محبوبترینها
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
پروازهای مشهد به دبی چه زمانی ارزان می‌شوند؟
تجربه غذاهای فرانسوی در قلب پاریس بهترین رستوران‌ها و کافه‌ها
دلایل زنگ زدن فلزات و روش های جلوگیری از آن
خرید بلیط چارتر هواپیمایی ماهان _ ماهان گشت
سیگنال در ترید چیست؟ بررسی انواع سیگنال در ترید
بهترین هدیه تولد برای متولدین زمستان: هدیه‌های کاربردی برای روزهای سرد
در خرید پارچه برزنتی به چه نکاتی باید توجه کنیم؟
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1830254789
مرتضی مبلغ: تندرو ها درحال نفی جریان اصولگرایی اند/اگر فهرستی به موازات فهرست اصلی اصلاح طلبان اعلام شود افکار عمومی کمترین توجهی به آن نمی کند؟
واضح آرشیو وب فارسی:صبح دنا: صبح دنا: فرایند اجماع سازی در بین اصولگرایان برخلاف اصلاح طلبان به تدریج سخت و سخت تر شده است. دلیل این مساله نیز در دو عامل اصلی نهفته است: اول اینکه اصولگرایان به تدریج سازوکار سنتی خود را که محور اجماع آنها بوده را از دست داده اند و نتوانسته اند دلیلی برای آن پیدا کنند. به گزارش صبح دنا: بررسی برجام در مجلس، شکست استیضاح وزیر راه و شهرسازی، نامه اقتصادی چهار وزیر به رئیس جمهور، دست دادن محمدجواد ظریف با باراک اوباما و مساله سرلیستی اصلاح طلبان در انتخابات مجلس آینده از موضوعات مهم این روزهای فضای سیاسی ایران است. به همین دلیل با مرتضی مبلغ، فعال سیاسی و معاون سیاسی وزارت کشور در دولت اصلاحات گفت وگو کردیم. مبلغ درباره نامه اقتصادی چهار وزیر به رئیس جمهور معتقد است: « دولت در ابتدا و به درستی اهتمام خود را به مهار تورم معطوف کرد و در این راه نیز موفق بود اما این امر به بهای رکود تمام شده، رکودی که از حد منطقی آن تجاوز کرده است و تولید و اشتغال و رونق اقتصادی را تحت الشعاع قرار داده است. کاهش شدید قیمت نفت هم این امر را تشدید کرد. در واقع دولت در راهبرد اقتصادی خود از ضرورت توازن بین تورم و رونق اقتصادی غفلت کرد». در ادامه متن گفت وگوی «آرمان» با مرتضی مبلغ را از نظر می گذرانید: نظر شما درباره دست دادن آقای ظریف با رئیس جمهور آمریکا چیست؟ به نظرمن این یک امر عادی و طبیعی است. اینکه در یک محفل بین المللی مقامات کشورها در مواجهه با یکدیگر سلام و علیک کنند هیچ اتفاق عجیبی نیست. عجیب آن است که ما با مسائل به گونه ای برخورد کنیم که مسائل اصلی و راهبردی با مسائل جزئی و پیش افتاده آمیخته شود و جای یکدیگر را بگیرند. متاسفانه برخی بدون تفکیک دقیق و منطقی مسائل از یکدیگر همه چیز را با هم مخلوط می کنند و شرایط نابهنجار و سردرگم و مخربی را در افکار عمومی ایجاد می کنند. این عده گاهی از مسائل بسیار جزئی و کوچک کاه می سازند یا به عکس گاهی هم مسائل اصلی و راهبردی بزرگ را کوچک می پندارند یا اصلا نمی بینند. با لحاظ کردن راهبردها و برنامه های مشخص و تعریف شده اصولا حوادث کوچک و عادی هیچ تاثیری در سرنوشت راهبردها و برنامه های کشور نمی گذارد. مهم آن است که مسئولان سیاست خارجی ضمن درک صحیح از منافع و مصالح کشور و نظام بتوانند در روابط خارجی و مذاکرات مختلف، با رعایت خطوط قرمزی که به صورت منطقی روشن و تعریف شده باشد از منافع کشور دفاع کنند. چرا عده ای در داخل کشور با این اتفاق مخالفت می کنند؟ این اتفاق هیچ تاثیری به جز آنچه در سیاست های راهبردی کشور و نظام مشخص شده است نخواهد داشت. این اتفاق نه می تواند تداوم راهبردهای اصلی نظام را کند یا سریع کند و نه در آن تغییری ایجاد کند. مساله خیلی ساده است. مقامات دو کشور در راهرو یا محفلی به هم رسیده اند و ادب ایجاب می کند که سلام و علیک عادی و طبیعی کنند یا جواب سلام دیگری را بدهند. شما مساله دست دادن ظریف و اوباما را یک امر عادی تلقی می کنید در حالی که برخی می گویند این مقدمه نفوذ آمریکا در ایران است؟ خیلی عجیب است. چگونه یک سلام و علیک و دست دادن می تواند مقدمه نفوذ باشد؟ اینها جزو همان رفتارهای دوگانه است. آقای ظریف که به قول همه مقامات کشور در مذاکرات طولانی خطوط قرمز را رعایت کرده است حالا با یک دست دادن خشک و خالی مقدمه نفوذ آمریکا را فراهم می کند و خائن می شود! واقعا جای تعجب و تاسف دارد. برخی معتقدند که این رفتارها ممکن است جایگاه جمهوری اسلامی را در افکار عمومی ملت ها تنزل دهد. شما با این عده موافقید؟ اگر افکار عمومی ملت ها با رفتاری مثل مواجهه عادی و دست دادن ظریف با اوباما مخدوش می شود که خیلی پیش از این باید افکار عمومی ملت ها مخدوش شده باشد. واقع امر آن است که این استدلال ها و بهانه ها در حالت خوشبینانه ناشی از عدم درک واقعیات، راهبردها و دیپلماسی و امثال اینهاست و در حالت واقع بینانه تر ناشی از برخوردهای سیاسی مخالفان دولت برای مخدوش جلوه دادن برنامه ها و سیاست های دولت و رئیس جمهور است. افکار عمومی مردم متناسب با راهبردها و سیاست ها و برنامه های اصولی جمهوری اسلامی شکل گرفته و قضاوت می کند نه با رفتارهای شکلی، مقطعی و اقتضائی که عده ای از خود بروز می دهند. به عنوان یک نمونه بارز، شما روابط و مناسبات ایران و انگلستان را در نظر بگیرید. آیا حتی در حالی که ایران با انگلیس روابط عادی دارد و دو کشور سفارتخانه های خود را دائر کرده اند و رفت و آمد و مذاکره می کنند به آن معنی است که از مواضع اصولی خود کوتاه آمده و انگلیس در ایران نفوذ کرده است؟ و آیا افکار عمومی ملت ها در این خصوص نسبت به مواضع جمهوری اسلامی مخدوش شده است؟ چنین نیست و منتقدان باید با علم و منطق به نقد عملکرد دولت بپردازند. در هفته های اخیر بررسی برجام در کمیسیون ویژه برجام با حواشی و گمانه زنی های زیادی همراه بوده است. نامه پنج عضو کمیسیون برجام درباره سیاسی بودن ماهیت این کمیسیون نیز به شکاف های درون گروهی جریان منتقد دولت دامن زده است. ارزیابی شما از عملکرد کمیسیون برجام در حالی که کلیات برجام در مجلس تصویب شده است چیست؟ نامه پنج عضوکمیسیون برجام به دلایل مختلفی نوشته شده است. ساده ترین و خوشبینانه ترین دلیلش درهم آمیختن مسائل با یکدیگر و عدم درک و تفکیک صحیح و منطقی از مسائل اصلی و فرعی و عادی است. اما این مساله دلایل سیاسی هم دارد. برخی بنا دارند فضای جامعه را ملتهب نگه دارند و غوغاسالاری های بی محتوا مبنا و اساس کار آنهاست. آنها چون با دولت مخالفند نه تنها از کاه کوه می سازند بلکه گاهی از هیچ کوه می سازند. اتهام و وارونه جلوه دادن و فضاسازی در دستور کار آنهاست. همین افراد اگر مانند این کارها و بیشتر از آن از سوی هم جناحی های خودشان انجام بگیرد نه تنها اعتراضی به آن نمی کنند بلکه آن را به عنوان یک پیروزی جلوه می دهند و آن را یک عزت و سربلندی و پیروزی برای خود تلقی می کنند. متاسفانه رفتارهای هیجانی و سیاست زده حد و مرزی ندارد! امروز هم که وزیر خارجه کشور با اوباما مواجه می شود و با او دست می دهد و جواب سلامش را می دهد از آن تعبیر به خیانت می شود. شما ملاحظه کنید این افراد و جریان ها با موضوع برجام و توافق هسته ای که یکی از دستاوردهای بزرگ و قابل تقدیر و تکریم دولت و وزیر خارجه بوده است چه برخوردهایی می کنند و با تمام وجود سعی دارند طعم شیرین این دستاورد را به کام ملت و دولت تلخ کنند. اما همین ها در دوران گذشته نه تنها چشمشان را به روی بسیاری از رفتارها و سیاست های غلط بسته بودند بلکه از آن دفاع همه جانبه هم می کردند. این نامه عمدتا افشاگرانه است و نشان می دهد که جریان تندروی مخالف دولت به هر شکل ممکن درصدد تضعیف دولت و کاهش اهمیت دستاورد هسته ای است اما تاثیر چندانی بر روند تصمیم گیری در این زمینه ندارد. مخالفان چه بخواهند و چه نخواهند توافق هسته ای روند منطقی خود را طی خواهد کرد. در نتیجه نمی توان تصور کرد که این تصمیم ها بتواند جلوی روند برجام را بگیرد، زیرا در آن صورت این افراد و جریان ها مستقیما در برابر مردم قرار خواهند گرفت. آنها می خواهند دستاورد دولت را بی اهمیت جلوه دهند و به جای شیرین کامی، ملت را تلخکام کنند. آیا مخالفان دولت با تشکیل کمیسیون برجام تلاش کردند برجام را در نزد افکار عمومی منفی جلوه بدهند؟ به نظر می رسد جریان تندرو مجلس که در سال های اول در مجلس میدان داری می کرد به تدریج در همین مجلس به حاشیه رفته و منزوی شده است. اکثریت مجلس اصولگرا به تدریج به آثار تندروی و تندروهای خود واقف گشته و سعی در عدم تکرار رفتارهای جنجالی را دارند. شما اگر وضعیت این مجلس را به ویژه در سال اول آن با سال آخر مقایسه کنید متوجه تغییر رفتار تدریجی آن می شوید. گرچه این تغییر رفتار کمترین چیزی است که باید در مجلس اتفاق می افتاد از سوی دیگر اکثریت بالای نمایندگان در آستانه انتخابات دور بعد کمتر انگیزه ای برای اقدامات چالشی جنجالی دارند، زیرا متوجه آثار منفی آن بر افکار عمومی و سرنوشت خودشان شده اند و لذا سعی در فاصله گرفتن از این رفتارها دارند و هر روز تعداد بیشتری از نمایندگان درصدد جدا کردن خود از جریان های تندرو جنجالی برمی آیند. چرا دو استیضاح اخیر مجلس (فانی و آخوندی) با شکست مواجه شد؟ تندروها روز به روز به حاشیه رفته و منزوی تر می شوند و این شکست هم به منزوی شدن بیشتر آنها کمک می کند. این بدان معنی نیست که تندروها دیگر هیچ اقدامی انجام نمی دهند. متاسفانه آنها مستقل از نتیجه و بدون توجه به آثار زیانبار رفتارهای خود از هر فرصتی برای جنجال آفرینی استفاده می کنند. آیا تندروها با شکست در پروژه استیضاح وزرای روحانی به پایان خط رسیده اند؟ همان طور که اشاره کردم این امر مجلس را واقع بین تر و منطقی تر می کند و اکثریت مجلس را از تکرار رفتارهای چالشی دور می سازد. ارزیابی شما از نامه چهار وزیر روحانی به رئیس جمهور چیست؟آیا ما واقعا از رکود عبور کرده ایم؟ به نظر می رسد این نامه اعلام رسمی مسئولان اقتصادی دولت درباره ضرورت تجدیدنظر در سیاست های ضدتورمی دولت و ورود دولت به اعمال سیاست های رونق ساز است. درباره علت این نحوه نامه نگاری حرف و حدیث های متفاوتی مطرح است و نقدهایی نیز متوجه دولت و مسئولان اقتصادی آن شده است. اما مساله اصلی و مهم همان است که به آن اشاره کردم. به هر حال دولت در ابتدا و به درستی اهتمام خود را به مهار تورم معطوف کرد و در این راه نیز موفق بود اما این امر به بهای رکود تمام شده، رکودی که از حد منطقی آن تجاوز کرده است و تولید و اشتغال و رونق اقتصادی را تحت الشعاع قرار داده است. کاهش شدید قیمت نفت هم این امر را تشدید کرد. در واقع دولت در راهبرد اقتصادی خود از ضرورت توازن بین تورم و رونق اقتصادی غفلت کرد. امروز نیز همچنان بین دو راهبرد مهار و کاهش تورم از یک سو و رونق بازار مباحث مختلفی در بین صاحب نظران اقتصادی و مسئولان دولتی در جریان است اما برخی واقعیات تلخ موجود که قیمت پایین نفت نیز به آن دامن زده است، راهبرد ورود به رونق اقتصادی و ضرورت اقدام فوری نسبت به آن را ضروری ساخته است. به نظر می رسد دولت مجبور است از سیاست تک نرخی کردن تورم کوتاه آمده و با پذیرش مقداری از تورم برای رکود زمین گیر کننده چاره اندیشی کند. نظر شما درباره سانسور هاشمی در برخی برنامه های صدا وسیما چیست؟ این رفتارها بعضا در بخش های خبری و غیرجزئی صدا و سیما دیده می شود. این در حالی است که صدا و سیما دائما از بی طرفی خود سخن به میان می آورد. شما برای آنکه به معنی و مفهوم بی طرفی صداو سیما پی ببرید کافی است همین یک مورد را ملاحظه کنید که شخصیتی مانند آیت ا… هاشمی که یکی از ستون های نظام و رئیس مجمع تشخیص مصلحت نظام است سانسور می شود. دیدگاه صدا و سیما باید در راستای منافع عمومی و برآوردن انتظارات اکثریت باشد. برخی از اصلاح طلبان معتقدند در شرایط کنونی سرلیستی یک شخصیت معتدل مانند ناطق نوری بیشتر به مصلحت اصلاح طلبان است. در مقابل برخی معتقدند که جریان اصلاحات دارای پتانسیل زیادی است و سرلیست اصلاح طلبان باید از دل جریان اصلاح طلبی انتخاب شود. شما با کدام دیدگاه موافقید؟ برای پاسخ به پرسش شما باید به چند نکته اشاره کنم: نکته اول آنکه اصلاح طلبان دارای هویت روشن و مشخص هستند و طبعا در عرصه سیاسی به ویژه در عرصه انتخابات باید با آن هویت که دارای آموزه ها، راهبردها، سیاست ها و برنامه ای مشخص است شرکت و فعالیت داشته باشند. اصولا هر جریان سیاسی در عرصه فعالیت باید براساس هویت روشن و مشخص عمل کند وگرنه صحنه عمل و رقابت سیاسی از حالت طبیعی خارج می شود و شکل ناهنجار به خود می گیرد. نکته دوم هم به موضوع مهم منافع ملی و مصالح عمومی برمی گردد. یعنی اصولا همه جریان های سیاسی کشور باید اولویت را به این موضوع اختصاص دهند. جریان های سیاسی اگر در شرایطی قرار بگیرند که مجبور شوند بین منافع جناحی و منافع ملی یکی را انتخاب کنند باید منافع ملی را انتخاب کنند. البته این بدان معنی نیست که منافع جناحی در عرض منافع ملی است بلکه بدان معنی است که گاهی به دلایلی منافع جناحی با موانع و دشواری هایی مواجه می شود و برای مثال حق یک جناح تضییع می شود و جناح رقیب او از انواع امکانات و رانت های سیاسی و تبلیغی برخوردار می شود. در چنین شرایطی نمی توان ساکت نشست یا با سیاست قهر کرد و کنار کشید یا به گونه ای عمل کرد که عملا هیچ آثار مثبت و سازنده ای دربرنداشته باشد بلکه باید به گونه ای عمل کرد که حتی یک گام هم که شده در جهت منافع ملی و مصالح عمومی برداشته شود تا مشکلات جامع کمتر شده و به بهبود نسبی حال مردم منجر شود. نمونه بارز این امر در انتخابات ریاست جمهوری سال۹۲ از سوی اصلاح طلبان به مرحله عمل درآمد. نکته سوم نیز آن است که در جریان اصلاح طلبی به اندازه کافی افراد شایسته و توانمند وجود دارد و از این جهت از سایر جریان های سیاسی کشور بسیار غنی تر و کارآمدتر است و طبعا در انتخابات مجلس هم با هویت و شرایط و نیروهای توانمند خود شرکت خواهند کرد. اما می توان فرض کرد که شرایط به شکلی برای اصلاح طلبان رقم بخورد که امکان استفاده از برخی نیروهای شایسته خود وجود نداشته باشد. در چنین وضعیتی اصلاح طلبان می توانند در بین سایر نیروهای غیراصلاح طلب و از افرادی که شایسته و دلسوز کشور بوده و دغدغه منافع عمومی و مشکلات مردم را دارند پشتیبانی کنند. اصلاح طلبان نباید اجازه بدهند مجلس به دست نیروهای ناکارآمد و تندرویی بیفتد که به جای حل مشکل به صورت دائم به مشکلات می افزایند. نکته آخر هم این است که شخصیتی مثل آقای ناطق نوری که از چهره های برجسته اصولگرا اما دلسوز و خیرخواه کشور و نظام است اگر در صحنه انتخابات حاضر شود به نظر من حتما مورد پشتیبانی اصلاح طلبان قرار خواهد گرفت. اما این موضوع که سرلیست اصلاح طلبان چه کسی یا چه کسانی باشند یک امر اقتضائی است و به زمان و شرایط مناسب خود مربوط می شود. باید دید چه کسانی در صحنه باقی می مانند و چه شرایطی در تایید و رد صلاحیت رقم می خورد. اما درباره اینکه می گویید بعضی اصلاح طلبان پیشاپیش معتقد به سرلیستی آقای ناطق نوری برای اصلاح طلبان هستند این نکته را من تاکنون از کسی نشنیده ام و اصولا درباره لیست و سرلیستی تاکنون بین اصلاح طلبان در سطح تصمیم گیری بحثی نشده است و اگر هم کسانی این حرف را زده اند نظر شخصی خود را بیان کرده اند. بهترین استراتژی برای حضور موثر اصلاح طلبان در انتخابات مجلس چیست؟ بهترین و مهم ترین استراتژی اصلاح طلبان در انتخابات مجلس وحدت و اجماع و توجه به منافع ملی و دفاع عمومی است. این امر مستلزم ایثار و از خودگذشتگی و تحمل سختی ها و مشکلات فراوان است اما خیر عمومی در آن است. آیا این استراتژی محقق می شود؟ چه موانعی در این زمینه وجود دارد؟ اجماع کار سخت و فرایند پیچیده ای دارد. در شرایطی که هنوز احزاب سیاسی مناسبی شکل نگرفته، سازوکارهای اجماع سازی بسیار سخت و پیچیده است. اما این سازوکارها به نحو قابل توجهی در بین اصلاح طلبان شکل گرفته است و امروز می توان گفت که اجماع به تدریج به عنوان یک گفتمان انتخاباتی در بین اصلاح طلبان شکل گرفته و ضرورت آن برجسته شده است به نحوی که اگر کسانی برخلاف روند اجماع سازی دیگری کوک کنند و راه خود را بروند از سوی افکار عمومی پس زده می شوند. اما اجماع که خود به خود ایجاد نمی شود، همان طور که گفتید سازوکارهای خود را دارد. این سازوکار چیست؟ مناسب ترین سازوکاری که در این مقطع در این انتخابات وجود دارد استفاده از روش های دموکراتیک و عقلایی است. در این سازوکار اصلاح طلبان هر حوزه انتخابیه خود تصمیم گیری می کنند که چه کسی یا چه کسانی را به عنوان نامزد انتخاباتی معرفی کنند و برای رسیدن به نامزد یا نامزدهای مشخص مورد اجماع نیز از روش های عقلایی مانند نظرسنجی، نظرخواهی، اتخاذ تصمیم از سوی افراد ذی صلاح مورد اعتماد، توجه به شاخص های صلاحیت نامزدها، لزوم توازن بین اقشار مختلف در فهرست های انتخاباتی همچون زنان، جوانان، متخصصان، فعالان سیاسی اجتماعی، فرهنگی و… و امثال اینها استفاده خواهند کرد. برای حل اختلاف های احتمالی نیز از لایه های داوری مورد اعتماد در سطوح حوزه انتخابیه استان و مرکز استفاده خواهد شد. خوشبختانه این سازوکار جای خود را بین اصلاح طلبان باز کرده و بر سر به کارگیری و اجرای آن توافق عمومی ایجاد شده است. هراجماعی محور می خواهد. در واقع اجماع حول محور یا محورهای خاصی شکل می گیرد. این محور یا محورها کدام اند؟ محور یا محورهای اجماع راهبردها و سیاست های کلی است که از طریق خرد جمعی اصلاح طلبان تدوین شده و به تایید و تصویب لیدری اصلاحات رسیده و احزاب و فعالان اصلاح طلب سراسر کشور در جریان آن قرار گرفته اند. راهبردها شامل سازوکار داوری و حل اختلاف نیز است. اگر کسانی یا گروه هایی راه خود را بروند و زیر بار راهبردهای سیاست های کلی نروند، چه باید کرد؟ خیلی بعید است که در بین اصلاح طلبان کسانی یا گروه هایی باشند که به این راهبردها و سیاست ها تن ندهند و راه خود را جدا کنند. چون این سیاست ها و راهبردها محصول خرد جمعی اصلاح طلبان است و به ویژه به تصویب لیدری اصلاحات که مورد قبول و اعتماد همه اصلاح طلبان است نیز رسیده است. اگر احتمالا کسانی راه دیگری بروند و در فرایند وحدت و اجماع خلل ایجاد کنند، افکار عمومی واکنش نشان می دهد و آنها را پس می زند. حتی اگر فهرستی به نام اصلاح طلبان به موازات فهرست اصلی اصلاح طلبان اعلام شود افکار عمومی کمترین توجهی به آن نمی کند و عاملان آن به عنوان عوامل وحدت شکن تلقی خواهند شد و مورد سوال و ابهام قرار خواهند گرفت. یکی از راهبردهای اجماع آن است که همه فعالان اصلاح طلب اعم از احزاب و فعالان غیرحزبی در فرایند تصمیم گیری شرکت دارند و در نتیجه هیچ دلیلی باقی نمی ماند که کسانی بخواهند راه جداگانه بروند البته من بعید می دانم کسانی بخواهند راه خود را از راه عمومی اصلاح طلبان و از لیدری اصلاحات جدا کنند. وضعیت اصولگرایان چگونه است؟ آیا آنها نیز به وحدت و اجماع دست خواهند یافت؟ فرایند اجماع سازی در بین اصولگرایان برخلاف اصلاح طلبان به تدریج سخت و سخت تر شده است. دلیل این مساله نیز در دو عامل اصلی نهفته است: اول اینکه اصولگرایان به تدریج سازوکار سنتی خود را که محور اجماع آنها بوده را از دست داده اند و نتوانسته اند دلیلی برای آن پیدا کنند. عامل دوم هم که بسیار مهم است گره خوردن اصولگرایان به جریان های تندرو در نفی خودشان است که از اواسط سال۸۴ شکل گرفت و به تدریج ابعاد گسترده و پیچیده ای به خود گرفت. جریان تندرو علاوه بر آسیب هایی که می سازند به اصولگرایان نیز که از آنان پشتیبانی های عمیق و گسترده کرده بودند آسیب های جدی وارد کردند. با این وجود متاسفانه جریان اصولگرایی با وجود همه این فراز و نشیب ها هنوز نتوانسته اند گره سرنوشت خود با آنها را باز کنند و راه خود را از آنها جدا کنند. لذا وضعیت اصولگرایان در اجماع سازی روز به روز مشکل تر و پردردسرتر شده و خواهد شد. البته به تدریج شاهدیم که برخی اصولگرایان ریشه دار در کشور به خطر تندروها پی برده و راه خود را از آنها جدا می کنند، این در حالی است که برخی از آنها از همان ابتدا راه خود را جدا کردند و هوشمندی و دلسوزی و ریشه داری خود را نشان دادند. ارمان/
چهارشنبه ، ۲۲مهر۱۳۹۴
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: صبح دنا]
[مشاهده در: www.sobhedena.com]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 26]
-
گوناگون
پربازدیدترینها