واضح آرشیو وب فارسی:جام جم آنلاین:
خودکفایی در حلالهای شیرینسازی گاز در سالهای اخیر با تشدید تحریمها، حلالهای شیرینساز به هیچ عنوان در اختیار صنعت نفت ایران قرار نمیگرفت؛ بنابراین، برخی واحدهای پالایشگاهی کشور که براساس حلالهای شیرینسازی خارجی، طراحی و ساخته شده بودند، بدون استفاده باقی ماندند. اما با بومیسازی این نوع حلالها و استفاده از آن، این واحدها کارایی و بهرهوری مورد نیاز را باز یافتند.
به گزارش جام جم، با یک طرح مدون و برنامه ریزی شده با حمایت شرکت ملی گاز ایران، برنامه تولید و بهره برداری از محلول ایرانی در قالب یک طرح چهار ساله تکمیل و آماده تجاری سازی شده است. با توجه به نیاز صنعت نفت و گاز کشور به حلال های شیرین ساز، از ده سال گذشته تاکنون کار تحقیق و پژوهش روی این محلول توسط مراکز پژوهشی کشور انجام شده است. تفاوت این حلال گازی که با عنوان پارسی سول شناخته می شود، با حلال های متداول، این است که کاهش مصرف انرژی، پایین آمدن حجم تجهیزات و در نتیجه کاهش هزینه های سرمایه گذاری، به صرفه جویی و بهره وری اقتصادی منجر می شود. براساس گزارش ها، تاکنون پالایشگاه های مختلفی ازجمله بیدبلند و پالایشگاه ایلام با ارائه درخواست های رسمی به منظور استفاده از این حلال اعلام آمادگی کرده اند. این حلال از لحاظ عملیاتی، قابلیت استفاده در تمام پالایشگاه ها را دارد که یکی از نکات مهم در به کارگیری از این حلال، بحث صرفه جویی اقتصادی آن است؛ چرا که در برخی واحدها با توجه به ویژگی های محصول مورد نظر به کارگیری حلال های ارزان قیمت مقرون به صرفه به نظر می رسد. با حمایت شرکت ملی گاز ایران به عنوان کار فرما ، تکمیل طرح پایلوتی به منظور تست حلال برای انواع کاربردها در داخل پژوهشگاه، در نظر گرفته شد که مراحل پایانی را طی کرده و با حل مشکل تأمین خوراک پایلوت یاد شده مسائلی مانند بارگیری، تست و هزینه های جانبی آن در واحدهای صنعتی نیز منتفی خواهد شد. هدف از انجام این طرح بومی سازی دانش فنی فرمولاسیون محلول های مناسب تصفیه گاز طبیعی و ایجاد زیر ساخت های لازم برای طراحی واحدهای شیرین سازی، تهیه و تدوین روش های آنالیز کمی و کیفی حلال های آمینی مصرفی در صنایع نفت، گاز و پتروشیمی و توسعه روش های بازیابی حلال های مصرفی است. ظرفیت جذب بالای گازهای اسیدی، خوردگی ناچیز و امکان استفاده از آلیاژهای متداول در فرآیند، عدم نیاز به بازدارنده خوردگی، کف اندک، پایداری گرمایی زیاد و مصرف انرژی کم از مزایای این حلال است. بازیابی آمین های مستعمل از دیگر بخش های این فناوری است. در این بخش یک واحد نیمه صنعتی راه اندازی شده و عملیات بازیابی به روش تقطیر در خلأ قابل انجام است. با استفاده از این فرآیند می توان حلال های مستعمل را بازیابی کرد و از هدر رفت و دور ریز آنها جلوگیری کرد. تخمین زده می شود در صورت افزایش تولید و دستیابی به ظرفیت تولید روزانه یک هزار میلیون مترمکعب گاز، به 12هزار تن از این حلال در سال نیاز باشد. با تکمیل فرآیند تجاری سازی، علاوه بر رفع نیاز داخل، امکان صادرات و ارزآوری برای کشور نیز وجود خواهد داشت.
 
چهارشنبه 22 مهر 1394 ساعت 07:45
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: جام جم آنلاین]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 17]