محبوبترینها
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
پروازهای مشهد به دبی چه زمانی ارزان می‌شوند؟
تجربه غذاهای فرانسوی در قلب پاریس بهترین رستوران‌ها و کافه‌ها
دلایل زنگ زدن فلزات و روش های جلوگیری از آن
خرید بلیط چارتر هواپیمایی ماهان _ ماهان گشت
سیگنال در ترید چیست؟ بررسی انواع سیگنال در ترید
بهترین هدیه تولد برای متولدین زمستان: هدیه‌های کاربردی برای روزهای سرد
در خرید پارچه برزنتی به چه نکاتی باید توجه کنیم؟
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1830026151
ادبیات داستانی اسارت در ایران؛ ظرفیت ها و کمبودها
واضح آرشیو وب فارسی:خبرگزاری تسنیم: کامران پارسی نژاد در یادداشتی به ادبیات داستانی اسارت در ایران و مقایسه آن با دیگر کشورها پرداخته است.خبرگزاری تسنیم ، کامران پارسی نژاد، نویسنده و منتقد ادبی، در یادداشتی به کارکرد ادبیات داستانی اسارت در دیگر کشورها و ایران پرداخته است. مشروح این یادداشت به این قرار است: ادبیات داستانی اسارت(captivity fiction) به مجموعه داستان هایی اطلاق می شود که درباره افرادی ست که توسط دشمن به اسارت در می آیند و با مشکلات و مصائب مختلفی مواجه می شوند که گاه به دور از قوانین و کنوانسیون های حقوق بشر است. بی شک اسکلت بندی و نظام درونی و بیرونی ادبیات داستانی به گونه ای ست که قادر است نگاهی دقیق و موشکافانه به نظام هستی، رویدادها و مسائل گوناگون داشته باشد. ادبیات داستانی همچنین می تواند به نهانخانه آدمی دست یابد، نهانخانه نهاد انسان را نمایان سازد. در پشت داستان، ساختمان استواری از تفکر و اندیشه بنا شده است و به راحتی قادر است مسائل سیاسی، نظامی، اجتماعی، فرهنگی، دینی و ... را در درازنای زمان و تاریخ آشکار سازد و تحلیل کند. در این میان، ادبیات داستانی اسارت از پیشینه بسیار طولانی و غنی برخوردار است و قرن هاست که در غرب این ژانر ادبی کار جدی خود را ادامه می دهد. در خور ذکر است که تاریخ و مورخان بخش ناچیزی از دوران اسارت را ثبت و مطرح می کنند و آنچنان تمایلی به تشریح جزئیات همچون وضعیت اردوگاه ها و اسرا ندارند. تاریخ غالباً به مسائل عمده و اصلی جنگ و پیامدهایش توجه دارد و این نیست که بر آن باشد تا به مسائل اسر رسیدگی کند. بنابراین، برای ثبت رویدادهای مهم دوران اسارت و وضعیت اردوگاه ها باید به ژانر ادبیات داستانی روی آورد. ادبیات داستانی همواره بر آن بوده تا رویدادهای مختلف جنگی را بدون کم و کاست ثبت کند؛ رویدادهایی که از چشم مورخان دور می ماند و تاریخ قادر به پوشش دادن به آنها نیست. بنابراین، در وادی اسارت فقط این ادبیات داستانی است که می تواند به ثبت حقایق تاریخی بپردازد و آثاری چون جنگ و صلح سند دست اول به حساب می آیند. توجه به این مسئله مهم ضروری ست که بخشی از منابع ادبیات داستانی اسارت در غرب به واسطه خاطره نویسی و مستندنگاری تأمین می شود. اما بخش عمده کار از طریق پژوهش و بر اساس اسناد و مدارک معتبر به جامانده انجام می شود. هرچند که ادبیات استعمار نو در این وادی بسیار تأثیرگذار بوده و سعی می کند به آمال و اهداف مورد نظر خود دست یازد. اصولاً ادبیات اسارت ابزار توانمندی است که دولت ها برای مقابله با دشمن به کار می گیرند. از این رو، غالب آثار داستانی این حوزه مملو از رویدادهای غلوآمیز است. این در حالی است که ادبیات اسارت در ایران، که زیر گروه ژانر ادبیات دفاع مقدس قرار می گیرد، فقط براساس خاطرات اسرا و بیشتر براساس تخیلات نویسندگان شکل گرفته است. متأسفانه فرهنگ پژوهش در میان نویسندگان ایرانی قوام نیفتاده است؛ در صورتی که در غرب آثار ماندگار ادبی همواره براساس پژوهش شکل می گیرد و کمتر نویسنده ای اجتماعی، جنگی، روان شناختی و ... بدون پژوهش دست به قلم می برد. بر این اساس، نویسندگان مطرح داستان جنگ در غرب جدای کار نویسندگی خود تحلیلگران خبره سیاسی و جنگی اند و حتی قادراند بسیاری از حوادث مهم را پیش بینی کنند. در چنین شرایطی، سازمان ها و نهادهای نظامی و سیاسی در غرب همکاری جدی و قابل تعمقی با نویسندگان جنگی دارند و منابع و اطلاعات دست اول خود را در اختیار آنها قرار می دهند، اما متأسفانه در ایران هیچ ارتباط منطقی میان نهادهای نظامی و سیاسی و نویسندگان این حوزه نیست. بی شک استفاده از ابزار ادبیات داستانی در پیشبرد اهداف ملی تأثیر عمیفی برای کشور به همراه خوادهد داشت. در غرب نویسندگان مطرحی چون فردریک دابلیو ترنر(Frederick W. Turner) مروی جمیسون (Mary Jemison)، کارن استین متنس (Karen Steinmetz) و سارا مسترزباکی(Sarah Masters Buckey) آثار ماندگار و تأثیرگذاری را در این وادی خلق کرده اند که هم مورد توجه عموم مردم و هم کارشناسان و تحلیلگران سیاسی، اجتماعی و نظامی قرار گرفته است. باید به این مسئله توجه داشت که در داستان اسارت مهمترین مباحث و مضامینی که باید مطرح شوند تقابل نیروی نظامی، ارزیابی توانمندی ها و قدرت نظامی دو طرف، اختلاف های مهم فرهنگی، شرایط حاکم بر اردوگاه ها و نحوه مبارزه با دشمن در زمان اسارت است. بی شک خاطرات اسرا می تواند در شکل گیری داستان جنگ کمک بسزایی به حساب آید، اما این کافی نیست. پژوهش و شیوه دست یازیدن به اطلاعات مهم باید به نویسندگان دفاع مقدس آموزش داده شود. همچنین باید سازمان های دولتی را متوجه نقش محوری ادبیات داستانی کرد و میان نویسندگان و این مراکز پیوند مستحکمی برقرار کرد تا نویسندگان این حوزه از حمایت همه جانبه مراکز دولتی برخوردار بشوند.
شنبه ، ۲۵مهر۱۳۹۴
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: خبرگزاری تسنیم]
[مشاهده در: www.tasnimnews.com]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 26]
-
گوناگون
پربازدیدترینها