محبوبترینها
قیمت انواع دستگاه تصفیه آب خانگی در ایران
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
پروازهای مشهد به دبی چه زمانی ارزان می‌شوند؟
تجربه غذاهای فرانسوی در قلب پاریس بهترین رستوران‌ها و کافه‌ها
دلایل زنگ زدن فلزات و روش های جلوگیری از آن
خرید بلیط چارتر هواپیمایی ماهان _ ماهان گشت
سیگنال در ترید چیست؟ بررسی انواع سیگنال در ترید
بهترین هدیه تولد برای متولدین زمستان: هدیه‌های کاربردی برای روزهای سرد
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1831002256
شهرام جزایری:بزودی عالم بوجودم افتخارمی کند
واضح آرشیو وب فارسی:اقتصاد آنلاین: اسمش که می آید هر کسی یاد یک چیزی می افتد، یکی یاد پول و ماشین های گران و ویلاهای وسیع و سفرهای خارجی و خلاصه زندگی اعیانی؛ یکی یاد زندان و 13 سال از عمر یک انسان که پشت میله ها گذشت.یکی یاد بابک زنجانی و اعدام مه آفرید امیرخسروی می افتد و برای بعضی ها مصداق موفقیت در کسب و کار است و برای برخی دیگر نمونه زنده یک مفسد اقتصادی. اسم مَرد خبرساز دهه 80، برای خیلی ها هم مثل یادآوری یک خاطره دور است؛ خاطره بزرگترین فساد اقتصادی بعد از انقلاب تا آن زمان. فارغ از تمام آنچه با شنیدن نامش به ذهن ما می آید، او خودش را طور دیگری معرفی می کند؛ شهرام جزایری عرب. او که یک سال است از زندان آزاد شده و به گفته خودش اکنون استراحت می کند اما خواندن این جمله او هم جالب است: «خیلی محکم گفته ام به زودی کاری خواهم کرد که یک بار دیگر عالم هستی به وجود من افتخار کند.» هر چند او اکنون قصد ندارد درباره گذشته خود که از آن به عنوان قبرستان یاد می کند، صحبت می کند اما به سراغش رفتیم تا حال و هوای این روزهایش را بپرسیم؛ روزهایی که خودش می گوید بیش از هر زمان دیگری قدر آزادی را می داند. راستش را بخواهید از مدت ها پیش بنا داشتیم مصاحبه مفصلی با او داشته باشیم. قرارها را هم گذاشتیم اما به یکباره دیدیم مصاحبه شهرام جزایری روی خروجی یک خبرگزاری قرار گرفت. دلخور شدیم و گفتیم مگر وعده مصاحبه را به ما نداده بودی؟ گفت چیزهای مهمی در مصاحبه با آن ها نگفته ام اما بنا دارم با شما مفصل تر صحبت کنم. ظاهراً خیلی حرف ها برای گفتن داشت. روز موعود فرا رسید. مصاحبه جالبی شد؛ پر بود از حرف های نگفته. از هر دری سخنی. حدود 3 ساعت با هم گفت وگو کردیم. از شهرام جزایری دهه 80 گفت و از بابک زنجانی، از مه آفرید گفت و ملاقاتی که قبل از اعدامش با او داشت. از ماجرای توصیه هایش به مهدی هاشمی گفت قبل از آن که مهدی هاشمی برای اجرای حکم به زندان اوین مراجعه کند. از زندگی خصوص اش هم گفت. از ما خواست که مصاحبه را قبل از انتشار برایش بفرستیم. برای رعایت اخلاق حرفه ای تن به این کار غیرحرفه ای دادیم و مصاحبه را برایش فرستادیم. نمی دانیم چرا وقتی مصاحبه را خوانده بود بخش عمده ای از مصاحبه را حذف کرد و ما باز هم مجبور شدیم تمکین کنیم. متن حاضر متن مورد تأیید شهرام جزایری عرب است که بدون کم و کاست و در دو بخش منتشر می شود. به گزارش اقتصاد آنلاین به نقل از تسنیم، بخش اول این گفت وگو را بخوانید! می گفتند شما شامل عفو شدید؟ بابت اتهامات اقتصادی برائت گرفتم. چند عید فطر، عفو عمومی شامل حالم بود اما قرارموقوفی عفو تأیید نشد. بلافاصله بعد از ابلاغ حکم قطعی رد مال حکم کیفری پرونده ام را به ریال تسویه حساب کردم، تا اینکه سال آخر حبس بنا به فرموده مقام محترم قضایی، رد مال یادشده را به دلار آمریکا محاسبه و مابه التفاوتش را نیز پرداخت کردم اما متأسفانه برخلاف فرموده، باز هم عفوم تأیید نشد. حساسیت های رسانه ای، موجب شدت در پرونده قضایی ام بود. حدود یک سال از آزادی شما از زندان می گذرد. این یک سال پس از زندان چطور بوده است؟ بالاخره آزادی متفاوت است؛ البته سختی خاص خودش را هم داشته زیرا 13 سال از زندگی و خانواده دور بودم و بعد از 13 سال آزاد شدم، الآن شرایط زندگی ام یک مقدار سخت است و چون من به سختی عادت دارم بنابراین محکم کنترل و مدیریت می کنم. یکی از مسئولان عالی قضایی گفت شهرام جزایری 7 سال در زندان نبوده است دقیقا 13 سال شد؟ حدود چهل روز کم تر از سیزده سال. یعنی 20 آبان 1380 تا 11 مهر1393. در این 13 سال قسمت اول دوران حبس (از سال 80 تا 85) حدود 90 روز به مرخصی رفتم و حدود 110 روز هم در سال 85، برای اقدامات کارشناسی شرکت ها تحت نظر دادگاه، صبح از زندان بیرون می رفتم و شب باز می گشتم. به غیر از این ایام، همه اوقات به طور مطلق در داخل زندان بودم و در ایام بازداشتم، حدود یک سال را در سلول انفرادی تک نفره، حدود چهار سال به طور انفرادی و الباقی را در بند عمومی حبس کشیدم. هشت سال آخر، حتی یک ساعت برای مرخصی از در زندان بیرون نیامدم. متأسفانه یکی از مقامات عالی قوه قضائیه، به همسرم (وکیلم) گفته بود: آقای شهرام جزایری 6 تا هفت سال اول پرونده اش، را زندان نبوده. البته در آن ایام به لحاظ رسیدگی های قضایی متداول، مرا در زندان، در محلی نگهداری می کردند که مقامات به سادگی نمی توانستند با من ملاقات داشته باشند. در یکی از سایت ها دیدم یکی از عزیزان محبت کرده و گفته، شهرام جزایری بعد از آزادی از زندان، 10 سال جوان تر شده است، من اگر جوان ماندم به خاطر این است که ورزشکارم، در زندگیم حتی یک نخ سیگار نکشیدم، مشروب نخوردم، مواد مخدر مصرف نکردم، مال کسی را نخوردم و حال کسی را هم نگرفتم. در کار مردم هم فضولی نکردم. هر وقت در زندان غصه دار می شدم، قرآن را بغل می کردم و به خدا پناه می بردم و خدا هم همیشه کمکم می کند. من به لطف و کرم خدا اعتماد کامل دارم و تسلیم مطلق رضای خدا هستم و این اطمینان کامل و مطلق، به من سکینه و آرامش می دهد حتی اگر همه داروندارم و خدای ناکرده عزیزترین هایم را از دست بدهم، باز هم راضی ام به رضای خدا. شاید این چیزی بوده که باعث شده من مثل یه زندانی 13 ساله نشکنم و به قول آن بزرگوار 10سال جوان تر شوم اما اگر منظور جوانی ناشی از رفاه خاصی در زندان بوده، سخت در اشتباه هستند، چون حتی اگر یک نفر در هتل هفت ستاره تگزاس آمریکا هم 13 سال محبوس شود, باز هم غم و غصه عذابش می دهد و من این موضوع را هزار بار گفتم و عاقلان گواهی و تأیید دارند. متولد چه سالی هستی؟ 20 آبان سال 1351 و اکنون 43 سال دارم. پدرم اصالتاً عرب است و مادرم بچه محله قدیمی سنگلج تهران. خودم هم در تهران به دنیا آمدم. بعد رفتیم اهواز، مدتی تنکابن و بعد هم کرمان برای تحصیل در دانشکده دندانپزشکی دانشگاه علوم پزشکی کرمان و سپس دوباره تهران و همه جای دنیا برای تجارت. چرا این همه شهر عوض کردید؟ جنگ که شد رفتیم شمال، دوباره برگشتیم اهواز. بعد کرمان دانشگاه قبول شدم و سپس کسب و کار. چند فرزند هستید؟ فقط یه خواهر به اسم شهرزاد دارم. بچه درسخوانی بودید؟ اصلاً درسخوان نبودم اما همیشه نمرات بالا می گرفتم؛ شدیداً بازیگوش و معمولاً شاگرد دوم و سوم کلاس بودم. دبیرستان رشته ریاضی و دانشگاه دندانپزشکی خواندم و اقتصاد و تجارت را تجربه کردم. در طی مدت حبس و رسیدگی های قضایی پرونده ام، تقریباً به اندازه کافی بر حقوق کیفری، مدنی و تجارت مسلط شدم. الآن دنیایی از تجربه و دانش و رویه های قضایی را در کار اقتصادی می دانم. پس با تقلب قبول می شدید؟ نمی شود گفت تقلب می کردم، درسم خوب بود و همیشه تقلب می رساندم. رشته دندانپزشکی را تا کجا ادامه دادید؟ چرا دندانپزشک نشدید؟ تا ترم های آخر بعد از کلینیک پیش رفتم. ایلیا (پسرم) چند روز پیش گفت می خواهم دندانپزشک بشوم و بعد کار اقتصادی بکنم. حالا همه فکر می کنند، پدرش یادش داده. در حالی که نظر من این نیست. نظر من این است که اگر کسی می خواهد در کسب و کار موفق شود، اول باید در مقطع کارشناسی و لیسانس اقتصاد بخواند، بعد در دوره فوق لیسانس، حقوق و سپس مقطع دکترا در رشته مدیریت و فوق دکترا پول و فاینانس بهترین است. به نظر شما درس خواندن در کارهای اقتصادی تأثیری دارد؟ حتماً. کسی که بخواهد از دانش و تخصص و علم در کسب و کار استفاده نکند، امکان ندارد در مدیریت های کلان اقتصادی موفق شود. چند سالگی ازدواج کردید؟ 26 ــ 25 سالگی سود 100 درصدی از فروش شربت در اهواز در سن 15 سالگی قبل دانشگاه هم کار می کردید؟ کار اقتصادی را چگونه شروع کردید؟ بله. باقلوا فروشی و سمبوسه فروشی و ... داشتم. زندگی کاری من تا قبل از زندان سه بخش داشت. یک بخش بازار خرده بود و حدود پنج سال طول کشید. شامل باقلوا و سمبوسه و بستنی فروشی. حدود چهارده یا پانزده سالم بود که در اهواز بستنی فروشی داشتم؛ پنج دستگاه شربتی گذاشته بودم روبه روی مغازه . آن موقع این دستگاه ها را 70 هزار تومان خریده بودم. یک موتور گازی هم داشتم. سه چهار تا هم کارگر گذاشته بودم بالای سر این دستگاه ها. با موتور می رفتم پول و دخل دستگاه ها را جمع می کردم. به یاد دارم ماهیانه 70 هزار تومان از این دستگاه ها در می آوردم یعنی 100 درصد سود در هر ماه. هیچ وقت غذای زندان را نخوردم می گویند شما غذای زندان را نمی خوردید و از بیرون از زندان برایتان غذا می آوردند. هیچ وقت غذای زندان را نخوردم و از بیرون زندان هم غذا نیاوردند بلکه فروشگاه ها گوشت و مرغ می آورند، آشپزخانه هم در همه بندها هست. هر اتاق هم یک شهردار دارد. بیشتر مرغ و ماهی می خوردم. همه چی داخل زندان هست. اوین واقعاً هتل بود؟ نه. نمی شود گفت هتل. در اتاق کدام هتل، 20 نفر جمعیت با هم زندگی می کنند؟ ولی خب در همه جای دنیا، زندان های اقتصادی همه نوع امکانات را دارند. من آدم با روحیه ای هستم و سختی را راحت می توانم تحمل و کنترل کنم و همه وقتی مرا می بینند، فکر می کنند داخل زندان مثل هتل است. به خاطر همین، متر و اندازه گیری قضاوتشان، شادابی و سرحالی شهرام جزایری شده که شاید منصفانه نباشد. خیلی از آدم های معمولی یا حتی پولدار وقتی به زندان می آیند، همین شرایطی را که به نظرخیلی ها قابل تحمل است، نمی توانند تحمل کنند. مثلاً یک بنده خدایی در بند ما، بابت مهریه زندانی شد و چهار روز بعد خودکشی کرد! آیا تو هتل کسی خودکشی می کند؟ در اوین، زندانی مهریه ای زیاد بود؟ زیاد بود اما بعد از ابلاغیه آیت الله آملی لاریجانی رئیس قوه قضائیه خیلی کم شد. خیلی از بازدیدکننده ها می آمدند و می دیدند که مثلاً تلویزیون بزرگ در اتاق ها داشتیم. می گفتند اینجا هتل است! بالاخره زندان است، طرف دلش شکسته، محصوره، از زن و بچه ش دور است. بزرگترین درد یک زندانی، دوری از خانواده است. استرس اینکه همسرش الآن کجاست یا دستش جلوی کدام مرد و نامردی برای دوزار خرجی دراز است. همه هم این غم و غصه و نگرانی ها را داشتند؛ از من شهرام جزایری گرفته تا بقیه. لذا من اصلاً با این اصطلاح هتل موافق نبوده و نیستم. بلکه زندان بیت الاحزان است و زندانی ها در آن زنده به گور هستند. معتقدم کثیف ترین و بدترین جای دنیا در تمام عالم هستی، زندان است؛ حتی اگر بازداشت در هتل یا خانه مجلل باشد یا صرفاً محدودیت خروج از شهر. محدودیت، اسارت و زندان، بزرگ ترین دغدغه است حتی اگر بهترین امکانات هم باشد. در زندان اوین امکانات معمول در چارچوب ضوابط و دستورالعمل ها برای همه هست و هیچ نیازی نیست که کسی بلند شود و دنبال موبایل و اینترنت برود. تلفن به اندازه کافی هست. اتاق ها اکثراً تلفن هایشان خالی است. می توانی یک ساعت تلفن بزنی و از آن طرف خط بپرسی که اخبار مهم چیست؟. روزنامه از همه طیف های سیاسی به وفور در زندان وجود دارد و همچنین امکانات دیگر. من نه اصلاحات را می فهمم، نه اصولگرا را و نه سیاست را بلکه واقعیت را می گویم. مثل اصلاح طلبان، در طیف اصولگراها و حتی راستی های سنتی هم افرادی هستند که منصفانه آدم های بسیار خوبی اند. البته در برخی احزاب و جناح ها هم ، آدم های بنجل وجود دارد و آدم هایی که دلشان می خواهد چیزی را نفهمند، نمی فهمند و خودشان را به نفهمی می زنند. در زندان فرقی بین زندانی پول دار و بی پول هست؟ هیچ فرقی بین یک زندانی پولدار و بی پول از نظر سازمان زندان ها وجود ندارد اما طبیعی است کسی که در زندان کارتش پراست، چهار پنج تا زندانی دیگر را می تواند کمک کند. بنابراین زندانی ها جای بهتری به او می دهند، احترام بیشتری به او می گذارند. درست مثل توی جامعه؛ به نظر شما در جامعه یک پولدار با یک بی پول سطح احترامش، سطح روابطش و سطح برخورداری از امکاناتش یکسان است که در زندان یکسان باشد؟ متأسفانه سوءتفاهماتی پیش آمده و من متر این موضوع (هتل بودن اوین) شدم بنابراین محکم و قاطعانه عرض می کنم، واقعاً هیچ نیازی نیست که در زندان کسی به فکر این باشد که خارج از اصول و روال متعارف هزینه ای بکند. فروشگاه ها هستند، خرید می کنند و اگر هم فرد دلش خواست و تمکن داشت، به چهار تا زندانی بدبخت و بیچاره و به زن و بچه هایشان کمک می کند و خب همه مرید معرفتش می شوند؛ درست مثل بیرون از زندان. شما به زندانی های دیگر کمک می کردید؟ این موضوعات را دوست ندارم بازگو کنم. از روز اولی که مرا دستگیر کردند در این خصوص صحبت نکردم ولی واقعیت این است که متأسفانه یا خوشبختانه پول عزت و احترام می آورد. مهم این است که در کنار پول، معرفت و انسانیت، این عزت و احترام را حفظ و مستحکم می کند. هر چند که من اصلاً دوست ندارم بگویم کسی را کمک می کردم یا نمی کردم. ولی خودتان تشریف ببرید این موضوعات را از داخل زندان تحقیق کنید. زندانی های عادی از دیدن شما تعجب نمی کردند؟ بله. خیلی از زندانی ها تصور داشتند که شهرام جزایری یک آدم پولدار، متکبر، مغرور و سطح روابط اجتماعیش بسیار پایین باشد، بنابراین گارد می گرفتند اما من بلافاصله می رفتم و با آن ها شوخی می کردم، یخ روابط اجتماعی را می شکستم. سعی می کردم رابطه دوستانه و عاطفی برقرار کنم و این برایشان خیلی عجیب بود که چطور می شود یک کسی که از نظر مالی، فکری، اجتماعی و شهرت متمایز و خاص است راحت بیاید، بنشیند و با کارگرها و زندانیان عادی حرف بزند و غذا بخورد. بهترین هم بندی های من در 13 سال حبس، افغانستانی ها بودند خاطره جالبی از افغانستانی های زندانی به شما بگویم. یکسری مطالبی مطرح شده بود که جای شهرام جزایری در زندان اوین خیلی خوب است. خواسته یا ناخواسته دستوری آمد که محل نگهداری شهرام راحت نباشد! گفتند همه زندانی های ایرانی محل نگهداری شهرام در «جهاد» را ببرید و منتقل کنید و زندانی های افغانستانی را به جای آنها بیاورید؛ به استثنای وکیل بند و چند نفر دیگر. نشسته بودم که دیدم ناگهان 20 کارگر افغانستانی با سنین مختلف در حالی که ما لباس زندان به تن نداشتیم، با لباس های زندانی پاره و کثیف، موهای ژولیده و صورت های به هم ریخته و دست های پینه بسته آمدند. وکیل بند از من خواست، بلند شوم و به رئیس زندان و یا محافظ و مدیرکل و...زنگ بزنم. یه لبخند زدم و گفتم اجازه بدید من این موضوع را به بهترین نحو حل می کنم و اصلاً نگران نباشید. ایرانی هایی که مانده بودند را بیرون و در را قفل کردم. با زندانیان جدید افغانستانی به لهجه خودشان با شوخی وخنده صحبت کردم و آن ها متقاعد شدند که باید برای نظافت به حمام بروند اما خودم اول رفتم حمام؛ بعد با آن ها با لهجه افغانستانی حرف زدم. یک شعر معروف افغانستانی است که می گوید: همه جا دکان رنگه همه رنگ می فروشند / دل ما به شیشه سنگه همه سنگ می فروشند؛ یعنی به ما افغانستانی های مظلوم نیرنگ می کنند و همه هم دل ما را می شکنند. این شعر را خواندم و بعد گفتم من برای شما یک کادو دارم. یکسری لباس های گرمکن ورزشی که خیلی قیمتی و شیک بود با کلاه های خیلی خوشگل که برای خودمون، خریده بودم را به آنها هدیه دادم. 22 یا 23 دست بود که دو یا سه دست هم باقی ماند. قبل از پوشیدن گفتم باید حمام برویم. اول خودم ریش و سبیل و سرم راکامل تراشیدم و رفتم حمام. آمدم بیرون و همه گفتن ما هم این کار را می کنیم. یک به یک حمام رفتند و سر و ریش و سبیل شان را تراشیدند و آمدند. به همه آنها ادکلن خیلی عالی زدم. از حمام که بیرون آمدند و لباس ها را پوشیدند، در سالن را باز کردیم و رفتیم بیرون. خودم نفر اول بیرون رفتم و آنها هم به مانند رژه، پشت سرم بیرون آمدند. رفتیم روبه روی رئیس اندرزگاه و افسرنگهبانی ایستادیم. بعد همه نگاه می کردند و می گفتند خدایا اینها کی هستند؟! چقدر خوش تیپ! و تمیز و شیک شدن! رئیس اندرزگاه مرا صدا زد و کلی دعوایم کرد که چرا سر اینها را این طوری تراشیدی و این چه بلایی است که سرخودت آوردی؟ اگر رسانه ها مطلع شوند چه می گویند؟ من گفتم همه به دلخواه خودشان این کار را کردند. بروید از خودشان سؤال کنید (و اتفاقاً رفتند پرسیدند و همه زندانی ها حرف مرا تأیید کردند) شماهم نگران مطبوعات و رسانه ها نباشید، من خودم پاسخگو هستم. بعد همه گفتند این شهرام مصداق همان جمله معروف است که می گوید آنان که خاک را به نظر کیمیا کنند آیا بود که گوشه چشمی به ما کنند. اما یک سال بعد افغانستانی ها را از آنجا بردند. خیلی ناراحت شدیم. بهترین هم بندی های من در دوران حبس همان ها بودند؛ بسیار دل شکسته و مظلوم. گفته اید می خواهید تا سال 96 استراحت کنید. چرا؟ به هر حال 13 سال از محیط جامعه دور بودم. اندازه و متر آدم ها خیلی فرق کرده است. دوره ای که من کاسبی می کردم، قول و قرارها و ارزش های اخلاقی و به عبارتی گرو گذاشتن سبیل محور اصلی کسب و کار و تجارت بود؛ متأسفانه یا خوشبختانه الآن معیارها تغییر کرده است. هضم این شرایط یک مقدار برایم سخت است اما نگران نیستم و به زودی این اوضاع را شناسایی، کنترل و مدیریتش می کنم. واقعاً آن قدر از جامعه دور بودید که وقتی برگشتید تفاوت کل جامعه رو احساس کنید؟ مردم چه فرقی کردند؟ تغییر کردن. به هر حال من اعتقاد دارم که در شرایط بحران ، هر چند که نمی شود گفت شرایط کشور خیلی خیلی بحرانی است ولی به هر حال، تحریم شرایط خاصی هست که به اعتقاد من در چنین شرایطی هر کسی از خودش یک واکنشی نشان می دهد. الآن هم شرایط کشور طوری است که در مقابل شرایط خاص اجتماعی، هر عزیزی به تشخیص خودش یک رفتار خاصی نشان می دهد. خوشبختانه این شرایط خاص در حال تغییر است و امیدوارم که با برگشت این شرایط، اصول و ارزش های واقعی اسلامی و ایرانی، دوباره در جامعه تقویت و مستحکم شود اما تغییراتی که اکنون در جامعه وجود دارد با گذشته بسیار متفاوت است. شما در فعالیت های اقتصادی، کار تولیدی هم می کنید؟ الآن من فقط مشاوره اقتصادی می دهم و اصلاً درگیر کار اجرایی نیستم. دوران به اصطلاح پسا تحریم وضعیت اقتصاد را واقعاً تغییر می دهد؟ ما توانستیم با دشمن های کمربسته مان و شاید همه دنیا، در یکی از مهم ترین موضوعات که بحث هسته ای است به توافق برسیم. به نظر شما دلیل اصلی این توافق چه بود؟ من خیلی آدم سیاسی نیستم اما از نظر برداشت مدیریتی، نظرم به عنوان یک فرد عوام و ساده این است که این توافق لازمه اش تفاهم بود که ما توانستیم در داخل به رغم نظرات مخالف و موافق، تندروی ها و کندروی ها که همه شان برای بالندگی یک فرایند ضروری و لازم است، به یک تفاهم جامع برسیم. البته با رعایت مصالح نظام و خطوط قرمز جلو رفتیم و توانستیم حتی با دشمنانمان توافق کنیم. ان شاءالله به زودی هم اثرات و برکاتش می آید. در توافق هسته ای، طرف مقابل می دانست به دنبال رفع تحریم هستیم و دست مان را خواند با این وجود چرا می ترسید دوباره وارد کار اقتصادی شوید؟ حالا من قسمت دومش را عرض می کنم. کارگزاران نظام، ریاست جمهوری، وزیر امور خارجه و مجلس و قوه قضاییه و همگی حتی موافقان و مخالفان، سال ها زحمت کشیدند تا این کار بزرگ به اینجا رسید. به نظر من همان اندازه که موافق ها و کسانی که با دید مثبت رفتند و برای توافق جنگیدند، به همان مقدار مخالف ها هم در این دستاورد نقش مؤثر داشتند. فریادهای جدی کشیدند تا همه پای میز مذاکره آمدند و الحمدالله توافق حاصل شد. در توافق هسته ای، طرف مقابل دست ما را خواند که ما دنبال رفع تحریم هستیم و تیم ایرانی هم دست طرف مقابل را خواند. دو سال بود که وزرای 1+5 شب و روزشان را برای حل این موضوع گذاشتند؛ پس طرف ایرانی متوجه شد که حل این موضوع برایشان خیلی مهم بود، چون ما کشور بزرگ و مهمی هستیم. از نظر سیاسی نمی دانم اما ظاهر امر، از دید یک کارشناس، این طور نشان می دهد که آنها مجبور شدند و آمدند پای مذاکره تا این توافق انجام شد. البته پیشنهادی برای دوستان دارم. چه پیشنهادی؟ درباره کیفیت این توافق صالح نیستم اظهار نظر کنم و در تخصص من هم نیست. خروجی اش این بود که تحریم ها برطرف و آشتی مان با دنیا تثبیت شد. البته درباره مسئله اقتصادی بد نیست پیشنهادی بدهم که رفقا یک توجهی بکنند. ممکن است این حرف من به خیلی از دوستان بر بخورد که فلانی خودش را در چه جایگاهی دیده که پیشنهاد داده است اما من پیشنهادم را به عنوان یک هموطن مطرح می کنم چراکه دلم بالاخره برای کشورم می سوزد. پیشنهاد من این است که بعد از توافق هسته ای، باید به یک توافق اقتصادی برسیم. توافق اقتصادی هم نیاز به تفاهم جامع دارد. همه عزیزان و دلسوزان نظام، احزاب مختلف، افراد صاحب نظر و ... بنشینند یک توافقی با رعایت خطوط قرمز و مصالح نظام بکنند و به یک جمع بندی برسند زیرا این کشور بالاخره باید از نظر اقتصادی به یک تفاهم و چارچوبی برسد که از نظر اقتصادی از کجا آمده و باید به کجا برود. شاید تا قبل از توافق هسته ای، پرداختن به این موضوع خیلی عملیاتی نبود اما الآن توافقی انجام شده و وارد پساتحریم شدیم و با توجه به اینکه سیاست همیشه و در همه جای دنیا، در خدمت اقتصاد و معیشت مردم بوده است، الآن وقتش است که همه کسانی که دلسوز کشور هستند بنشینند و درباره اقتصاد به یک تفاهم جامعی برسند که برای اقتصاد باید چه کار کرد. برخی از من سوال می کنند که نظرت درباره برنامه اقتصادی دولت چیست؟ من واقعاً صلاحیت ندارم که درباره برنامه اقتصادی کشوری به این بزرگی اظهار نظر کنم اما شاید نظرم درباره شرکت ها و بازار سرمایه قابل استماع باشد. شرکتی که می خواهد کار اقتصادی کلان بکند، نیازمند تدوین یک برنامه راهبردی مشخص و روشن است. به نظرم می رسد اقتصاد کلان کشور نیز به تدوین چنین برنامه عملیاتی و واقعی نیاز دارد اما این برنامه هر چه هست باید منطبق با سیاست های اقتصاد مقاومتی باشد حتی اگر درهای کشور باز و رونق اقتصادی ایجاد شود، به نظر من اقتصاد مقاومتی در همه شرایط پاسخگوست. مخصوصاً آن بندی از این اقتصاد که می گوید مشارکت مردم باید به حداکثر برسد. در یک شرکت وقتی می خواهیم توسعه پایدار از نظر اقتصادی ایجاد کنیم، سعی می کنیم سهامداران خرد و عمده شرکت را متقاعد کنیم که در افزایش سرمایه و تصمیم گیری های مهم حضور جدی و فعال داشته باشند. این منجر به ایجاد توسعه پایدار می شود و خیلی بهتر از آن است که برویم از وام های بلند و اعتبارات بانک های داخلی و خارجی استفاده کنیم. این بند از سیاست های اقتصاد مقاومتی ، خیلی خوب و مفید است که به جای این که تکیه مان را بگذاریم روی منابع بین المللی و منابع مالی بانک ها، بیاییم به منابع مردمی و به حداکثر رساندن مشارکت مردم تکیه کنیم. به نظر من دولت محترم باید برای این مهم یک مدل اجرایی تعریف کند. عملی کردن این بند متر دارد؛ الآن در چه وضعی هستیم و به کجا باید برسیم. می شود این کار راطراحی و پیاده سازی کرد. بسیار عملیاتی است و شنیده ام کارهایی خوبی نیز در این زمینه دارد انجام می شود. البته این مسئله ای است که خود مردم هم باید بخواهند. مردم باید بلند شوند ، اعتماد کنند به دولت و حاکمیت و پول هایشان را از ارز و طلا و سکه و سپرده گذاری در بانک ها به سرمایه گذاری در تولید و اشتغال سوق دهند. دولت هم باید بازوی حمایتی را بگذارد که اگر شما وارد این حوزه شدید، آسیب نخواهید دید. این بخش خیلی مهم است. با عرض هزار و یک دنیا معذرت ، می خواهم انتقادی به رفقای دولت فعلی بکنم و آن هم این است که اتفاقاً دولت آقای احمدی نژاد به بازار سرمایه خیلی توجه بیشتری می کرد. به کم و کیفش ورود نمی کنم ، شاید درباره شیوه عملکرددولت قبل، از نظر کارشناسی انتقادهای جدی وجود داشته باشد اما بازار سرمایه و بازار بورس مورد هدفشان بود. متأسفانه این مسئله آن چنان که شایسته و بایسته است تا حالا مورد هدف دولت محترم آقای روحانی عزیز و بزرگوار نبوده که احتمالاً تمرکز بر روی توافق هسته ای ، مهم ترین توجیه منطقی این موضوع خواهد بود. بنابراین پساتحریم ، حتماً دولت محترم بر روی تقویت بازار سرمایه و حضور جدی مردم در اقتصاد تمرکز جدی خواهد داشت. سهامداران خرد بازار سرمایه، ولی نعمت اقتصاد کشورند. طلایه داران جنگ اقتصادی هستند. اگر دولت بتواند با تدوین یک برنامه مناسب ، عامه مردم عزیز و این سهامداران خرد بازار سرمایه را تقویت و حمایت همه جانبه کند بسیار موفق خواهد بود. در حال حاضر از 45 میلیون مردم عزیز واجد شرایط سرمایه گذاری (به استثنای کودکان و افراد پیر) حدود 7 تا 8 میلیون نفر کد سهامداری در بازار سرمایه ثبت شده است. از این هفت - هشت میلیون کد سهامداری نیز، حدود دو میلیون کد فعال است. هر نفر هم حدود 30 میلیون تومان. یعنی چیزی حدود 60 هزار میلیارد تومان در بازار سرمایه ، سهام شناور متعلق به عموم مردم عزیزاست. که حدود377 شرکت سهامی عام بازار سرمایه، حدود 340-350 هزار میلیارد تومان ارزش واقعی اش است، حدود 20 درصد سهام شناور آزاده و هشتاد درصد آن دست دولت است. خصوصی سازی اینجا خیلی می تواند تاثیر داشته باشد که این درصد سهام واقعی عموم مردم عزیز افزایش پیدا کند. برای این منظور نیز خود مردم باید متقاعد به انجام سرمایه گذاری شوند. برای متقاعد شدن نیز بنگاه های اقتصادی ، باید سرمایه گذاری هایشان موجه و سودآور باشد. شرکتهای بورس باید سودآور باشند. نباید اینقدر بورس ضعیف و سیاسی باشد. مثلاً آن طرف دنیا یک تصمیمی بگیرند، منتظر بمانیم ببینیم فلان فرد در کنگره آمریکا چه گفت، اینجا بورس ما وارد خرید می شود یا فروش. این موضوع به نظر من کمترین ارتباط به حاکمیت و دولت دارد بلکه مستقیماً به تلاش یا عدم تلاش بخش خصوصی در اقتصاد برمی گردد. هر چه بخش خصوصی فعال تر و توانمندتر باشد، دولت هم همیشه حمایت می کند. اگر این بخش فعال شود، بازار سرمایه موجه تر می شود، تعداد سرمایه گذار ها بیشتر می شوند، زایش پیدا می کنند و بند یک اقتصاد مقاومتی عملیاتی می شود چون مشارکت مردم در اقتصاد به حداکثر خواهد رسید. فکر می کنم باید حدود 20 درصد از عموم مردم واجدان شرایط ، وارد بازار سرمایه شوند. در حال حاضر از یک خانواده 10 نفره حتی یک نفر هم در بازار سرمایه حضور جدی ندارد در حالی که این استاندارد، 20 درصد است. یعنی از هر 10 نفر، دو نفر باید در بازار سرمایه باشند. یعنی از 50 میلیون ایرانی واجدشرایط ، حدود 20 میلیون نفر باید کد سهامداری داشته باشند و 10 میلیون نفر آنها باید فعال باشند. 10 میلیون نفر هر کدام متوسط سی میلیون تومان یعنی سیصد هزار میلیارد تومان پول و سرمایه بالقوه و آماده برای کار در همین شرایط اقتصادی به قول بعضی ها وخیم، فقط بورس باید مردم را متقاعد برای سرمایه گذاری در شرکت های بازار سرمایه کند و شرکت ها هم باید رفتارهای اقتصادی شان و برای انطباق با شرایط بازار سرمایه مساعد کنند. دولت باید موجبات امنیت و آرامش در اقتصاد را فراهم کند و بخش خصوصی و سرمایه پذیر وارد این عرصه شده و مدیریت جذب اینهمه سرمایه های فراوان را به عهده گیرد. البته نمی خواهم نقش حمایت های دولتی را نفی کنم اما می خواهم رفقای بخش خصوصی را تحریک کنم به اینکه بروند و سهم خودشان را از بازار بگیرند. روش هم کاملاً روشن است. هر بنگاه اقتصادی اگر بتواند خود را از نظر فنی و علمی با شرایط جذب پول انطباق دهد و سیستم حقوقی اش را درست کند، می تواند سرمایه مورد دلخواهش و جذب کند. دولتی ها صبوری کنند، حرکت هایی مانند کمپین تحریم خودرو فروکش می کند نقیض بزرگ حرف شما کمپین نخریدن خودروست. این طور کمپین ها در همه جای دنیا هست. چرا باید به این اقدامات طبیعی، واکنش تند نشان داد؟ من شنیدم که یک مقام محترم دولتی، واکنش تندی نشان داد. من آن دوست عزیز را به تحمل و صبوری دعوت می کنم. این حرکت ها بعد از یک مدتی می خوابد و در واقع اصل اینگونه حرکت ها سازنده است. وقتی طرف فکر می کند که می تواند با کمی پول بیشتر خودروی بسیار با کیفیت تری بخرد، بحث تولید ملی و حمایت از آن را کنار می گذارد. به نظر مردم باید احترام گذاشت. آن ها هم از نظر خود دفاع کنند. اقتصاد باز و آزاد همین است. باید اجازه داد که مزایا و معایب یک فرایند، عرضه و تقاضا را مدیریت کند نه اینکه در آن دخالت و شیطنت و آرای مخالف را خفه کنیم. حداقل فایده این نوع فرایندها این است که تولید ملی، کیفیتش را بالاتر خواهد برد. اگر این جنب و جوش های سازنده نباشد که اوضاع خیلی بدتر می شود. انحصار ایجاد و دست آخر یک وانت قراضه را به قیمت بنز عرضه می کنند. از طرف دیگر اگر بخواهیم این همه سرمایه گذاری دولت و مردم در تولید ملی را زیر پا بگذاریم هم درست نیست. به هر حال تولید ملی باید باشد اما خودش را نزدیک کند به رقابت های جهانی. مثلاً شنیده ام 60 الی 70 درصد درصد خودروی جهان را چین تولید می کند. بعضی ها می گویند ارتقای کیفیت خودروهای داخلی با هزینه های فعلی به صرفه نیست. عرض کردم که از اقتصاد دور هستم بنابراین درباره جزئیات اظهار نظر نمی کنم اما از همین فاصله دور که به اوضاع نگاه می کنم، فکر می کنم یکی از دلایل چنین حرفی، گران شدن هزینه پول است. تا پیش از این، خودروسازها با 5 تا 10 درصد هزینه پول، قطعات اولیه را وارد می کردند و خواب پولشان کم بود اما الآن هزینه تمام شده پولشان بالاست و خواب سرمایه شان زیاد، که ان شاء الله با برداشتن تحریم ها این هزینه ها پایین می آید و به دنبال آن قیمت ها هم می شکند و کیفیت هم بالا می رود. عالم هستی دوباره به من افتخار خواهد کرد گفته بودید کاری خواهم کرد که عالم هستی به من افتخار کند. این چه کاری است؟ من خیلی دنبال مصاحبه کردن نیستم و به شدت از این موضوع اجتناب می کنم از اینکه سر زبان ها بیفتم.بله. خیلی محکم گفته ام به زودی کاری خواهم کرد که یک بار دیگر عالم هستی به وجود من افتخار کند. مگر قبلاً افتخار کرده بود؟ در این مورد شما بررسی و اظهار نظر کنید. این کار را در ایران خواهید کرد؟ من ایرانی هستم و کشورم را دوست دارم. تلاش می کنم که از سال 96 به بعد یک پکیج عاقلانه و مؤثری را برای اقتصاد کشورم، صرفاً در بخش خصوصی آماده و ارایه کنم. در چه حوزه ای؟ در حوزه محدودی نیست. من درباره اقتصاد صاحب یک فکر و ایده موفق هستم و آن این است که فروش بیشتر، بازار بزرگ تر، فعالیت گسترده تر و سود کمتر. البته به روش منحصر به فرد خودم. صرفنظر از نوع فعالیت این مدل، می تواند خیلی گسترده باشد و طیف وسیعی از حوزه ها را در برگیرد، تلاش کنیم که به بخش وسیعی از اقتصاد خیر و برکت برسانیم. از الآن کار روی این مدل را شروع کردید؟ سال هاست در کنار فعالیت هاییم، به این موضوع نیز پرداخته ام و در خیلی از موارد طراحی و پیاده سازی کرده ام.
جمعه ، ۲۴مهر۱۳۹۴
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: اقتصاد آنلاین]
[مشاهده در: www.eghtesadonline.com]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 30]
-
گوناگون
پربازدیدترینها