محبوبترینها
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
پروازهای مشهد به دبی چه زمانی ارزان می‌شوند؟
تجربه غذاهای فرانسوی در قلب پاریس بهترین رستوران‌ها و کافه‌ها
دلایل زنگ زدن فلزات و روش های جلوگیری از آن
خرید بلیط چارتر هواپیمایی ماهان _ ماهان گشت
سیگنال در ترید چیست؟ بررسی انواع سیگنال در ترید
بهترین هدیه تولد برای متولدین زمستان: هدیه‌های کاربردی برای روزهای سرد
در خرید پارچه برزنتی به چه نکاتی باید توجه کنیم؟
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1827594667
اینجا مصلی تهران: همه علی اصغرند
واضح آرشیو وب فارسی:گراشنا: گریشنا: فرزندان سبزپوش روی دستان مادران و نوای لالایی، این تصویر و این نوا امروز در سراسر ایران حرف اول را می زد. فاطمه ابراهیمی؛ گزارشگر گریشنا از مصلی تهران و حال و هوای غریبانه و معنوی مراسم شیرخوارگان حسینی، گزارشی را آماده کرده است که با هم می خوانیم. فاطمه ابراهیمی- تهران: امروز شده ام شبیه خبرنگاران اعزامی که باید شش دنگ حواسش را جمع کند تا نکند سوژه ای از نگاهم رد شود و آن را نبینم. ساعت هقت و نیم صبح که می شود آماده می شوم تا خودم را برای یک گزارش ناب به مقصد برسانم. یک چیزی ته دلم شور می زند. با لبخند نوزادی که در آغوش بغل دستی ام در خط واحد آرام گرفته بود دلم این شوری را یادش می رود. به مقصد می رسم. برای دریافت کارت عکاسی به ستاد خبرنگاران می روم. کارتی که با عکس نوزادی با سربند آذین شده است را به گردن می اندازم و داخل می روم. خیل جمعیت آنقدر زیاد است که فکر می کنم نباید خودم خودم را گم کنم. این جا همه چیز و همه کس سوژه شده اند. سربندها، لباس های سفید و سبز طفلان شش ماهه، پستونک ها، شیشه های شیر و … این جا پر از بغض هایی است که دلشان می خواهد هق هق شوند. بغض هایی که در کربلا فرو داده شد. اینجا پر از چشم هایی است که هوایشان ابری است و دلشان می خواهد ببارد. اینجا پر از آدم هایی است که همه لالایی را با نوای دیگری بلدند بخوانند. با نوای دلتنگی و غریبی. اینجا مصلی بزرگ تهران است. جایی که همه با علی اصغرشان آمده اند. جایی که همه شده اند شبیه هم. مادرانی بی تاب و بی قرار. پدران هم به همراه مادران یکی یکی با فرزند شش ماهه شان خودشان را میهمان مصلی می کنند. این جا آنقدر شلوغ است که خودت را در هیاهوی عشق گم می کنی. اینجا همه عاشقند. عاشق حسین، محرم، شش ماهه و شاید کربلای ندیده. اینجا میزبان علی اصغر شش ماهه است و میهمان هایش همه نوزاد. مادری کیف بچه اش را با پرچم یا حسین و دیگری دو قلوهایش را شبیه هم لباس و سربند پوشانده است. نزدیک تر می روم می پرسم شش ماهه است؟ می گوید نه. فرزندم چهار ماهه است اما آمده ام تا فرزندم را نذر علی اصغر حسین کنم. امروز صدها هزار نفر آمده اند تا در غم رباب شریک باشند. در تشنگی و بیتابی شش ماهه اش. راستی مادر کاش امروز یادت رفته باشد آب به همراه خودت آورده باشی. کاش یادت رفته باشد شش ماهه ات را در لفافه ای نرم خوابانده باشی، آخر شش ماهه حسین با تیر سه شعبه برای همیشه به خواب رفت. این جا برای همه جا هست. حتی برای مادری که هنوز بچه ندارد. یا برای مادربزرگی که چندین نوه دارد. یکی کمی آن طرف تر از من که همسن و سال خودم می زند نشسته است. انگاری خودش تنها آمده است. یا شاید آمده تا لالایی امروز را یاد بگیرد تا برای شش ماهه آینده اش بخواند. امروز دستان مادران سوژه شده اند. شده است شبیه گهواره ای برای شش ماهه شان که، بیقراری فرزندش را با تکان دادن آرام کند. اما کاش بشود امروز همه چیز بایستد مثل گهواره علی اصغر. آخر دیگر شش ماهه ای نیست که با تکان گهواره خوابش ببرد. گهواره علی اصغر حسین که به میان جمعیت می آید؛ تو هم حسودیت می شود. دلت می خواهد کاش حتی برای لحظه ای هم که بود تو هم شش ماهه بودی. شاید این طوری خیالت از بابت همدردی با شش ماهه حسین راحت تر می شد. حالا همه با چشمان بارانی شان خلوت کرده اند. خبرنگار، عکاس، فیلمبردار، انتظامات و … امروز این دست ها هزاران قصه را روایت می کنند. دست هایی که شش ماهه ها را روی دست رو به آسمان گرفته اند. کاش امروز باران بیاید تا با اشک های مادران همرنگ شود. آخر درست است شش ماهه ها زبان حرف زدن ندارند اما می دانم طاقت دیدن اشک های مادر را ندارند. کاش امروز شبیه شش ماهه مان زبانمان سکوت می کرد اما باید لالایی بخوانیم. لالالالالالا لالالالالایی. امروز دستان ملتمس زیادی در مصلی رو به آسمان بلند شده است کاش جوابشان را بدهی شش ماهه حسین. راستی علی اصغر حسین امروز بیمه مان می کنی؟ بیمه یک عمر زندگی با طعم عشق مادر و فرزندی. می شود با دستان کوچکت دستان ما را هم بگیری تا روزی هزاران بار با کارهایمان تیر های سه شعبه ای را در قلبت فرو نکنیم؟ یادم می آید جمعه است. مراقب بودم خودم را گم نکنم. اما امروز باید گم می شدم تا خودم را پیدا کنم. یا یک تلنگر، اشک مادری یا حتی با بیتابی یک شش ماهه. امروز باید پیدا می شدم. باید من وجودی ام آرام می شد. امروز مادران اینجا ساعت ده صبح همه همزمان با تمامی دنیا نذرنامه خواندند.«یا صاحب الزمان فرزندم را نذر یاری قیام تو می کنم برای ظهور نزدیکت، برگزین و حفظ کن یا مسیح حسین، یا علی اصغر ادرکنی…»
جمعه ، ۲۴مهر۱۳۹۴
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: گراشنا]
[مشاهده در: www.gerishna.com]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 25]
-
گوناگون
پربازدیدترینها