محبوبترینها
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
پروازهای مشهد به دبی چه زمانی ارزان می‌شوند؟
تجربه غذاهای فرانسوی در قلب پاریس بهترین رستوران‌ها و کافه‌ها
دلایل زنگ زدن فلزات و روش های جلوگیری از آن
خرید بلیط چارتر هواپیمایی ماهان _ ماهان گشت
سیگنال در ترید چیست؟ بررسی انواع سیگنال در ترید
بهترین هدیه تولد برای متولدین زمستان: هدیه‌های کاربردی برای روزهای سرد
در خرید پارچه برزنتی به چه نکاتی باید توجه کنیم؟
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1830564111
تحولات سیاسی و نظامی در سوریه در حال تغییراتی جدی است
واضح آرشیو وب فارسی:زمان نیوز: طی روزهای اخیر تحولات سیاسی و نظامی در سوریه در حال تغییراتی جدی است که می تواند حکایت از روند روبه تغییر کارزارهای نظامی و عرصه های سیاسی در قبال این کشور باشد. در عرصه سیاسی شاهد تغییرات معنادار مواضع برخی کشورهای مخالف بشار اسد هستیم. به عنوان مثال، آمریکا تا حدی حضور اسد در دولت انتقالی را پذیرفته است. انگلیس، آلمان و ترکیه هم موضع مشابهی اتخاذ کرده اند. در عرصه نظامی هم ورود مستقیم روسیه به جنگ سوریه و حملات هوایی این کشور علیه تروریست های داعش ندای امیدوارکننده ای برای دولت سوریه و مردم این کشور به گوش می رساند. عطف به تحولات پیشینی و با نگاهی موشکافانه به وقایع و رخدادهای اخیر، یادداشت حاضر درصدد پاسخ به این سئوالات است که علل و دلایل تغییر مواضع سیاسی و ورود نظامی روسیه به تحولات نظامی در سوریه چیست؟ و اینکه این تغییر و تحولات بنیادین سیاسی و نظامی چه پیامدهای برای سوریه و منطقه به همراه خواهد داشت؟ دلایل تغییر و تحولات سیاسی و نظامی پاسخ به سؤال اول نیازمند رصدی مختصر و اولیه از تغییر مواضع سیاسی و نظامی است. در عرصه سیاسی شاهد تغییرات کم و بیش مشابهی در مواضع کشورهای مخالف بشار هستیم. با تغییر تدریجی در رفتارهای امریکا، رئیس جمهور این کشور اعلام کرد آماده ایم درباره سوریه با ایران و روسیه همکاری کنیم و جان کری وزیر خارجه این کشور بر نقش سازنده ایران و روسیه جهت پایان جنگ در سوریه تاکید کرد. همزمان «فیلیپ هاموند» وزیر خارجه انگلیس اذعان کرد در مرحله انتقالی قدرت در سوریه به ایفای نقش بشار اسد اعتقاد دارد. در ترکیه به عنوان سرسخت ترین دولت دشمن سوریه، رجب طیب أردوغان رئیس جمهور این کشور، اعلام کرد که بشار اسد می تواند در مرحله انتقالی قدرت حضور داشته باشد.[1] اما این تغییرات در رفتار و گفتار سیاسی به کشورهای دیگر هم سرایت کرد. دولت آلمان تاکید کرده است برای گفتگو با رئیس جمهوری سوریه برای خاتمه دادن به درگیری های پنج ساله در این کشور آماده است و وزیر امور خارجه اسپانیا در این خصوص اعلام کرد که راه حلی جز مذاکره با بشار اسد، وجود ندارد. نکته جالب، پاسخ بشار اسد به این تغییر مواضع است. او اعلام کرد: «در بعد مثبت موضوع می توان گفت صف بندی بین المللی متخاصم با سوریه دچار تردید شده و به معنای واقعی کلمه هیچ دیدگاهی برای خود ندارد.» روزنامه الحیات نیز در مقاله ای نوشت مواضع دولت های غربی در قبال نظام سوریه به طور بنیادین تغییر کرده است و آن ها دیگر بشار اسد را بخشی از راه حل می دانند. پایگاه اینترنتی روزنامه الحیات در مقاله ای به قلم الیاس حرفوش نوشت: زمانی که بشار اسد رئیس جمهور سوریه در کاخش در دمشق می نشیند و تغییرات بوجود آمده در مواضع کشورهای غربی در قبال دولت و نظامش را از چهار سال قبل تا کنون دنبال می کند، بدون تردید احساس فخر و پیروزی می کند. زیرا همه تلاش هایی که به عمل آورد و رؤیایی که طی این سال ها داشت، اکنون به واقعیت تبدیل می شود.[2] در عرصه نظامی تحولات شدیدتر و تاثیرگذارتر است. مداخله مستقیم روسیه به درخواست بشار اسد می تواند وضعیت میدانی جنگ در سوریه را تغییر دهد. بعد از اعلام یکباره پوتین و لاورف مبنی بر حضور مستقیم در سوریه، بیش از 50 جنگنده روس و بالگرد در عملیات علیه داعش شرکت کردند.[3] این حملات با هدف قرار دادن مواضع داعش توانسته است هم تحولات نظامی و هم مواضع سیاسی مخالفان بشار اسد را تحت تاثیر خود قرار دهد که مهم ترین آن ها، تاکید بر ابقای بشار اسد حداقل در طول دولت انتقالی است. اهمیت این موضوع زمانی برجسته تر می شود که با رصد اجلاس ژنوِ یک تا سه و نیز اجلاس به اصطلاح دوستان سوریه در پاریس، تونس، ترکیه، قطر، عربستان و لندن ملاحظه می شود که در همه این اجلاس، یا بر حذف بشار اسد تاکید می شد یا در بهترین وضعیت بدون اشاره به جایگاه قانونی اسد در سوریه بر تشکیل زودهنگام دولت انتقالی در این کشور تاکید می شد. با این مقدمه، به سؤال اول بر می گردیم و آن، علل این تغییر مواضع سیاسی و حضور نظامی روسیه در تحولات نظامی سوریه است. به نظر می رسد دلایل ذیل را می توان به عنون مهم ترین علل این تغییرات معنادار نام برد: 1. منافع ملی روسیه در سوریه: به اعتقاد بسیاری از صاحب نظران، سوریه تنها شریک باقی مانده از دوره جنگ سرد برای روسیه در غرب آسیا است که در آن منافعی غیر قابل چشم پوشی دارد. روسیه تنها پایگاه نظامی خود در مدیترانه را از سال 1971 در بندر طرطوس سوریه ایجاد و حفظ کرده و لذا این مسئله یکی از مواردی است که موجب می شود مسکو نگاه خاصی به تحولات سوریه داشته باشد. علاوه بر معاهدات نظامی و پیمان های دفاعی، یکی از موارد اهمیت سوریه برای روسیه، منافع اقتصادی و تجاری است. روسیه مبادلات 50 تا 60 میلیارد دلاری با غرب آسیا دارد که از این میزان حدود یک میلیارد دلار، مبادلات تسلیحاتی و یک ونیم میلیارد دلار مبادلات تجاری است. سوریه یکی از عمده ترین خریداران تسلیحات ساخت روسیه است که در پی این مبادلات سود کلانی عاید روسیه می شود.[4] روسیه بعد از حمایت های سیاسی در طول پنج سال جنگ در سوریه، وضعیت فعلی را با هماهنگی دولت های ایران، عراق و سوریه بهترین فرصت برای حضور نظامی می داند. تامین منافع ملی این کشور در سوریه تنها با حفظ تمامیت ارضی سوریه، حذف گروه های تروریستی و حفظ ساختار سیاسی این کشور ممکن است و در شرایط فعلی این ممکن نیست جز با حضور نظامی این کشور در سوریه در کنار گروه های مقاومت به رهبری ایران. 2. ترس روسیه و غرب از گسترش تروریسم: پوتین در سخنان اخیرش اظهار داشته است: «… ما نگران بازگشت تروریست های داعش به جمهوری های شوروی سابق هستیم.» سازمان های اطلاعاتی و امنیتی روسیه از سال ها پیش درباره نشر دیدگاه های افراطی گروه های تکفیری و سلفی در مناطق مختلف روسیه به ویژه چچن به عنوان تهدیدی برای ثبات و امنیت ملی، هشدار داده بودند.[5] این نگرانی و ترس از بازگشت تروریست ها، نه تنها برای روسیه حائز اهمیت بوده و نیازمند به پیشگیری از این وضعیت است، بلکه مواضع اخیر کشورهای اروپایی نیز بی تاثیر از بازگشت تروریسم به کشورهایشان نیست. اقدامات تروریستی که در فرانسه اتفاق افتاد، تلنگری بود برای کشورهای غربی که در به کارگیری ابزار تروریسم جهت تحقق اهدافشان احتیاط به خرج داده و نسبت به عملکرد خویش تجدیدنظر نمایند. به اصطلاح ماری که آن ها در آستین پرورش داده اند، ممکن است روزی به آن ها نیز نیش بزند. 3. کسب اعتبار و نفوذ سیاسی برای روسیه: روس ها قبل از اقدام مستقیم در سوریه، 5 سال صبر کردند. این مدت طولانی علاوه بر دلایل دیگر یک علت مهم داشت و آن این که روس ها نمی خواستند هم زمان با تحولات اوکراین در دو جبهه علیه اروپا و آمریکا قرار گیرند. آن ها به قدری صبر کردند که اصطلاحاً کارد به استخوان برسد. روس ها در شرایطی در سوریه اقدام مستقیم انجام می دهند که نه تنها منافع ملی شان حفظ شود بلکه همزمان به دنبال همراهی کشورهای اروپایی، حداقل در سطح سیاسی و همچنین کسب اعتبار و نفوذ منطقه ای در لوای مبارزه با تروریسم هستند. در حالی که رقیب تاریخی آن ها یعنی آمریکا در چشم افکار عمومی منطقه، پرورش دهنده اصلی تروریسم معرفی شده است، روس ها با آن اقدام می توانند در سطحی کلان تر، از طریق اقدام جدی در سوریه و زیرسایه ی کنشگری مشروعی چون مبارزه با تروریسم، البته بدون ایجاد احساس نگرانی در بین کشورهای اروپا و آمریکا، اعتبار و نفوذ سیاسی خود در منطقه را احیا کنند. 4. انتخابات پیش روی دموکرات ها در آمریکا: بعد از شکست دموکرات های آمریکا در انتخابات میان دوره ای کنگره این کشور، شاهد تلاش مضاعف دولت اوباما برای حل دو موضوع هسته ای با ایران و حل مسائل منطقه ای غرب آسیا بوده ایم. بعد از حل مسئله هسته ای با ایران، بیشترین تلاش آن ها حل مسائل منطقه ای با ایران است و از آنجا که ایران تمایلی به مذاکره مستقیم با آمریکا در مورد مسائل منطقه ای ندارد، بهترین راه حل برای آن ها، رسیدن به اجماعی بین المللی و منطقه ای همراه با روسیه و دیگر کشورهای دخیل در این مسئله است. این موضوع می تواند عامل مهمی در تغییر مواضع آمریکا نسبت به حفظ بشار اسد و همزمان همراهی کشورهای اروپایی و ترکیه با این مواضع جدید باشد. حل بحران موجود در منطقه می تواند امیدهای دموکرات ها در انتخابات پیش روی امریکا را زنده نگه دارد و لذا این موضوع بی تاثیر در تغییرات صورت گرفته نبوده است. 5. نبود جایگزین مطمئن برای بشار اسد: یکی دیگر از دلایل مهم تغییر مواضع سیاسی غرب در خصوص سوریه و به ویژه در مورد بشار اسد، موضوع تعیین جایگزین دولت فعلی در سوریه بوده است. از آنجا که تجزیه سوریه مورد مخالفت شدید ایران، عراق و روسیه و همچنین تهدیدی برای مناطق کردنشین ترکیه نیز می باشد، بحث دولت انتقالی و تغییر ساختار سیاسی سوریه بیشتر در دستور کار غربی ها بوده است. اما بعد از 5 سال جنگ و درگیری در این کشور، این سؤال برای آن ها پیش آمده است که به راستی چه کسی می تواند جایگزین بشار اسد باشد؟ آیا واگذاری منطقه مهم و استراتژیکی مثل سوریه و واگذاری جانِ هزاران علوی، کُرد و دیگر اقلیت های مذهبی در این کشور به گروه های تروریستی، عاقلانه و منطقی به نظر می رسد؟ قطع به یقین جواب این سؤال برای سردمدارن غربی نیز مشخص است. آن ها به همین دلیل بعد از چند سال دچار سردرگمی مبهمی در خصوص آینده سوریه شده اند و مواضع روشن و شفافی در قبال این کشور ندارند. مدعای ما صحبت های بشار اسد در دی ماه سال 93 است. او اظهار داشت: «باراک اوباما بعد از شکست در انتخابات میان دوره ای در آمریکا این سؤال را در ذهن دارد که اگر بشار اسد برود چه کسی جایگزین آن خواهد شد؟ داعش؟ ما گزینه دیگری نداریم. اوباما همچنان در اظهارات علنی خود مانور می دهد، این در حالی است که معارضان معتدل در سوریه یک توهم است.»[6] 6. بحران مهاجرت به اروپا: در شهریورماه امسال سازمان بین المللی مهاجرت برآورد کرد که بیش از 2400 نفر از مهاجران خارجی که قصد عبور از دریای مدیترانه را داشته اند، کشته شده اند. بیش از 323 هزار نفر نیز خود را به سواحل کشورهای اروپایی رسانده اند. توماس دی مایزیر، وزیر کشور آلمان نیز در مصاحبه با یورو نیوز تاکید کرد که آلمان و اروپا به طور کلی نیاز به یک سری تدابیر برای مقابله با بحران مهاجران دارند. وی پیش بینی کرده است که آلمان به تنهایی تا پایان امسال پذیرای بیش از 800 هزار مهاجر خارجی خواهد بود.[7] این مهاجران بیشتر سوری و عراقی هستند از این رو بهترین کار برای پیش گیری از بحران مهاجران در اروپا، حل زودهنگام مسائل منطقه ای جهت بازگشت آوارگان و پناه جویان و همچنین جلوگیری از مهاجرت های بیشتر آن ها به اروپا است. بلافاصه بعد از تشدید مهاجرت ها شاهد تغییر موضع سیاسی کشورهای اروپایی هستیم که قبلاً به آن ها اشاره شد. پیامدهای تغییر مواضع سیاسی و حضور نظامی روسیه ناکامی مخالفان بشار اسد در سقوط او مهم ترین پیامد این شرایط جدید است. همین که مخالفان بشار به خواسته خود در حذف بشار است دست نیافته اند و بر حفظ بشار اسد حداقل تا دوره انتقالی تاکید داشته اند، مهم ترین پیامد تغییرات شکل گرفته است. بشار اسد تا پایان مبارزه با تروریسم در جایگاه خود باقی خواهد ماند. ماندن یا نماندن او بعد از سرکوب تروریست ها، بسته به نظر مردم سوریه خواهد بود. این اساسی ترین تفسیری است که از وضعیت جدید می توان برداشت کرد. مخالفان بشار اسد بعد از 5 سال تلاش برای سرنگونی او ناکام شده و برای خروج از وضعیت پیش آمده تغییر گفتار داده داده اند. تقویت نیروهای مقاومت و احیای روحیه ارتش سوریه از دیگر پیامدهای این تغییر مواضع سیاسی و نظامی است. همان طور که رئیس جمهور سوریه نیز کاهش اقتدار ارتش و فقدان نفر کافی را به عنوان دلایل عقب نشینی استراتژیک آنها در مقابل تروریست ها معرفی کرد، جنگ داخلی برای یک ارتش کلاسیک آن هم به مدت 5 سال باعث شده است تا توان لجستیکی و روحیه سربازانش تحلیل رود و این می توانست در ادامه مقاومت دولت سوریه خلل ایجاد کند. همزمان با کاهش توان ارتش به عنوان مسئول اصلی حفاظت از تمامیت ارضی کشور و مردم سوریه، تضعیف روحیه گروه های مردمی و مقاومت نیز دور از انتظار نبود. به همین دلیل حملات هوایی و نظامی روسیه به مواضع تروریست ها نه تنها می تواند احیاگر ارتش سوریه باشد، بلکه با تخریب و ویران کردن مواضع اصلی تروریست ها می تواند روحیه ازدست رفته ارتش و شاید گروه های مقاومت را بازگردانده و باعث ایجاد انگیزه مناسب جهت حمله گسترده به تروریست ها گردد. افزایش نفوذ ایران در منطقه ، از دیگر پیامدهای مهم این تغییر و تحول است. بعد از جمع بندی مذاکرات هسته ای، بیشتر تلاش و انرژی سیاست خارجی ایران معطوف به تحولات منطقه ای است. در این بین، مهم ترین هدف ایران یعنی حفظ تمامیت ارضی و ساختار سیاسی سوریه و عراق با وضعیت فعلی محقق خواهد شد و این پیروزی مهمی برای جمهوری اسلامی ایران خواهد بود. عدم دست یابی عربستان و ترکیه به اهداف خود به عنوان دو رقیب اصلی ایران در منطقه، می تواند موازنه قدرت منطقه ای را به نفع ایران به پایان برساند و اعتبار و نفوذ منطقه ای ایران را برجسته تر از رقبای سنتی اش نشان دهد. تغییر روند تحولات در عراق و کاهش خطر احتمالی حمله مخالفان بشار به سوریه ، پیامد دیگری است که باعث ارزیابی مثبت از این تحولات برای ایران و متحدان منطقه ای این کشور خواهد شد. حملات ترکیه به شمال عراق و سوریه به بهانه جنگ با پ.ک.ک ممکن بود بهانه ای شود تا این کشور در خاک سوریه مداخله نظامی داشته باشد. اما حضور نظامی روسیه نه تنها این طرح و ایده را خنثی نموده است بلکه ائتلاف چهارجانبه این کشور با سوریه، عراق و ایران می تواند روند در پیش گرفته در سوریه را به سمت عراق نیز سوق داده و هم زمان دو کشور عراق و سوریه را از وجود تروریست ها پاک سازی نماید. علاوه بر پیامدهای ذکر شده، تغییرات سیاسی و نظامی صورت گرفته می تواند پیامدهای دیگر هم به همراه داشته باشد که به عنوان دلایل تغییر مواضع از آن ها یاد شد. از جمله این موارد تلاش برای کاهش مهاجرت های صورت گرفته به اروپا، جلوگیری از گسترش تروریسم و بازگشت آن ها به اروپا و دیگر کشورهای منطقه و... است که در قسمت قبل به آن ها اشاره شد. در پایان نکته حائز اهمیت این است که رسیدن به این پیامدها نیازمند تداوم حملات نظامی روسیه و ادامه مسیر در پیش گرفته از سوی دول اروپایی در مورد حفظ بشار اسد است؛ امری که به نظر می رسد با توجه به جدیت روسیه، محتمل باشد. [1] http://www.farsnews.com/newstext.php?nn=13940704000243 [2] http://vista.ir/news/19981799/ [3] http://www.asriran.com/fa/news/420686 [4] http://tabyincenter.ir/index.php/menu-examples/child-items-6 [5] http://daesh-news.com/5068 6/3/94 [6] http://www.tasnimnews.com/Home/Single/607058 [7] http://www.mashreghnews.ir/fa/news/460347
پنجشنبه ، ۲۳مهر۱۳۹۴
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: زمان نیوز]
[مشاهده در: www.zamannews.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 37]
-
گوناگون
پربازدیدترینها