قلب حقیقت و غریبگی با ولی‌نعمتان

واضح آرشیو وب فارسی:خبر آنلاین: جامعه > دیدگاه ها - سام خسروی‌فرد حدود یک ماه است جنگل‌های گلستان در آتش جهل می‌سوزد. بیش از یک هفته‌ از حریق جنگل‌های ابر می‌گذرد، وضعیت مشابه مرتب در غرب کشور رخ می‌دهد. آلودگی‌ بی‌سابقه هوای تهران، نفس شهروندان را به شماره انداخته است. به بهانه راه‌سازی، بخشی از باغ 35 هکتاری گیاه‌شناسی نوشهر را نابود کرده‌اند. دریاچه ارومیه در آستانه نابودی کامل قرار گرفته، پارک ملی کویر برای اکتشاف نفت به دوستداران توسعه واگذار شده و عکس یک پلنگ مرده بالای دکل فشار قوی برق در بسیاری از رسانه‌ها انتشار یافته است. لاشه یوزپلنگی شکار شده مقابل اداره کل محیط‌زیست یزد پیدا شده است اخبار ناگوار همچنان در حوزه محیط‌زیست و منابع طبیعی کشور ادامه دارد و گویی پایان‌ناپذیرند. در چنین شرایطی آیا می‌توان سکوت کرد یا آن گونه که روسای سازمان جنگل‌ها و مراتع و محیط‌زیست از خبرنگاران خواسته‌اند فقط اخبار خوش را بازتاب داد؟ چندی پیش محمد محمدی‌زاده رییس سازمان محیط‌زیست در نشست صمیمی‌ با خبرنگاران از آنان خواسته بود اخباری را که موجب تاثر و تاسف شهروندان می‌شود منتشر نکنند و مطالب آرامش‌بخش و امیدوارکننده بنویسند. اندکی بعد علی‌ سلاجقه، رییس سازمان جنگل‌ها و مراتع و آبخیزداری نیز خواسته مشابهی را مطرح و اضافه کرد که بهتر است خبرنگاران از توانمندی‌های سازمان متبوعش بیشتر بنویسند. دعوت از خبرنگاران برای انتشار اخبار خوش قلب واقعیت نیست و آیا نمی‌توان آن را تشویش اذهان عمومی نامید؟ درخواست عجیب این دو مدیر را می‌توان نمونه و منحصر به فرد تلقی کرد. خبرنگاران مسئولند واقعیت را همان گونه که رخ داده گزارش کنند بی‌کم و کاست، و البته بدون جانبداری. انتشار اخبار غیرواقعی یا غلو کردن در وجوه مختلف یک رویداد، لغزشی است که بسیاری از دست‌اندرکاران حوزه رسانه آن را نابخشودنی می‌دانند. چنان لغزشی، گناهی نابخشودنی است چون پنهان کردن واقعیت یا اغراق در گزارش گمراهی مخاطبانی را به‌ بار می‌آورد که به گفته امام راحل ولی‌نعمتان حکومت هستند. خبرنگاران به عامه مردم اطلاع می‌رسانند و نظرات عامه را به کسانی که در راس قدرت قرار دارند منتقل می‌کنند. اینان از مهارت و دانش خود برای مطرح کردن پرسش‌های هوشمندانه به منظور کشف اطلاعات هر چه بیشتر در مورد یک ماجرا بهره می‌برند. برخی از رسانه‌ها به عنوان رکن چهارم جامعه دموکراتیک یاد می‌کنند و آن را در کنار سه قوه مجریه، مقننه و قضائیه قرار می‌دهند که نقشی نظارتی دارد. درخواست نشر اخبار خوش را می‌توان به معنی عدم انتشار اخبار ناخوشایند در حوزه محیط‌زیست تعبیر کرد. مدیران محیط‌زیست و منابع طبیعی مرزهای پرگهر به جای آن که پاسخگوی سوال‌های مردم باشند که از زبان خبرنگاران پرسیده می‌شود، در عوض از این گروه می‌خواهند گزارش‌ها را طوری تنظیم کنند که مورد پسندشان است. غافل از این که رسانه، سازمان تحت امر‌شان و خبرنگاران، کارمندشان نیستند. مدتی پس از بیان آن خواسته عجیب، جشنواره رسانه و محیط‌زیست بر پا شد و بخش کثیری از روزنامه‌نگاران تخصصی حوزه محیط‌زیست و وبلاگ‌نویسان تازه کار از تقسیم جوایز بی‌نصیب نماندند؛ چنین مراسمی را می‌توان جلب رضایت همگانی برای اجابت احتمالی آن درخواست عجیب تعبیر کرد. اخبار خوشایند مدیران محیط‌زیست و منابع طبیعی در یک سال گذشته چه بوده است؟ شاید خبر عوام‌پسندانه و مضحک آب‌پاشی آسمان تهران به منظور کاهش آلودگی هوا، کاشت درخت و وعده سرخرمنِ خرید ناوگان هوایی برای مقابله با آتش عرصه‌های طبیعی توسط رییس سازمان‌ جنگل‌ها تنها اخباری باشد که این مدت منتشر شده و مورد پسند و علاقه مدیران این حوزه است. در روزگاری که وقایع خوشایند و اخبار مربوط به آن در حکم کیمیا و مدیریت عرصه‌های طبیعی و محیط‌زیست شهری بدون همیاری و همکاری مردم ناممکن است، غریبه دانستن ولی‌نعمتانی که باید به کمک آنان برای برون‌رفت وضع موجود اقدام کرد علاجی برای زخم‌های کهنه و تازه محیط‌زیست نیست. اتکا به روش‌های سنتی و نگاه از بالا در جهان امروز نمی‌تواند در مدیریت یک عرصه چاره‌ساز باشد. اگر برای مدیریت محیط‌زیست در بخش‌های خرد و کلان نگاهی توام با دلسوزی و علاقه وجود داشته باشد، اطلاع‌رسانی و دریافت مشاوره و کمک مردم تنها راه بهبود شرایط موجود است. دردی که به جان محیط‌زیست ایران در هر گوشه و کنار آن افتاده، با غریبه دانستن مردم درمان نمی‌شود. / 44

این صفحه را در گوگل محبوب کنید

[ارسال شده از: خبر آنلاین]

[مشاهده در: www.khabaronline.ir]

[تعداد بازديد از اين مطلب: 329]