واضح آرشیو وب فارسی:فرارو: روزنامه گاردین گزارشی از خشونت جنسی پنهان و تجاوز در سازمان هایی که فعالیت های بشردوستانه انجام می دهند منتشر کرده است. به نوشته گاردین زنانی که این آزارها را علنی گزارش می دهند برچسب "فمینیست دردسرساز" می خورند. به گزارش دویچه وله، روزنامه انگلیسی گاردین روز دوشنبه ۱۹ اکتبر (۲۷ مهر) گزارشی منتشر کرده که نشان می دهد زنان شاغل در سازمان های امدادرسان بین المللی به طور گسترده ولی پنهان مورد اذیت و آزار جنسی قرار می گیرند. این گزارش تاکید کرده که در بیشتر موارد این اذیت و آزارها علنی نشده و پیگیری هم نمی شود و به اصطلاح "گرد وخاکی است که با جارو زیر فرش پنهان می شود". زنانی که در این گزارش با آنان گفت وگو شده به گاردین گفته اند که آزار جنسی زنان در بزرگترین سازمان های غیردولتی و موسسات وابسته به سازمان ملل تا خیریه های کوچک رواج دارد و در هیچیک از این موسسات حمایتی از این زنان و یا اقدامی برای پیشگیری از این گونه آزارها صورت نمی گیرد. به گفته مصاحبه شوندگان، زنانی که خشونت های جنسی علیه خود را در این سازمان ها علنی می کنند اغلب مارک "زنان دردسرساز" می خورند. یکی از این زنان به "گاردین" گفته که پس از آنکه توسط یکی از همکارانش در یک سازمان غیردولتی محلی در سودان جنوبی مورد تجاوز قرار گرفت و این موضوع را فاش کرد، از کار اخراج شد. بیشتر بخوانید: استعفای مقام سازمان ملل در پی رسوایی جنسی صلح بانان فرانسوی این زن آمریکایی که برای موسسه کارتر، ثبت شده در آتلانتا کار می کرده گفته است که پس از اعلام تجاوز، هیچ گونه کمک فکری یا پزشکی به او نشد و حتی از او نپرسیدند که اصلا به کمک نیاز دارد یا نه. پس از آنکه او اعتراضاتش را نسبت به بی توجهی های موسسه محل کارش درباره موضوع تجاوز ادامه داد، از کار اخراج شده است. موسسه کارتر اما در واکنش به این سخنان به "گاردین" گفته که زن یادشده هم کمک های پزشکی دریافت کرده و هم برای گرفتن کمک های مشاوره ای ترغیب شده اما درباره علت اخراج او چیزی نگفته است. تنها یک درصد خشونت های جنسی گزارش می شوند اخیرا انستیتوی هدینگتون در کالیفرنیا که کمک های روانپزشکی برای امدادرسانان را سازماندهی می کند به تحقیق درباره موضوع خشونت جنسی در سازمان های کمک رسان پرداخته است. آلیسیا جونز معاون این موسسه به گاردین گفته: «این موضوع در ابعاد بزرگی پنهان نگاه داشته شده است. تاکنون هیچ تحقیق دقیقی در این باره صورت نگرفته است. در داخل بیشتر سازمان ها زمزمه هایی در این مورد شنیده می شود اما قربانیان به دلایل گوناگون از علنی کردن این موضوع پرهیز می کنند.» به گفته او در خوش بینانه ترین حالت تنها یک درصد از این خشونت ها گزارش می شوند. کریستینا وایل، که در ایجاد امنیت انسانی در محیط های کاری تخصص دارد، می گوید: «متاسفانه هیچ آمار طبقه بندی شده و دقیقی از خشونت جنسی وجود ندارد. این گونه خشونت ها اغلب بسیار به ندرت و تنها از طریق بخش تدابیر امنیتی بشردوستانه و به صورت اتفاقی گزارش می شوند.» به گفته این کارشناس، اطلاعات درباره نوع این خشونت ها و موقعیت و مکانی که این خشونت ها در آنها اتفاق افتاده می توانند بسیار مفید باشند و موضوع را تا حدی روشن کنند؛ موضوعی که به گفته او تا کنون "تنها به زیر فرش جارو شده است". "ترس" مهمترین دلیل سکوت در هفته های گذشته "پروژه بین المللی حقوق زنان" (IWRP) در کانادا سعی کرده آمار خشونت های جنسی در میان کسانی را که فعالیت های بشردوستانه انجام می دهند، مشخص کند. سازمان مزبور از بیش از هزار نفر که بیشتر آنها زن هستند دعوت کرده است که تجربیات خود از خشونت جنسی در میان سازمان های بشردوستانه را در اختیار این نهاد بشردوستانه قرار دهند. بسیاری از این افراد ابتدا شروع به بازگویی تجربیات خود در این زمینه کرده اند اما پس از مدتی از ادامه این افشارگری خودداری ورزیده اند. به نظر کارشناسان این سازمان، ترس عامل اصلی این خودداری است. مگان نوبرت یکی از قربانیان تجاوز جنسی که برای یک موسسه امدادرسان وابسته به سازمان ملل در سودان جنوبی کار می کرد، چندی پیش این موضوع را علنی کرد. او فاش کرد که به او مواد اعتیادآور خورانده شده و سپس به او تجاوز شده است. او می گوید کسانی که مورد خشونت جنسی قرار می گیرند از گزارش کردن این خشونت پرهیز می کنند چرا که در نبود حمایت های درون سازمانی از عواقب این بازگویی واهمه دارند. به گفته نوبرت چیزی که در سازمان های کمک رسان به این افراد دیکته می شود این است: «ساکت بمانید، این مسئله ای است که باید آن را بپذیرید حتی اگر این کار را همکارتان انجام داده باشد.» به گفته نوبرت فعالیت های بشردوستانه در حال حاضر یک دنیای کاملا مردانه و مردسالار است. اکثریت کسانی که در این گونه سازمان ها کار می کنند مردان هستند. به گفته او ضروت دارد که این سازمان ها قبل از هرچیز این واقعیت را بپذیرند که خشونت جنسی در این موسسات وجود دارد. این اولین قدم برای شکستن تابوی این موضوع است و تنها پس از این مرحله است که می توان درباره این مشکل صحبت کرد. کمیته نجات بین المللی؛ یک کلوب مردانه یک منبع آگاه که در کمیته نجات بین المللی IRC کار می کند به گاردین گفته است در این موسسه که از سوی دیوید میلی بند، وزیر امور خارجه پیشین بریتانیا اداره می شود، انتظاری که از قربانیان خشونت جنسی و حتی تجاوز وجود دارد این است که اگر در جریان ماموریت در یک کشور دیگر مورد تجاوز قرار گرفتند، این موضوع را به سازمان خود اطلاع ندهند. به گفته این فرد کسانی که موارد آزار و خشونت جنسی را علنی می کنند با برچسب "فمینیست دردسرساز" روبرو می شوند. این زن به گاردین گفته: «جایی که ما کار می کنیم یک کلوب مردانه است و قواعد این گونه مکان ها در آنجا حکمفرماست. شغل ما رابطه مستقیمی با آبرو و خوشنامی ما دارد. این اعتقاد در میان بیشتر مردم رواج دارد که کسانی که مشغول فعالیت های بشردوستانه هستند با حضور در میدان جنگ و درگیری عملی قهرمانانه انجام می دهند، واقعیت اما این است که خطری که ما را از سوی مردان دور وبرمان تهدید می کند به مراتب بیشتر از حضور در محیط های جنگ زده است». یک سخنگوی کمیته بین المللی نجات IRC در پاسخ به این سخنان گفته که این نهاد هرگونه ادعای اعضایش را مبنی بر سوءرفتار کاملا جدی می گیرد و در جریان رسیدگی به ادعاهای مطرح شده هویت کارمندانش را فاش نمی کند و هرگونه اطلاعاتی در این زمینه را سری قلمداد می کند. این فرد گفته کمیته بین المللی نجات این اطمینان را به کارمندانش داده که همیشه در کنار آنهاست و هر گزارش درباره سوءرفتار را ضبط کرده و در سیستم آرشیو این سازمان نگهداری می کند. اکثر کسانی که در این باره با گاردین گفت وگو کرده اند بر این نظرند که سازمان های امدادرسان باید فضای داخلی خود را تغییر داده و با حفظ منزلت انسانی قربانیان خشونت جنسی به آنها این امکان را بدهند که تجربیاتشان را در این مورد به راحتی بیان کنند و این اطمینان را داشته باشند که مورد حمایت سازمان های مربوطه قرار می گیرند.
سه شنبه ، ۲۸مهر۱۳۹۴
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: فرارو]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 14]