محبوبترینها
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
پروازهای مشهد به دبی چه زمانی ارزان می‌شوند؟
تجربه غذاهای فرانسوی در قلب پاریس بهترین رستوران‌ها و کافه‌ها
دلایل زنگ زدن فلزات و روش های جلوگیری از آن
خرید بلیط چارتر هواپیمایی ماهان _ ماهان گشت
سیگنال در ترید چیست؟ بررسی انواع سیگنال در ترید
بهترین هدیه تولد برای متولدین زمستان: هدیه‌های کاربردی برای روزهای سرد
در خرید پارچه برزنتی به چه نکاتی باید توجه کنیم؟
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1829140364
مداحی، اشعار و مقتل روز ششم محرم «حضرت قاسم بن الحسن علیه السلام»
واضح آرشیو وب فارسی:افکار نیوز: در «روزشمار عاشقی» قصد داریم در روزهای عزاداری محرم به ذکر فضایل و زندگی نامه یکی از شهدای گران قدر کربلا به همراه صوت نواهای مذهبی و آداب عزاداری در نقاط مختلف کشور و جهان بپردازیم.به گزارش افکارخبر ، آن روزی که حضرت ابا عبدالله الحسین (علیه السلام) با دیدن چهره برادر، بر او گریست، در پاسخ سوال امام حسن (علیه السلام) که از علت گریه آن حضرت سوال کرد، فرمود: به جهت بلایی که به تو می رسد، که حکایت از مسموم کردن مظلومانه امام مجتبی (علیه السلام) داشت. ولی امام حسن (علیه السلام) با شنیدن این پاسخ، مسموم شدن خود را ناچیز شمرد و فرمود: لا یوم کیومک یا ابا عبدالله روزی مانند روز تو نیست که سی هزار نفر به سوی تو آیند و همه مدّعی باشند که از امت جدّ تواند ...” منتهی الآمال – ص ۳۴۶ “ قاسم (علیه السلام) در سال ۵۰ ه.ق وقتی کار سمّ جعده ملعونه – همسر امام حسن (علیه السلام) - به آنجا کشید که پاره های جگر امام در اثر آن، از دهان مبارکش، بیرون آمد، در لحظه های آخر، همه اهل و عیال خود را به امام حسین (علیه السلام) واگذاشت. یکی از فرزندان امام حسن (علیه السلام) که در این لحظات، شاهد ماجرا بود و چشم از چشم عمو، بر نمی داشت، قاسم (علیه السلام) بود. کودکی که حدود سه بهار از عمر شریفش سپری نگردیده بود. با نقشه ای که معاویه بن ابوسفیان کشید تا یزید را به جای خود بنشاند، حضرت حسین (علیه السلام)، برای بیعت نکردن با یزید- که جرثومه فساد بود - مجبور به ترک مدینه شد. در قافله ای که به سوی حجاز رهسپار بود، اهل و عیال امام مجتبی (علیه السلام) هم بودند. مکه، برای امام حسین (علیه السلام) امن نبود – که یزیدیان در زیر لباس¬های احرام، شمشیر بسته و قصد کشتن امام را داشتند – بنابراین بر اساس نامه دعوت کوفیان – که مسلم بن عقیل (علیه السلام) هم آن را تایید کرده¬بود – روز هشتم ذیحجه که حجاج، در تدارک رفتن به عرفات بودند، از مکه بیرون آمد. کار کاروان سرگردان حسینی به کربلا کشید و در محاصره قرار گرفت تا شب عاشورا فرا رسید. اینک قاسم بن الحسن (علیه السلام)، سیزده ساله شده و در مدتی که پدرش را از دست داده¬ بود، امام حسین (علیه السلام) چنان در تربیت قاسم کوشیده و با او انس داشت که او را ”یا بنیّ“ – ای پسرکم - خطاب می-کرد. ابوحمزه ثمالی (ره) می¬گوید، از حضرت زین العابدین (علیه السلام) شنیدم که می¬فرمود: چون شب عاشورا فرا رسید، پدرم تمامی اصحاب و یاران خود را جمع کرد و به آن¬ها فرمود: ای یاران و پیروان من، تاریکی شب را مرکب خود قرار داده و جان خود را نجات دهید که مطلوب این قوم ، جز من کسی نیست و ... پس از امتناع آنان، آن حضرت فرمود: همانا فردا من کشته می-شوم و همه کسانی که با من هستند، نیز کشته خواهند شد. و از شما احدی باقی نخواهد ماند ... قاسم ابن الحسن (علیه السلام) که در این جمع حاضر بود، مشتاقانه پرسید: آیا من هم کشته خواهم شد. امام حسین (علیه السلام) با محبتی پدرانه به او فرمود: یا بنیّ، کیف الموت عندک پسرم، مرگ در نزد تو چگونه است؟ و قاسم، بدون لحظه ای درنگ، پاسخ داد: یا عمّ احلی من العسل عمو جان از عسل شیرین تر است. امام حسین (علیه السلام) هم فرمود: عمویت فدایت شود آری والله، تو یکی از مردانی هستی که در رکاب من به شهادت خواهی رسید. روز عاشورا ، پس از آن که نوبت به قاسم ابن الحسن رسید، در خیمه ها ولوله¬ای دیگر بود و میدان رفتن او تماشایی. عاشورا به روایت لهوف راوی گفت: دیدم جوانی بیرون آمد که صورتش مانند پاره ماه بود، و مشغول جنگ شد. همین که مقابل مردم ایستاد فریادش بلند شد: ان تنکرونی فانا ابن الحسن/ سبط النبی المصطفی الموتمن مردم اگر مرا نمی شناسید ، من پسر حسن بن علی بن ابیطالبم هذا الحسین کالاسیر المرتهن / بین اناس لاسقوا صوب المزن این مردی که این جا می بینید و گرفتار شما است، عموی من حسین بن علی بن ابیطالب است. ابن فضیل ازدی چنان بر فرقش زد که سرش را شکافت و او با صورت به زمین افتاد و فریاد زد: عمو جان، به دادم برس. امام حسین (علیه السلام) مانند باز شکاری از اوج، به کنار او فرود آمد و همچون شیر خشمگین بر دشمنان حمله ور شد، شمیشری بر ابن فضیل زد که دست سپر شده او از آرنج جدا شد، ابن فضیل چنان فریادی زد که همه لشکر شنیدند و برای نجاتش تاختند که باعث شد بدن او زیر سم اسب¬ها بماند و به هلاکت برسد. گرد و غبار که فرو نشست، امام حسین (علیه السلام) کنار قاسم (علیه السلام) ایستاده بود در حالی که او از شدت درد پای بر زمین می¬سایید. امام فرمود : از رحمت خدا دور باد گروهی را که تو را کشتند و جدّ و پدرت در روز قیامت از آنان دادخواهی خواهند کرد . سپس فرمود: به خدا قسم بر عمویت دشوار است که تو او را به یاری بخواهی و او دعوت تو را اجابت نکند یا اجابت کند ولی به حال تو سودی نبخشد. به خدا قسم امروز روزی است که برای عمویت کینه¬جو فراوان است و یاور اندک. بعد از آن پیکر قاسم (علیه السلام) را به سینه گرفت و با خود به خیمه ها رساند و در میان کشتگان بنی هاشم قرار داد. سهم امام حسن مجتبی (علیه السلام) - که قبر بی شمع و چراغش در بقیع خاموش است - در کربلای حسینی، قربانی به نامهای: ابی بکر، قاسم، عبدالله، عمر، بُشر و احمد (محمد) بن الحسن می باشد، که در منای عشق خود را فدای عمو کردند. ( کیمیای قلم) صوت صوت صوت اشعار شهادت حضرت قاسم بن الحسن علیه السلام آن شب که چارچوب غزل در غزل شکست مست مدام شیشه می در بغل شکست یک بیت ناب خواند که نرخ عسل شکست فرزند آن بزرگ که پشت جمل شکست پروانهء رها شده از پیرهن شده است او بی قرار لحظهء فردا شدن شده است بر لب گلایه داشت که افتادم از نفس بی تاب و بی قرار، سراسیمه چون جرس سهم من از بهار فقط دیدن است و بس؟ بگذار تا رها شوم از بند این قفس جز دست خط یار به دستم بهانه نیست خطی که کوفی است ولی کوفیانه نیست گویی سپرده اند به یعقوب، جامه را پر کرد از آن معطر یکریز، شامه را می خواند از نگاه ترش آن چکامه را هفت آسمان قریب به مضمون نامه را این چند سطر را ننوشتم، گریستم باشد برای آن لحظاتی که نیستم آورده است نامه برایت، کبوترم اینک کبوترم به فدایت، برادرم دلواپسم برای تو ای نیم دیگرم جز پاره های دل چه دلیلی بیاورم آهنگ واژه ها دل از او برد ناگهان برگشت چند صفحه به ماقبل داستان یادش به خیر، دست کریمانه ای که داشت سر می گذاشتیم به آن شانه ای که داشت یک شهر بود در صف پیمانه ای که داشت همواره باز بود درِ خانه ای که داشت هرچند خانه بود برایش صف مصاف جز او کدام امام زره بسته در طواف اینک دلم به یاد برادر گرفته است شاعر از او بخوان که دلم پر گرفته است آن شعر را که قیمتِ دیگر گرفته است شعری که چشم حضرت مادر گرفته است "از تاب رفت و تشت طلب کرد و ناله کرد وآن تشت را ز خون جگر باغ لاله کرد" اینک برو که در دل تنگت قرار نیست خورشید هم چنان که تویی آشکار نیست راهی برای لشکر شب جز فرار نیست پس چیست ابروانت اگر ذوالفقار نیست؟ مبهوت گام هاش، مقدس ترین ذوات می رفت و رفتنش متشابه به محکمات بغض عمو درون گلو بی صدا شکست باران سنگ بود و سبو بی صدا شکست او سنگ خورد سنگ، عمو بی صدا شکست در ازدحام هلهله او... بی صدا شکست این شعر ادامه داشت اگر گریه می گذاشت... سید حمیدرضا برقعی *** مرکب سوار کوچک کرب وبلا شدی زهرا شدی،علی شدی ومصطفی شدی وقتی عسل ز لعل لبت بوسه ای گرفت تنها سواره ی حسن مجتبی شدی از بس عزیز هستی واز بس که محشری بین قنوت زینب کبری دعا شدی دل ها شکست و غصّه حرم را فرا گرفت وقتی که از کنار عمویت جدا شدی بند رکاب حسرت پای تو را کشید تا راهی میانه ی دشت بلا شدی دانه به دانه موی عمویت سفید شد وقتی زمین فتادی و وقتی که تا شدی در بین معرکه چقدَر نیزه خوردی و پرپر شدی خلاصه شدی نخ نما شدی یک نیزه دار جسم تو را بر زمین زد و بر زیر نعل کشته ی بی انتها شدی تشییع پیکرت چقدر دردسر شد و آخر میان تکّه حصیری تو جا شدی آن خاطرات کوچه دوباره مرور شد وقتی به زیر پای عدو جابه جا شدی گلچین مداحی های شب ششم محرم آداب و رسوم عزاداری محرم در مشهد پایتخت معنوی ایران آداب رسوم مشهدی ها بطور خاص در خراسان به عنوان شهری مذهبی بسیار جالب است. به گزارش پایگاه تحلیلی خبری پرستوها مراسم عزاداری سالار شهیدان اباعبدالله الحسین در ابتدای محرم ابتدا در سیاهه زنی در کوچه و بازار ابتدای این کار است. معمولاً در برخی از حسینیه و تکایا رسم بر این است که در دهه اول محرم و دهه آخر صفر، سه نوبت مجلس روضه خوانی برگزار می شود. صبح ها بعد از نماز صبح، عصرها تا نزدیک غروب و شب ها بعد از نماز مغرب و عشا. قبل از شروع سخن رانی، نخست ذکر مصیبت اجرا گردیده، سپس یک یا دو نفر از وعاظ که ممکن است از دیگر شهرها و مشهد دعوت شده باشند، به مناسبت، روضه می و پس از آن با گستردن سفره، مدعوین اطعام می شوند. رسم است که در سوگ عزیزان، لباس سیاه می پوشند. در ایام محرم نیز عزاداران در عزای سیدالشهدا (ع)، هم خود لباس سیاه می پوشند، هم مساجد و تکایا و سر در ساختمان ها را سیاه پوش می کنند. در این ایامتمام شهر مشهد سیاه پوش می شود. در اشعار محتشم کاشانی است: ای عالمی سیاه به تن، در عزای تو ای جان پاک آدم خاکی فدای تو ای جن و انس، مویه گر اندر مصیبتت ای خاص و عام گریان اندر رثای تو نقل شده چون امام حسین (ع) شهید شد، زنان بنی هاشم سیاه پوشیدند و عزاداری کردند و امام سجاد (ع) برای سوگ و ماتم آنان غذا تهیه می کرد (سفینه البحار، ج ۱، ص ۶۷۰) در سوم محرم هر سال مراسم باشکوه و عظمتی برای زنده نگه داشتن یاد شهادت طفل شیرخوار امام حسین (ع) در حرم مطهر رضوی با حضور بانوانی که کودک خردسال دارند بر پا می شود. در ایستگاه های صلواتی دایر شده در سطح شهر نیز با شیر پذیرایی می کنند. مراسم خطبه خوانی در صحن انقلاب (عتیق) حرم مطهر ثامن الحجج (ع) هر سال دو بار برگزار می شود؛ یک بار شب شهادت سالار شهیدان؛ و یک بار هم در شب شهادت ثامن الائمه امام علی بن موسی الرضا (ع). همچنین مراسم شام غریبان در شب بعد از لیالی مذکور، برای عرض تسلیت به ولی نعمتمان ابوالحسن ارضا (ع). در این مراسم کلیه خدمه و حفاظ آستان قدس رضوی، جمع می شوند و شمع به دست می گیرند و مراسم خاصی در صحن انقلاب با حضور مردم و دسته های عزاداری برگزار می کنند. خدام شمع به دست در ابتدا دور تا دور صحن انقلاب می ایستند؛ و در این مراسم شخصیت های مختلف علمی و مملکتی حضور دارند. در ابتدای مراسم، عده ای از دربانان حرم رضوی با تشکیل دو صف و با در دست داشتن چراغ لاله هایی که داخل آن شمع روشن کرده اند، دور تا دور صحن انقلاب را می چرخند، مداحان هم ایام حزن و سوگ را به پیشگاه حضرت رضا (ع) تسلیت می گویند و با قرائت قسمتی از زیارت عاشورا مشغول عزاداری می شوند. در ظهر عاشورا در میدانگاهی شبیه به صحنه کربلا با نخل،شتر، اسب و نیز رزم نوازی کربلایی نیز داستان عاشورا را نقل می کنند و رشادت های شهدای کربلا و سرگذشت خانواده یاران امام حسین (ع) به نمایش عموم گذاشته می شود و مقتل خوانی انجام می شود. هیئت های مذهبی در شب شام غریبان به صورت دسته ای در خیابان ها حرکت می کنند و با ذکر شام غریبان یاد اسیران بازمانده از شهدای کربلا و نیز حضرت زینب را زنده نگاه می دارند. مراسم شام غریبان خادمان در حرم مطهر رضوی، مانند خطبه دو بار در سال اجرا می شود، یکی شب شهادت حضرت اباعبدالله الحسین (ع)، یک بار هم در شب شهادت حضرت امام رضا (ع) که در این دو شب حزن و اندوه، کلیه خدمه آستان قدس رضوی اعم از خادم، کفش دار، دربان، نگهبان، حفاظ و فراش، در محل اداره مرکزی آستان قدس (چهارراه شهدا) حضور به هم رسانیده و مشغول سوگواری می شوند. در این جا هم چراغی روشن نیست و محوطه غیر از نور چند شمع کاملاً تاریک و غم انگیز است و به محض پخش آوای ملکوتی اذان، نماز جماعت پر صلابتی برپا می گردد، سپس خدمه با در دست داشتن شمعی روشن و نظمی خاص به صورت دسته برای عزاداری و سوگواری و عرض تسلیت به محضر ولی نعمتشان، به سمت حرم مطهر به راه می افتند. مردم و زائرین ماتم زده از ساعتی قبل، مشتاقانه در دو طرف خیابان برای دیدن هیئت نوکران آقا امام رضا (ع) اجتماع نموده، با آنان همدردی و برای سلامتی خادمین حضرت رضا (ع) صلوات می فرستند. یکی از آداب و رسوم زیبای مردم مشهد در این ایام، انجام نذورات و مبرات است. این موضوع با توجه به حضور گسترده ی هیات عزاداری از سراسر استان و کشور، صحنه هایی زیبا از عشق و دلدادگی مردم شهر بهشت به ساحت قدسی حضرت اباعبدالله الحسین (ع) به نمایش می گذارد. از گذشته های دور، مردم مشهد میزبان دسته های عزاداری در منازل خود بودند. دسته های عزاداری مخصوصاً از شهرهای اطراف به مدت دو روز و بیشتر در منازل شخصی مشهدی ها ساکن می شدند و صاحب خانه خود را موظف به خدمت گذاری به آنان می دانست. برپایی ایستگاه های صلواتی در مسیر دسته های عزاداری، پهن کردن سفره های نذری و پذیرایی با غذاهایی همچون شله، حلیم و …، انجام خدمت به هیات های عزاداری در طول مسیر دسته ها همچون توزیع آب، کمک به ایستگاه های صلواتی، و.. از جمله ی این امور هست که هنوز هم رواج دارد. اما مقصد غالب دسته ها و هیات ها در روز تاسوعا و عاشورا، حرم مطهر حضرت ثامن الحجج (ع) است. عزاداران در این دو روز در قالب دسته های عزاداری از خیابان های منتهی به حرم مطهر وارد صحن و سرای رضوی شده و پس از عرض ارادت به ساحت ملکوتی امام مهربانی ها، از صحن خارج می شوند.
سه شنبه ، ۲۸مهر۱۳۹۴
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: افکار نیوز]
[مشاهده در: www.afkarnews.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 48]
-
گوناگون
پربازدیدترینها