محبوبترینها
چگونه با ثبت آگهی رایگان در سایت های نیازمندیها، کسب و کارتان را به دیگران معرفی کنید؟
بهترین لوله برای لوله کشی آب ساختمان
دانلود آهنگ های برتر ایرانی و خارجی 2024
ماندگاری بیشتر محصولات باغ شما با این روش ساده!
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
قیمت انواع دستگاه تصفیه آب خانگی در ایران
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1846096363
نگاهی به رفتار « جنبش مقاومت اسلامی فلسطین» در قبال ایران؛ چرا حماس از ایران فاصله گرفت؟
واضح آرشیو وب فارسی:شهرآرا: مقدمه ای کوتاه؛ ساز ناکوک حماس بعد از شعله ور شدن جنگ داخلی سوریه خبرهایی مبنی بر اختلاف بین حماس و این کشور در مورد حوادث داخلی سوریه منتشر شد. مسئولان حماس در مواضع خود مردم سوریه را از دولت قانونی شان جدا کرده و بیان می کردند که طرف دار مردم سوریه هستند، نه دولت! دردست گرفتن پرچم معارضان توسط خالد مشعل و عکس های یادگاری دیگر مسئولان حماس با پرچم معارضان سوریه یا وحشیانه خواندن برخورد دولت سوریه با مردم در واقع نشان داد که گرایش سیاسی اعضای اصلی دفتر مرکزی حماس به کدام سمت است. مسئولان حماس به این اقدامات اکتفا نکرده و از حزب ا... خواستند که از سوریه بیرون برود و موسی ابومرزوق از رهبران حماس، ایران را نصیحت و تهدید کرد که اگر می خواهد افکار عمومی عالم عربی را از دست ندهد، در حمایت خود از دولت سوریه بازنگری کند. اختلاف فقط به حماس و سوریه محدود نماند و رابطه حماس با ایران نیز به سردی گرایید؛ هرچند که دوطرف صلاح را در این دیدند که علیه یکدیگر موضع گیری نکنند و اساس رابطه دوطرف را ازبین نبرند. [اما] قطعا مواضع ایران در موضوع سوریه که بسیاری از طرف داران جنبش حماس آن را دلیل تیرگی روابط دو طرف می دانند، نمی تواند دلیل قانع کننده ای باشد. قطعا اگر نفع حماس در رابطه خوب با ایران بود، نه تنشی با سوریه پیش می آورد و نه حتی در صورت وقوع تنش با دولت سوریه در سطح روابط این گروه با ایران و رفت وآمدهای آن ها تغییری ایجاد می کرد. برای پی بردن به بهانه بودن چنین استدلالی کافی است که به بررسی تاریخ مواضع حماس نسبت به قضایای مختلف و جهت گیری های آن ها بپردازیم. برای مثال موضع حماس نسبت به اعدام صدام می تواند امر را به خوبی روشن کند. حماس در این برهه صدام را یکی از حامیان فلسطین اعلام کرد؛ حال آنکه همه اقلاً اعتراف دارند که صدام فقط مانور های رسانه ای نسبت به اسرائیل داشت و بیشترین میزان سوء استفاده از جنبش های فلسطینی را در کارنامه دارد. شیخ یوسف قرضاوی که رهبر معنوی این جماعت (و عموم اخوان المسلمین) است و اسماعیل هنیه چندین بار دست وی را در جلوی دوربین ها بوسیده است. در قضیه اعدام صدام نیز موضع مشابهی با حماس داشته؛ اما بعد از خیزش عربی دیدیم که وی در سخنانی از آمریکایی ها بابت کمک تسلیحاتی شصت میلیون دلاری به معارضان سوری تشکر کرده و از آمریکا خواست تا در سوریه نیز کاری را که در لیبی کرد، تکرار کند و می گوید که آمریکا از این می ترسد که اگر مسلحین در سوریه پیروز شوند، بعد از آن به اسرائیل بروند؛ اما «از کجا این حرف را آورده است؟» گمان شیخ بر این بود که این حملات منجر به، به قدرت رسیدن اخوان در سوریه می شود. پس نه آمریکاستیزی در کار است و نه بریدن از کسی که بی گناهان را می کشد و نه دوستی با هرکسی که به فلسطین کمک کند. لذا در خوش بینانه ترین حالت باید گفت که قضیه سوریه شاید بتواند یکی از علل این کاهش روابط باشد؛ اما قطعا دلیل اصلی آن نیست و مجموعه ای از عوامل دست به دست هم دادند تا حماس دوری از ایران را پیشه کند. اما این دلایل چه می تواند باشد؟ با پردازش کردن دو نکته می توان علت اصلی این رفتار را کشف کرد؛ ١. منافع و نیازهای اساسی حماس. ٢- شرایط حاکم بر فضای سیاسی منطقه خاورمیانه بعد از حوادث کشورهای عربی که عامل تعیین کننده در چگونگی رسیدن به این منافع و نیازهای اساسی بود. ................................................ آنچه امروز مطالعه خواهید کرد، گفتگوی شهرآرا با سلیمان تنهادخت (کارشناس ارشد علوم سیاسی و مسائل منطقه غرب آسیا) است که برای ایجاز سؤالات ما حذف شده و در چهار بخش جداگانه (ساز ناکوک حماس، چرا حماس از ایران فاصله گرفت، تجارتی که سود نکرد و آیا حماس دوست ماست؟) تنظیم و منتشر می شود. رفتار حماس (حرکت مقاومت اسلامی) نسبت به ایران در چند سال اخیر تغییرات زیادی به خود دیده است. در این مقاله سعی شده تا چارچوبی برای فهم رفتار دفتر سیاسی حماس در چند سال اخیر ارائه شود؛ البته مسائل زیادی نیز باقی مانده که در این نوشتار به آن پرداخته نشده است. در گروه حماس چنددستگی و اختلاف نظر در سطوح مختلف وجود داشته و دارد که مشهورترین آن، اختلاف بین جناح نظامی (گردان های عزالدین قسام) و دفتر سیاسی این گروه است. بسیاری نیز معتقدند که در خود دفتر سیاسی هم چندشاخگی وجود دارد؛ لذا ذکر این نکته لازم است که در این مقاله فقط رفتار جریان غالب در دفتر سیاسی حماس بررسی شده است. همچنین احزاب دیگری که علاوه بر حماس در غزه فعال هستند، به ویژه سَلَفی های افراطی نیز مسئله مهمی است که بررسی نشده است.در ادامه، تصویری کلی از چرایی فاصله حماس از ایران که شرح آن در ساز ناکوک حماس ارائه شد، آورده شده است. احتیاج نداشتن به کمک نظامی ایرانی ایران و خط مقاومت تنها گروهی هستند که شجاعت حمایت تسلیحاتی از حماس را دارند؛ اما به نظر می رسد که حماس در دوران مبارک و مرسی به اندازه کافی سلاح و مهمات جنگی از طریق تونل های رفح وارد کرده و همچنین ایران طریقه ساخت موشک فجر۵ به وسیله امکانات موجود در غزه را به آنان آموزش داده است. اعضای حماس برای فشار وارد کردن به اسرائیل احتیاج به موشک های بزرگ تر یا پیشرفته تر از فجر۵ ندارند؛ زیرا می توانند با آن تل آویو را نا امن کنند. شاید بتوان گفت که موشک های قوی تر از فجر۵ برای حماس دردسر ساز هم خواهد بود و دست اسرائیل را برای فشار بیشتر بر غزه باز می کند. کمک های ایران در بعد نظامی فقط به موشک های فجر۵ و کورنت محدود نبود، بلکه گروه های زیادی از گردان های عزالدین قسام در ایران آموزش دیدند. تعداد این آموزش دیدگان به اندازه کافی رسیده است که حماس بتواند از خود در غزه دفاع بکند یا نیروها را خودش آموزش دهد. درنتیجه حماس دیگر به سلاح ایرانی و آموزش نیروهایش در ایران نیاز اساسی نداشت. پول ایران یا پول قطر و ترکیه حماس، منابع اقتصادی مستقل مثل نفت یا مالیات یا کارخانه ندارد؛ درنتیجه باید به یک کشور که دارای تمکن مالی است، وابسته باشد. هیچ مدرکی وجود ندارد که ایران ابتدائا کمک مالی خود به حماس را قطع کرده باشد؛ ولی این موضوع برای حماس روشن بود که قطر و ترکیه که اوضاع اقتصادی بهتری از ایران دارند، می توانند به سهولت جایگزین منابع مالی ایران شوند. آن ها به این نکته نیز آگاه بودند که آمریکا و اسرائیل، این دو کشور را برای کمک مالی نکردن به حماس تحت فشار نخواهند گذاشت؛ زیرا دوری این جنبش از ایران به نفع آن هاست و از قدرت ایران می کاست. از طرف دیگر این احتمال نیز مطرح بود که این دو کشور پول بیشتری از ایران دراختیار حماس بگذارند؛ زیرا ایران سال هاست که تحت تحریم اقتصادی قرار دارد؛ تحریم هایی که در سال های اخیر بسیار شدیدتر شده، ولی قطر و ترکیه در رونق اقتصادی به سر می برند. درامان ماندن از گزند امپراطوری های رسانه ای عربی در کنار دشمن اصلی یعنی اسرائیل، حماس از طرف دیگر تحت توطئه دائمی کشورها و رسانه های عرب زبان و جنبش فتح بود. این کشورها که رابطه نزدیکی با اسرائیل دارند، از وجود گروه مبارزی چون حماس رنج می برند و به همین دلیل نه تنها هیچ کمکی به این جنبش نمی کردند، بلکه شاید بتوان گفت از هیچ فرصتی برای تحت فشارگذاشتن رسانه ای، امنیتی، اطلاعاتی این گروه دریغ نمی کردند. یکی از محورهای اصلی تهاجم رسانه ای علیه حماس، همکاری این گروه با ایران بود که به زعم آن ها ضدسنی و ضدعرب است. این تهاجمات بعد از حوادث سوریه می توانست بسیار شدیدتر و کاراتر شود. حماس که پیش ازاین تقریبا در بین دولت های عربی تنها بود، می ترسید که درصورت ادامه روابط با ایران جایگاه خود در نزد مردم عرب را نیز از دست بدهد. این جنبش برای تصویر خود در اذهان مردم و محبوبیت خود اهمیت بسیار قائل است. بی فایده بودن ادامه روابط نزدیک با ایران از موارد گفته شده نتیجه می گیریم که رابطه نزدیک با ایران دیگر فایده دندان گیری برای حماس نداشت و می توانست آسیب نیز داشته باشد؛ ازطرفی ترکیه و قطر هم قطعا به شرطی با حماس روابط نزدیک برقرار می کردند که روابط خود با ایران را کاهش دهد و در مدار آن ها قرار گیرد، لذا شاهد بودیم که حماس تلاش های دوباره ایران را برای نزدیکی به این جنبش بعد از جنگ سال٢٠١۴ که با ارسال پالس هایی درقالب دیدار علی لاریجانی با خالدمشعل در دوحه، اظهارات امیرعبداللهیان و فرمانده سپاه پاسداران و سیدحسن نصرا... همراه بود نیز ناکام گذاشت. از رفتار رهبران حماس این چنین برداشت می شود که ذهنیت آنان این است که این گروه نماد مشروعیت و محبوبیت است؛ چون فقط علیه اسرائیل جنگیده و در هر سه جنگ موفق بوده است و اگر به هر کشوری نزدیک شود، برای آبروی آن کشور خوب است؛ لذا سعی در استفاده از این ابزار برای معامله دارد. غزه؛ محصور غزه از سال٢٠٠٧ تحت محاصره است. در این ایام سه جنگ بر این مساحت کوچک تحمیل شده و خرابی های وسیعی به بار آورده است. ترمیم این خرابی ها حتی درصورت وجود منابع مالی، به داشتن روابط با خارج از غزه برای ورود مصالح احتیاج دارد. در کنار این خرابی، اوضاع بد اقتصادی غزه به خاطر کمبود برق و سوخت و امکانات پزشکی و دارویی و آب آشامیدنی علاوه بر طولانی شدن محاصره فشار سنگینی را بر مردم غزه وارد کرده است. مردم غزه در همه این سال ها این فشار را تحمل کرده اند؛ ولی تحت بمباران رسانه ای قرار دارند که مقصر اصلی این شرایط جنبش حماس است و رسانه های زیادی از این قضیه برای تخریب حماس و شوراندن مردم غزه علیه این گروه استفاده می کنند. ازطرفی هیچ چشم انداز روشنی برای رفع حصار از غزه درصورت ادامه پیداکردن آن شرایط وجود نداشت. درنتیجه اهتمام اصلی رهبران حماس، خارج کردن غزه از محاصره است؛ ولی دستی پر یا ابزاری قوی برای چانه زنی و امتیازگیری ندارند. راهکارهای خروج غزه از محاصره در این شرایط حماس باید دست به فعالیتی می زد تا غزه از محاصره خارج شود. خارج کردن غزه از حصار به چهار طریق ممکن است که باید هم زمان پیگیری می شد: ١. مذاکره با اسرائیل و راضی کردن آن؛ ٢. مذاکره با مصر و راضی کردن آن؛ ٣. پیگیری از طریق دیپلماسی چندجانبه و سازمان های بین المللی و فشار واردکردن بر مصر و اسرائیل؛ ۴. پیگیری از طریق شیوه های مبارزه نرم مثل جنبش های مدنی و کمپین های ضداسرائیلی و بردن آبروی اسرائیل برای تحت فشار قراردادن رژیم صهیونیستی (همانند ناوگان آزادی).ایران در هیچ کدام از این چهار استراتژی نمی توانست برای غزه کاری بکند؛ چون اسرائیل را به رسمیت نمی شناسد و با مصر رابطه ندارد. ایران به دلیل دشمنی با آمریکا و غرب، نفوذ بالایی در سازمان های بین المللی ندارد و برنامه های جمهوری اسلامی در دیگر کشورها با دقت بالایی توسط آمریکا و اسرائیل رصدشده و خنثی می شود. از طرف دیگر تصویب کردن قانونی در یک سازمان بین المللی یا جلب نظر تعداد زیادی از کشورها احتیاج به پول زیاد و خریدن رای آن کشورها دارد که برای ایران به سهولت ممکن نبود. در بعد نرم هم به علت سیاست منزوی سازی سنگینی که علیه ایران از سوی محور غربی-عبری-عربی اجرا شده و سیاست ایران هراسی رسانه ای و اقلیت مذهبی بودن در عالم اسلامی و تهاجمات دائمی و سنگین رسانه های سعودی قطری، ایران نفوذ عمومی بالایی در جهان اسلام و دنیا ندارد. در کنار این موضوع، هرگونه اظهارات ضداسرائیلی ایران به عنوان یک خطر وجودی برای اسرائیل جلوه داده می شود که امکان دارد تاثیر معکوس بگذارد. با توجه به اینکه غربی ها هم در قضایای منطقه ای مثل سوریه، عراق، یمن موضعی برخلاف ایران دارند، نفس تایید موضع ایران توسط حماس نیز اثر منفی در راضی شدن قدرت ها داشت. قطر و ترکیه؛ بهترین گزینه ها برای مبارزه علیه محاصره قطر و ترکیه از بسیاری جهات برای اموری که در بالا ذکر شد، بهتر بودند. این دو دارای روابط نه چندان مخفی با اسرائیل هستند. مصر در دوران مرسی هم پیمان نزدیک این دو کشور بود. قطر یک قدرت رسانه ای قوی است و ترکیه نیز به دلیل پیشرفت اقتصادی و سیستم نسبتا دموکراتیک و سنی بودن گمان می شد از قدرت نرم بالایی برخوردار باشد. همچنین بعد از خیزش های منطقه، ظاهر امر بر این بود که مصر و تونس و لیبی و یمن در دست اخوان المسلمین قرار خواهند گرفت و این گروه تمام تضمین های لازم را به غربی ها داده و رضایت آن ها را جلب کرده بودند. در قضیه سوریه نیز عده زیادی فکر می کردند که نظام سوریه طی چند هفته یا چند ماه ساقط خواهد شد و قرارگرفتن آن در دامن ترکیه از احتمال بیشتری برخوردار بود و این پدیده بر قدرت چانه زنی این دو کشور بسیار می افزود. ایران در موضع ضعف شدیدی فرو می رفت که این امر خود یک محرک مهم حماس برای کنارگذاشتن ایران ظاهرا رو به افول بود. ................................................ اند ر احوالات نزدیکی حماس و عربستان؛ ...و تجارتی که سود نکرد به وضوح دیده می شود که حماس منافع زیادی در ترک ایران و پیوستن به خط قطری ترکی داشته است؛ هر چند همه این محاسبات خطا از آب در آمد. اخوانی ها نه تنها در قدرت نماندند، بلکه حتی در موضعی به مراتب بدتر از ایام قبل از انقلاب ها فرو رفتند. مصر که گمان می بردند تبدیل به شریک سیاسی آن ها خواهد شد، تاجایی که قصد انتقال دفتر خود به قاهره را داشتند، امروزه بیشتر از اسرائیل با حماس دشمنی می ورزد و تا کنون اکثر تونل های رفح را از بین برده است. نظام سوریه فرو نپاشید و تبدیل به حفره ای برای هدربردن توان ترکیه و قطر شد و حتی قطر و ترکیه پول آن چنانی به حماس نپرداختند و این جنبش با بحران مالی دست وپنجه نرم می کند. عربستانِ ملک سلمان جدیدا این گروه به عربستان و ملک سلمان روی آورده و به آن امید دارد. هر چندکه مصر و سازمان فتح شدیدا با گسترش این روابط مخالفت می ورزند. سیدحسن نصرا... در سخنان خود در عید نوروز که هم زمان با حمله عربستان به یمن بود، گفت: «هنگامی که سعودی ها در دیدار با هیئتی از حماس از آن ها خواسته بودند تا رابطه شان را با ایران قطع کنند، آن ها در پاسخ گفته بودند که ایران از ما حمایت مالی، تسلیحاتی، آموزشی کرده است؛ اما اگر عربستان ما را حمایت کند و به ما سلاح دهد، ما نیز با ایران قطع رابطه می کنیم.» این سخن در انتقاد به عربستان ایراد شده بود؛ ولی نشان دهنده مواضع مخفی حماس نیز هست. اگر عربستان روزی تصمیم به حمایت از این گروه بگیرد، قطعا مانند قطر و ترکیه فقط به سردشدن روابط حماس با ایران اکتفا نمی کند و خواستار مواضع شدیدتر خواهد بود. بعید است این گروه از عربستان نیز منتفع بشود و این کشور هم هرگز حماس و سازمان ورشکسته اخوان المسلمین را با سازمان فتح و مصر و امارات و اسرائیل تعویض نخواهد کرد؛ اما سخن گویان حماس از زمانی که قصد نزدیکی به عربستان را کرده اند، به بزرگ نمایی و تبلیغ کمک های سابق ایران می پردازند تا متاعی را که بر سر آن مشغول معامله هستند، بزرگ جلوه دهند. درنتیجه علت اصلی دوری حماس از ایران نه اختلافات منطقه ای، مذهبی و سیاسی، بلکه نوعی پراگماتیسم و منفعت جویی است که این گروه پیشه کرده و سعی در مخفی کردن این پراگماتیسم با علم کردن قضیه سوریه دارد و برای سرپوش گذاشتن بر این رویکرد، ابایی ندارد که دوستان سابق خود را تخریب و بدنام کند. دلیل این مخفی کاری نیز این است که پراگماتیسم و منفعت پرستی با ادعای اسلام گرایی در تضاد است و در صورتی که افکار عمومی به این نکته آگاه شود، حماس هیچ موقع نخواهد توانست از اتهام خیانت به دوستان بابت منافع شانه خالی کند. ................................................ آیا حماس دوست ماست؟ آخرین پرسشی که می توان مطرح کرد، اینکه با توجه به آنچه گفته شد، آیا حماس دوست ماست؟ باید اذعان کرد کمک های مالی ایران به یک کشور یا یک مجموعه به این معنی نیست که آن واحد سیاسی باید همیشه بر مدار ما بچرخد؛ ولی در مجموع از رفتار حماس می توان نتیجه گرفت که این گروه از ابتدا دوست ما نبود، زیرا دوستان در سختی ها و شداید شناخته می شوند و فقط درپی نفع بردن از یکدیگر نیستند. دوستان ایران در منطقه عبارت اند از حزب ا...، سوریه، جنبش های مقاومت عراقی و انصارا... که ایران برای آن ها و آن ها برای ایران متحمل هزینه شده و در سختی ها در کنار همدیگر بوده و در پیمودن مسیر حق همدیگر را یاری کرده و از این پیوند منافع متقابل زیادی نیز حاصل شده است. البته این امر به این معنا نیست که حماس دشمن ماست. هر کس که دوست ما نیست، الزاما دشمن نیست. حماس در جهان عرب و سنی جزو خوب ترین نمونه هایی است که به وجود آمده و مقاومت وی دربرابر اسرائیل، ستودنی است. خطاهایی هم که این گروه نسبت به ایران مرتکب شد، بیش ازهمه به خود حماس آسیب زد. ایران توانست در زمانی که حماس جزو متحدانش به حساب نمی آمد، جهان را وادار به اعتراف بحق هسته ای خود و برداشتن تحریم ها بکند؛ ولی حماس یک یار صادق را از دست داده و همچنان در محاصره است. خطای اصلی ما هم نسبت به حماس این بود که از ابتدا نگاه درستی به این گروه نداشته و آن را خوب نمی شناختیم و آن را به مثابه حزب ا... انگاشتیم و بیش ازحد به آن اعتماد کردیم. بسیاری از نظرسنجی ها و شاخص ها نشان می دهد که قلوب اعضا و بسیاری از طرف داران حماس از ابتدا هم با ما نبوده و در پاسخ به فشارها، این نزدیکی خود با ایران را از باب اضطرار ناشی از حمایت نکردن دیگران تفسیر می کردند. ایران حتی در اوج روابط خود با حماس نیز نتوانست محبوبیت بالایی در عموم فلسطینی های غزه و کرانه باختری و اعضای حماس به دست بیاورد. خبرگزاری الجزیره در بین فلسطینی ها محبوبیت بالایی دارد و از گروه یا مردمی که آبشخور اصلی فکری آن ها الجزیره است، نباید بیش از این انتظار داشت. خیلی از آن ها فکر می کنند که در خوزستان ایران مجموعه ای از عرب های سنی زندگی می کنند که بارها برای آزادی و استقلال قیام کرده اند و جمهوری اسلامی شدیدا آن ها را سرکوب می کند یا واقعا به آن ها القا شده است که ایران به جزایری که متعلق به امارات است، حمله نظامی و آن ها را اشغال کرده است. برخی ها فکر می کنند که علمای سنی در خیابان ها ذبح می شوند. برگشتن حماس به خط مقاومت کار آسانی برایشان نیست؛ چون حمایت ایران از سوریه هنوز ادامه دارد و خواهد داشت و نزدیک شدن دوباره حماس به ایران، افکار عمومی را به این نتیجه می رساند که حماس برای منافع خود به خون مردم سوریه پشت کرد و این امر مهم ترین انباشته حماس یعنی محبوبیت را تهدید می کند. برگشتن به سمت ایران، یعنی به جان خریدن دشمنی دستگاه های رسانه ای عظیم سعودی قطری و دیگران؛ لذا نمای نزدیک و میان مدت روابط ایران و حماس نوید بخش نیست. درمجموع حمایت از کسی که با اسرائیل مبارزه می کند، یک واجب دینی است و تا زمانی که این گروه با اسرائیل می جنگد، باید سعی شود که با آن قطع رابطه نگردد تا برای این گروه این امکان فراهم باشد اگر روزی از رفتار خود پشیمان شد، بتواند به خط مقاومت برگردد. اما حماس جایگاه خود را در افکار عمومی و نخبگانی ایران از دست داده است و کدورت های به وجودآمده به سادگی بهبود نمی یابد.
شنبه ، ۲۵مهر۱۳۹۴
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: شهرآرا]
[مشاهده در: www.shahrara.com]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 30]
-
گوناگون
پربازدیدترینها