محبوبترینها
قیمت انواع دستگاه تصفیه آب خانگی در ایران
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
پروازهای مشهد به دبی چه زمانی ارزان می‌شوند؟
تجربه غذاهای فرانسوی در قلب پاریس بهترین رستوران‌ها و کافه‌ها
دلایل زنگ زدن فلزات و روش های جلوگیری از آن
خرید بلیط چارتر هواپیمایی ماهان _ ماهان گشت
سیگنال در ترید چیست؟ بررسی انواع سیگنال در ترید
بهترین هدیه تولد برای متولدین زمستان: هدیه‌های کاربردی برای روزهای سرد
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1831552843
به رسمیت شناختن روسپیگری در نشست معاونت زنان
واضح آرشیو وب فارسی:یالثارات: آیا ارایه خدمات مراقبتی و بهداشتی، تن فروشی را در زمره شغل های تأییدشده درآورده و متقاضیان آن را افزایش نمی دهد؟ زنان و مردان با اطلاع از تضمین بهداشت رابطه نامشروع به سمت ازدواج و تکالیف همسری می روند؟ زنان و مردان متأهل با کوچک ترین نارضایتی جنسی به جای حل مسئله، به فکر جدایی نمی افتند؟؛ درحالی که اصل و اساس در جامعه سالم رسیدگی به خانواده و سلامت آن و بازتولید آن از طریق ازدواج به موقع است. ضمن آن که باید پرسید پس از روسپیگری قرار است بودجه کشور صرف به رسمیت شناختن کدام آسیب اجتماعی شود؟؛ همجنس گرایی؟ تغتن دردسترس ترین امکان برخی از این زنان است که به راحتی آن را خرید و فروش می کنند و زحمت تلاش و کوشش را بر خود هموار نمی سازند؛ اگرچه راقم این سطور در مقام رد و طرد مشکلات برخی از زنان روسپی که به اجبار و از سر ناچاری به این عمل شنیع تن می دهند، نیست، اما اعتراض آن جاست که در مورد این گروه از زنان با چنان ادبیات حمایت گرانه ای صحبت می شود که گویی جامعه چیزی به آنان بدهکار است و تا به حال در حق این زنان کوتاهی انجام شده است. دورکیم معتقد است هنجارها زمانی بوجود می آید که سطح انجام یک کنش اجتماعی به حدی رسد که افراد جامعه متمایل به پذیرش آن به عنوان واقعیتی از واقعیات اجتماعی شوند. از نظر دورکیم جز در مواردی که حقوق اصلی مردم مورد تعرض واقع شود؛ مانند قتل یا دزدی، باقی کنش های اجتماعی، از جمله اعمالی که در یک فرهنگ ممکن است جرم تلقی شوند، می توانند با طی این مسیر به هنجار تبدیل گردند. هنجارشدن کنش های اجتماعی خاص معانی جنبی خاصی دارد. پذیرفتن یک کنش به عنوان هنجار، به معنای قرار گرفتن آن کنش در صف پذیرش های قانونی و حمایت های حقوقی است؛ اگرچه این فرآیند در خصوص برخی اعمال و سنت های نابه جا به درستی مورد استفاده قرار گیرد، اما مشکل آن جاست که از این روند برای توجیه به رسمیت شناختن و حمایت از اعمالی انجام می شود که اثرات منفی آن بسیار بیشتر از جنبه های مثبت آن است. نشست اخیر معاونت امور زنان و خانواده ریاست جمهوری در خصوص آسیب های اجتماعی حوزه زنان که با تأکید بر روسپیگیری برگزار شد را می توان در زمره چنین نگرشی دانست؛ فارغ از آن که آیا مسئله روسپیگری از مهم ترین آسیب های اجتماعی است که می بایست در اولین نشست کارگروه آسیب های اجتماعی معاونت امور زنان و خانواده ریاست جمهوری مورد بررسی قرار گیرد یا خیر. کدام فکر و اندیشه ای در پس این پیشنهاد است؟ متولیان این نشست با برشمردن خصوصیات روسپیگری، این اصطلاح را به عنوان "انگ" و دارای بار منفی برای مرتکبان این جرم آشکار دانسته و پیشنهاد کرده اند که به جای آن از اصطلاح "کارگر جنسی" استفاده شود.، اما آیا استفاده از پیشوند کارگر که صفت کار پرررنج و زحمت و آبرومندانه قشر عظیمی از زنان و مردان شریف این کشور است، برای این قشر از زنان، عمل شایسته ای است؟ کدام فکر و اندیشه ای در پس این پیشنهاد است؟ آیا جامعه به زنان روسپی و تن فروش بدهکار است؟! معروف است که زنان روسپی از جمله زنانی هستند که با فروش تن خود به امرار معاش می پردازند. بررسی این که چرا دسته خاصی از زنان به این امر اقدام می کنند در حوصله این نوشتار نیست، اما مقایسه ای کوتاه میان زنانی که به کارگری در شرکت های خدماتی روی می آورند با این زنان، خود روشن گر نکات بااهمیتی است. تن دردسترس ترین امکان برخی از این زنان است که به راحتی آن را خرید و فروش می کنند و زحمت تلاش و کوشش را بر خود هموار نمی سازند؛ اگرچه راقم این سطور در مقام رد و طرد مشکلات برخی از زنان روسپی که به اجبار و از سر ناچاری به این عمل شنیع تن می دهند، نیست، اما اعتراض آن جاست که در مورد این گروه از زنان با چنان ادبیات حمایت گرانه ای صحبت می شود که گویی جامعه چیزی به آنان بدهکار است و تا به حال در حق این زنان کوتاهی انجام شده است. ردیابی روسپی گری در تاریخ، بهانه ای برای مطالعه کنندگان این جرم اجتماعی شده است تا از اتفاق آن در حال حاضر متعجب نباشند. البته اظهار شگفتی جایی در این موضوع ندارد؛ چراکه در هر جامعه ای حدی از جرم وجود دارد. این میزان از جرم کارکردهایی نیز دارد که از آن جمله می توان به حفاظت از هنجارهای مثبت در جامعه اشاره کرد، اما در خصوص روسپیگری و تن فروشی از این تاریخ سازی در این نشست استفاده نابه جایی شده است و آن این که به دلیل این که این جرم قدمت تاریخی دارد، اکنون دیگر زمان آن است که خدماتی به این زنان ارایه شود. سن ازدواج بالا رفته است؛ زنان روسپی را به رسمیت بشناسیم! در این نشست عنوان شده است که از جمله دلایل طلب این خدمات، بالارفتن سن ازدواج و مراجعه مردان جوان به زنان روسپی برای برطرف کردن نیازهای جنسی است. همچنین از دیگر دلایل لزوم ارایه خدمات بهداشتی و مراقبتی، بالارفتن آمار ایدز در میان این زنان است که می تواند عامل ابتلا مردان و به تبع آن زنان باشد. دلیل دوم قابل بررسی و تأمل است، اما دلیل اول که به عنوان مقدمه ذکر شده، شگفتی آور است. آن چه در رویکرد حامیان حقوق زنان در ایران در سی سال اخیر دیده می شود، نادیده گرفتن علت های اصلی و پرداختن به عوارض است. جای تعجب است که علت مراجعه به زنان روسپی، دلیل خدمات گرفتن برای زنان روسپی باشد، اما از ازدواج و مقدمات آن با وجود حدود ۱۱ میلیون دختر و پسر مجرد ایرانی، هیچ اقدام و حمایتی انجام نشود. از چه زمانی جامعه شناسی به آن میزان از محافظه کاری و پذیرش وضعیت موجود رسیده است که اعمالی چون روسپیگری را به اندازه ای پذیرفته شده بداند که خواستار این شود که بودجه و خدمات بیت المال صرف رسیدگی به این زنان گردد؟ پس از روسپیگری قرار است بودجه کشور صرف به رسمیت شناختن کدام آسیب اجتماعی شود؟ مسئله روسپیگری محل تأمل و بررسی است. کنشی است که نیازمند مطالعه عاملان و مشتریان آنان است. لازم است در خصوص علت اقبال زنان و مردان به آن پژوهش های جدی انجام گیرد. لازم است به نحوی به آنان رسیدگی شود تا آسیب آن بنیان خانواده را از لحاظ ساختار و سلامت و بهداشت مورد تهدید قرار ندهد، اما تمام این موارد باید با در نظر داشتن این نکته باشد که این آسیب اجتماعی باید محدود شود؛ نه آن که با توجیه بالارفتن سن ازدواج و آمار زنان مبتلا به ایدز، سرمنشأ این آسیب فراموش شده و به عارضه پرداخته شود. آیا ارایه خدمات مراقبتی و بهداشتی، تن فروشی را در زمره شغل های تأییدشده درآورده و متقاضیان آن را افزایش نمی دهد؟ زنان و مردان با اطلاع از تضمین بهداشت رابطه نامشروع به سمت ازدواج و تکالیف همسری می روند؟ زنان و مردان متأهل با کوچک ترین نارضایتی جنسی به جای حل مسئله، به فکر جدایی نمی افتند؟؛ درحالی که اصل و اساس در جامعه سالم رسیدگی به خانواده و سلامت آن و بازتولید آن از طریق ازدواج به موقع است. ضمن آن که باید پرسید پس از روسپیگری قرار است بودجه کشور صرف به رسمیت شناختن کدام آسیب اجتماعی شود؟؛ همجنس گرایی؟ تغییر جنسیت؟ ازدواج سفید؟! تا چه میزان مدرن شده ایم؟ آیا قواعد و قوانین مذهبی و فرهنگی، قدمت و کارکردی کمتر از روسپیگری دارد که صرف بودجه برای آن کمتر از لزوم استفاده از کاندوم برای پیشگیری از ایدز است؟ شایسته نیست که در زمان و فرصتی که برای ارایه مطالب علمی در اختیار جامعه دانشگاهی قرار می گیرد، کمی بیشتر در خصوص مطالب ارایه شده اندیشیده شود؟ منبع: مهرخانه
چهارشنبه ، ۲۹مهر۱۳۹۴
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: یالثارات]
[مشاهده در: www.yalasarat.com]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 30]
-
گوناگون
پربازدیدترینها