تبلیغات
تبلیغات متنی
محبوبترینها
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
قیمت انواع دستگاه تصفیه آب خانگی در ایران
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
پروازهای مشهد به دبی چه زمانی ارزان می‌شوند؟
تجربه غذاهای فرانسوی در قلب پاریس بهترین رستوران‌ها و کافه‌ها
دلایل زنگ زدن فلزات و روش های جلوگیری از آن
خرید بلیط چارتر هواپیمایی ماهان _ ماهان گشت
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1836796921
یک متن دوست داشتنی با پایان بندی عجله ای/ «سمندر» با زبان مدرن قصه می گوید/ جمشیدی برای مخاطب امروز می نویسد
واضح آرشیو وب فارسی:بلاغ: کیوان امجدیان نویسنده «آوای تار یحیی» گفت: جمشیدی برای مخاطب امروز می نویسد. مخاطبی که دیگر سینما هم ارضائش نمی کند و حالا دنبال ترکیبی تکمیلی از سینما و ادبیات می گردد.به گزارش بلاغ ، گروه کتاب و ادبیات: نشست نقد و بررسی رمان « سمندر » اثر مصطفی جمشیدی که انتشارات عماد فردا آن را منتشر کرده با حضور نویسنده و جمعی از فعالان رسانه ای حوزه کتاب در قالب یک میزگرد مجازی بر پایه شبکه ارتباطی «تلگرام» برگزار شد. در این نشست خبرنگاران خبرگزاری فارس ، خبرگزاری نسیم، سایت مشرق و هفت راه حضور داشتند. رمان «سمندر» ماجراهایی است از دوران دفاع مقدس که شخصیت اصلی آن یک رزمنده جوان است که در یک پست نگهبانی در دفاع مقدس مشارکت داشته است. در این رمان خواننده در یک زمان غیر خطی خاطرات او را مرور می کند و با مفاهیمی روبرو می شود. کیوان امجدیان(نویسنده)، فرود عوض پور(کارشناس ارشد ادبیات نمایشی)، محمدرضا شهبازی(فعال رسانه ای)، زهرا جعفری(فعال رسانه ای) و حسام آبنوس(فعال رسانه ای) در این نشست با حضور مصطفی جمشیدی به نقد و بررسی رمان «سمندر» پرداختند. *شخصیت های داستان نکات مجهول داشتند زهرا جعفری فعال رسانه ای در حوزه کتاب در ابتدای این نشست با بیان اینکه «سمندر» کتاب خوبی است گفت: اما برای من نکات مجهول زیادی داشت که همه این نکات به شخصیت های داستان بر می گشت. به نظرم مهنا، شخصیتی بود که جای پرداخت بیشتری داشت؛ اما شخصیتش مبهم بود. یا مثلا شخصیت اصفهانی، من ارتباطی با این فرد برقرار نکردم و به نظرم بودنش در کتاب جای سوال دارد و حتی اتفاق خاصی را نیز این شخصیت رقم نمی زند. وی افزود: شخصیت هایی مثل انگجی و نورعلی شمس به نظرم آدم های کلیدی و خوب قصه بودند و شاید نقش اصلی را این افراد ایفا می کردند؛ اما بودنشان در قصه خیلی کم است و به نظرم جای کار بیشتری داشتند. *«سمندر» یک دفعه تمام می شود! این فعال رسانه ای گفت: شاید گفته شود، نویسنده نگاهش این جور بوده که در این حد به این شخصیت ها پرداخته، اما به نظرم نوع نوشتن نویسنده باید طوری باشد و داستان به نحوی روایت شود که مخاطب جذب داستان شود؛ اما من احساسم بعد خواندن این کتاب این بود که کتاب یک دفعه تمام می شود و قصه ها ناتمام مانده است. احساس کردم داستان زود تمام شد. جعفری گفت: یک نکته دیگر اینکه قسمت های آخر داستان که داوود و شخصیت اصلی همدیگر را می بینند، اتفاقات پشت سر هم و سریع شکل می گیرد، از قصه برگشت داوود تا مجروحیت دوباره و دیدن انگجی، و به نظرم در مجموع شخصیت ها مجهول و گنگ بودند. البته این حرف ها را نقد نمی دانم و بیشتر سوالات ذهنم نسبت به کتاب است. *از حضور فعال اصفهانی در کتاب نمی توانم بگذرم مصطفی جمشیدی نویسنده رمان «سمندر» در پاسخ به بخشی از مباحث جعفری گفت: در مورد اصفهانی، که اگرچه شخصیت جنبی است اما از حضور فعالی در کتاب که داشته نمی توانم عبور کنم. شما چطور ماجرای اکشن جنگ را که اصفهانی حضور داشته را در کتاب ندیدید؟ یا کشاورزی او را؟ آن هم در آن منطقه جنگی که واقعیت داشت! یا مثلا مهنا که آن قدر به آن در کتاب پرداخته شده است؟ جعفری هم در پاسخ گفت: در مورد اصفهانی منظورم این بود که اگر نبود هم خللی به قصه وارد نمی کرد و داستان نمی لنگید و بعد از آن اتفاق دیگر از این شخصیت خبری در داخل قصه نیست. جمشیدی پاسخ داد: اصفهانی نیمی از ماجراست که اگر نبود آن شخصیت عراقی کجا پنهان می شد؟ *«مهنا» جای پرداخت بیشتری داشت جعفری در ادامه گفت: مهنا شخصیت مهمی است و به قول معروف شاید گنجی که او به دنبالش است، باقی افراد پیدا می کنند و برای همین به نظرم جای پرداخت بیشتری داشت. *شاید روزی در مورد «مهنا» یک رمان نوشتم جمشیدی پاسخ داد: مهنا بله... اتفاقا یکی از ناب ترین شخصیت ها که در رمان عام، منظورم رمان کلاسیک است و می تواند حضور داشته باشد و در فکر آن هستم که درباره اش بنویسم همین مهناست. شاذ، ترحم برانگیز، مظلوم، متفرد و کمی هم مغروق. من هم فکر می کردم گنج، ادبیات ناب است و روزی دردهای ما را درمان خواهد کرد. حالا چه روزی توسط چه ماری گزیده می شوم الله اعلم. با وصف دنیای کم فروغ این روزها و رکود حاکم. جعفری با اشاره به شباهت «سمندر» به یک فیلم نامه گفت: به نظرم کمی داستان شبیه فیلم نامه ای کوتاه شده و همین باعث کم پرداختن به شخصیت های داستان شده است، درست مثل یک فیلم سینمایی که ظرف دو ساعت کارگردان باید همه چیز را تمام کند. *دوران حجیم نویسی به سرآمده است جمشیدی گفت: نظر شما محترم، اما دوران حجیم نویسی به نظرم به سر آمده است. نواقص مهمی می تواند تلالو رمان را کم فروغ کند. من همه اجزا را در سمندر مناسب دیدم اگر اینطور نبود هنر و فلسفه زیبایی شناسی رمان که این روزها مغفول بوده به کار گرفته نمی شد. مهنا بافت دیگری در رمان دارد. بافتی بسیار غبطه برانگیز، به قول ایشان مهنا گنجی را می یابد اما در نیل به قله هدف باز می ماند. *کوتاه نویسی مخاطب را گیج می کند جعفری در پایان گفت: بله این حرف شما را قبول دارم، اما گاهی کوتاه نویسیِ زیاد هم مخاطب را گیج می کند. *روایت های «سمندر» شگرف است فرود عوض پور کارشناس ارشد ادبیات نمایشی در این نشست مجازی گفت: رمان «سمندر» پر از تصاویر ناب سینمایی است و این بدین معناست که ماندگاری کلام جمشیدی در قالب تصویر شگفت انگیز است. وی افزود: از طرفی روایت درست و تاثیرگذار در لحظاتی چنان شگرف است که برای دیدن ادامه آن تصاویر، خواننده با خیال خودش ادامه می دهد. توجه شود به شخصیت خانمی که در آنطرف پل زندگی می کند. توجه او به پرندگانی که در اثر جنگ زخمی شده اند بسیار ماندگار است. *انتظار حماسه در رمان امروز بی انصافی است نویسنده رمان «سمندر» در ادامه سخنان خود گفت: در کل انتظار حماسه در رمان امروز زبان فارسی بی انصافی است، حتی در سطح جهانی هم بی فایده است. البته کمال گرایی خوب است. چند روز بیش یک خبرنگار روسی که فقط چهره ای ضد روسی داشت را به افتخار نوبل رساندند. یک اثر داستانی معطوف به شگفتی در کار ایشان دیده نمی شود. در مودیانو هم همینطور، شما به بیانیه های کمیته نوبل نگاه کنید، انگار انشای بچه مدرسه ای هاست، آن را فی المثل با بیانه کمیته نوبل دوران مارکز یا فاکنر مقایسه کنید. امروز سینما و رسانه های تصویری و شبکه های اجتماعی در حال بلعیدن همه چیز هستند. *از یک متن دوست داشتنی تا یک پایان بندی عجله ای محمدرضا شهبازی فعال رسانه ای در حوزه کتاب نیز در این جلسه درباره رمان «سمندر» گفت: به نظر من کتاب سمندر یک مقدمه طولانی و کرخت داشت، یک متن دوست داشتنی که دیر شروع شد و یک پایان بندی عجله ای که در ذوق می زد. روانی متن و رفت و برگشت های زمانی روایت که بدون اصطکاک انجام شده بود و خواننده بدون دست انداز می رفت و می آمد از مزیت های قابل توجه کتاب بود که باعث می شد اگر کسی قصد مطالعه کتاب تا انتها را داشته باشد، به راحتی و در یک مجلس بتواند این کار را انجام دهد. وی افزود: اما مشکل به نظر بنده همین جور کردن این قصد و مجاب کردن مخاطب به خواندن کتاب تا انتها است! و بزرگترین مشکل کتاب هم همین است که در بیست-سی صفحه ابتدایی چنین انگیزه ای در مخاطب شکل نمی گیرد. گره ای ایجاد نمی شود تا عطش باز شدن گره در مخاطب شکل بگیرد. *طبیعی است داستان خوان های عادی کتاب را رها کنند نویسنده کتاب «آقازاده عزیز» گفت: بالاخره وقتی مخاطب یک رمان صد صفحه ای را شروع می کند انتظاری که دارد متفاوت است از یک رمان مثلا سیصد صفحه ای. اگر در آن رمان حجیم تر تا پنجاه صفحه هم برای شروع شدن داستان صبر کند، در اینجا توقع دارد که حداکثر در بیست صفحه ابتدایی بفهمد باید در رمان دنبال چه چیزی باشد. به نظر بنده این اتفاق نمی افتد و به همین دلیل خیلی طبیعی است اگر داستان خوان های عادی در صفحه چهل و پنجاه کتاب را رها کنند. شهبازی در ادامه گفت: البته نویسنده با ایجاد فضاهایی وهم آلود توانسته تا حدودی آن خلاء گره را جبران کند و فضای مرموز داستان این توقع را در خواننده به وجود می آورد، که حتما این در یک چیزی هست که من نمی بینم و بهتره ادامه بدم تا بفهمم. اما این به تنهایی نمی تواند بار را به دوش بکشد. *عدالت میان شخصیت ها و موقعیت ها رعایت نشده است این فعال رسانه ای گفت: من متعجبم که نویسنده وقتی در فصل های پایانی کتاب به خوبی توانایی خودش در جابجایی زمانی شخصیت ها را نشان داده و متنی جذاب نوشته، چرا این کار را زودتر شروع نمی کند و در ابتدا فقط به جابجایی زمانی روایت اکتفا می کند؟ فاصله افتادن بین حضورهای ستودگان در داستان هم از چیزهایی است که واقعا حسرت برانگیز است که اگر ستودگان زود به زود می آمد چقدر بهتر می شد. در کل من به نظرم حجم صد صفحه ای کتاب را کافی و متناسب محتوا می دانم اما این حجم به نظرم به درستی و به عدالت بین شخصیت ها، موقعیت ها و حتی زمان ها رعایت نشده است. جمشیدی در پاسخ و توضیح به سخنان شهبازی گفت: به قول فورستر همه نویسنده های خوب و حتی بد دنیا یک چیزهایی، یعنی آدم ها و حوادثی خلق می کنند، اما نمی دانند چه بلایی سر آنها در بیاورند. این از انتهای نقد آقای شهبازی که اقلا و از سر لطف این مزیت را در سمندر دیده اند که عیب فورستر بر ما کارگر نشده است. *مستند بودن فضا و مکان برخی نکات را به من تحمیل می کرد او اضافه کرد: اما در باره اول کار باید عرض کنم خصوصیت به دست آوردن فضا و آن مکان که مستند بود بر من برخی نکات را تحمیل می کرد، قهرمان داستان چون آب آن رودخانه سیال است. حضور ستودگان او را بیدار می کند، حضرت مسیح (ع) می فرماید از مادر زاده نشد آن کس که دو تولد در خود ندید. تنها در اینجاست که قهرمان ما با آن همه آدم و مقدمه روبرو می شود. *شخصیت ها در «سمندر» لحن ندارند شهبازی در پایان سخنانش گفت: یک نکته دیگر هم به ذهنم می رسد و آن اینکه شخصیت ها لحن ندارند. یعنی با کمی اغماض می شد لحن اصفهانی و مهنا را، و لحن ستودگان و انگجی را، و لحن داود و سربازهای محافظ پل را یکی دانست. تقریبا همه یکجور حرف می زنند. جمشیدی در ادامه نشست مجازی نقد رمان «سمندر» گفت: این فضاسازی مقدمه ای است برای اینکه داخل پاساژهایی برویم که مدنظر نویسنده است، زیرا رمان در خلاء شکل نمی گیرد. رمانی که فلسفه زیبایی شناسی هنر را رعایت کند هرگز به فضاهای اینچنینی پشت نمی کند. این جفا است که رمان را در حد چند روایت و چند شخصیت و برخورد آنها با یکدیگر فرض کنیم و ابزارهایی که رمان نویسی به ما داده از قبیل تاکید بر ضرباهنگ، نثر داستانی موثر و پرداخت متمرکز داستانی را رها کنیم و این پرداخت متمرکز داستانی من را مجبور کرده که در مدیومی داستانم را بگویم که به نظر می رسد برخی اجزای آن درست جا نیفتاده باشد و این اجتناب ناپذیر بوده است. *در نمایشنامه است که آدم ها وزن یا دیالوگ برمی گزینند این نویسنده در ادامه گفت: فشردگی های این رمان به خاطر این است که بتواند ایماژهای مورد نظر این داستان را ارائه کند. با عرض پوزش باید بگویم که در نمایشنامه است که آدم ها ورزن گفتاری یا دیالوگی بر می گزینند. در رمان سمندر اینگونه نیست، لحن به رعایت هارمونی در هنر گفته می شود و در ضرباهنگ نثر به خدمت گرفته شده است. *می توان به خوانش «سمندر» در همه جای زمین امیدوار بود وی گفت: به دنبال خرق عادت بودن در رمان معاصر چه به لحاظ فرم و چه به لحاظ محتوی اگر کارگر افتد برای خودش دستاوردی خواهد بود. «سمندر» به نقطه ای رفته که در همه اضلاع زمین به خوانش آن می توان امیدوار بود. نویسنده رمان «سمندر» در بخش دیگری از این نشست گفت: ادبیات خلاقه یک بار از کل به جز و یک بار از جز به کل می رود و سمندر باید این خصوصیت را داشته باشد و بتواند مفهوم گذر از آتش بر اثر حمله رژیم بعث را منتقل کند و مسیر رشد انسان متعبد در گفتمان آخرالزمانی که این گفتمان جنبه سلوک مندی را ارائه می کند، نشان دهد. انسانی که به باورهای دینی معتقد است و نماد آن در رمان انگجی است، توانسته سمندر گونه از این سال ها عبور کند. *«سمندر» با زبانی مدرن قصه می گوید حسام آبنوس یکی دیگر از افرادی بود که در این نشست نظراتش را در مورد رمان «سمندر» عنوان کرد. او گفت: سمندر یک کتاب متفاوت در فضای ادبیات انقلاب و دفاع مقدس است و برای این تفاوت نیز دلایلی دارم که ارائه می کنم. نحوه روایت جمشیدی در این کار علاوه بر این که مستند است خارج از قالب های مرسوم مستندنگاری است و وجه داستانی کار پررنگ تر است و با استفاده از جریان سیال ذهن و رفت و برگشت های زمانی در متن داستان خواننده را در سفری زمانی قرار می دهد. وی افزود: مضمون و درونمایه وجه اصلی و غالب در این کتاب است و از این حیث باید به جناب جمشیدی تبریک گفت زیرا با توجه به مضمون توانسته اثری خلق کند. یعنی محور داستان مضمون است و قرار نیست سمندر قصه گو باشد در حالی که قصه گو هم هست اما نه به سبک داستان های سبک رئال، بلکه سمندر با زبانی مدرن در یک فضای سورئال قصه شخصیت اصلی را می گوید. مضمون سمندر زندگی و مرگ است که شخصیت داستان در آن با آن درگیر است و پیوسته در مفهوم مرگ و زندگی در رفت و آمد است. این رمان از نظر من یک اثر خاص در فضای ادبیات انقلاب است و فتح بابی در خلق اثر متفاوت است. *نوع روایت با توجه به شخصیت ها دارای هارمونی است عوض پور نیز با اشاره به تصاویر موجود در متن، گفت: سمندر هم از نظر ارائه تصویری سینمایی و هم از نظر دیالوگ بسیار موفق است و انتخاب نوع روایت هم با توجه به وجود شخصیت های قصه دارای هارمونی است که آقای جمشیدی به آن دست یافته است. جمشیدی با اشاره به سخنان آبنوس گفت: نکته جالب در صحبت های آبنوس این است که رمان را در طول زمانی خود دیده نه صرفا در دفاع مقدس. *شخصیت های «سمندر» در خدمت مضمون داستان هستند آبنوس در ادامه به شخصیت پردازی های «سمندر» نیز اشاره کرد و گفت: در مورد شخصیت پردازی اثر هم باید بگویم شاید جای کار بیشتری داشت که شخصیت ها عمق بیشتری داشته باشند اما با توجه به اینکه این یک رمان مضمون محور است پس شخصیت ها هم در خدمت مضمون هستند و قرار نیست که هنرنمایی مگر در مسیر هدف درونمایه داشته باشند. این فعال رسانه ای در زمینه کتاب گفت: البته شخصیت های سمندر شخصیت هایی انتزاعی و غیر واقعی نیستند و در زندگی روزمره ما دیده می شوند و حضور دارند ولی شاید عمق لازم برای پیشبرد داستان را نداشته باشند وگرنه همین که دوستان می فرمایند فلان شخصیت جای کار بیشتری داشت یعنی با شخصیت ارتباط برقرار کرده اند. یعنی شخصیت پردازی ضعف اساسی ندارد بلکه آنطور که باید شخصیت ها در داستان نمی نشینند که خب عرض کردم شخصیت ها فقط در خدمت مضمون داستان هستند. *بی لحنی در «سمندر» نکته منفی ای نیست وی با اشاره به سخنان شهبازی گفت: در مورد لحن، که جناب شهبازی به آن اشاره کرد هم بد نیست بگویم، که چون شخصیت ها در خدمت مضمون هستند این بی لحنی در داستان حس می شود که باز هم نکته منفی ای نیست. از نظر زمان هم باید بگویم خواننده در خواهد یافت که در یک بازگشت به گذشته قرار است اتفاقات داخل کتاب را مرور کند و این مهم ترین ویژگی «سمندر» جمشیدی است. *«سمندر» یک رویای طولانی است جمشیدی با بیان اینکه «سمندر» نتیجه یک رویای طولانی است، گفت: رویایی که از شدت تاثر برخی مواقع به شعر درآمده یا به زبان آدم الکنی از خواب رسیده است. این اثر ادای دینی است به ستودگانی که به رویا و واقعیت پیوستند اما ما را در این شب طولانی تنها گذاشتند. درست می گویید من گنگ خواب دیده چطور می توانستم آن رودخانه و آن اقای اصفهانی را با وانت کاپرایش فراموش کنم؟ حالا کاری ندارم ولی از روی انصاف مثلا گزارش های جنگی همینگوی مگر چی ریخته اند بر جان کلمات و کاغذها؟؟ آبنوس در بخش پایانی سخنانش گفت: در بخش پایانی سخنانش می خواهم به خاستگاه فکری نویسنده که در کتاب متبلور است اشاره کنم. نویسنده در «سمندر» نظرگاه و خاستگاه فکری خود را به خواننده نشان می دهد. تفکر دینی و منبعث از اندیشه اسلامی نویسنده در اواخر کتاب دیده می شود هر چند این دیدگاه در سراسر متن به چشم می آید و خواننده را با آن روبرو می کند. این مسئله که شهدا زنده هستند و دارای حیات ابدی، نکته ای است که بارها در متن تکرار می شود بدون اینکه به چشم بیاید و یا توی ذوق بزند. این نکته از اهمیت فوق العاده ای برخودار است که اندیشه دینی در یک اثر دیده شود و نویسنده بدون اینکه گل درشت کاری کند حرفش را زده است. وی در پایان گفت: در مجموع اثر تازه مصطفی جمشیدی یک اثر متفاوت در فضای ادبیات داستانی انقلاب است که باید به ایشان خدا قوت عرض کنم. این اثر می تواند چراغ راهی برای نویسندگان جوان در فضای ادبیات انقلاب شود. *ساختار برای جمشیدی بسیار مهم است کیوان امجدیان نویسنده و فعال فرهنگی و رسانه ای در بخش پایانی این نشست گفت: اصولا کارهای جناب جمشیدی دو ویژگی دارد، که برای مخاطبانی که با آثار ایشان آشنایی دارند دیگر در حال تبدیل شدن به یک اصل شده است. وی افزود: اول اینکه ساختار و شکل روایت برای شان بسیار مهم است. تا آنجا که بشود تلاش در آشنازدایی دارند و ساختار و روایت ساده را (درصورت امکان) بر نمی گزینند. این اتفاق از سونات عدن بیشتر حس می شد و می شد پررنگ شدن گرایش ایشان به ساخت را دید. اینکه داستانشان سیال ذهن باشد، اینکه در توصیف ها و حتی در نام ها آشنازدایی داشته باشند. نویسنده رمان «آوای تار یحیی» گفت: روایت او هم همانطور که خودشان قبلا گفته اند روایتی از گذشته نزدیک از سوی راوی ایستاده در گذشته دور است. دوم اینکه به دلیل گرایشات سینمایی، نوع روایت نمایشی و یا اصلا شکل روایت سینمایی جزء لاینفک کارهایشان شده است. *جمشیدی برای مخاطب امروز می نویسد امجدیان اضافه کرد: اینکه بعضی دوستان حس کرده اند «سمندر» گاهی شبیه نمایشنامه یا فیلمنامه می شود به دلیل همین نگاه متصل کننده جمله و نما نزد جمشیدی است. خلاصه اینکه طبیعی است که مصطفی جمشیدی در کارهایش کار خوب و متوسط و عالی دارد. اما همیشه کارهایش خواندنی است. او برای مخاطب امروز می نویسد. مخاطبی که دیگر سینما هم ارضائش نمی کند و حالا دنبال ترکیبی تکمیلی از سینما و ادبیات می گردد. مخاطب جمشیدی می داند که در هر کتاب او یک یا چند برگ برای رو کردن دارد. دغدغه اش اگرچه قصه گفتن است اما ساده قصه گفتن را دوست ندارد. او عاشق بازی با ساختار برای روایت قصه است، هرچند این بازی گاهی شاهکار «سونات عدن» می شود و گاهی «وقت نیایش ماهی ها». *در «سمندر» دنبال شهید سازی نبوده ام جمشیدی در بخش دیگری از این نشست گفت: من در «سمندر» دروغ نگفته ام، منصف و خالص بوده ام. هرگز به دنبال شهید سازی و ترقه در کردن و خواب و رویا و بقول تو گل درشت گفتن نبوده ام. با آنها زندگی کرده ام و تا وقتی این بیماری و خدا اجازه دهد با آنهایم. ملالی نیست و طلبی از کسی ندارم تازه بسیار بدهکارم به جان های مقدس اینان و ارواح تابناکشان. آرزویم پیش از مرگ رخصت گرفتن از رهبر بلند اندیشه ایشان، تنها برای یک دیدار است، برای فقط دیداری و بدرود. من خود را مرهون جان های پاکشان می دانم...نام هایشان بلند باد..همچون سردار همدانی. وی در پایان سخنانش گفت: سمندر در حقیقت ادای دینی به جان های پاک شهدا است و توفیق داشتم به عنوان یک جانباز خاک پای آنها را کیمیای چشمم کنم. این رمان ادای دینی به ادبیات متعهد است و از ادبیات مبتذل و نیست انگاری رهیده است. ادبیات فرزانه و بسیجی وار به دنبال گذشتن از پلیدی ها است. برخی کارهای من به دنبال برپا خاستن انسان است در حالی که ادبیات جهان به دنبال فرونشاندن انسان است و از این فرصت که ایجاد شد تشکر می کنم. در پایان نظرات افرادی که این کتاب را مطالعه کرده بودند در جدولی درج شده است. علاقه مندان می توانند اولین میزگرد مجازی را که به کتاب «آوای تار یحیی» اختصاص داشت را اینجا بخوانند./م
چهارشنبه ، ۲۲مهر۱۳۹۴
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: بلاغ]
[مشاهده در: www.bloghnews.com]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 15]
-
گوناگون
پربازدیدترینها