سرویس دهنده هایی مثل تلگرام تابع قوانین آن کشورهایی که در آنها حضور دارند هستند یا خیر؟ مثلا اگر دفتر مرکزی تلگرام در آلمان مستقر است، تلگرام فقط تابع قوانین آلمان و اتحادیه اروپاست؟ اگر به طورمثال یک تخلفی در آن رخ داد اتحادیه اروپا توانایی پیگیری این تخلف را دارد؟ یا من اطلاع ندارم که دنیا این قدر آزاد شده است که هر نوع تخلفی در آن آزاد است؟ به هرحال سرویس دهنده ها باید قوانین کشور هایی که در آن فعال هستند را بپذیرند و متناسب با آن برنامه ریزی کنند. از طرف دیگر چرا تصور می کنیم که تمام فعالیت ها در شبکه های اجتماعی فعالیت سیاسی است؟ و طرف خارجی این فرض را می گذارد که دولت می خواهد جاسوسی کند؟ وقتی قانونی پذیرفته شود که در آن گفته شده باشد حکم قضائی در کشور تعیین کننده است و نه رابطه و فشار غیرقانونی پس چرا از پاسخ گویی به دستگاه قضائی کشورمان واهمه دارند؟ آیا مسئولان این گونه نرم افزارها رفتارهای غیراخلاقی در کشور خودشان را هم بدون مانع می دانند؟ آیا قانون در کشور آنها اجازه هر نوع فعالیت آزادانه در فضای اینترنت را می دهد؟ هرکس که این نوشته را می خواند در خلوت خود می تواند سرانگشتی محاسبه کند که خود و اطرافیان، چنددرصد به خاطر خواندن مطالب مفید، داشتن ارتباط با دوستان دور و نزدیک، اطلاع از رویداد های خبری، سرگرمی و حضور اجتماعی در گروه های ایجادشده از این سرویس ها استفاده می کنند و چنددرصد از همین اطرافیان از اصول و قوانین پیروی نمی کنند یا در تلاش برای دورزدن یا اخلال در نظم عمومی و قانونی هستند؟ اگر دولت این موضوع را بررسی کند متوجه می شود آمار بسیار کمی از کاربران هستند که درصدد اخلال در امور و نظم حاضر در این فضا هستند و به نظر می رسد اکثریت کاربران با این افراد و افکار مخالف هستند همان طور که در گروه هایی که مجریان و ناظمان قانون حضور ندارند همه خود حامی و اجراکننده قانون هستند. مثلا اگر کسی مزاحمت ایجاد کرد، یا گروهی تروریستی اقدامی در فضای مجازی انجام داد نباید توسط سرویس هایی مثل تلگرام به نهاد های نظارتیِ ما گزارش شود؟ چرا همه چیز با عینک سیاسی دیده می شود؟ اگر آسیب اخلاقی یا ناموسی به هر یک از ما وارد آمده بود، آیا نباید نهاد قضائی امکان دسترسی به کاربر خاطی را داشته باشد؟ در همه جای دنیا قوانین بازدارنده وجود دارد و همه ملزم به تبعیت از آن هستند و اگر عده ای فکر می کنند می توانند آزادانه و بدون پایبندی به هیچ قانونی در کشورها فعالیت کنند جای تأمل بسیار دارد. لازم به تأکید است نگارنده خود را جزء آن دسته از فعالان فاوا و فضای مجازی می داند که مانعی برای حضور در همه سرویس های داخلی و خارجی را نمی بیند اما ارتقای فرهنگ حضور در این فضا را بیش از هرچیزی ضروری می داند. شرق/
پنجشنبه ، ۳۰مهر۱۳۹۴
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: پویش]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 48]