تبلیغات
تبلیغات متنی
محبوبترینها
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
قیمت انواع دستگاه تصفیه آب خانگی در ایران
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
پروازهای مشهد به دبی چه زمانی ارزان می‌شوند؟
تجربه غذاهای فرانسوی در قلب پاریس بهترین رستوران‌ها و کافه‌ها
دلایل زنگ زدن فلزات و روش های جلوگیری از آن
خرید بلیط چارتر هواپیمایی ماهان _ ماهان گشت
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1836590286
داستان برگه رای هایی که با اسامی پتج تن پر شدند تا آموزش استفاده از اسلحه بر روی منبر و جنگ با میگ های هوایی عراق با کلاش
واضح آرشیو وب فارسی:ندای ارومیه: حجت الاسلام حسنی می گوید: بعد از آنکه جان اعضای مجلس عراق را نجات دادم ، شب رادیو عراق گفت: این ملاحسنی دیوانه امروز با اسلحه ی کلاش به جنگ میگ های ما آمده بود.به گزارش پایگاه خبری تحلیلی ندای ارومیــه، حجت الاسلام و المسلمین حاج شیخ غلامررضا حسنی یکی از روحانیون مبارز در آذربایجان است. زندگی نامه، فعالیت ها و مبارزات وی، بخشی از تاریخ انقلاب اسلامی در آذربایجان ار تشکیل می دهد به طوری که انقلاب اسلامی در این خطه، بدون نام و یاد حسنی معنا و مفهوم نخواهد داشت. آقای حسنی ، در تیر 1306 در ارومیه به دنیا آمد، و پس از آن که پدرش را در دوازده سالگی از دست داد، با مادرش که نقش یک مربی دینی را در روستایشان بر عهده داشت، زندگی کرد. او پس از کلاس ششم به تحصیل علوم دینی پرداخت. نخستین آشنایی با اسلحه به دستور مادر منطقه ای که آقای حسنی در آن می زیست، در سالهای نوجوانی و جوانی وی خاطرات سیاسی فراوانی از حضور احزاب و گروه های سیاسی دارد. داستان های شیخ عبیدالله که سر دسته اشرار آن ناحیه بود و چیزی کمتر از فجایع نایب حسین کاشی نداشت. آقای حسنی در بخش نخست خاطراتش تلاش کرده است تا تصویری از وضعیت سیاسی و اجتماعی آن ناحیه را بر اساس آنچه شنیده بوده و مقداری را به چشم دیده، بیان کند. نظر حسنی درباره کردهای منطقه در این اوضاع است که وی در سال 1320 به توصیه مادرش یک اسلحه ورندل تهیه می کند تا بتواند از خود و خانواده اش در برابر رخدادها دفاع کند. این نخستین آشنایی این طلبه جوان با اسلحه است که بعدها هیچ گاه از وی جدا نمی شود. وی خاطراتی از زرو بیگ دارد که از کردهای ایرانی بود اما با کردهای ترکیه و عراق هم آشنایی داشت و سر جمع در منطقه کر و فری داشت و شر و شوری. وی به عکس از کردهای دیارش یاد می کند که انسان های مستضعف و مهربان و باصفا و صادق و صمیمی هستند و دوست داشتنی. داستان برگه رای های برای پنج تن آل عبا وی در جوانی شاهد ظهور حزب توده و ایادی آن در آن دیار که حزب دمکرات آذربایجان و کردستان بوده داشته و از این مسأله نیز خاطراتی بیان کرده است. یکبار او را سر میز انتخابات می نشانند تا برای مردم رأی بنویسد و اسامی کاندیداهای آنان و آدمهای زوربیگ را یادداشت کند؛ اما او هفتاد هشتاد رأی می نویسد و در همه اسامی پنج تن آل عبا را. در این وقت متوجه می شوند و کشیده ای به گوشش و او هم متقابلا کشیده ای به طرف می زند و بعد هم به رویش کلت می کشند. او نیز که مسلح بوده به روی آنان اسلحه می کشد و بالاخره کسانی آنان را از هم جدا می کنند. و البته کار به کدخدا هم می کشد که یک طلبه روبروی اینان ایستاده است. بالاخره آنان دست بردار او نیستند و اندکی بعد وی را مسلحانه محاصره کرده نزد زوربیگ می برند. وضع را برای اعدام وی مهیا کرده او را به تیری می بندند و کسی را هم آماده می کنند تا به او شلیک کند. در این وقت زوربیگ می آید و می گوید بازش کنید. در آن وقت وی رئیس حزب دمکرات آن منطقه بوده است. کسی به زور بیگ می گوید که این شخص، طلبه هست و میان مردم نفوذ کلامی دارد و اعدام او کار دستتان می دهد. این داستان ادامه دارد و خواندنی است. کوچ به ارومیه با پایان یافتن داستان پیشه وری و فرار او، وی به ارومیه می آید و در حالی که ازدواج کرده در حوزه علمیه آنجا مشغول تحصیل می شود. در اینجا گه گاه نام عالمان آن دیار را از زبان وی می شنویم که خاطراتی از ایشان نقل می کند. از جمله از مرحوم حاج میرزا علی عسکرآبادی که روحانی صریح اللهجه ای بود و مدتها در برابر تجازوات اسماعیل آقا سیمیتقو ایستادگی کرده بود. (ص 35). مدیر مدرسه ای که آقای حسنی در آن درس می خواند در سال 1328 به قم آمد و به جای او آقای حسنی برای مدیریت مدرسه انتخاب شد. در این وقت فرمانده لشکر آذربایجان شخصی به نام بهار مست در میان افسران جلسه ای تشکیل داده، لباس روحانی تن چند نفر کرده و نمایش مسخره ای درست می کند. آقای حسنی برای تعیین تکلیف راهی قم می شود تا در این باره از آیت الله بروجردی استفسار کند. بالاخره با آقای بروجردی دیدار می کند و ایشان قول می دهد اقدام کند. آقای حسنی در سال 1330 برای ادامه تحصیل به قم می آید. وی ادامه دروس سطح را نزد اساتید مبرز حوزه تمام می کند و از جمله در درس تفسیر علامه طباطبائی حاضر می شود. نزد دکتر مفتح هم منظومه ملا هادی سبزواری را می خواند. آقای حسنی می نویسد که آن زمان کتابهای بازرگان در حوزه رواج داشت و معمولا طلبه ها آنها را می خواندند و او به عنوان چهره ای متدین و موجه مطرح بود (ص 42). وی می گوید کتابهای ایشان را که می خواندم گاه اشکالاتی در ذهنم می آمد. یکبار با علامه طباطبائی در میان گذاشتم و ایشان فرمود: ایشان در مقدمات اشکال دارند. چون در مقدمات مسأله آمادگی و اشراف لازم نداشته دچار اشتباه شده اند (ص 43). حضور در محضر آیت الله شریعتمداری آقای حسنی چند سال در درس مرحوم شریعتمداری و چند سالی هم در درس امام خمینی شرکت کرده است. همچنین چند سال شاگرد درس مرحوم محقق داماد بوده است. در این وقت که دو سال از آمدنش به قم گذشته بود تازه لباس روحانی پوشیده و معمم شده است. مراسم عمامه گذاری ایشان در حضور آیت الله شریعتمداری برگزار شده است. بازگشت به وطنن و شلیک های هوایی برای موسیقی آقای حسنی پس از این تحصیلات به وطن خود باز می گردد تا آنچنان که خود می گوید در خدمت مردم باشد و با آنها. مدتی بعد از روستا به ارومیه می آید و با اجاره کردن خانه ای در آنجا ساکن می شود. در آنجا همسایه ای بود که با بلند کردن صدای ساز و آواز او را اذیت می کرد. هرچه تذکر داد مفید نیفتاد. یک بار اسلحه را برداشت و چند تیر هوایی کنار در خانه او شلیک کرد. در این وقت صدا کم شد. بار دیگر رگباری به هوا زد و این بار صدا کاملا قطع شد و ماجرا خاتمه یافت (ص 46). در سال 1338 موفق می شود تا دفتر ازدواج و طلاق بگیرد تا به نابسامانی هایی که در این زمینه برای مردم و جود داشت خاتمه بدهد. وی شرح می دهد که انتخاب این کار اصلا برای کار درآمدزایی نبود و صرفا برای آن بود که در این زمینه اوضاع بسیار وخیم بود. دیدار با امام دلها از آن پس آرام آرام نهضت روحانیت در قم آغاز شد. نخستین اشارت وی به انجمن های ایالتی و ولایتی است. وی که مطالب اهانت آمیزی را نسبت به اسلام در مجله زن روز دیده به قم می آید. نزد حاج آقا روح الله می رود و آن مجله را به ایشان می دهد: آقای مشکینی هم که حاضر بود متن را برای امام خواند و امام بشدت و با صدای بلند های های گریه کردند. از شدت ناراحتی لحظه ای بلند شدند، ایستادند و دوباره نشستند. (ص 51). حسنی ممنوع المنبر می شود مشارکت وی در نهضت سبب ممنوع المنبر او می شود و وی فعالیت خود را در روستای بزرگ آباد ادامه می دهد. پس از آن باز به دیدار امام می آید و روحانی دیگری هم که با او بوده (آقای مرندی) به امام توضیح می دهد که آقای حسنی جدای از کارهای کشاورزی و روحانی بودن، تعداد زیادی مسلح تربیت کرده و سلاح هم تهیه کرده است. امام یکمرتبه نگاهی کرده می پرسند راست می گوید؟ اقای حسنی می گوید: آری. امام می پرسند برای چه این ها را تهیه کرده اید. می گوید برای سرنگونی شاه. امام لبخندی می زنند و سکوت می کنند. بعد هم تأکید کردند که مطالب اینجا به بیرون درز نکند (ص 55) همانجا امام اجازه اقامه نماز جمعه را برای وی در روستای بزرگ آباد صادر کردند. آقای حسنی که از نوجوانی با سلاح آشنا شده یکی از نخستین وظایف خود را این می داند که به کار تهیه اسلحه و آموزش نظامی در آن منطقه بپردازد. همچنین شرحی از کارهای کشاورزی و مرغداری هم به دست می دهد. نکته جالب در این بخش شرحی است که از سبیل بیگ ها و علی اللهی ها به دست داده است. در آنجا هم مسیحی فراوان بود و هم علی اللهی. آقای حسنی ضمن ستایش از این که آنان همسایگان خوبی برای ما بوده و هستند شرحی در باره عقاید آنان یم دهد و این که گرچه ادعا می کنند شیعه هستند اما «خدا وکیلی هیچ یک از رفتار و کردارشان با فقه و معارف شیعه سازگاری ندارد». (ص 60) وی از سبیل های بلند آنان که به آنها باغچه علی گفته می شده یاد کرد و این که یکبار هم برخی از آنها در پاسگاه محل شکایت کرده بودند که او به عقاید آنان توهین کرده است و غیره. و این ماجرا تا بعد از انقلاب ادامه پیدا می کند. آقای حسنی هنوز در پی آن بوده است تا سبیل آنان را اصلاح کند و آنان مقاومت می کردند و می گفتند اگر ما را مجبور کنید که سبیل هایمان را کوتاه کنیم با شعار استقلال آزادی که سر داده اید سازگار نیست. وقتی می بیند که آنان کوتاه نمی ایند چند نفر را وا می داد تا سبیل های آنان را با قیچی کوتاه کند. این مسأله مدتها تبدیل به نوعی شکایت از سوی علی اللهی ها علیه آقای حسنی شده بود و به مجلس همرسید. وی می گوید اگر یکبار این باغچه علی خراب می شد دیگر قابل آباد شدن نبود و بنابرین کافی بود که یکبار سبیل ها کوتاه شود. آقای حسنی دوباره به گذشته باز می گردد و می گوید زمانی که در قم بوده از فدائیان اسلام تأثیر پذیرفته است. شیفتگی وی نسبت به شخص نواب مانند دیگران عاشقانه است و وی می گوید با این که خیلی به آیت الله بروجردی علاقه داشتم دلم با فدائیان اسلام بود (ص 70) دستگیری توسط ساواک و آغاز روزهای شکنجه وی بعد از بالا گرفتن نهضت امام فعالیت خود را بر محور آنچه در قم می گذشته ادامه داده است. اما علاوه بر دیگران همیشه مسلح بوده و از این جهت ساواک مراقبت بیشتری از او داشته است. وی مدتی دستگیر شده و مورد شکنجه های روحی و جسمی قرار می گیرد (ص 76). یکبار که او را همراه جمعی دیگر به شهربانی بردند سرهنگی به او گفت که این شخص یعنی آقای حسنی با دیگران فرق دارد. این مخالف اعلیحضرت است. من گفتم: با شخص خاص بد نیستم با اعمال خلاف شرع مخالفم. یک مرتبه یکی از پاسبانها شهربانی «اسلحه اش را کشید و لوله آن را بیخ گوشم قرار دارد. سخنم را قطع کردم در حالی که همه جا سکوت بود . بدون این که خودم را ببازم لبخندی زدم و گفتم: من نصفم کردستانی است چون بزرگ شده کردستان هستم و با برادران کرد ارتباط مستمر دارم. نصف دیگرم آذربایجانی است چون تبار و زبانم آذری است. در کردستان معمول است می گویند: مرد نباید اسلحه بکشد. اگر کشید باید بزند. و اگر نزد از زن کمتر است. و می دانستم جرأ ت و حق شلیک ندارد و می خواهد مرا بترساند. او با آن غرور و تکبرش، آتش گرفت. یکی دیگر بلند شد او را آرام کرد و سیلی محکمی به گوش من زد...» (ص 80) داستان با گرفتن یک تعهد صوری تمام می شود. داستان تعقیب وی و نیز جستجو برای یافتن سلاح هایی که او و یارانش در اختیار داشتند صفحاتی را به خود اختصاص داده که از آن جمله اعتراف پسرش رشید در داشتن یک مسلسل است که مدتها برای او و کسی که سلاح نزد او نگهداری می شده دردسر درست می شود (ص 89 – 90). در این وقت باز هم دستگیری و تعهد صوری و این که نباید نماز جمعه در بزرگ آباد بخواند و فعالیتی در آنجا داشته باشد. داستان کش مکش او با پاسگاه محل و گزارشهای فراوان علیه او ادامه می یابد تا یک شب رئیس پاسگاه که دیگر از دست او خسته شده نیمه شب به خانه او می آید و به او می گوید برویم پاسگاه قدری با هم صحبت کنیم. آقای حسنی که احساس می کند کلکی در کار است به بهانه وضو به اتاق دیگر رفته سلاحش را برداشته از خانه می گریزد. رئیس پاسگاه نیم ساعتی معطل می ماند و بعد با پرخاش به خانواده ایشان از آنجا می رود (ص 95). بدین ترتیب او مدتها در کوه های ماه داغی می ماند. بعد مخفیانه به روستا آمده اما شبها جای دیگری می خوابید که یک شب مورد حمله مأموران ژاندارمری قرار گرفت. او از پشت بام و آنان از کوچه به سمت یکدیگر تیراندازی کردند و در نهایت مأموران رفتند و شیخ هم دوباره از روستا به کوههای اطراف گریخت. در این جا آقای حسنی سخن از یک جریان فکری اخباری که در منطقه آنان پدید آمده و عامل آن شخصی به نام سید حسین عرب باغی بوده سخن گفته و عقاید او و مبارزات خود را با وی که مخالف تقلید و اجتهاد و رساله ها بوده بیان کرده است (ص 101 به بعد). بعد از عرب باغی شخصی به نام آقا زاهدی کارش را دنبال کرد و معمولا هم به شاه دعا می کرد. مراسم شهادت حاج مصطفی خمینی در ارومیه با شهادت حاج آقا مصطفی خمینی به همت آقای حسنی و یاران نهضت مراسمی در ارومیه برگزار می شود و مثل همه جای دیگر بسیاری از نسل جوان نخستین بار در مجلس فاتحه حاج آقا مصطفی با نام امام خمینی آشنا شدند (ص 106). روحانیون مناطق ترک نشین در این وقت دو دسته شدند. برخی دلبستگی به آیت الله شریعتمداری داشته و در تلاش بودند تا در برخورد با دولت مسامحه کنند و روش آرام در پیش گیرند. برابر آنان روحانیون طرفدار امام بودند که آقای حسنی هم از این جمله بود. بارها بر سر این موضوع که کنار نام امام خمینی اسم آقای شریعتمداری هم برده شود میان آنها درگیری و اختلاف پیش می آمد. آقای حسنی از شماری از علمای بومی منطقه و مواضع آنان یاد کرده و به برخی از مسائلی که فیما بین رخ داده اشاره کرده است. از علمای برجسته آن روزگار ارومیه آقای محمد امین رضوی بودند که نهال تفکر ضد شاهنشاهی را در ارومیه ایشان کاشتند. وی در سال 1380 درگذشت. یکی هم آقای فوزی بود که با آقای حسنی همراهی داشت و بعدها به رغم همه خوبی هایی داشته جزو دار و دسته آقای شریعمتمداری بود. شرح ماجراهایی که در سال 56 – 57 رخ داده و به تدریج فضای استبداد شکسته شده و این که در این دوره چه مسائلی در آن نواحی پیش آمده در ادامه مورد بحث قرار گرفته و نکات ریز و تاریخی از آنها به دست داده شده است. در این باره اسنادی هم در پرونده آقای حسنی بوده که ضمیمه این مباحث شده است. آموزش استفاده از سلاح روی منبر یکی از کارهای شگفت او در نزدیکی انقلاب آن است که روی منبر به آموزش استفاده از سلاح پرداخته است. وی با مستقر کردن برخی از مسلحین خود در اطراف مسجد برای مراقبت از اوضاع خودش اسلحه را درآورده و روی منبر نحوه استفاده از آن را به مردم آموزش داده است (ص 125). او می گوید: در این هنگام مردم حیرت زده شده بودند چون تا آن وقت در رؤیا هم ندیده بودند که آخوندی در بالای منبر و در آن فضای اختناق ستم شاهی با آنان چنین سخن بگوید. این رخداد در آذرماه سال 1357 بوده است. شلیک به نوک سیگار از 60 متری آقای حسنی در باره دقت خود در تیراندازی می گوید: من در پنجاه شصت متری می ایستادم و نشانه می رفتم و دقیقا نوک سیگار را می زدم (ص 126). همان شب سخنرانی به منزل آقای فوزی رفته و آنجا بوده که تیسمار هومان فرمانده لشکر 64 ارومیه، به منزل آقای فوزی زنگ زده و یکسره بد و بیراه می گفته و تهدید می کرده است. در این وقت آقای حسنی که سخت تحت تعقیب بوده از آن منزل گریخته به جای امنی در یک غار رفته است. با این حال از خودش خجالت کشیده که گریخته و فردای آن روز عصر باز به مسجد آمده است. وی از مردم خواسته است تا بسیج شده و مسلحانه از خود دفاع کنند و مردم هم او را اجابت کرده مسجد مملو از جمعیت شده است. تعدادی مسلح هم روی مسجد و هتل روبروی آن گذاشته است. عبور گلوله توپ از بالای سر مجاهد یک مرتبه صدای غرش تانگ ها که شش عدد بودند بلند شده و با عبور از موانع به سوی مسجد آمدند. یک گلوله توپ از یک متری بالای سر آقای حسنی گذشته به گنبد مسجد خورده از آن طرف درآمده است. درگیری ادامه یافت و مقاومت از این طرف که منجر به شهادت دو نفر و مجروح شدن عده ای شد. در نهایت نیروهایی که از پادگان آمده بودند به پادگان گریختند (ص 134). آقای حسنی که این موفقیت را دیده باز به خرید اسلحه و مسلح کردن مردم ادامه داده است. اسناد موجود در پرونده وی به گوشه ای از این فعالیت ها تصریح کرده است (ص 136). این فعالیت ها ادامه داشته تا آن که شب 18 بهمن ماه کلانتری مرکزی شهر توسط نیروهای وی خلع سلاح شده است (ص 144). آغاز غائله آذربایجان و داستان شجاعت های حسنی امام به ایران می آید و انقلاب پیروز می شود و وی موفق می شود تمامی وابستگان به رژیم را که کارشان دفاع از سلطنت شاهنشاهی بود دستگیر کند و به مرکز اعزام کند. فصل بعدی کتاب در باره دوران بسیار دشوار مبارزه با اشرار و افراد ضد انقلاب وابسته به گروه های مسلح کومله و دمکرات و غیره است. در تمام این دوره آقای حسنی سلاح بر دوش به مبارزه با آنان پرداخته و خاطرات شگفتی را نقل کرده است. وی شرحی هم از زندگی قاسملو به دست داده است چرا که قاسملو اصولا نام یکی از روستاهای نزدیک روستای آقای حسنی که همان بزرگ آباد است می باشد. عبدالرحمن از این ده بوده و به همین خاطر به عبدالرحمن قاسملو شهرت یافته است. وی بخشی از زندگی و افکار و وابستگی او به افکار مارکسیستی را بیان کرده که در نوع خود اطلاعات جالبی است (ص 167 – 169). شرح دیدار او با عزالدین حسینی که رهبر مذهبی مخالفان دولت اسلامی در کردستان بود در ادامه آمده است. داستانهای این بخش نمایی کوچک از دامنه گسترده فعالیت ضد انقلاب است که درست زمانی که انقلاب اسلامی یک نهال نوپا بود به جان آن افتاد و تا توانست بدان لطمه زد. و همین طور به ملت کرد که می بایست با استفاده از این فرصت راه را برای پیشرفت خود هموار می کردند. داستان نقده و درگیری های آن یکی از بخش های نخست آن ماجراهاست که آقای حسنی شرح آن را آورده است (ص 176 -185). اشاره کردم که این اطلاعات در نوع خود جالب توجه و برخی کاملا منحصر به فرد است. تازه پس از کردستان جنگ آغاز شد و آقای حسنی شرحی از نخستین نبردها در پیرانشهر به دست داده است. حمله ای که صدامیان به همراه دمکراتها به نیروهای انقلاب داشتند و روزها و شبها ادامه داشت. او می نویسد: حدود شش ماه پاییز و زمستان سال 59 در جبهه پیرانشهر حضور داشتم و فقط برای اقامه نماز جمعه به ارومیه آمده و باز می گشتم. او می افزاید که زمستان آنجا واقعا سخت بود و می افزاید: یک بار خودم دیدم یکی از جوانان بسیار خوب و شجاع ما که بیش از ده دقیقه در پست نگهبانی مانده بود، همین جور یخ زده و به شهادت رسیده بود. هرگاه به یاد آن لحظه ها می افتم احساس ناراحتی و شرمندگی می کنم (ص 201). دفاع از اعضای مجلس عراق با کلاشینکف یکی از داستان های شیرین او آمدن اعضای مجلس اعلای عراق به پیرانشهر و حمله هواپیماهای عراقی به محل بازدید بود که جاسوسان خبر داده بودند. در اینجا آقای حسنی میهمانان را در جای امنی زیر یک پل سنگر بندی شده نگاه می دارد و خود با کلاشینکف و با هدف این که بتواند خلبانان دو هواپیمای مهاجم را هدف قرار دهد مرتب به آنها شلیک می کند. جنگ با میگ های عراقی با کلاش ا ین دو هواپیما بارها به محل آن پل حمله می کنند و حسنی هم در برابر مسلسل های هواپیما در جای خود می ایستد. وی می افزاید شب رادیو عراق گفت: این ملاحسنی دیوانه و احمق امروز با اسلحه ی کلاش به جنگ میگ های ما آمده بود. بعد همان رادیو خطاب به مردم ایران گفته بود: ای مردم ایران ببینید چه کسانی بر شما حکومت می کنند و به دنبال چه افرادی افتاده اید. آقای حسنی می گوید آن رادیو مرتب کار مرا مسخره می کرد و من خدا را شکر می کردم که اینچنین مورد تمسخر دشمن واقع شده ام. آقای حسنی با اشاره به آن مطلب می گوید: اخیرا هم که بعضی از روزنامه های زنجیره ای برای من جک و طنز توهین آمیز درست کردند و کتابهایی در تخریب و تمسخر من نوشتند، همان احساس به من دست داد. حتی خیلی از دوستان آمدند و گفتند: چرا شکایت نمی کنی؟ ... گفتم تحمل اهانت و استهزاء در راه خدا از سیره انبیا و اولیای الهی و بزرگان شیعه در طول تاریخ است که امروز نصیب بنده حقیر شده است و این مایه افتخار و سربلندی من است. (ص 208). وی از نبردهای دیگری هم که یا با حمله عراقی ها بوده یا دمکراتها سخن گفته که این مختصر جای بحث از آنها نیست. گاهی هم یاد از افسران و فرماندهان آن زمان می کند و از وضع فعلی آنان می گوید و خاطرشان را گرامی می دارد. داستان حزب خلق مسلمان اما داستان حزب خلق مسلمان خود حکایت دیگری است که آن هم سر دراز دارد. این دیگر یک حرکت مخالف بود که از پشت خنجر زد، آن هم زمانی که کردستان در آتش می سوخت و جنگ عراق هم راه افتاده بود. نزیه و مقدم مراغه ای و عده ای دیگر. این بار هم ملاحسنی در جبهه امام خمینی قرار گرفت و بسیاری به جناح مقابل گرویدند. برای آنان سخت بود که یک روحانی ترک زبان از امام خمینی دفاع کند و از دیگران روی برگرداند (ص 220). آقای حسنی می گوید: آقای شریعتمداری اگر چه استاد من بود و من او را به عنوان مرجع تقلید احترام قائل بودم ولی هرگز شرایط رهبری را در او نمی دیدم (ص 221). آقای حسنی شرح می دهد که در ارومیه به گونه ای عمل کرده طرفداران حزب خلق مسلمان فرصت کوچکترین اقدامی را پیدا نکردند. مشکل این حزب این بود که در آن منطقه همصدا با حزب دمکرات کردستان شده بود و همین سبب می شد تا مردم از آن فاصله بگیرند (ص 223). آقای حسنی در ادامه شرحی از فعالیت های خود پس از انقلاب را ارائه می دهد. مبارزه با فساد، تأسیس کمیته های انقلاب، و غیره. یکبار هم برای دیدار با امام به قم آمد که امام دیدار او را با خود در سال 43 به وی یادآور شده و حتی جزئیات را هم بیان فرمود (ص 236). آقای حسنی شرحی هم از نصب خود به عنوان امام جمعه ارومیه به دست داده است. زمانی که طرفداران آقای شریعتمداری خواستند کسی از خود را بگمارند و اصولا ایشان تمایل داشت که امور آن منطقه زیر نظر وی باشد. وی می گوید آقای شریعتمداری به شدت تحت تأثیر بنیانگذاران حزب خلق مسلمان مانند مقدم مراغه ای و احمد علی زاده ها و حسن نزیه ها بود. حتی مخالفت او با ولایت فقیه هم از همانجا نشأت می گرفت. در این مرحله آقای شریعتمداری پیش دستی کرده آقای فوزی را به عنوان امام جمعه ارومیه تعیین کرد. این در حالی که بود که امام با مشاورت آیت الله ملکوتی و بنی فضل آقای حسنی را به عنوان امام جمعه ارومیه تعیین کردند. روز معهود آقای فوزی نیامد و آقای حسنی نماز جمعه را اقامه کرد که تا به امروز یکسره ادامه دارد. ایشان می گوید که آقای فوزی مرد معقولی بود و متوجه بود که حرکت او درست نیست. ورود به انتخابات مجلس در ارومیه آقای حسنی در دور اول انتخابات مجلس از ارومیه کاندیدا شده و وارد مجلس شد و به کمیسیون دفاع رفت، کمیسیونی که همه اعضای آن بعدها یا شهید شدند یا جانباز (ص 250). یکبار هم در تهران مورد حمله تروریست ها قرا رگرفت اما وی هم اسلحه را کشید و شروع به تیراندازی کرد. داستان این بخش واقعا خواندنی است و آقای حسنی به رغم آن که زخمی می شود آن قدر مقاومت می کند که از دست آن منافق نجات می یابد (ص 252 – 253). وی با بالا گرفتن غائله کردستان و جنگ از نمایندگی استعفا داد و عازم منطقه شد که شرحی از آن را اشاره کردیم. مقابله با عامل انتحاری با فنون رزمی یکبار هم پس از نماز جمعه وقتی از مسجد بیرون می آمد، یک منافق برای عملیات انتحاری به او چسبید تا خود را منفجر کند. اما آقای حسنی که با فنون رزمی آشنا بوده ضربه آرنج محکمی به او می زند و او را تا دو سه متر آن سو پرت می کند. پس از آن محافظ وی فورا او را دستگیر کرده و نارنجک او را که ضامنش کشیده شده بود اما زنجیرش پاره شده و عمل نکرده بود از او می گیرد (ص 259). خاطره او از آخرین دیدار آیت الله اشرفی اصفهانی با امام خمینی جالب است. آقای اشرفی خم شد و دست امام را بوسید و امام هم پیشیانی او را بوسید. آن روز پنج شنبه بود و جمعه بود که آیت الله اشرفی به شهادت رسید (ص 261). خاطرات حضور آقای حسنی در جبهه جنوب و یادی از بمبارانهای هواپیماهای رژیم بعثی در ادامه آمده است. اشارتی هم به روابط خوب با مسیحیان منطقه کرده که جالب است : من همیشه از این ها ، صفا، صمیمیت و انسانیت دیده ام (ص 265). آقای حسنی بعد از مجروح شدن وی در جریان ترور تهران برای درمان مدت سه ماه در لندن بوده است. خاطراتی از آن دوره دارد و به خصوص شرحی از یک جانباز شیمیایی دارد که از آن با عنوان حماسه یاد کرده است. پزشکی برای این جانباز دندان مصنوعی گذاشت و وقتی کارش تمام شد بهترین دندانهای دنیا را برایت گذاشتم. مراظب باش وقتی برگشتی دیگر به حرف خمینی جبهه نروی . در این وقت، این جانباز دست در دهانش کرد و دندانها را محکم به زمین کوبید به طوری که تکه تکه شدند .. و من به غیرت دینی، صلابت و شجاعت و عزت و شرافت این جوان غبطه خوردم. (ص 271). وی شرحی هم از سفر نخجوانش دارد و در ادامه از منبع مالی زندگیش می گوید که همیشه باغداری و دامداری داشته و حتی چیزهایی زیادی مثل بقیه مردم به رزمندگان اهداء می کرده است (ص 283) آقای حسنی شرحی از اقدامات عمرانی خود هم در ارومیه به دست داده که از آن جمله بنای مصلای بزرگ امام خمینی در ارومیه، ساخت مساجد و مدارس فراوان در روستاها ، ایجاد حوزه علمیه امام خمینی در ارومیه و کارهای دیگر است.
چهارشنبه ، ۲۲مهر۱۳۹۴
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: ندای ارومیه]
[مشاهده در: www.nedayeurmia.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 10]
-
گوناگون
پربازدیدترینها