محبوبترینها
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
پروازهای مشهد به دبی چه زمانی ارزان می‌شوند؟
تجربه غذاهای فرانسوی در قلب پاریس بهترین رستوران‌ها و کافه‌ها
دلایل زنگ زدن فلزات و روش های جلوگیری از آن
خرید بلیط چارتر هواپیمایی ماهان _ ماهان گشت
سیگنال در ترید چیست؟ بررسی انواع سیگنال در ترید
بهترین هدیه تولد برای متولدین زمستان: هدیه‌های کاربردی برای روزهای سرد
در خرید پارچه برزنتی به چه نکاتی باید توجه کنیم؟
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1830055123
تحلیل مهدی محمدی از نامه رهبری
واضح آرشیو وب فارسی:خبرنامه دانشجویان ایران: خبرنامه دانشجویان ایران: مهدی محمدی در سرمقاله وطن امروز نوشت: اول- مصوبات شورایعالی امنیت ملی در ایران معمولا در بالاترین سطح ممکن طبقه بندی می شود. نه اصل این مصوبات، نه جزئیات آن و نه حتی شماره آن، در بسیاری موارد نه به اطلاع مردم و نه حتی محرم ترین کارگزاران حاکمیت نمی رسد. با این حال دولت و بسیاری دیگر از بخش های دیگر نظام در ایران، شبانه روز، با مصوبات شورایعالی امنیت ملی زندگی می کنند و در کلیدی ترین و بغرنج ترین مسائل، این مصوبات است که گره های پیش پای نظام را باز می کند و کارها را به پیش می برد. شاید برای اولین بار در طول تاریخ نظام جمهوری اسلامی نه فقط یک مصوبه مهم شورایعالی امنیت ملی درباره یکی از حساس ترین مسائل کشور علنی می شود، بلکه فرمان رهبر معظم انقلاب اسلامی در صدر آن مصوبه نیز تمام و کمال منتشر می شود. مهم ترین سوال اکنون این است که چرا رهبر معظم انقلاب اسلامی انتشار چنین متن مهمی را ضروری دانسته اند؟ قبل از هر چیز مهم ترین پیام این اتفاق مهم و تاریخی ـ که شاید پس از انقلاب اسلامی بی نظیر است ـ تصحیح یک اشتباه محاسباتی بسیار مهم است که نشانه های مهمی از شکل گیری آن در سیستم تصمیم سازی استراتژیک آمریکا درباره ایران آشکار شده بود. طرف آمریکایی پس از برجام به سمت این دیدگاه متمایل شده بود که موفق شده تحت فشار اجتماعی محاسبات ایران را در یک موضوع مهم مرتبط با امنیت ملی تغییر بدهد. به تعبیر صریح تر، آمریکایی ها مایل بودند از برجام اینگونه نتیجه گیری کنند که تصمیم گیرندگان اصلی ایران در حوزه های امنیت ملی ضعیف شده اند و نوعی انفعال و گسستگی حاکمیتی در ایران رخ داده و لذا می توان ایران را در حوزه های دیگر هم منفعل کرد. اولین و مهم ترین پیام این اتفاق این است که راس هرم تصمیم سازی استراتژیک در ایران کاملا قدرتمند، هوشمند و دارای ابتکار عمل است و هرگونه سوءتفاهمی در این باره که ایران ضعیف شده یا شیرازه کار از دست در رفته و راه برای تحمیلات بیشتر باز شده، صرفا یک اشتباه محاسباتی است که اگر آمریکا آن را مبنای تصمیمات خود قرار بدهد، با غافلگیری های مهمی مواجه خواهد شد. دوم- در گام دوم، این ابتکار عمل مهم، یکی از اصلی ترین زیرساخت های برنامه پسابرجام آمریکا در ایران را منهدم می کند. آمریکا برای اینکه بتواند برجام را به زیرساخت براندازی در ایران بدل سازد بیش از هر چیز نیازمند آن است که انسجام درونی ملت ایران بویژه پیوندهای درونی نیروهای انقلابی را از میان برده و آنها را گرفتار سوءتفاهمات، منازعات داخلی و درگیری های درونی کند. این مساله اخیرا به نحو فزاینده ای موجب نگرانی شده بود که بر اثر برجام آنچه حقیقتا تخریب می شود نه زیرساخت برنامه هسته ای ایران، بلکه انسجام درونی جریان انقلابی به عنوان هسته سخت مقاوم در مقابل توطئه های آتی آمریکاست. فرمان تاریخی رهبر معظم انقلاب اسلامی بی شک می تواند و باید یک مبنای اجماعی برای وحدت همه نیروهای انقلابی – که اکثریت ملت ایران را در بر می گیرد - و پایان دادن به کشمکش هایی باشد که تداوم آنها بزرگ ترین خدمت به راهبرد براندازانه آمریکا در دوران پس از توافق است. سوم- فرمان رهبر معظم انقلاب اسلامی مجموعه ضوابط استراتژیکی را معین می کند که می تواند با کفایت و موفقیت برجام را از پازل آمریکا خارج کرده و به بخشی از برنامه راهبردی- مقاومتی ایران اسلامی بدل کند. این همان ماموریتی است که مجلس موظف به انجام آن بود ولی به دلایلی که دیگر ضرورتی به بحث درباره آن نیست، نتوانست آن را محقق کند. پیش از مجلس، دولت هم وظیفه داشت تفسیری قدرتمند از متن توافق ارائه کند که آن هم به دلیل دلبستگی فراوان برخی دوستان به متن توافق و تلاش برای توجیه همه بخش های آن به هر قیمت، میسر نشد. اکنون جمهوری اسلامی ایران یک سلسله شروط روشن و یک تفسیر قدرتمند از متن برجام در دست دارد که اولا اجرای موفق برجام و عمل طرف مقابل به تعهداتش را تضمین می کند، ثانیا حین اجرا، مجاری نفوذ تعبیه شده در برجام را مسدود می سازد و ثالثا تبعات نقض برجام از سوی هر یک از طرف های مقابل را شفاف می کند. بدون این فرمان تاریخی، اجرای برجام می توانست خسارت های متعددی را به کشور وارد کند بی آنکه کشور از تنها موهبت ادعایی آن یعنی کاهش واقعی تحریم ها بهره مند شده باشد. بنابراین مشروط سازی حقیقی توافق هسته ای که استراتژی نظام جمهوری اسلامی حین اجراست، اکنون به طور کامل رخ داده و ایران می تواند مطمئن باشد با این شروط، آمریکا قادر نخواهد بود برجام را بدل به زیرساخت انقلاب زدایی از ایران کرده یا آن را برای یک حمله فرجامین تضعیف کند (توجه به این نکته هم لازم است که فرمایشات رهبر معظم انقلاب اسلامی در این متن، به شروط مندرج در مصوبه شورایعالی امنیت ملی (که علنی نشده) و همچنین شروط درج شده در قانون مجلس اضافه شده نه اینکه جایگزین آنها شده باشد). چهارم- از حیث راهبردی، یکی از مهم ترین دلالت های اتفاق بسیار مهم روز چهارشنبه این است که از آمریکا می خواهد فراتر از توافق هسته ای، یک تصمیم استراتژیک درباره ایران بگیرد و معین کند که آیا همچنان می خواهد به استراتژی تحریم پایه خود علیه ایران (که هدف نهایی آن براندازی است) عمل کند یا اینکه آماده یک چرخش راهبردی در موضع خود درباره ایران است. این موضوعی فوق العاده مهم است. فرض طرف آمریکایی تا امروز این بوده که برجام نتیجه راهبرد ایجاد تغییر محاسباتی آن از سال 89 تاکنون و تایید کننده آن و همچنین تقویت کننده آن در آینده خواهد بود. به تعبیر دقیق تر، آمریکایی ها برجام را به مثابه اولین و البته یکی از مهم ترین فرآورده های استراتژی «فشار از بیرون- سازش در درون» در نظر گرفته و ابراز اطمینان می کردند که تداوم این استراتژی بزودی دستاوردهای دیگری نیز در سایر حوزه های مواجهه راهبردی ایران و غرب تولید خواهد کرد. فرمان تاریخی رهبر معظم انقلاب اسلامی، آمریکا را بر سر یک انتخاب استراتژیک قرار می دهد. این فرمان می گوید نه فقط استراتژی آمریکا تا اینجا موفق نبوده بلکه از این به بعد اگر آمریکا خواهان حفظ توافق است باید خاتمه استراتژی تحریم پایه خود را اعلام و از پیگیری آن در همه حوزه ها صرف نظر کند و الا ایران هرنوع تحریم جدید را به عنوان نقض برجام در نظر خواهد گرفت و نه فقط در حوزه های دیگر وارد تعامل با آمریکا نخواهد شد بلکه به تعامل نصفه و نیمه شکل گرفته در همین موضوع هسته ای هم خاتمه خواهد داد. این امر، از هوشمندی استراتژیک فوق العاده صاحب این فرمان حکایت می کند که به تغییرات تاکتیکی در رفتار دشمن و وعده های فریبکارانه آن اعتماد نکرده و شرط تداوم این مصالحه تاکتیکی را اتخاذ یک تصمیم استراتژیک از سوی طرف مقابل اعلام می کند. پنجم- مساله بعدی درباره فرمان منتشر شده از سوی رهبر معظم انقلاب اسلامی این است که بخش های مختلف این فرمان به ما می گوید نه 2 سال مذاکره هسته ای و نه توافق برآمده از آن، ارزیابی ایران را از ماهیت آمریکا تغییر نداده بلکه برعکس ایران را در این ارزیابی که آمریکا اساسا به مذاکرات و توافق هسته ای نیز – همانند بسیاری موضوعات دیگر- صرفا به عنوان ابزاری برای تشدید عداوت خود با ملت ایران نگاه می کند جازم تر کرده است. از این منظر، مطابق این فرمان، نتیجه راهبردی برجام و اولویت برنامه ریزی امنیت ملی در دوران پسابرجام نمی تواند براساس مفهومی به نام تعامل با آمریکا یا به تعبیر مندرج در گزارش کمیسیون ویژه بررسی برجام تلاش برای رسیدن به «تعریف های دوجانبه» درباره کم و کیف سایر موارد اختلاف با آمریکا باشد. معنی دیگر این سخن آن است که اگر کسانی در ایران به گونه ای سخن می گویند یا احیانا آدرس هایی به طرف غربی ارسال کرده اند که از آن بوی بدل شدن برجام به مدلی برای نشست و برخاست بیشتر و عمیق تر با آمریکا به مشام می رسد، همگان باید بدانند که این موضع رسمی نظام جمهوری اسلامی نیست و صرفا هوس های سیاسی کسانی است که از ابتدا هم این توافق را سکویی برای پرش به سمت عادی سازی روابط با آمریکا می دانستند نه ابزاری برای حل مشکلات مردم در حوزه مسائل اقتصادی و تحریم ها. ششم- شکل دهی به انتظارات دوران پسابرجام نیز یکی از مهم ترین ویژگی های این فرمان استراتژیک است. به انحطاط کشاندن اولویت های اجتماعی در دوران پسابرجام و متمرکز کردن افکار عمومی روی موضوعات انحرافی یا تولید آدرس های غلط درباره گام های بعدی، یک برنامه تدوین شده از سوی آمریکا و مذاکره شده با برخی طرف ها در داخل ایران است. این فرمان، گزینه های پیش روی سناریونویسان برای دوران پسابرجام را به یک سناریو یعنی ایجاد رونق اقتصادی با تمرکز بر اقتصاد مقاومتی تقلیل می دهد و به صراحت روشن می کند که هر سناریوی دیگری از جمله موکول کردن تلاش برای باز کردن گره های معیشتی مردم به تعامل و سازش بیشتر با آمریکا به معنای خدعه با ملتی است که از برخی از مهم ترین حقوق خود صرف نظر کرده تا دولت را به مسیر حل مشکلات خود و نه پیگیری بازی های سیاسی و رسانه ای هدایت کند.
پنجشنبه ، ۳۰مهر۱۳۹۴
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: خبرنامه دانشجویان ایران]
[مشاهده در: www.iusnews.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 5]
-
گوناگون
پربازدیدترینها