واضح آرشیو وب فارسی:سراج24: هرچند در این جریان نباید از این مسئله غافل شد که انحصار طلبی و خودمحوری تندروهای جریان اصلاحات از دلایل اصلی این دوئل ها است، «وسترنی» که تاکنون نتیجه ای جز شکست برای اردوگاه اصلاح طلبان نداشته است.به گزارش سراج24 ،پس از بالا گرفتن اختلافات میان شورای مشورتی و شورای هماهنگی اصلاح طلبان تشکیلاتی به عنوان «شورای راهبردی» برای صاف کردن آسمان طوفانی اردوگاه اصلاح طلبان راه اندازی شد؛ شورایی که از نظر برخی اصلاح طلبان از جمله حجت الاسلام منتجب نیا کمیته ای بود که به دلیل انحراف تعطیل شد و در همان ایام، خبر از تلاش برای رونمایی از مجموعه ای دیگر با عنوان پارلمان اصلاحات منتشر شد. مجموعه ای که در راستای کنترل رفتار اصلاح طلبان طراحی و بیانگر آروز و آمال اشخاصی همچون نجفی و قوچانی است. * ایجاد پارلمان برای سهمیه بندی احزاب اصلاح طلب با نگاهی به اظهارات محمد قوچانی می توان به خوبی به ریشه یابی این طرح پرداخت و فهمید علت ناکامی شوراهای قبلی تاکنون چه بود. محمد قوچانی: طرح پارلمان اصلاحات که اولین بار توسط دکتر محمدعلی نجفی در سال 1387 طرح شد، پیشنهاد خوبی برای این سازمان دهی جدید است. پارلمان اصلاحات می تواند از تندروی و کندروی در بدنه اصلاحات جلوگیری کند. در صورت تاسیس پارلمان اصلاحات رفتارهای اصلاح طلبان منسجم خواهد شد... ایجاد پارلمان اصلاحات براساس سهمیه بندی احزاب اصلاح طلب می تواند تجربه شیرین 24 خرداد 92 را به یک رویه سیاسی دائمی تبدیل کند... پارلمان اصلاحات می تواند از تندروی و کندروی در بدنه اصلاحات جلوگیری کند... می توان در این پارلمان برای احزاب مهم براساس سابقه، بدنه، نفوذ اجتماعی و برنامه سیاسی مضربی از حضور در ساخت پارلمان را در نظر گرفت و به نتایج بهتری در اداره کشور رسید.» پارلمانی که فرج کمیجانی در آخرین ساعات ریاستش در شورای هماهنگی جبهه اصلاحات خبر از تصویب کلیات آن را در کمیته سیاسی این شورا داده بود، پارلمانی که قرار بود با حضور احزاب و تشکل های اصلاح طلب به موضوعات راهبردی که در راس آن انتخابات های پیش روست بپردازد. بماند که پیش از این نیز ارگان رسانه ای حزب کارگزاران از پروژه ای به نام «نهاد عالی اصلاح طلبان» خبر داد، و بلافاصله این موضوع از سوی حسین مرعشی عضو ارشد همین حزب که در اولین جلسه این «نهاد» نیز حضور داشت با بیان اینکه نمی دانم «نهاد عالی اصلاح طلبان چیست» به تکذیب آن پرداخت. با نگاهی به همین شیفت و دوئل های میان اصلاح طلبان می توان فهمید این جریان که از گذشته در جریان کثرت نیز تاب تحمل خودشان را هم نداشته و معمولاً به واگرایی حس خوش تری دارد، این بار نیز برنامه منسجمی برای ساخت یک شورا به عنوان حجت واحد ندارد. هرچند از این موضوع نباید غافل شد که انحصار طلبی و خودمحوری تندروهای جریان اصلاحات یکی از دلایل اصلی این دوئل ها است، «وسترنی» که تاکنون نتیجه ای غیر از شکست برای اردوگاه اصلاح طلبان به جای نگذاشته است. پس از انتشار خبر پروژه پارلمان اصلاحات که به گفته منتجب نیا قرار نبود رسانه ای شود؛ اصلاح طلبان از زایش شورایی خبر دادند که به دلیل عدم باروری مناسب از آغاز تاکنون دست خوش حاشیه هایی بود که به هیچ عنوان خوشایند هیچ حزب و گروهی نیست. شاید مهار اظهارات پدرسالارانه کارگزاران علت تولد این مولود ناقص بود، مولودی که به دلیل ضعف ساختاری همچنان اسیر سهم خواهی و قدرت طلبی کارگزارانی ها است. ارگان رسانه ای حزب کارگزاران: «انحلال برخی احزاب اصلاح طلب و به حاشیه رفتن اصلاح طلبان در سال های 88 تا 92 موجب شد تا موقعیت و جایگاه قبلی خود را در شورای هماهنگی اصلاح طلبان از دست بدهند... احزاب و تشکل های کلیدی چون کارگزاران و مجمع روحانیون مبارز هم در سطح واقعی خود تاثیرگذار نبودند در اجرای این الگو عملاً نیروهای سیاسی موثرتری چون اعضای جبهه مشارکت و سازمان مجاهدین را از تاثیرگذاری در تصمیمات شورای هماهنگی جبهه اصلاحات باز می داشت و از سوی دیگر، احزاب و تشکل های کلیدی چون کارگزاران و مجمع روحانیون مبارز هم در سطح واقعی خود تاثیرگذار نبودند.» «شورای سیاست گذاری اصلاح طلبان» که در جریان برگزاری اولین جلسه رسمی خود توفیقی کسب نکرد، در جلسه روز 19 مهرماه خود «عارف»، «غریبانی» و «موسوی لاری» را به عنوان اعضای هیأت رئیسه موقت شورای عالی سیاست گذاری اصلاح طلبان معرفی کرد. انتخاب عارف در این جلسه به عنوان یکی از اعضای هیات رئیسه درحالی صورت گرفت، که دبیرکل بنیاد امید ایرانیان خود در این جلسه حضور نداشت. هجمه کارگزاران به عارف طی ماه های گذشته بود که اصلاح طلبان و کارگزارانی ها با هجمه به تلاش و فداکاری عارف در جریان انتخابات سال 92 انصراف را تنها راه کار رئیس بنیاد امور ایرانیان دانستند. محمد عطریانفر عضو کمیته سیاسی حزب کارگزاران که معتقد است « از گِل خاتمی لاله عارف نمی روید» با توجه به جمع بندی هایی که از اردوگاه اصلاح طلبان به دست آورده ترجیح داده تا به جای اینکه سرمایه حزب خود را به پای عارف و خرازی بریزد، آنها را مغضوب اصلاحات معرفی کرده و در راستای تکرار مدل انتخابات 92 تلاش کند تا تخم مرغ های کارگزاران در سبد اصولگرایان قرار گیرد. چراکه اظهارات عطریانفر مبنی بر نقد لاریجانی و یا ادعای قوچانی مبنی بر اینکه ریاست «ناطق نوری» بر مجلس فرصتی برای پرداخت بدهی دوم خرداد به اوست؛ عارف مخالفت نمی کند. پیامی جز این ندارد. اظهاراتی که باعث شد تا عارف فردی که این روزها کارگزارانی ها از او به عنوان نسیه و یا اصلاح طلب بدلی یاد می کنند به این تلاش کارگزاران برای سرلیستی اصولگرایانی همچون ناطق نوری و لاریجانی با دیپلماسی خاص خودش پاسخ داده و می گوید: ناطق نوری هویت غیر اصلاح طلب دارد و برای جریان های سیاسی حفظ هویت یک اصل است؛ من تاکنون از ایشان نشنیده ام که از اصولگرایی عدول کرده باشند. وی پیش از این نیز در دیدار اعضای شورای هماهنگی جبهه اصلاحات استان مازندران گفته بود که در برخی مواقع برای رسیدن به وحدت حداکثری لازم است از حق خود بگذریم. شخصاً تا آنجا که توانسته ام کوتاه آمده ام البته کوتاه آمدن به این معنا نیست که هویت اصلاح طلبی خود را به حراج بگذارم و مطمئنا هیچگاه این کار را نخواهم کرد. روند تخریب چهره عارف از سوی کارگزاران تاجایی پیش رفت که علیرضا خامسیان مسئول روابط عمومی محمدرضا عارف با بیان اینکه بلایی که متاسفانه چند صباحی است برخی احزاب و رسانه ها به آن مبتلا شده اند نگاه کاسبکارانه به انتخابات و به تبع آن برخی شخصیت های سیاسی است گفت: اگر فردی خود را در چارچوب تفکر اصلاح طلبی تلقی می کند باید هویت خود را حفظ کند متاسفانه مطالبی که اخیرا از سوی برخی فعالان حزبی و رسانه ای نگاشته شده است چیزی جز دریوزگی سیاسی نیست. شخص رئیس بنیاد امور ایرانیان که در پاسخ به سوال روزنامه شرق مبنی بر اینکه چرا به سمت راه اندازی حزب نمی رود، از مخالفانی نام برد که در جبهه اصلاحات به او اجازه راه اندازی حزب را نداده اند خبر داده بود این بار برای رسیدن به خانه ملت عزم خود را جزم کرده و با معرفی سیدحسن رسولی به عنوان رئیس ستاد انتخاباتی خود تصمیم دارد تا پایان برای حفظ هویت اصلاح طلبی در عرصه رقابت های انتخاباتی حضور داشته باشد تاکه شاید این پایانی باشد بر شعار مرد انصراف ها. ناگفته نماند که عارف نیز خود به دنبال تهیه لیست مشترک با اصولگرایان است چراکه باتوجه به تجربه های تلخی که از گذشته با وی همراه شده است، خوب می داند بازی القاب و واژه ها هیچ تضمینی برای پایبندی اصلاح طلبان به ویژه کارگزارانی ها به وی نیست. چرایی غیبت عارف در جلسه سیاست گذاری انتخابات اصلاح طلبان در این میان عارف همچنان در تلاش است تا با سکوت درخصوص برخی مسائل گامی در جهت خلاف وحدت اصلاح طلبان برندارد،اما عدم حضور وی در جلسه تعیین هیات رئیسه شورای عالی سیاست گذاری انتخاباتی اصلاح طلبان و حضورش در اجلاسیه حزب اصولگرای موتلفه پیام دیگری برای اهالی سیاست داشت. چراکه عارف ضمن تائید خبر غیبت خود در جلسه تعیین هیات رئیسه شورای سیاست گذاری اصلاح طلبان گفته است «گاهی اوقات انسان وقت نمی کند به یک جلسه برود چون کار دارد» اما درباره علت حضورش در اجلاسیه حزب موتلفه تاکید دارد « من با اکثر عزیزان موتلفه رابطه شخصی صمیمانه ای دارم و با آنها رفیق هستم.بنا به دعوت آقای میرسلیم، درمجمع عمومی موتلفه حضور پیدا کردم چون به تحزب گرایی اعتقاد دارم، اگر احزاب من را دعوت کنند، در صورت اینکه وقت کنم و با برنامه هایم تداخلی نداشته باشد دعوت آنها را می پذیرم.» منبع:فارس
شنبه ، ۲۵مهر۱۳۹۴
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: سراج24]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 17]