محبوبترینها
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
پروازهای مشهد به دبی چه زمانی ارزان می‌شوند؟
تجربه غذاهای فرانسوی در قلب پاریس بهترین رستوران‌ها و کافه‌ها
دلایل زنگ زدن فلزات و روش های جلوگیری از آن
خرید بلیط چارتر هواپیمایی ماهان _ ماهان گشت
سیگنال در ترید چیست؟ بررسی انواع سیگنال در ترید
بهترین هدیه تولد برای متولدین زمستان: هدیه‌های کاربردی برای روزهای سرد
در خرید پارچه برزنتی به چه نکاتی باید توجه کنیم؟
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1826432155
معرفی قدرت های نو ظهور؛ توسعه از نوع کره جنوبی؛ پیشرفت یا نفوذ؟
واضح آرشیو وب فارسی:ثلاث: در شرق آسیا کشوری ۵۰ میلیونی وجود دارد که نه تنها برای خود تمدن چندهزارساله قائل است بلکه هم اکنون نیز با برترین قدرت های آسیا، هماوردی می کند. کوچک است اما انرژی زیادی دارد و این انرژی از رقابت آن با نزدیک ترین همسایه و بزرگترین دشمنش نشأت می گیرد. سریال هایی می سازد تا بگوید ما در سه هزارسال پیش، امپراتوری داشتیم و سریال هایی هم می سازد که بگوید جوانان امروز ما مثل جوانان آمریکا زندگی می کنند. سخن از کره است، از نوع جنوبی. حرف های ضدونقیضی در مورد کره گفته می شود و سفرهای برخی ایرانیان تحصیل کرده به این کشور نیز مزید بر این حساسیت شده است. حالا که صحبت هایی از لزوم افزایش رابطه اقتصادی ایران با آمریکاست، دست بر ساحل شرقی آسیا گذاشتیم تا ببنیم در آنجا چه خبر است و این همه هیاهو بر سر کدام واقعیت شکل گرفته است. بیطرفانه آغاز می کنیم و منصفانه به پایان می بریم. گزارش های پیشین مشرق از قدرت های نوظهور: (هند – آلمان – برزیل – آفریقای جنوبی – اندونزی – قطر – مالزی) آیا تاریخ و تمدن کره فقط به مجسمه های نمادین برای تفریح عابران تبدیل شده است؟ دوگانگی فرهنگی و استعمار ژاپن: مقدمه تقسیم سیاسی و رقابت اقتصادی با ژاپن داستان را باید از تغییر سیاست خارجی ژاپن پس از ۱۸۹۴ میلادی شروع کنیم. نهضت میجی که حدود سی سال پیش آغاز شده بود، ژاپنی ها را به آن سطح از توسعه اقتصادی و نظامی رسانده بود که به تقلید از اروپاییان، فتح سرزمین های دیگر را آغاز کردند. سال ۱۹۰۷ میلادی. شاه کوجونگ با فشار ژاپن از حکمرانی کره استعفا می دهد و پسرش بر تخت می نشیند. شاه جدید خیلی زود با یک بانوی ژاپنی ازدواج کرد و مقام «اشرافی» ژاپنی به او داده شد. سه سل بعد، کره رسماً تحت فرمانداری که نخست وزیر ژاپن تعیین می کرد، اداره می شد. تا حدود ۱۰ سال، حتی کره ای ها حق انتشار روزنامه آزاد نداشتند، اما پس از تظاهرات مکرر در ژاپن، میزانی آزادی عمل به آنها داده شد. ساختمان در خیابان کوکومون دوری سابق در شهر کیجو (سئول فعلی) با این حال در دهه ۱۹۳۰ میلادی با تقویت نظامی گری در سیاست ژاپن، بار دیگر محدودیت هایی بر جامعه کره اعمال شد و حتی صحبت کردن به زبان ژاپنی در مدارس کره اجباری شد. معابد شینتو در قلمرو کره تأسیس شد و نهایتاً وقتی در سال ۱۹۳۷ میلادی، جنگ ژاپن علیه چین آغاز شد، کره ای ها هم به عنوان سرباز داوطلب در ارتش ژاپن استخدام می شدند. اواسط جنگ جهانی یعنی در سال ۱۹۴۳ میلادی ارتش ژاپن مجبور شد جوانان کره ای را به عنوان سرباز وظیفه به میدان جنگ بکشاند. در طول این سال ها، سرزمین کره زیر کشت رفت به ویژه برای تأمین برنج ژاپن. کارخانجاتی نیز با هدف افزایش تولیدات، بویژه محصولات نظامی تأسیس شد که سرجمع، حدود ۳۰% از اقتصاد کره را شامل می شد. اقتصاد کره، تماماً همچون سیاستش تحت مدیریت ژاپن بود. در طول این سال ها، هنرمندان و نویسندگان کره ای استقبال زیادی از مکاتب اروپایی، آمریکایی و ژاپنی نشان دادند. رمان «اشک های خون» (Tears of Blood) یکی از اولین رمان هایی است که ضرورت تغییرات اجتماعی به تقلید از اروپا را مطرح کرد. رمان هایی نیز چون «بی احساس» (The Heartless) اثر یی وانگ سو به انکار ساختار سنتی خانواده پرداخت. ۹ سپتامبر ۱۹۴۵ میلادی در پی محاصره ژاپن، پرچم آمریکا جای پرچم این کشور را در مقابل ساختمان دولت کره گرفت. گویا هنوز قرار نیست کره ای ها طعم استقلال را بچشند در همین دوره، اندیشه های سوسیالیستی نیز از همسایه شمالی به قلمرو کره وارد می شد تا جایی که در سال ۱۹۲۵ میلادی، «فدراسیون هنرمندان پرولتاریا در کره» تأسیس شد تا با هماهنگی بیشتر به تقویت گرایش چپ در جامعه بپردازند. این فدراسیون ۱۰ سال بعد توسط حکومت ژاپن سرکوب شد اما این مسأله مانع از ترویج اندیشه های سوسیالیستی نشد. در سال ۱۹۳۶، رمان «خانه» (Home) اثر یی کی یونگ به بدبختی های دهقانان بر اثر استعمار ژاپن واکنش نشان داد. تقسیم دو کره: خواست مردم کره یا ابرقدرت ها؟ کره جنوبی، زاده دوران جنگ سرد است و در طول ۲۵ سالی که از تخریب دیوار برلین می گذرد، بوی جنگ سرد در هیچ کجای جهان به اندازه شبه جزیره کره باقی نمانده است. همین مسأله نشان می دهد بدون فهمیدن نسبت کره جنوبی با جنگ سرد، نمی توان قضاوت درستی در مورد سیر تغییرات اقتصادی، سیاسی و فرهنگی آن در این سال ها داشت. در روزهای پایانی جنگ جهانی دوم و وقتی که آلمان فتح شده بود، متفقین متوجه آخرین غنیمت جنگ، یعنی ژاپن و مناطقی شدند که توسط این کشور اشغال شده بود. یکی از این مناطق، شبه جزیره کره بود که از سال ها پیش تحت حکومت ژاپن قرار داشت. ششم و نهم اوت ۱۹۴۵ میلادی، دو کلاهک هسته ای شهرهای ژاپن را شخم زد. همان موقع یعنی ۸ آگوست، شوروی به ژاپن اعلام جنگ کرد و نیروهایش را به تصرف شبه جزیره کره و منطقه منچوری در چین فرستاد. ۱۵ آگوست بود که ژاپن تسلیم بلاشرط خود را پذیرفت. ۲۰ سپتامبر ۱۹۵۰ میلادی، سربازان کره ای و آمریکایی در کنار هم در برابر ارتش کمونیستی آمریکا، چین و انگلیس پیش تر در کنفرانس قاهره در دسامبر ۱۹۴۳ توافق کردند که پس از پیروزی در جنگ، دست ژاپن را از سراسر مناطقی که از ۱۹۸۴ به بعد تصرف کرده بود، کوتاه کنند. این انجام شد اما توافقی که فرانکلین روزولت و جوزف استالین در کنفرانس یالتا مبنی بر لزوم تشکیل یک گروه معتمد بین المللی برای تعیین تکلیف کره پس از پایان جنگ، انجام داده بودند، عملی نشد زیرا شوروی از نزدیکی خود با کره استفاده کرده و خاک آن را اشغال کرده بود. بنابر این ترومن رئیس جمهور وقت آمریکا برای اینکه از قافله عقب نماند، به استالین پیشنهاد داد تا کره را میان خود تقسیم کنند. رفیق استالین پذیرفت به این امید که آمریکا نیز نیمه شمالیِ ژاپن یعنی منطقه هوکایدو را به شوروی بدهد. چندین ماه گذشت و کره در دست دو کشور قرار داشت. تا اینکه وزرای خارجه آمریکا و شوروی در دسامبر ۱۹۴۵ میلادی در مسکو گرد هم آمدند. دوباره بر توافق قاهره تأکید شد تا یک «حکومت موقت دموکراتیک» ۵ ساله زیر نظر کمیته معتمد بین المللی زمینه استقلال کره را فراهم سازد. همچنین یک «کمیته مشترک» نیز میان آمریکا و شوروی برای نظارت بر این روند، شکل گیرد. این پیشنهاد با مخالفت اکثر مردم کره مواجه شد، ولی کمونیست ها به تدریج تحت نفوذ شوروی نظر خود را عوض کردند. در این بحبوحه بودند سیاستمدارانی چون سانگمن ری که از فرصت برای تحکیم جایگاه سیاسی خود استفاده کردند. «حزب کارگران شمال کره» در سال ۱۹۴۶ با حمایت شوروی تأسیس شد و همه نیروهای اجتماعی چپ گرا را زیر چتر خود جمع کرد. حداقل ۱۰ هزار نفر از جوانان مناطق شمالی کره برای تربیت نظامی به شوروی برده شدند و ۴۰ هزار جوان داوطلب کره ای در ارتش چین نیز به این کشور بازگشتند. کمیته مشترک از مارس ۱۹۴۶ تا اکتبر ۱۹۴۷ میلادی در سئول به برگزاری جلسات متناوب پرداخت. شوروی تأکید داشت که فقط احزاب و گروه هایی بتوانند در تشکیل حکومت آینده کره نقش داشته باشند که با برنامه کمیته و کمیسیون هماهنگ باشند. منظور شوروی این بود که نیروهای طرفدار خود را در رأس حکومت کره بگمارد. طبیعتاً آمریکا مخالفت کرد. ژنرال آمریکایی، مارک کلارک در حال امضای قرارداد آتش بس میان دو کره در ۲۷ ژوئیه ۱۹۵۳ تا سال ۱۹۵۰، ارتشی در شمال کره شکل گرفت که با برخی تجهیزات شوروی قدرت گرفته بود. ژوئیه ۱۹۵۰ میلادی، مناطق جنوبی کره که ارتش ضعیفی از میان نیروهای نظامی و پلیس گردآوره بود، ظرف چند روز در برابر ارتش پرانرژی کره شمالی تسلیم شد. ۲۶ ژوئیه، ترومن که می دید شوروی در حال برهم زدن توافقات مشترک است، دستور حمله ناوها و جنگنده های آمریکایی به ارتش پیروز در کره را صادر کرد. چهار روز بعد، نیروهای زمینی نیز به خاک کره رسیدند. شورای امنیت سازمان ملل به درخواست ترومن وارد معرکه شد و ۱۵ کشور به حمایت از کره جنوبی وارد جنگ با نیروهای تحت حمایت چین و شوروی شدند. دلیل استمرار جنگ تا سال ۱۹۵۳ میلادی، امید هر دو طرف به تسخیر کل قلمرو کره بود. اما هر چه تلفات در دو سوی جبهه افزایش می یافت، امید هر دو برای رسیدن به این هدف، کمرنگ می شد. دلیل آن، نفرتی بود که جوان غرب گرا و جوانان سوسیالیست در کره نسبت به همدیگر پیدا کرده بودند. آنها خون هم را ریخته بودند و بعید بود بتوانند در یک قلمرو واحد دوام بیاورند. آمریکا و شوروی نیز به هدف خود رسیده بودند یعنی آمریکا ساکنان جنوب کره را با بروز و تداوم این جنگ، عملاً راضی کرده بود که نیازمند حضور پایگاهی از نظامیان آمریکایی هستند و الا ممکن است حیات سیاسی شان توسط شوروی خدشه دار شود. شوروی نیز همین کار را در کره شمالی کرده بود. دو کره با یک قرارداد آتش بس، و نه قرارداد صلح، موقتاً به جنگ پایان دادند، و این یعنی سرآغاز یک جنگ سرد میان دو کره با محوریت رقابت نظامی و اقتصادی. آمارهای اقتصادی به نفع کره جنوبی شهادت می دهند برگردیم به زمان حال. ژاپن، پیشتر سرزمین کره را تصرف کرده بود و کره شمالی نیز به عنوان یکی از اقمار شوروی، راهی متفاوت با سیاستمداران کره جنوبی به مردم خود پیشنهاد می کرد و هر آن انتظار می رفت با قدرت گرفتن، بار دیگر نسبت به تسخیر کره جنوبی طمع کند. بنابر این رقابت با این دو دو دولت، راهبرد اصلی در سیاست داخلی و خارجی کره جنوبی قرار گرفت. آمریکا نیز از این فرصت به خوبی استفاده کرد و این دو کشورِ تشنه توسعه اقتصادی، یعنی ژاپن و کره جنوبی را همچون زمینی برای کاشتن کارخانه های خود استفاده کرد. برنامه ریزی توسعه بر مبنای افزایش رابطه اقتصادی با سایر کشورها، هم دوره های رشد پرشتاب و هم سقوط ناگهانی را به ارمغان می آورد. بحران جنوب شرق آسیا در سال ۱۹۹۷-۱۹۹۸ و بحران اقتصاد جهانی در ۲۰۰۸-۲۰۰۹ میلادی دو نمونه از این سقوط های وارداتی در دو دهه گذشته بوده است گزارش بانک جهانی نشان می دهد تولید داخلی کره جنوبی در سال ۲۰۱۴ میلادی، ۱٫۴ تریلیون دلار است، در رتبه سیزدهم جهان (پایگاه های مختلف، از رتبه ۱۲ تا ۱۵ را درج کرده اند). ژاپن حدود ۳٫۵ برابر کره در جایگاه سوم جهان است و از کره شمالی نیز به دلیل محدودیت های اطلاعاتی، آمار دقیقی در دست نیست. کره جنوبی از سال ۱۹۶۲ تا ۱۹۹۴ میلادی رشدی با میانگین ۱۰% را تجربه کرده است. این نتیجه تلاش کشورهای غربی در تسهیل صادرات کره جنوبی است که منجر به رشد سالانه ۲۰ درصدی در صادرات کره است. با این حال به پشتکار کره ای ها هم برمی گردد زیرا سالانه بیش از ۳۰% از سود صادرات را به سرمایه گذاری مجدد اختصاص دادند. کره جنوبی با مساحتی کمتر از یک شانزدهم ایران، ۳۰ میلیون جمعیت کمتر و منابع زیرزمینی و معدنی به مراتب کمتر، توانسته است تولید ناخالص خود را به بیش از سه برابر ایران ارتقاء دهد و ۱۶ رتبه بالاتر از ایران در رتبه بندی جهانی قرار گیرد. از ۱۵ مارس ۲۰۱۲ میلادی، قرارداد تجارت آزاد میان کره جنوبی و ایالات متحده اجرایی شده است و این بدان معنا است که بازار جدید برای تولیدکنندگان در هر دو کشور به وجود آمده است. بازار جدید یعنی امکان افزایش تولید و در نتیجه، اشتغال زایی. این از هوشمندی کره ای ها بود که ابتدا برای افزیش کیفیت محصولات داخلی تلاش کردند و سپس باب تجارت آزاد را چهارطاق باز کردند تا محصولات خارجی، شرکت های داخلی را ورشکست نکند. سئول، میزبان اوج شکوفایی و زیبایی کره جنوبی است درآمد سرانه داخلی از ۶۷ دلار در دهه ۱۹۵۰ به ۲۲۶۷۰ دلار در سال ۲۰۱۲ میلادی رشد کرده و از سال ۱۹۷۷ میلادی عضو انجمن بین المللی توسعه است تا به کشورهای فقیر برای رفع فقر در کنار توسعه یاری رساند. اساساً بانک جهانی و صندوق بین المللی پول، نهادی است که قدرت های غربی برای مدیریت اقتصادی کشورهای همراه با خود تأسیس کردند. از این رو کره جنوبی از کشورهای فعال در بانک جهانی است و قراردادهای متعددی برای سرمایه گذاری مشترک با این سازمان بین المللی امضاء کرده است. html5: Video not properly encoded http://www.mashreghnews.ir/files/fa/news/1394/7/23/1277496_534.mp4 space play / pause q unload | stop f fullscreen shift + ← → slower / faster ↑ ↓ volume m mute ← → seek . seek to previous ۱ ۲ … ۶ seek to 10%, 20% … ۶۰% تاریخ توسعه کره جنوبی از جنگ جهانی تا کنون. این مستند بر برنامه ریزی دولت (سرمایه گذاری در آموزش، عبور از چالش ها و …) و روحیات مردم کره (فداکاری، اعتماد به نفس، پشتکار و ابتکار) تأکید می کند و البته تبعات این نوع از پیشرفت اقتصادی را گسترش فقر در برخی اقشار، شکاف میان شهر و روستا و آلودگی محیط زیست می داند. کره جنوبی یکی از اولین کشورهایی است که به عنوان عضو سازمان توسعه و همکاری اقتصادی (OECD) کمک های مالی برای توسعه کشور خود دریافت کرد. سران کره آن چنان شاگرد خوبی برای کشورهای غربی بودند که در اجلاس گروه ۲۰ در سال ۲۰۱۰ میلادی ریاست اجلاس را بر عهده گرفت. البته هیچ اشکالی ندارد که کره ای ها در یک بازی برد-برد با کشورهای غربی به توسعه کشور خود دست یافته باشند. نفس این موضوع، چیز بدی نیست؛ اما… سربازان آمریکایی در خاک کره خانه دارند کره شمالی در زمان جنگ دو کره، دستش پر بود. مردمش پردرآمدتر و منطقه سکونت شان پیشرفته تر بود. اما اکنون وضع تغییر کرده است. شاید در آن زمان پناه بردن به آمریکا برای نجات از فشار نظامی شوروی می توانست توجیهی داشته باشد، اما حالا چطور؟ شاید سرجمع تولید داخلی کره شمالی ۴۰ میلیارد دلار باشد که درآمدی کمتر از ۲۰۰۰ دلار را به هر یک از ۲۵ میلیون شهروندش می رساند. کره جنوبی اکنون حدود ۴۰ برابر همسایه شمالی اش از قدرت اقتصادی برخوردار است و قدرت های جهان نیز پشتیبان او هستند. اما چگونه است که هنوز هم حدود ۳۰ هزار نیروی نظامی آمریکا در کره جنوبی خانه دارند؟ این ارتش آمریکایی شامل یک مرکز فرماندهی و سه تیپ مسلح، هوانوردی و توپخانه است. چهار اسکادران آمریکایی F-16 و A-10 را نیز در پایگاه های ارتش کره جنوبی مستقر کرده اند. مانورهایی نظامی آمریکایی-کره ای به صورت مستمر در دریا و زمین و هوا اجرا می شود تا پیام ویژه ای به کره شمالی و همچنین کشورهای مستقل تر مانند مالزی بدهد توجیهی که سران کره جنوبی به مردم خود ارائه می کنند، وجود کره شمالی است. آنها مدعی هستند که کره شمالی حدود یک میلیون نیروی نظامی دارد که با هزاران تانک و نفربر، صدها هواپیما و هلیکوپتر جنگی و ده ها زیردریایی آماده نبرد علیه کره جنوبی هستند. کره جنوبی اما حدود ۶۵۰ هزار پرسنل نظامی، ۲۳۰۰ تانک، ۶۰۰ هلیکوپتر و … در اختیار دارد. با این حال برخی کارشناسان با این آمار مخالفند زیرا فرسوده بودن تجهیزات کره شمالی و وجود مخالفان نظام حاکم در میان ارتش را در نظر نگرفته است. کره جنوبی یکی از پیشرفته ترین ارتش ها را در میان قدرت های همتراز خود دارد. ۰۰:۰۰ ۰۲:۳۳ space play / pause q unload | stop f fullscreen shift + ← → slower / faster ↑ ↓ volume m mute ← → seek . seek to previous ۱ ۲ … ۶ seek to 10%, 20% … ۶۰% از مانور نظامی مشترک میان کره جنوبی و آمریکا در سال جاری میلادی تحت نظارت فرماندهان آمریکایی تا ابراز خشم و حمله یک کره ای ملی گرا به سفیر آمریکا البته واقعیت آن است که وقتی دو کشور همسایه یا به بیان بهتر، دو گروه سیاسی در یک کشور نمی توانند به صورت متحد از منابع خود در برابر قدرت های جهانی حفاظت کنند و درون خود دچار انشعاب و دشمنی و خونریزی می شوند، طبیعی است که قدرت های جهانی از این سو و آن سوی جهان به عنوان دایه مهربان تر از مادر بر این کشور تجزیه شده حکومت می کنند. و الا اگر واقعاً حضور آمریکا برای تثبیت امنیت کره جنوبی، دلسوزانه است، چرا در طول این ۶۰ سال نخواسته که با کمک های نظامی خود به ارتش کره جنوبی، این کشور را به یک قدرت نظامی تبدیل کند؟ چرا هنوز کره جنوبی یک ارتش نسبتاً کوچک و محتاج دارد؟ آیا این مدت زمان کمی بود؟ کره جنوبی مدعی شده در حال طراحی سیستم دفاعی مستقل است اما تا چه زمانی قرار است این تلاش ها به طول انجامد؟ اوضاع از این هم خراب تر است. حضور ۳۰ هزار آمریکایی توجیهی است برای یک توافق عجیب میان سئول و واشنگتن: در شرایط بروز جنگ علیه کره جنوبی، یک ژنرال آمریکایی مسئولیت مدیریت جنگ و دفاع از کره جنوبی را برعهده می گیرد! با این حساب بهتر است نام کره جنوبی را بگذاریم ایالت جدید آمریکایی ها! آخرین مانور مشترک کره جنوبی و آمریکا در استان پاچئون در شمال سئول برگزار شد. این مشق نظامی، آگوست امسال، ابعاد بی نظیری نسبت به گذشته داشت. کیم جونگ اون رهبر کره شمالی در واکنش به این مانور و پیرامون مذاکرات اخیر خود با کره جنوبی گفته است به جای مهارت مذاکره، بمب های اتمی کشورش را ارتقاء می دهد. پس از این توافق که در دهکده مرزی پان مون جوم برگزار شد، کره جنوبی فرستنده های رادیویی و تلویزیونی خود به قلمرو کره شمالی را خاموش کرد. کیم هم تأسف خود را از مجروح شدن دو سرباز کره جنوبی بر اثر انفجار مین ابراز کرد. گروه موسیقی Beast، کنسرت های غربی خود را در سراسر کره اجرا می کند آیا کره ای ها از سبک زندگی آمریکایی استقبال کرده اند؟ KFC و مک دونالدز McDonald’s و برگر کینگ Burger King. این گونه فست فودهای غربی در همه جای کره، به ویژه سئول به وفور یافت می شود. دیگر خبری از “هانبوک” بر تن زنان و مردان و کودکان کره ای نیست که نیست. هانبوک را می پوشند تا کمی طعم گذشته را بچشند و عکسی بیاندازند. مغازه های برند پر شده از دانش آموزان کره ای که به تقلید از سریال های پرفروش کشورشان، دنبال برندهایی چون Jeans و Guess و Polo و Guest و Prada و Channel و Cartiers هستند. سالن های مد پر شده از مانکن های کره ای که با لباس اروپایی در برابر عکاسان و فیلمبرداران رژه می روند و تنها هر از چندی نیز بنا به اقتضای بازار، از طرح های سنتی کره بر روی لباس های خود بهره می گیرند. اگر پایتان به مدارس کره ای باز شود و هدفون برخی دانش آموزان را بر گوش بگذارید، موسیقی Rock یا Roll یا Pop می شنوید. اینجا خواننده های آمریکایی از خواننده های وطنی شناخته شده تر هستند و آوازه سبک های جدید آمریکایی از سبک های سنتی کره، پرطنین تر. کریسمس را خیلی ها جشن می گیرند و با سرو چراغان به استقبالش می روند، اما نوجوانان چیزی در مورد اعیاد کهن کره ای نشنیده اند. کیم چی، یکی از غذاهای سنتی ژاپن است که حالا در قالب های مدرن مانند پیتزا ارائه می شود تا بلکه جوانان را اینگونه به خود جذب کند این همه بدون دلیل رخ نداده است. وفور اساتید دانشگاهی در کره که تحصیلاتشان را در آمریکا به پایان برده اند، وفور سریال هایی که ایده اصلی آنها روابط دوستانه میان چند پسر و دختر با پوشش های غربی در کافی شاپ و خیابان است و در کنار اینها، فروش بالای فیلم ها، سریال ها و مجلات آمریکایی، پشتوانه قدرتمندی فراهم ساخته تا این حرکت، هر چه بیشتر شتاب گیرد. اینها بدان معنا نیست که همه کره ای ها آمریکایی شده اند. خیر. مخصوصاً عادات رفتاری آنها چندان عوض نشده. حتی در مورد سبک زندگی، یعنی خوراک و پوشش و تفریح و … هم گروه های جدیدی پیدا شده اند که ندای بازگشت به فرهنگ اصیل کره ای و حفظ این میراث ملی را سر داده اند. تا کنون برخی از مدارس متوسطه به این موج پیوسته اند. اصلاً برخی گروه های اجتماعی به ویژه پس از بروز بحران اقتصاد جهانی در سال ۲۰۰۸ میلادی حرف از آمریکاستیزی می زنند و از تولید سریال هایی که گذشته کره را به نمایش درآورده یا حتی به صورت افسانه به تصویر بکشد، پشتیبانی می کنند. این چرخش فرهنگی می تواند دیدگاه کره ای ها را نسبت به روش تأمین امنیت ملی و رشد اقتصادی نیز تغییر دهد. هانبوک، لباس اصیل کره ای، دیگر در خیابان های سئول قدم نمی زند به هر حال فقط نسل آینده تعیین می کند که روند حرکت به سمت فرهنگ آمریکایی را متوقف می کند یا همان را به صلاح خود می داند. جمع بندی وضعیت فرهنگی و به تبع آن، سیاست خارجی و اقتصادی کره در حال تغییر است. کره جنوبی تلاش می کند از تبعیت کامل آمریکا خارج شود گرچه نیازی به آمریکاستیزی نمی بیند. این راه میانه، البته پس از بهره گیری مناسب از ظرفیت های جنگ سرد به دست آمده است. تحولات شش دهه اخیر در این کشور، یک مدل توسعه است که ایده اصلی آن، تبدیل شدن به یکی از اقمار قدرت برتر جهانی است تا او مجبور شود برای تبلیغ خود و جذب سایر کشورها به توسعه کشور شما بپردازد. لازمه این امر، تبادل فرهنگی و دانشگاهی، تعهدات نظامی و رعایت برخی رویکردها در سیاست خارجی است. این مدل، مانند همه مدل های دیگر، خوبی ها و بدی هایی دارد و اگر ملت و دولت دیگری هزینه های آن را کمتر از منافعش ببیند، می تواند با لحاظ برخی شرایط بومی به تقلید از کره جنوبی بپردازد. اما به نظر می رسد، اگر کره بزرگ از توان سیاسی و نظامی مستقل برای مبارزه با استعمار ژاپن برخوردار بود و نخبگان فرهنگی و اجتماعی آن به جای غرب زدگی و شرق زدگی در سال های بین دو جنگ، همدل و همراه بودند، اکنون نیاز نبود کره جنوبی چنین هزینه هایی را برای توسعه خود بپردازد. منابع مورد استفاده و پیشنهادی: مختصری از تاریخ کره، به روایت متن و تصویر http://ww2db.com/photo.php http://countrystudies.us/south-korea ویژگی های اقتصادی کره جنوبی http://ww.tradingeconomics.com/south-korea http://www.worldbank.org/en/country/korea http://databank.worldbank.org/data/download/GDP.pdf https://ustr.gov/trade-agreements/free-trade-agreements/korus-fta روابط نظامی با آمریکا http://theweek.com/articles/570764/time-military-leave-south-korea http://www.voanews.com/content/us-south-korea-hold-joint-military-drills/2935942.html گزارشی مفصل از موج های مهاجرت کره ای ها به آمریکا و چندوچون زندگی آنها http://www.everyculture.com/multi/Ha-La/Korean-Americans.html فرهنگ آمریکایی در کره http://www.topics-mag.com/globalization/culture-korea2.htm http://citeseerx.ist.psu.edu/viewdoc/download?doi=10.1.1.390.2981&rep=rep1&type=pdf http://seoul.usembassy.gov/p_cul_main.html تاریخ توسعه کره جنوبی از جنگ جهانی تا کنون. این مستند بر برنامه ریزی دولت (سرمایه گذاری در آموزش، عبور از چالش ها و …) و روحیات مردم کره (فداکاری، اعتماد به نفس، پشتکار و ابتکار) تأکید می کند و البته تبعات این نوع از پیشرفت اقتصادی را گسترش فقر در برخی اقشار، شکاف میان شهر و روستا و آلودگی محیط زیست می داند. https://www.youtube.com/watch?v=bJ0hMr5TSkI از مانور نظامی مشترک میان کره جنوبی و آمریکا در سال جاری میلادی تحت نظارت فرماندهان آمریکایی تا ابراز خشم یک کره ای ملی گرا به سفیر آمریکا http://www.voanews.com/content/us-south-korean-military-drills-send-message-to-the-north/2681496.html
جمعه ، ۲۴مهر۱۳۹۴
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: ثلاث]
[مشاهده در: www.salas.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 13]
-
گوناگون
پربازدیدترینها