محبوبترینها
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
پروازهای مشهد به دبی چه زمانی ارزان می‌شوند؟
تجربه غذاهای فرانسوی در قلب پاریس بهترین رستوران‌ها و کافه‌ها
دلایل زنگ زدن فلزات و روش های جلوگیری از آن
خرید بلیط چارتر هواپیمایی ماهان _ ماهان گشت
سیگنال در ترید چیست؟ بررسی انواع سیگنال در ترید
بهترین هدیه تولد برای متولدین زمستان: هدیه‌های کاربردی برای روزهای سرد
در خرید پارچه برزنتی به چه نکاتی باید توجه کنیم؟
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1829810950
جنگ ۱۰ جانبه‌ای که ترکیه علیه خودش آغاز کرده است!
واضح آرشیو وب فارسی:الف: جنگ ۱۰ جانبه‌ای که ترکیه علیه خودش آغاز کرده است!
تاریخ انتشار : يکشنبه ۲۶ مهر ۱۳۹۴ ساعت ۱۵:۲۳
جنگ ۱۰ جانبه‌ای که ترکیه علیه خودش آغاز کرده است!حمله تروریستی اخیر در پایتخت ترکیه را شاید بتوان جدی ترین نمود بحرانی دانست که به واسطه مجموعه سیاست های داخلی و خارجی دولت آنکارا طی چند سال اخیر، گریبان این کشور را گرفته است. سیاستمداران ترکیه بپذیرند یا خیر، سمت و سوی تحولات در این کشور به گونه ای است که می تواند چالش های جدی به همراه داشته باشد. این موضوعی است که یک نشریه آمریکایی در مطلبی به آن پرداخته است.به گزارش تابناک، نشریه «آتلانتیک» در مطلبی به بررسی اوضاع سیاسی و اجتماعی ترکیه در پرتو حملات تروریستی اخیر در این کشور پرداخته و چنین استدلال می کند که در شرایط فعلی، ترکیه درگیر «جنگی ۱۰ جانبه» با خود بوده و در حال ضربه زدن به منافع و امنیت خویش است.در این مطلب به قلیم استیون کوک، به طور خلاصه آمده است:ساموئل هانتینگتون در سال ۱۹۹۳ در مقاله مشهور و جنجالی خود با عنوان «برخورد تمدن ها»، ترکیه را به عنوان یک «کشور چندتکه» توصیف کرد. از دید وی، اختلافات غیرقابل حلی میان نهادهای سیاسی غربی جمهوری ترکیه و بنیان های فرهنگی اسلامی در جامعه این کشور وجود دارد. هرچند این یک اظهارنظر بحث برانگیز در یک مقاله بحث برانگیز بود، اما احمد داووداوغلو، نخست وزیر کنونی ترکیه نیز در سال ۱۹۸۴ در رساله دانشگاهی خود به این موضوع اشاره کرده بود. من با هر دوی این تفاسیر مخالفم. ترکیه آنگونه که هانتینگتون و داووداوغلو می گویند، یک کشور چندتکه نیست؛ اما در عمل، در جنگی با خویش قرار گرفته و در حال از هم گسیختن خویش است.زمینه حمله تروریستی اخیر در ترکیه، نمود دیگری از یک اختلاف غیر قابل حل در این کشور – در این مورد خاص، میان ناسیونالیسم ترکی و کردی – است. از زمانی که مصطفی کمال آتاتورک در دوران پس از جنگ جهانی اول، ترکیه جدید را بر مبنای یک ناسیونالیسم قومی بنیاد نهاد که «ترک بودن»، مهمترین ویژگی هویتی آن به شمار می رفت، نمودهای هویت کردی مورد سرکوب قرار گرفته است. در مقابل، بیگانگی کردها از جامعه ترکیه، اغلب به شکل اقدامات خشونت بار نمود پیدا کرده است.عینی ترین نمود این جریان، جنگ سه دهه ای دولت ترکیه با حزب کارگران کردستان (پ.ک.ک) است. البته بسیاری از کردها هستند که به خوبی در ساختارهای حیات سیاسی، اجتماعی و اقتصادی ترکیه ادغام شده اند؛ اما این امر، بیش از آنکه به انعطاف پذیری دولت آنکارا ربط داشته باشد، به تمایل کردها برای ورود به این روند مرتبط بوده است.این حقیقت که منازعه میان گونه های مختلف ناسیونالیسم، مسئله محوری سیاست ترکیه است، بدان معنا نیست که نمی توان حل و فصل آن را انتظار داشت. مسئله همواره مربوط به سیاست و مربوط به شیوه ای بود که سیاستمداران از طیف های مختلف، تلاش کرده اند تا از منازعات برای پیشبرد دستور کار سیاسی خود استفاده کنند. بنابراین، «مسئله کردی» به یک ویژگی دائمی سیاست ترکیه تبدیل شده است. با این حال، این منازعه تنها یک زمینه و چارچوب برای مجموعه ای از دیگر کشمکش ها است که برخی سابقه بیشتری داشته و برخی جدید هستند و در مجموع، به مسائل و خشونت هایی که این روزها ترکیه درگیر آن است، دامن زده اند. امروز، به جز موضوع مورد اشاره، دیگر منازعاتی که جامعه ترکیه را آشفته می کنند، عبارتند از:۱- تقابل حزب عدالت و توسعه با حزب جمهوری خواه خلق.۲- تقابل حزب عدالت و توسعه با حزب جنبش ناسیونالیستی.۳- تقابل حزب عدالت و توسعه با حزب دموکراتیک خلق ها.۴- تقابل حزب عدالت و توسعه با طرفداران فتح الله گولن.۵- تقابل حزب دموکراتیک خلق ها با «پ.ک.ک».۶- تقابل اکثریت غالب جامعه با «پ.ک.ک».۷- تقابل حزب جنبش ناسیونالیستی با حزب دموکراتیک خلق ها.۸- تقابل اکثریت غالب مردم با داعش (هرچند درباره موضع واقعی دولت در قبال این گروه، سوالات زیادی وجود دارد).۹- تقابل مسلمانان علوی با مسلمانان سنی.اما در حال حاضر یک مسئله این است که تراژدی اقدام تروریستی اخیر در آنکارا، فضایی مناسب را برای سیاستمداران به وجود آورده تا بی ثبات ترکیه را تشدید کنند. این فضا، مشابه فرصتی است که انتخابات اول نوامبر برای این سیاستمداران فراهم کرده است.مخالفان رجب طیب اردوغان می گویند وی و حزب عدالت و توسعه سبب ساز اتفاق اخیر و همچنین حمله تروریستی قبلی در «سوروچ» بودند. البته «سبب ساز» بودن، واژه ای است که تعریف گسترده ای دارد. حداقل موضوع این است که استراتژی سیاسی اردوغان از انتخابات بهار امسال و حتی پیش از آن، در انتخابات مارس ۲۰۱۴، نشان می دهد که چگونه ترکیب بلندپروازی بی حد و مرز، منازعات سیاسی و هویت، می تواند سبب افراطی شدن یک جامعه شود. روند تنش ها در جامعه ترکیه به ویژه پس از آن تشدید شد که در انتخابات ماه ژوئن، حزب کردی دموکراتیک خلق ها توانست با کسب ۱۳ درصد از آرا، جلوی کسب اکثریت مطلق توسط حزب حاکم عدالت و توسعه را بگیرد. از آن زمان به بعد، اردوغان در تلاش برای ضربه زدن به حزب دموکراتیک خلق ها و بازگرداندن ۱۰ درصد آرای قبلی خود، این حزب را به «پ.ک.ک» مرتبط می کند و در این روند، عملاً همه کردها هدف وی قرار گرفته اند.در مجموع، حقیقت ناگوار این است که جامعه ترکیه در حال حاضر از اردوگاه هایی تشکیل شده که متقابلاً نسبت به یکدیگر بی اعتماد هستند. آنچه مشخص است، در صورت تداوم این شرایط، ترکیه با بی ثباتی بیشتر و چالش های عمیق تری روبرو خواهد شد.
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: الف]
[مشاهده در: www.alef.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 35]
-
سیاسی
پربازدیدترینها