واضح آرشیو وب فارسی:دانا: روسیه اما به نظر می رسد تهدیدهای بیشتری از برجام برای خود متصور است و برهمین اساس بر شدت اقدامات منطقه ای خود افزوده است.به گزارش شبکه اطلاع رسانی راه دانا به نقل از بلاغ ، تقریباً برای هیچ کدام از کشورهایی که در مذاکرات هسته ای مقابل ایران قرار گرفته بودند، برجام یک نقطه پائین نیست. حتی دولت دکتر روحانی هم به برجام به مثابه یک نقطه آغاز در تعاملاتش با نظام بین الملل نگاه می کند. روحانی پیش از سفر به نیویورک برای حضور در مجمع عمومی سازمان ملل متحد، با صراحت گفت که دولت در تلاش است تا از فضای جدید بهره ببرد و این یعنی برجام آغاز راه است. قطعا سه کشور اروپایی، آمریکا، چین و روسیه هم به برجام چنین نگاهی داشته و سعی دارند تا از فرصت های ناشی از آن به بهترین شکل بهره برده و تهدیدات آن را کاهش داده و در بهترین حالت به فرصت تبدیل کنند. روسیه اما به نظر می رسد تهدیدهای بیشتری از برجام برای خود متصور است و برهمین اساس بر شدت اقدامات منطقه ای خود افزوده است. لذا تا حدی خود را در عرصه اقتصادی ناشی از برجام متضرر می بیند چرا که در صورت رفع تحریم ها، ایران دوباره به عنوان یک منبع انرژی به بازار جهانی راه یافته و عملا رقیب روسیه خواهد شد. روسیه برخلاف چین که از منظر اقتصادی از برجام سود برده، سعی می کند تا در معادلات ژئوپلیتیکی بهره خود از برجام را ببرد اما واقعیت این است که در حوزه منطقه ای نیز روسیه خود باید فرصت سازی کند چرا که برجام فرصت معناداری به او نخواهد داد. در عرصه منطقه ای با نزدیکی احتمالی تهران به غرب! روسیه سعی خواهد کرد تا نقشی سازنده تر همراه با بازیگری فعال و ابتکاری ایفا کند تا بتواند مدیریت بحران ها را در دست بگیرد. در طراحی راهبردها همیشه باید علاوه بر بدترین شرایط ممکن، راهبرد طرف مقابل را هم مدنظر قرار داد. روسیه بازیگر هوشمندی است و به خوبی می داند که برجام برای آمریکا یک نقطه آغاز است که مبتنی بر آن در تلاش خواهد بود تا ایران را وادار به مذاکره در خصوص پرونده های منطقه ای سازد و عرصه مذاکره هم عرصه امتیازدهی و امتیازگیری است. روسیه به این می اندیشد که اگر در بدترین حالت ممکن، این برنامه آمریکا محقق شد و روند تعاملی دولت ایران با غرب به پرونده های منطقه ای نیز تسری کرد، او باید ابتکار عمل را در دست داشته باشد لذا مسکو می کوشد تا صحنه ای جدید در منطقه و به خصوص در بحران سوریه طراحی کند. به نظر می رسد تحرکات نظامی معنادار روسیه در سوریه در این چارچوب قابل معنا باشد. دقیقا پس از توافق وین در تیرماه، روسیه موجی از اقدامات دیپلماتیک برای پایان بحران سوریه را آغاز کرد و به کانونی برای مذاکرات سیاسی بازیگران ملی و فروملی فعال در این بحران تبدیل شد. او میانجی شد تا علی مملوک رئیس دفتر امنیت ملی سوریه به ریاض برود و با محمد بن سلمان جانشین ولیعهد و فرزند پادشاه دیدار کند و همچنین دیدار او با السیسی. چندی قبل، مسکو شاهد ترافیک حضور مقامات عربی بود و حتی روسیه با گروه های مخالف بشار اسد هم رایزنی کرد تا بتواند ابتکار عمل یک راهکار سیاسی را در دست داشته باشد. اما پوتین در این زمینه موفق نبود. عربستان نپذیرفت که اسد در آینده سوریه حضور داشته باشد در حالی که این مساله برای روسیه مهم بود. زمانی که این تلاش ها با شکست مواجه شد، روسیه به سرعت اقدام به تقویت حضور نظامی خود در سوریه کرد و عملا مدیریت میدانی و راهبردی را در دست گرفت تا جایی که در شرایط کنونی، آمریکا سعی دارد تا هماهنگی خود را با روسیه بیشتر سازد. همچنین سناتور «ایگور موروزوف» از اعضای شورای اتحادیه روسیه، اعلام کرد: پکن تصمیم گرفته است تا در جنگ علیه داعش مشارکت کند و بنابراین ناو جنگی اش را به ساحل سوریه اعزام کرده است. این سناتور که عضو کمیته امور بین الملل اتحادیه روسیه است در گفت و گو با خبرنگاران گفته بود: ایران نیز از طریق حزب الله بزودی وارد عملیات ضد تروریستی روسیه علیه داعش خواهد شد. از سوی دیگر «لیونید کروتاکوف» سخنگوی واحد فدرال مسکو، در گفت و گو با پایگاه روسی پراودا، تأکید می کند: (درگیری بین چین و آمریکا در حال حاضر بسیار خطرناک است و مسکو از یکی از طرفین حمایت خواهد کرد و این مسأله باعث خواهد شد تا نظام جهانی در سال های آینده تغییر یابد.) به نظر می رسد، با پهلو گرفتن ناو هواپیمابر چین در ساحل سوریه، حضور این کشور در بحران سوریه بیشتر شده و مسئولان پکن تصمیم گرفته اند به طور علنی تری خود را در معادلات سیاسی خاورمیانه دخیل کنند؛ هرچند پیش از این نیز برخی منابع خبری از کمک های نظامی چین به دولت سوریه خبر داده بودند. در این راستا، خبرگزاری «اکی» ایتالیا به نقل از معارضان مسلح سوریه می نویسد: محموله های پی در پی در حجم عظیمی از تجهیزات نظامی و در انواع مختلف از چین به دست دولت سوریه می رسد و این محموله ها یا از طریق دریا یا به صورت هوایی وارد سوریه می شود. بنا به این ادعا، بسیاری از مهمات سلاح های سبک و متوسط ارتش سوریه و کمیته های دفاع مردمی، ساخت چین است. لذا از این پس باید منتظر بود تا دید که آیا چین، در کنار روسیه و نقش آفرینی گذشته خود در معادلات جهانی که بر پایه اقتصاد بود، به سمت وارد شدن در بازی های سیاسی و استفاده از ابزار نظامی نیز روی خواهد آورد یا نه؛ که در این صورت باید شاهد تغییرات عمده ای در معادلات جهانی باشیم. البته در کنار همه اینها نقش advisor ، هماهنگ کننده و خوراک دهنده میدانی (فکری و استراتژیکی) ایران را هم باید در نظر گرفت. برای همین جان کری خواستار هماهنگی روسیه با ائتلاف بین المللی علیه داعش شده و از این که میان روسیه و ائتلاف تقابلی شکل بگیرد، ابراز نگرانی کرده است. نکته قابل تامل این که هم زمان با حضور نظامی گسترده تر روسیه در سوریه، مقامات غربی یکی پس از دیگری از ضرورت حضور بشار اسد در مرحله دولت انتقالی سخن می گویند؛ امری که در مصوبات ژنو 1 خلاف آن ذکر شده بود. وزرای خارجه انگلیس، آمریکا و سپس وزارت خارجه آلمان هم حضور اسد در مرحله انتقالی را پذیرفته اند. حتی اردوغان هم که یکی از سرسخت ترین مخالفان اسد است و هرگونه حضور او در آینده سوریه را غیرقابل تصور می دانست، حالا حضور اسد در مرحله انتقالی را پذیرفته و از ضرورت مذاکرات چهارجانبه آمریکا، روسیه، ترکیه و ایران بر سر بحران سوریه سخن گفته است. ائتلاف روسی تا کنون دستاوردهایی در صحنه سوریه داشته است و برای آمریکا نیز عاقلانه است تا به این ائتلاف بپیوندد؛ هرچند اختلافاتی بین موضع مسکو و واشنگتن در مورد آینده سوریه وجود دارد و ائتلاف آمریکایی تا کنون هیچ دستاوردی در سوریه نداشته است. روسیه منطقه پسابرجام را یک صحنه نبرد ژئوپلیتیکی پیچیده با آمریکا می داند و سعی دارد تا رقابت خود با واشنگتن را در عرصه منطقه ای با ابتکار عمل بیشتری پیش برد. به همین دلیل است که 95 هزار نیروی ویژه روسی برای حمله به داعش آموزش می بینند و به نظر می رسد روس ها اکنون با تقویت حضور نظامی خود در سوریه تا حدی توانسته اند ابتکار عمل را در دست گرفته و قدرت چانه زنی خود را در هنگام مذاکره بر سر آینده سوریه افزایش دهند.
یکشنبه ، ۲۶مهر۱۳۹۴
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: دانا]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 12]