تبلیغات
تبلیغات متنی
محبوبترینها
سه برند برتر کلید و پریز خارجی، لگراند، ویکو و اشنایدر
مراحل قانونی انحصار وراثت در یک نگاه: از کجا شروع کنیم؟
چگونه برای دریافت ویزای ایران اقدام کنیم؟ مدارک لازم و نکات کاربردی
راهنمای خرید یو پی اس برای مراکز درمانی و بیمارستانی مطابق الزامات قانونی
آیا طلاق توافقی نیاز به وکیل دارد؟
چگونه ویزای آفریقای جنوبی را به آسانی دریافت کنیم؟ راهنمای قدم به قدم
همه چیز درباره ویزای آلمان و مراحل دریافت آن
چرا پاسارگاد به عنوان یکی از مهم‌ترین آثار تاریخی ایران شناخته می‌شود؟
خرید انواع خودکار و روان نویس شیک و ارزان
خرید انواع خودکار و روان نویس شیک و ارزان
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1820569904
ترکیه؛ التهاب داخلی، تهدید خارجی
واضح آرشیو وب فارسی:ابتکار: صادق پیرزادنیا-حمله انتحاری و بمب گذاری در نزدیکی قطار شهری آنکارا پایتخت ترکیه 86 نفر کشته و 186 نفر زخمی به جا گذاشت این دومین باری است در دو 3 ماه اخیر این افنجارها تروریستی جان شهروندان ترک را می گیرد و جان دهها نفر کوچک و بزرگ ترک را می گیرد همین دو ماه پیش بود که یک بمب گذاری انتخاری دیگر در سروچ ترکیه 32 نفر را کشت منتقدان و مخالفان حزب عدالت و توسعه ترکیه به رهبری رجب طیب اردوغان رئیس جمهور سیاست های تروریسم پرورانده و صدور تروریسم به داخل ترکیه بوسیله سیاست های غلط اردوغان از خارج مرزها به داخل ترکیه را عامل اصلی این افنجارها می دانند و حمله دولت ترکیه به مواضع حزب کارگران کردستان (پ .پ . ک) نیز مزید بر علت گشته است. در سپتامبر ١٩٨٠ بود که ترکیه به ضرب پوتین و تفنگ ارتش با اعراب سازمان امنیت ملی (میت) و گانگسترهای خیابانی دست راستی یکدست شد و هر صدایی در نطفه ساکت. کاری را که ارتشداران شاه ایران از انجامش عاجز شدند ترک ها به بهترین و رعب آور ترین نحو در خیابان پیاده کردند. کودتای ژنرال کنعان اورن حتی با معیار کودتاهای پیشین ترکیه نیز خشونت بار بود و شهروندان ترکیه را مستقیما هدف حکومت وحشت قرار داده بود. دهه ٨٠ یعنی ۶۵٠هزار بازداشت برای ترکیه که با بیش از یک میلیون نفر در فهرست سیاه و ٢٣٠هزار دادگاه و ١۴هزارنفر سلب شهروندی ادامه یافت و به قتل صدها نفر انجامید. امروز این کردها یا چپگرایان نیستند که خطری امنیتی برای دولت ایجاد می کنند- همان گونه که ناسیونالیست های افراطی و نظامیان نیستند- بلکه حوادث اخیر پاریس پیش از هر جا زنگ خطر را برای ترکیه به صدا درآورد. در اوج جنگ داخلی سوریه و قبل از آشنایی کامل جهان با پدیده داعش و خیزششان در برپایی بربریتی بیمارگونه در عراق و سوریه، ترکیه حامی اصلی گروه های رنگارنگی بود که خود را از اروپا، قفقاز، آسیای مرکزی و دیگرسرزمین ها به ترکیه می رساندند و بعضا با اسکورت شبانه «دایره ضد اطلاعات ژاندارمری» گروه گروه از مرز می گذشتند. با سربرآوردن هیولای «داعش» و «جبهه النصره» که اکنون از شبکه ای گسترده در خاک ترکیه برخوردار هستند و حتی فروشگاه های عرضه محصولات فرهنگی و تجاری خود را به سبک فروشگاه های زنجیره ای طرفداران تیم های فوتبال «بشیکتاش»،«فنرباغچه» و «گالاتاسرای» دارند و در میدان «فاتح» استانبول رسما پرچم بر گرفته و تبلیغ جهاد می کنند و اخیرا هم پشت تصویر «بن لادن» نماز گذاردند، باید امنیت ترکیه را در مرحله خطر دید. ترکیه مقصدی توریستی از تمام جهان است و شهر استانبول کلانشهری با جمعیت ١۵میلیون نفری روزانه پذیرای مسافرانی بی شمار از گوشه های مختلف جهان است. راحتی نسبی برای سفر به ترکیه برای شهروندان کشورهای مختلف- به خصوص شهروندان اروپایی- که در میانشان به سادگی بنیادگرایان افراطی دل در گروی داعش و القاعده می توانند وارد کشور شوند، امری حقیقی برای ترکیه است. دلایلی ازاین دست را شاید بتوان در نگاه نخست برای تعلل ترکیه در پیوستن به ائتلاف بین المللی توجیه پذیر دانست. درکناراین، باید هراس تاریخی ترکیه را نبود اطمینان فی مابین اقلیت ترک و دولت مرکزی دانست که به هیچ عنوان پذیرای اقلیمی خودمختار، این بار در کردستان سوریه نخواهد بود. درست است که ترکیه آرزوی برکشیدن مجدد بیرق عثمانی را دارد و اردوغان هم ابایی از صف کردن سربازهایی از دوران های مختلف امپراتوری اسلام پناه عثمانی در استقبال از محمود عباس ای ندارد که فلسطین نیز خود روزگاری ولایتی بود از پهنه حکمرانی فرزندان عثمان. اما اینکه ترکیه «عدالت و توسعه» چه هزینه ای را برای این آرزو می دهد روشن نیست؛ ولی مشخص است که اردوغان و الیت نزدیک به او واقعیت های جهانی و منطقه ای را می دانند و چندان منافع ملی، مالی و ژئوپلیتیک ترکیه، اسیر ماجراجویی های منطقه ای نخواهد شد. شاید هم روزگاری در آینده اگر به این روزها بازگردیم گره از حوادث سوریه و عراق گشوده شود؛ به این گونه که چگونه اوباش سیاه پوش داعش هموار کننده جاده ترکیه در راه خیزش نوین امپراتوری دیگری از قلب آناتولی تا کرانه سوریه و دیگر مملوکات عثمانی بوده اند. رودررویی دو جریان فکری اسلامی در ترکیه که یکی دست بالاتر را در قدرت سیاسی دارد و دیگری کادرهایش در موقعیت های سیاسی، امنیتی و قضایی رخنه کرده اند موجب شده تا هر حرکتی در ترکیه ناخواسته به ورطه مساله امنیت عمومی کشیده شود؛ برای مثال منع طرفداران فوتبال از شعارهای سیاسی و دستگیری برخی از آنها خشم فوتبال دوستانی را برانگیخته است که تیم هایشان بخشی از هویت ملی آنها به حساب می آیند. کردها نیز در میان تضادها قرار گرفته اند. کوبانی یک تنه داعش را درهم کوبید تا هرچند ویران ولی همچنان زیبا و آزاد باشد آنگونه که کودکان کرد به آواز می خوانند و رقص شادمانی کردهای ترکیه تمامی ایالت های کردنشین شرقی را در برگرفت و دولت هم، چندان از چنین تجمعاتی جلوگیری نکرد. احتمال افزایش حملات تروریستی و تلافی جویانه در آینده نزدیک علیه ترکیه وجود دارد و هسته های طرفدار افراطگرایان که در سراسر ترکیه پخش شده اند می توانند به راحتی انرژی وحشت پراکنی خود را آزاد کنند. اینکه حجم عملیات هایی این گونه تا چه مقدار خواهد بود را نمی توان حدس زد. دولت ترکیه اطمینان می دهد که نیروهای امنیتی اش هر حرکت تروریستی هواداران داعش و دیگرگروه های سلفی را کنترل می کنند و ابتکار عمل با دولت است اما حفره های امنیتی و اختلافاتی که در نیروی پلیس و قضات و سایر نهاد ها میان حزب «عدالت و توسعه» و جنبش «خدمت» وجود دارد در کنار انتقادات روزافزون قشرهای غیرمذهبی، سکولار و به خصوص کردها- و با توجه به دخالت ترکیه در سوریه در جوامع علوی- امکان سر بازشدن حرکاتی تندروانه از هر سویی وجود دارد. اما تا آن هنگام همچنان می توان نظاره کرد که توریست ها به ترکیه سرازیر می شوند و سربازان مسلح ژاندارمری، امنیت اماکن تاریخی و توریستی کشور و البته راه های شرقی مناطق کردنشین را بر عهده دارند؛ در دل کوه هایی که همچنان جمله آتاتورک را بر سینه حک کرده اند: «سعادتمند کسی است که نام ترک بر اوست». ترکیه ای که زنده ماند: «روز که برمی آید من تماما آفتاب می شوم- روز که برمی آید من همه آبی دریا خواهم شد»تروریسم در ترکیه دو چهره دارد؛ یکی با حکومت و دیگری بر حکومت، دهه ٧٠میلادی اگر وحشت در زدوخوردهای خیابانی چپ و راست بود در دهه ٨٠ حکومت نظامی خود به تنهایی وحشت را دیکته خیابان ها می کرد. امروز تروریسم در ترکیه، جهان شمول تر از گذشته است؛ بدین معنا که همان طور که مسکو، پاریس، لندن و نیویورک در معرض خطر هستند استانبول نیز مستثنا نیست و سرنوشت کلان شهری میان اروپا و آسیا به تمام جهان غرب گره خورده است. * روزنامه نگار و فعال فرهنگی
سه شنبه ، ۲۸مهر۱۳۹۴
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: ابتکار]
[مشاهده در: www.ebtekarnews.com]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 13]
-
گوناگون
پربازدیدترینها