محبوبترینها
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
پروازهای مشهد به دبی چه زمانی ارزان می‌شوند؟
تجربه غذاهای فرانسوی در قلب پاریس بهترین رستوران‌ها و کافه‌ها
دلایل زنگ زدن فلزات و روش های جلوگیری از آن
خرید بلیط چارتر هواپیمایی ماهان _ ماهان گشت
سیگنال در ترید چیست؟ بررسی انواع سیگنال در ترید
بهترین هدیه تولد برای متولدین زمستان: هدیه‌های کاربردی برای روزهای سرد
در خرید پارچه برزنتی به چه نکاتی باید توجه کنیم؟
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1830036148
افت قدرت خرید کارگران در دولت احمدی نژاد
واضح آرشیو وب فارسی:پارسینه: دبیرکل کانون عالی انجمن های صنفی کارفرمایی ایران معتقد است که «احتمالا از نیمه دوم سال آینده یک تغییراتی در بازار کار و حوزه اشتغال ایجاد خواهد شد.»بازار کار و اشتغال این روزها تبدیل به یکی از معضلات بزرگ اقتصاد کشور تبدیل شده است و حتی آنانی که شغلی داشته اند، با مساله درآمد پایین مواجه هستند. با توجه به توافق هسته ای و رفع تحریم های بین المللی، بسیاری از اقشار جامعه کارگری و جوانان جویای کار، انتظار بهبود شرایط و ایجاد اشتغال مولد را دارند. بر این اساس، هم اکنون این پرسش مطرح است که چنین انتظاری تا چه اندازه قابل دستیابی است؟ و وضعیت بازار کار و اشتغال از این پس در کدام جهت حرکت خواهد کرد؟ در این باره سید محمد مروج، دبیرکل کانون عالی انجمن های صنفی کارفرمایی ایران با حضور در کافه خبر، ضمن توضیح درباره حضور خود در کنفرانس بین المللی کار، چنین توضیح داد: «با تصویب برجام، اقتصاد کشور وضعیت خیلی خوبی پیدا می کند و این موضوع به طور قطع در بهبود وضعیت تولید کشور اثرگذار است و در کنار آن، حوزه اشتغال بهبود پیدا می کند.» وی متذکر شد: «ما امیدواریم شرایط بهتر شود، اما به این زودی ها اگر تصور کنید اتفاقی بیفتد، درست نیست.» به گفته مروج، «احتمالا از نیمه دوم سال آینده یک تغییراتی در بازار کار و حوزه اشتغال ایجاد خواهد شد.» آنچه در ادامه می خوانید، مشروح گفت وگوی خبرگزاری خبرآنلاین با سید محمد مروج است. * شما در اجلاس امسال کنفرانس بین المللی کار حضور داشتید. در جلسات امسال چه مسایلی مطرح بود و در مقایسه ای که در روابط کار ایران با کشورهای دیگر داشتید، به چه مسایلی برخوردید؟ چندی پیش کنفرانس بین المللی کار برگزار شد. این کنفرانس هر سال در خردادماه سه هفته برگزار می شود، اما امسال، اولین سالی بود که کنفرانس در دو هفته تشکیل شد. در آن جا نمایندگان کارفرمایان، نمایندگان کارگران و نمایندگان 185 کشور حضور پیدا می کنند. یک ساختمانی برای ILO است؛ به نام سازمان بین المللی کار. یک ساختمان هم برای سازمان ملل است که در این دو ساختمان که فاصله دو سه کیلومتری با یکدیگر دارند، جلسات تشکیل می شود. هر ساله موضوعات مختلفی آماده می شود که این سه گروه درباره آن موضوعات بحث کنند. امسال چهار موضوع مطرح بود؛ از جمله شرکت های کوچک و متوسط و نیز تبدیل فعالیت های غیررسمی به فعالیت های رسمی. یک سری فعالیت ها در کشورها به عنوان فعالیت های غیررسمی تلقی می شود؛ مثل دست فروشی. آن جا این بحث مطرح بود که اگر دولت ها بتوانند این فعالیت ها را مثل فرانسه سازمان بدهند، مشکلات حل می شود. برای نمونه، در حال حاضر در شهرهای شمالی بازار روز وجود دارد؛ این دقیقا شکل سنتی تبدیل کار غیررسمی به رسمی است. در فرانسه این گروه را سازمان داده اند و میزهای خاصی به آنها می دهند تا کالاهای خود را بفروشند و مالیات از آنها می گیرند و بیمه شان می کنند. این موضوع از تنش های بین دولت ها یا شهرداری ها جلوگیری می کند و ثانیا دست فروشان سر و سامان پیدا می کنند. شما دیده اید که غروب ها نزدیک پله های مترو چه می شود؟ یک عده عطر، ادکلن، گل و... می فروشند. مفهوم آن، این است که هم خریدار و هم فروشنده وجود دارد؛ به خصوص در تهران که نرخ سرقفلی ها به شدت بالا رفته است و همین موضوع باعث می شود که عده ای به این سمت می روند. در حال حاضر 30 درصد قیمت لباسی که می خریم، بابت اجاره محل است، بنابراین اگر یک دست فروش منصفانه رفتار کند، می تواند محصول را 30 درصد ارزان تر بفروشد؛ ضمن این که سود خود را هم می برد. * شما به برخی از نقاط تهران که بروید، می بینید کسانی که جلوی مغازه ها بساط کردند، مربوط به همان مغازه ها هستند. یعنی مغازه ها بعضی از کالاهای خود را جلوی مغازه بساط می کنند و می فروشند. چرا این کار را می کنند؟ برای این که یک گروهی دنبال کالای ارزان هستند و ما هم فروشنده آن را داریم و هم خریدار را. هنر دولت در این است که این دو گروه را به هم نزدیک کند و سهم خود را که مالیات است، بگیرد. این، اساس یک بخش عمده ای از کنفرانس ملی کار امسال بود. مورد دیگری که در کنفرانس بین المللی کار مطرح بود، کمیته استاندارها بود. در این کمیته، استانداردهای تعیین شده ILO مطرح می شود. یک سری استانداردها وجود دارد که در ایران به مقاوله نامه ها معروف است. بعضی از این مقاوله نامه ها را که کشورها می پذیرند، باید مطابق با آن عمل کنند. برای مثال، کار موقت و تامین اجتماعی، مقاوله نامه هایی است که امضا کردیم و پذیرفتیم که اجرا کنیم. خیلی از مقاوله نامه ها هم هست که ما هنوز نپذیرفتیم. برای مثال، کارگران و کارفرمایان حق ایجاد تشکل و اعتصاب داشته باشند. * این در حالی است که در ایران چنین امکانی وجود ندارد؟ ما مقاوله نامه را پذیرفته ایم، ولی اجرا نمی کنیم. کافرمایان به خصوص در فرانسه در زمانی که تحت یک بحران مالیاتی قرار می گیرند، همه کار را تعطیل می کنند. برای مثال، در یک روز تصمیم می گیرند که کار همه واحدهای تولیدی را متوقف کنند. این حق اعتصاب است. ما برای یک چنین حرکت های اجتماعی ای باید تعلیم دیده باشیم؛ به عبارتی، باید فرهنگ این کار وجود داشته باشد. اعتصاب یک فرهنگی می خواهد. در آلمان اتحادیه فلزکاران، وزیر عوض می کند، ولی هیچ گاه ندیده اید کتک کاری شود یا سر و صدا. خیلی محترمانه به خیابان می آیند و راهپیمایی می کنند و مخالفت خود را با یک جریانی به طور مدنی اعلام می کنند. ما به دلیل این که این کار را نکردیم و نمی کنیم و از سال های دور همه این ها سرکوب شده است، فرهنگ اعتصاب هم در کشورمان وجود ندارد. چهارمین موضوعی که در کنفرانس بین المللی کار مطرح شد، مزایایی بود که باید به کارگران داده شود؛ مثل حق مسکن و حق خواروبار. * همواره در سال های گذشته کارگران در ایران نسبت به مسایل مختلف گلایه و انتقاد داشتند؛ مثل حق مسکن، حق بیمه و قراردادها. دستمزد نیز همواره محل انتقاد کارگران بوده است؛ به طوری که هر سال در پایان سال نرخ دستمزد تعیین می شود، اما در نهایت هیچ گاه رقم تعیین شده کارگران را راضی نگه نمی دارد. چرا این مساله هیچ گاه حل نمی شود؟ ببینید، ما به طور معمول یک بحثی به نام سه جانبه گرایی داریم. از سوی دیگر، ما یک قانونی به نام قانون بهبود مستمر فضای کسب وکار داریم که سه سال قبل این قانون تصویب شد. یعنی 18 اسفندماه سال 1390 این قانون تصویب شد و دستور اجرای آن به وسیله مجلس داده شده است، چون آقای احمدی نژاد گفته بود این قانون را قبول ندارم. در حال حاضر دولت تدبیر و امید این قانون را قبول دارد، اما متاسفانه قانون اجرا نمی شود. در ماده های 2 و 3 قانون آمده است نهادهای مختلف تصمیم گیرنده برای هر تصمیمی باید ذی نفعان آن را به مشورت بگیرند. ما در عمل می بینیم که در دولت یک تصمیمی گرفته می شود و بدون این که به ما گفته شود، بخشنامه می کنند. برای مثال، یک قرارداد تعرفه ترجیحی بسته شده که تمام صنایع نساجی و چوب کشور را تحت تاثیر قرار داد؛ این قرارداد بدون مشورت با ما بسته شده تا اصلاحاتی در آن ایجاد شود. این قانون عملا دارد اجرا می شود و نتیجه آن هم این بوده که گمرک ایران نشان می دهد 6 میلیون دلار کالای نساجی و پوشاک و کفش از ترکیه وارد شده است. اما در مقابل آمار صادرات ترکیه نشان می دهد که 500 میلیون دلار صادر شده است. ما این مسایل را می دانیم، اما متاسفانه سازمان توسعه تجارت از این موضوع بسیار دفاع می کند. این ها گلایه های ما است که قانون را می نویسیم، اما به قانون احترام نمی گذاریم. یعنی نگاهی که دولت به بخش خصوصی دارد، نگاه قابل تاملی است. این در حالی است که در بخش خصوصی افرادی حضور دارند که بسیار از وزرای ما از مسایل آگاه تر هستند. در رابطه با قوانین دیگر نیز این گونه است. در ماده 7 قانون کار آمده است که قرارداد کار عبارت است از قرارداد کتبی یا شفاهی که به موجب آن، کارگر در قبال دریافت حق السعی، کاری را برای مدت موقت یا مدت غیرموقت برای کارفرما انجام دهد. زمانی که این قانون تصویب شد، من به خاطر دارم هر کارگری اگر یک سال برای شما کار می کرد و کار یاد می گرفت، دیگر برای ابد باید پیش شما می ماند. در همه جای دنیا در زمانی که بازار مثل الان راکد می شود، می گویند سه روز کار کنید، سه روز هم مزد بگیرید. ما هیچ کجای دنیا این را که به کارفرما بگویند تو باید کارگر را تا ابد استخدام کنی و مزد را هم بدهید، نداریم. * اما در حال حاضر از این قراردادهای موقت برخی از کارفرمایان سوءاستفاده می کنند. برای مثال، قراردادهای سه ماهه ای که بسته می شود. شما فکر می کنید چرا قراردادها را سه ماهه می بندند؟ فردی که یک کاری را راه انداخته و آرزو دارد 30 سال کارخانه اش کار کند و کارگری را هم که آموزش داده است، نگه دارد، چرا سه ماهه قرارداد می بندد؟ به خاطر این که نمی داند سه ماه دیگر در کارخانه اش باز است یا بسته؟ مشتری از او کالا را می خرد یا خیر. همین نوسان نرخ ارز تاکنون خیلی به ما آسیب زده است. در حال حاضر نزدیک به 70 درصد صنایع متوقف هستند و شیفت های خود را تعطیل کردند. اغلب کارخانه هایی که سه شیفت باید کار کنند، فعالیت های خود را به دو شیفت 12 ساعته تبدیل کردند. کارفرما ناچار است که کار خود را دو شیفت کند تا به مجرد این که بازار فروش یک مقدار فروکش کرد، ساعت کاری را دو شیفت 8 ساعته کند تا کارگری اخراج نشود. یعنی همان افراد قبلی دیگر اضافه کاری نکنند. ببینید این مسایل را کارگران به خوبی می دانند. تنها موردی که سه جانبه گرایی جدی گرفته می شود، پایان سال است که وزارت کار، کارفرمایان را صدا می زند و می گوید بر سر مزد با کارگران توافق کنید. * در نهایت کارفرمایان و کارگران با هم توافق می کنند؛ یا نتیجه ای حاصل می شود که در دولت می خواهد؟ امسال واقعا کارگران و کارفرمایان با یکدیگر توافق کردند، زیرا کارگران نیز الان به خوبی مشکلات می فهمند. یعنی دلیل پذیرفتن کارگران در مورد دستمزد این بود که کار حفظ شود. ما در حال حاضر با وجود این که دستمزدها بسیار پایین است، نمی توانیم با چین رقابت کنیم. 70 درصد پوشاک ما به صورت قاچاق می آید، زیرا این تولیدات در آن جا ارزان تر است. ما با بنگلادش نمی توانیم رقابت کنیم. کارگر بنگلادشی الان ماهانه 60 دلار دریافت می کند. همان طور که می دانید، صادرات بنگلادش در سال گذشته نزدیک به 25 تا 27 میلیارد دلار پوشاک بوده؛ این در حالی است که پارچه را باید وارد کند و پوشاک تولید کند. این ها مسایلی است که کارگران کشورمان به خوبی می دانند. در بررسی دستمزد امسال، حدود 30 جلسه داشتیم و آخرین جلسه ساعت 3 نصف شب تمام شد. ما به کارگران می گفتیم حرفی نداریم، شما این حقوقی را هم که می خواهید، ما حاضر هستیم پرداخت کنیم. اما مطمئن باشید زمانی که این حقوق اعلام شود، اول فروردین 70 درصد کارخانه ها تعطیل هستند، چون نمی توانند کار کنند. صنعت ما به سمت رشته هایی می رود که به کارگر کمتری نیاز داشته باشد. چرا پوشاک صنعتی نشده است؟ چون کارگربر است. در مقابل، در تولید موکت، کمترین تعداد کارگر نقش دارند. حتی قطعه سازان به سراغ قطعه ای می روند که کارگر کمتری نیاز دارد. منظور من این است که قانون را می شود اجرا کرد، اما قانون را مستبدانه نباید اجرا کرد. * نمونه ای داشتید که قانون مستبدانه اجرا شود؟ چند نمونه می خواهید؟ برای مثال قانون مالیات ها. در این زمینه هفته ای نیست که بخشنامه ای داده نشود؛ بدون این که اصلا به ما خبر دهند. قانون مالیات ها در مورد همه بخش های اقتصادی است. ما می گوییم بر سر حقوق آخر سال 30 جلسه داشتیم. اگر می خواهند قانون مالیات ها به درستی اجرا شود، باید 5 جلسه هم در خصوص مالیات ها بگذارند. این در حالی است که حوصله این کار را ندارند. من یک بار به یک برنامه تلویزیونی رفتم. آن جا مجری برنامه گفت کارفرمایان وضعیت بسیار خوبی دارند. گفتم کاملا شما درست می گویید. اما یکی از مشکلات اساسی امروز کارگران، مشکل مسکن است. آیا مشکل مسکن را کارفرمایان به وجود آوردند؟ در کشوری که این همه زمین وجود دارد، چرا این قدر قیمت زمین گران است؟ سیاست اشتباه دولت ها این مسایل را باعث شده است. یک سری از مسایل در دنیا حل شده، اما هنوز در کشور ما حل نشده است، چون صاحبان زمین ما، قانون گذاران ما هستند. وگرنه مگر ما زمین کم داریم. الان خانه ای که ما می خریم، بیشتر قیمت آن پول زمین است. مگر ما خانه کارگران را گران کردیم؟ الان 60 درصد درآمد کارگران برای مسکن هزینه می شود. از سوی دیگر، قانون اساسی می گوید تا تحصیلات متوسط باید رایگاه باشد. الان مدارس خصوصی برای پیش دبستانی 11 میلیون تومان می گیرند. یعنی از دوره دکترا هم بیشتر باید هزینه کرد. مدارس دولتی هم که باید رایگان باشد، عملا رایگان نیست. مگر این شرایط را کارفرمایان به وجود آوردند؟ به نظر من، ما هر وقت پول نفت مان زیاد شده، اقتصاد کشور به هم ریخته است. هر وقت هم پول نفت کم شده، باز هم اقتصاد کشور به هم ریخته است. * با توجه به شرایطی که در سال های گذشته داشتیم و افت ارزش پول ملی با تورم 40 درصدی که ایجاد شد، به نظر شما وضعیت معیشتی کارگران چقدر افت کرده است؟ ما با عدد و رقم پیش بینی می کنیم که وضعیت معیشتی کارگران در سال 1397 به سال 1383 برسد. در سال 1392 قدرت خرید کارگران 11 درصد پایین آمد. واقعی ترین شکل کم و زیاد شدن کارگران، لیست های بیمه است. ولی متاسفانه هیچ کسی از لیست بیمه حرف نمی زند. بیمه پرداز که زیاد می شود، معلوم است که اشتغال زیاد شده است. ما 88 هزار واحد صنعتی داریم که پروانه بهره برداری از وزارت صنعت، معدن و تجارت گرفته اند. 92 درصد این ها واحدهای کوچک و متوسط هستند. واحدهای بزرگ همچون پتروشیمی و ذوب آهن، همان 6 درصد هستند. این ها واحدهای کوچکی هستند که یک باد تند، آنها را تعطیل می کند. این در حالی است که این واحد صنعتی اگر برای مثال یک میلیارد از سرمایه خود را در بانک بگذارد، در سال حدود 280 میلیون تومان بدون دسترس سود می گیرد؛ هیچ کس هم نمی تواند چیزی بگوید. اما من قسم می خورم این واحد صنعتی با یک میلیارد تومان در سال با فعالیت تولیدی حتی 100 میلیون تومان هم گیر نمی آورد. در حال حاضر به بهانه های مختلف در شهرک های صنعتی شیفت های کاری کاهش پیدا کرده است و تولیدکننده ترجیح می دهد پول خود را در بانک بگذارد. اقتصاد بیمار این گونه است. * در حال حاضر برجام به تصویب رسیده و مسایل دوران پساتحریم مطرح است. از سوی دیگر، با توافقی که صورت گرفت، در این مدت شاهد رفت و آمد سرمایه گذاران خارجی در کشور بودیم. به نظر شما، آیا باید منتظر اتفاق مثبت تازه ای در حوزه کارگری و بازار کار باشیم؟ به نظر من الان یک هشدار وجود دارد. تمام سرمایه گذارانی که به کشور ما می آیند، نمی آیند که تولید راه بیاندازند و کارگر سر کار برود. این ها برای این می آیند که کالای خود را بفروشند. این طوری ما بدهکار می شویم و برای بازپرداخت بدهی های خود، مجبور به خام فروشی می شویم. اصلا نباید این اتفاق بیفتد و امیدواریم دولت این هشدارها را جدی بگیرد و مراقب این مساله باشد. در دوره احمدی نژاد نزدیک به هزار میلیارد دلار داشتیم؟ چه شد این پول؟ وضعمان بدتر شد. این بیماری هلندی است. الان در فروشگاه ها بهترین و بدترین نوع کالاهای دنیا پیدا می شود. البته با توافقی که صورت گرفته، اقتصاد کشور وضعیت خیلی خوبی پیدا می کند. این موضوع به طور قطع در بهبود وضعیت تولید کشور اثرگذار است و در کنار آن، حوزه اشتغال بهبود پیدا می کند. البته ما امیدواریم شرایط بهتر شود، اما به این زودی ها اگر تصور کنید اتفاقی بیفتد، درست نیست. ما انتظار داریم در نیمه دوم سال آینده یک تغییراتی شروع شود.
شنبه ، ۲۵مهر۱۳۹۴
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: پارسینه]
[مشاهده در: www.parsine.com]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 22]
-
گوناگون
پربازدیدترینها