واضح آرشیو وب فارسی:فرهیختگان آنلاین: بیست و پنجم مهرماه قتل «محمد فرخی یزدی» شاعر و روزنامه نگار مخالف استبداد در زندان رضاخان (١٣١٨) میرزا محمد فرخی یزدی در سال ١٢٦٧ ش در یزد به دنیا آمد و پس از طی تحصیلات متداول، در جوانی فضل و سوادی پیدا کرد. استعداد شاعری فرخی از همان پشت نیمکت مدرسه آغاز شد. ١٥ ساله بود که به علت سرودن اشعاری انتقادی از مدرسه اخراج شد و چندی به کارگری پرداخت تا اینکه در اوان مشروطه به گروه آزادیخواهان پیوست. فرخی در نوروز ١٢٨٩ ش در شعری خطاب به حاکم یزد، او را مورد انتقاد قرار داد و در پی آن به دستور حکمران، لبان وی را با نخ و سوزن دوختند و به زندانش افکندند. یکی دو ماه بعد به تهران گریخت و به صف مبارزان ملی پیوست. وی در سال ١٣٠٠ ش روزنامه توفان را منتشر ساخت و نسبت به اوضاع با انتقاد برخورد می کرد. در این روزنامه، رباعی هایی که او هر روز درباره مسائل جاری کشور در چهار بیت می سرود، فوق العاده مورد توجه قرار گرفت و روزنامه اش بین توده مردم، طرفداران زیادی یافت به طوری که مقام اجتماعی فرخی به عنوان یک شاعر ملی و روشنفکر شهرت یافت. وی در دوره هفتم از طرف مردم یزد به وکالت مجلس شورای ملی انتخاب شد و مبارزاتش را ادامه داد ولی بعدها به دلیل فقدان امنیت جانی به مسکو و از آنجا به آلمان گریخت. فرخی بعدها به ایران بازگشت ولی به زودی دستگیر و زندانی شد و در ٢٥ مهر ١٣١٨ ش در ٥١ سالگی به قتل رسید. وی روزنامه نگار و شاعری توانا، ملی و سیاسی بود که خود را عاشق آزادی می نامید و در تمام اشعار خود از این عشق مقدس دفاع و حمایت می کرد. بیست و ششم مهرماه سخنرانی شهید رجایی در شورای امنیت سازمان ملل متحد (١٣٥٩) در این روز شهید محمدعلی رجایی، نخست وزیر وقتِ جمهوری اسلامی ایران، در شورای امنیت سازمان ملل متحد حضور یافت و درباره جنگ تحمیلی عراق علیه ایران، سخنانی مبسوط، ایراد کرد. وی با بیان جنایات وحشیانه متجاوزان بعثی در مناطق اشغالی و کشتار مردم بی دفاع شهرها و روستاها بر اثر بمباران و موشک باران های ارتش عراق، عزم راسخ ملت مسلمان ایران را در دفاع از استقلال، آزادی، انقلاب اسلامی و تمامیت ارضی خود، اعلام کرد و مسوولیت مهم و تاریخی سازمان ملل متحد و شورای امنیت این سازمان را در دفاع از مظلومان و اقدام موثر بر ضد متجاوزان، یادآور شد. ایشان، حمله سازماندهی شده عراق به خاک جمهوری اسلامی ایران، نقض حقوق انسانی و کمک های غرب به دولت عراق را تشریح کرد و افزود که زیر چکمه ها و رگبارهای دشمن، نمی توان و نباید با آتش بس موافقت کرد. شهید رجایی همچنین درباره مسائل مهم جهان به ویژه اشغال فلسطین به دست صهیونیست های نژادپرست و تجاوز ارتش سرخ شوروی به افغانستان و توطئه های استعمارگران و مستکبران در سراسر جهان، نکاتی مهم را بیان کرد. پس از این سخنرانی، نمایندگانی از سوی دولت امریکا، خواستار دیدار و مذاکره با نخست وزیر ایران شدند، اما شهیدرجایی به علت سیاست های سلطه جویانه امریکا و جنایاتش در جهان، با این درخواست موافقت نکرد. بیست و هفتم مهر تبعید رضاشاه به جزیره موریس (١٣٢٠) ٥ شهریور ١٣٢٠ش رضاشاه پهلوی به کناره گیری از سلطنت وادار شد و به جای او فرزندش محمدرضا پهلوی بر تخت سلطنت جلوس کرد. سپس رضاشاه مجبور به ترک تهران و عزیمت به سوی اصفهان شد، پس از آن از طریق یزد و کرمان وارد بندر عباس شد و روز پنجم مهرماه با کشتی محقر پستی به نام «بندرا» به اتفاق خانواده، عده ای خدمه و منشی مخصوص خود، علی ایزدی خاک ایران را ترک کرد. روز دهم مهر ماه به ساحل بمبئی نزدیک شد ولی به دستور دولت انگلستان به جای توقف در بمبئی با کشتی دیگری به نام «برمه» عازم موریس شد، پس از ١٠ روز دریاپیمایی کشتی در بندر «لویی» لنگر انداخت، سپس رضاخان به اتفاق همراهان با چندین دستگاه اتومبیل به محلی که برای آنان درنظر گرفته شده بود به «مُکا» انتقال یافت. آب و هوای گرم و شرجی موریس روز به روز رضاخان را ناراحت و بیمارتر می کرد، رضاخان درخواست سفر به امریکای جنوبی و سپس به کانادا را کرد ولی انگلیسی ها از خیال فرستادن او به کانادا منصرف شده و تنها موافقت کردند به آفریقای جنوبی و بندر دوربان یا ژوهانسبورگ سفر کند. پس از مدتی اقامت در دوربان عازم ژوهانسبورگ شدند. رضاخان پادشاه مستعفی، در ژوهانسبورگ آخرین ماه های زندگی خود را با اندوه و تلخکامی سپری کرد و با بیماری قلبی که عارض او شده بود بالاخره در چهارم مرداد ماه ١٣٢٣ درگذشت. بیست و هشتم مهرماه ترور احمد آرامش (١٣٥٢) احمد آرامش در سال ١٢٨٧ش در یزد متولد شد. پس از پایان تحصیل در کالج امریکایی ها مدتی کوتاه در شرکت نفت انگلیس و ایران در آبادان به کار مشغول شد. پس از بازگشت به تهران به استخدام وزارت طرق و شوارع درآمد و تا سال ١٣٢٠ در این وزارتخانه ماندگار شد و پس از اشغال کشور توسط متفقین او تقاضای انتقال خود را به وزارت دارایی داد و سپس به وزارت بازرگانی و پیشه و هنر منتقل شد. با روی کار آمدن دولت قوام السلطنه او که باب دوستی با قوام را از سال ها قبل گشوده بود به معاونت وزارت بازرگانی و پیشه و هنر ارتقا یافت. قوام السلطنه برای سامان دادن به وضعیت اقتصادی از سویی و برای مقابله با تبلیغات شورای متحده کارگری، شورای عالی اقتصاد و شورای عالی کار را تشکیل داد که احمد آرامش در هر دو شورا عضویت داشت. پس از تشکیل حزب دموکرات ایران توسط قوام السلطنه در تیر ماه ١٣٢٥، آرامش در دو کمیسیون مالی و تشکیلات آن فعال شد. آرامش پس از کودتای ٢٨ مرداد در سال ١٣٣٣ از سوی مجلسین به عضویت در هیات نظارت سازمان برنامه درآمد و از همان زمان با حضور کارشناسان خارجی مخالفت خود را اعلام کرد. در سال ١٣٣٤ گروه ترقی خواهان را بنا نهاد و این گروه به مناسبت های مختلف اعلامیه صادر و با حضور بیگانگان در کشور اعلام مخالفت می کرد. آرامش همچنان به روزنامه نگاری ادامه می داد و مواضع خود را در مقالاتی چون «در چهارراه خاورمیانه» که در تهران مصور منتشر می شد ابراز می کرد. او در دوره نخست وزیری برادر همسرش، مهندس جعفر شریف امامی به سرپرستی سازمان برنامه منصوب شد و در جلسه مجلس شورای ملی، سرپرست سابق سازمان برنامه، ابتهاج را به علت تخلفات متعدد محکوم کرد. مدت انتصاب وی در این پست چندان طولانی نبود و در اردیبهشت ١٣٤٠ با استعفای دولت شریف امامی او نیز برکنار شد و از آن پس به صورت مخالف جدی حکومت شاه درآمد و با صدور اعلامیه ها و بیانیه ها مخالفت های خود را اظهار کرد تا سرانجام در سال ١٣٤٤ به مدت شش سال محبوس شد. آرامش سرانجام در سال ١٣٥٢ به دست عوامل سازمان امنیت در پارک لاله (فرح) ترور شد و به قتل رسید. احمد آرامش، وزیر پیشین کار و تبلیغات و وزیر اسبق مشاور و مدیرعامل سازمان برنامه در پارک فرح هدف گلوله ماموران انتظامی قرار گرفته، کشته شد و دولت این شخص را به نام یک خرابکار معرفی کرد. سی ام مهر اعلام قطع رابطه سیاسی ایران و انگلیس ( ١٣٣١) در روز سی ام مهر ١٣٣١، قطع رابطه سیاسی ایران و بریتانیا پس از تصویب هیات وزیران تسلیم کاردار سفارت انگلستان در تهران شد و دکتر سید حسین فاطمی، وزیر امور خارجه وقت دولت مصدق آن را اعلام کرد. علت قطع رابطه ایران با انگلستان، بی اعتنایی لندن به خواست های ملت ایران در احقاق حقوق خود به ویژه در ملی کردن صنعت نفت عنوان شد. پس از ده ها سال نفوذ بی حد و حصر استعمارگران انگلیسی در حکومت ایران از دوران قاجار تا پهلوی، این نخستین بار بود که به حضور انگلستان در ایران، اگرچه به شکل ظاهری، پایان داده شد. هرچند انگلستان، پس از کودتای ٢٨ مرداد ٣٢ بار دیگر در کنار امریکا، سیاست های قبلی خود را در پیش گرفت.
چهارشنبه ، ۲۹مهر۱۳۹۴
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: فرهیختگان آنلاین]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 7]