محبوبترینها
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
پروازهای مشهد به دبی چه زمانی ارزان می‌شوند؟
تجربه غذاهای فرانسوی در قلب پاریس بهترین رستوران‌ها و کافه‌ها
دلایل زنگ زدن فلزات و روش های جلوگیری از آن
خرید بلیط چارتر هواپیمایی ماهان _ ماهان گشت
سیگنال در ترید چیست؟ بررسی انواع سیگنال در ترید
بهترین هدیه تولد برای متولدین زمستان: هدیه‌های کاربردی برای روزهای سرد
در خرید پارچه برزنتی به چه نکاتی باید توجه کنیم؟
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1830172980
مشاهدات عینی استاد حوزه علمیه از فاجعه منا
واضح آرشیو وب فارسی:بسیج نیوز: فاجعه شروع می شود؛ برخی از حاجیان در حال جان دادن هستند، هیچ نیروی امدادی وجود ندارد، نه آبی، نه آب پاشی، برخی از حاجیان که وارد چادر های اطراف شده اند، تلاش می کنند در حد محدود به دیگران آب برسانند، اما فایده ای ندارد، چون صدها نفر همزمان درخواست آب می کنند و عده ای نیز برای نجات از مخمصه به هر آویزی چنگ می زنند.به گزارش خبرگزاری بسیج به نقل از رسا ـ ابعاد فاجعه منا وسیعتر از آن است که به زودی فراموش شود، همان گونه که رهبر معظم انقلاب فرمودند «فاجعه مصیبت بار منا لحظه ای از ذهن دور نمی شود»، از این رو هر ناظر منصفی با مرور قضایای فاجعه منا به بی کفایتی آل سعود، ضرورت تجدید نظر در مدیریت حج و اداره امور مسلمانان و اقتدار در برابر دولت های ظالم و مستکبر پی می برد. عملکرد عزتمندانه رهبر معظم انقلاب در برابر مستکبران جهانی همیشه آنها را به عقب نشینی واداشته است، چنان که ایشان در برخورد با دولت مهمان کش سعودی و ایادی استکبار نیز طبق دستور قرآن عمل کرده و آنها را به تغییر رویه و همکاری با مسؤولان کشور مجبور کردند. این دو نوع عملکرد در این فاجعه از سوی مسؤولان نظام اسلامی در برابر دشمنان برای ملت ایران، تجربه و درسی فراموش نشدنی است، همان گونه که رهبر معظم انقلاب در همین ایام فرمودند «دشمن به دنبال تسلیم شدن نظام اسلامی است و با کوتاه آمدن در مقابل او، دشمنی ها برطرف نمی شود؛ تصور اینکه اگر فلان حرف را نزنیم یا فلان کار را نکنیم و ملاحظه دشمن را بکنیم، دشمنی ها کم می شود، نادرست است». در همین زمینه مشاهدات عینی حجت الاسلام علی فتحی، عضو هیأت علمی پژوهشگاه حوزه و دانشگاه مطرح شد، به صورت گزارش تقدیم خوانندگان محترم می شود. عید قربان 1436 قمری زائران با لباس احرام پس از وقوف در عرفات، با غروب روز عرفه، به نیت بیتوته و اقامت در مشعر به سوی مشعر کوچ می کنند؛ در مشعر به خلاف عرفات و منا، زائران همه کشورها بر روی زمین و بدون چادر، یک شب بیتوته می کنند و با طلوع آفتاب عید قربان ، به سمت منا برای ادامه مناسک حج از قبیل رمی جمرات؛ قربانی و بیتوته در منا می روند. سحر عید قربان است؛ امسال نیز حاجیان با شور و شعف وصف ناشدنی در سرزمین مشعر منتظر طلوع فجرند، تا پیشانی بر زمین ساییده و با طلوع خورشید عید اضحی از مشعر به سرزمین منا؛ سرزمین قربانی اسماعیل کوچ کنند، خورشید طلوع میکند؛ صدای تکبیر عید از جای جای منا به گوش می رسد و حاجیان شادان و خرسند از سیاه، سفید، عرب و غیر عرب همه با یکرنگ به همدیگر روز عید قربان را تبریک میگویند. امروز بنا است حاجیان جمره عقبه همان نماد شیطان بزرگ را رمی کنند، ما نیز بعد از استقرار در چادرمان، بدون استراحت سنگریزه ها را همراه با چند بطری آب برداشته وروانه جمرات می شویم، هیچ کسی نمی داند و اساسا به فکرش هم خطور نمیکند، امروز چه فاجعه ای در پیش است؟ زیرا ازدحام مسیر جمرات در روز عید قربان یک امر کاملا طبیعی است. موقعیت منا منا مکانی است که حاجیان صبح روز عید با لباس احرام وارد آن می شوند و بعد از رمی نماد جمره عقبه، قربانی کرده و با تراشیدن موی سر یا کوتاه کردن مو و ناخن از احرام خارج می شوند، دو شب نیز در آن بیتوته کرده و روز یازدهم و دوازدهم هم به جمرات سه گانه شیطان، سنگ می زنند . منا منطقه ای است با طول 3 هزار و 500 متر و عرض 600 متر در فاصله حدود7 کیلومتری مسجدالحرام ( البته از تونل منا فقط 4 کیلومتر با مکه فاصله دارد). محل استقرار ایرانیان در منا محل استقرار حاجیان ایرانی تقریبا در دورترین منطقه به جمرات است، این فاصله حدودسه کیلومتر است (توضیح آنکه سعودی ها در خدمت رسانی به حجاج همواره بهترین و نزدیکترین مکان ها را در مکه و مدینه، عرفات، مشعر، منا و... به خودشان و دیگر نورچشمی های خلیجی و عربی خود اختصاص داده و دورترین و بدترین مکان ها را به آفریقای غیر عربی، ایرانیان و دیگر مسلمانان غیر عرب اختصاص می دهند. در منا چند راه اصلی برای رفتن به جمرات است که عبارتند از طریق المشاه، شارع الجوهره، سوق العرب، خیابان 204 و خیابان 206 که با توجه به محل استقرار چادرهای زائران ایرانی، نزدیکترین مسیر برای زائران ایرانی خیابان 204 و سوق العرب است. محل فاجعه هولناک( خیابان 204 در منا) امسال در اوایل صبح از حدود ساعت 8 تا 9 با کمال ناباوری بنا به مشاهدات برخی از حاجیان خارجی؛ در آن ساعت چند ماشین تشریفاتی از خیابان 206 به سمت جمرات در حرکت بوده است و پلیس عربستان به هر دلیل در این بازه زمانی، عموم زائران ایرانی و غیر ایرانی را به خیابان 204 هدایت میکرد. عرض این خیابان حدود 10 متر و با طول سه کیلومتر است. دو طرف خیابان نیز محل استقرار زائران کشورهای مختلف عربی از قبیل مصر، الجزائر، مراکش و کشورهای حاشیه خلیج فارس است که با نرده ها و فنس از خیابان جدا شده اند و کناره های این خیابان محل ریختن زباله این چادرها است. هر سال پلیس در این مواقع، بخش ابتدایی خیابان 204 را کنترل و زائران را به خیابان های موازی از جمله سوق العرب و طریق المشات هدایت کرده و سریعا خیابان 215 را برای رفتن حجاج به سوق العرب مهیا می کرد؛ اما امسال خیابان 215 تا ساعاتی بسته ماند و مهمتر آنکه خروجی خیابان 204 هم با قرار دادن برخی از گشت های پلیس تقریبا بسته شده بود ! دو فرعی عمده در خیابان 204 نقش حیاتی دارند؛ یکی سمت راست خیابان 223 که زائران کشورهای آفریقای غیر عربی که از خیابان 206 حرکت کرده اند را به خیابان 204 منتقل می کند؛ از این رو حاجیان آفریقای غیر عربی در مسیر 204 بسیار چشمگیر است. و دیگری در سمت چپ خیابان 215 که به نوعی ترافیک خیابان 204 را باید کنترل کند؛ بدین گونه که بخشی از حجاج را به خیابان سوق العرب منتقل کند که امسال در ساعات اولیه نه تنها چنین اتفاقی نمی افتد، بلکه جمعیت هر دو فرعی به خیابان 204 هدایت می گردد و عمق فاجعه را شدت می بخشد. روز عید قربان ساعت حدود هشت و نیم صبح است و دمای هوا مطابق اعلام رسمی عربستان حداقل47 درجه گزارش شده است، البته دمای زیر آفتاب بیش از این است، درخیابان 204 از تقاطع 223 تا تقاطع 215 ازدحام جمعیت به گونه ای است که جای سوزن انداختن نیست. هنوز ورودی زائران با هدایت پلیس به خیابان 204 ادامه دارد و مهمتر آنکه هنوز خیابان 223 که منتهی به 204 می شود زائران آفریقایی وارد می شوند، خیابان 215 به سوق العرب نیز هنوز باز نشده و خروجی 204 نیز عملا با ماشین وگارد پلیس راه مسدود شده است . بالگردهای سعودی، مدام بالای سر حاجیان در پروازند؛ این بدین معنا است که ازدحام شدید را مشاهده می کنند و به راحتی می توانند با بستن ورودی راه 204 و باز کردن خیابان های موازی و نیز برداشتن فنس و نرده ها از شدت فاجعه بکاهند؛ اما دریغ و درد از یک اقدام مثبت! در حدود ساعت 9 صبح ؛ برداشتن قدم از قدم برای کهنسالان، افراد ناتوان، ویلچری ها و زنان، لحظه به لحظه دشوار و دشوارتر میگردد، امکان نفس کشیدن برای بسیاری در این لحظات، سخت و محال شده و بطری های آب همراه زائران نیز پایان یافته است، اگر کسی هم بطری آبی همراه داشته به دیگران داده است، گرما به حدی است که برخی سعی میکنند از سایه چتر کناری خود کمی از گرما به دور باشند. در این مدت کوتاه با گرما و تعریق، تشنگی غوغا می کند، زبان حاجیان تشنه از کام برآمده و منتظر قطره آبی است، برخی تصمیم به برگشت میگیرند، اما راه برگشتی وجود ندارد، برگشت برخلاف موج اقیانوسی از انسان ها عملا ناممکن است. پس باید هر طوری شده این مسیر را بپیمایند یا به چادرهای در بسته اطراف پناه ببرند، اکثریت جمعیت هم از آفریقای غیر عربی است، در حدود مقابل چادرهای الجزائر و مصر بسیاری از پیران و کهنسالان آفریقایی و غیر آنها از شدت گرما و ازدحام رمق ایستادن ندارند و ظاهرا یک فرعی دیگر را نیز به این سمت هدایت کردند، ازدحام جمعیت به تدریج بیشتر می شود؛ از مأموران سعودی در اطراف و در مسیر چندان خبری نیست، تنها چند نوجوان دبیرستانی آموزش ندیده در پشت در،کنار برخی از چادرها به تماشا ایستاده اند. در بخشی از این منطقه مخصوصا افرادی که در وسط خیابان هستند، آرام آرام از هوش می روند، عدهای برای حفاظت از جان افراد به زمین افتاده، حلقه های حصارمانند تشکیل می دهند، تا مانع از جان دادن یا له شدن افراد شوند؛ اما ازدحام به قدری زیاد است که این حلقه ها تاب مقاومت در برابر آن نداشته و یک به یک فرو می ریزند. در این میان تعداد ویلچری ها نیز زیاد است و اغلب آنها همراه با سوارشان وارونه می شدند، برخی از این میان به سمت راست و چپ فرار می کنند و همراه با کسانی که در کناره خیابان هستند، تلاش می کنند از نرده ها بالا رفته و خود را بالای خیمه ها برسانند که شاید راه نجاتی پیدا کنند. مردم از درهای بسته چادرهای عربی کمک و آب می طلبند، اما هیچ کسی پاسخ نمی دهد، بخشی از این چادرها برای شیخ نشین های خلیح است، اتاق های مجهز با مبلمان گاز، فرش و کولر که از سوی نیروهای امنیتی وگارد ویژه حفاظت می شود. با ازدحام جمعیت، تنگی راه، بسته بودن چادر های اطراف، عده ای که توان رفتن از دیوار و نرده های چادر ها را دارند به هر شکل، خود را به آنجا رسانده و قصد دارند به دیگران کمک می کنند، اما چون سقف چادرها پارچه ای است، نمی توانند به دیگران کمک کنند؛ به هرحال عده ای موفق می شوند به درون چادرها رفته و از آب دریچه کولرها برای نجات خود و دیگران استفاده کنند. فاجعه شروع می شود؛ برخی از حاجیان در حال جان دادن هستند، هیچ نیروی امدادی وجود ندارد، نه آبی، نه آب پاشی، برخی از حاجیان که وارد چادر های اطراف شده اند، تلاش می کنند در حد محدود به دیگران آب برسانند، اما فایده ای ندارد، چون صدها نفر همزمان درخواست آب می کنند و عده ای نیز برای نجات از مخمصه به هر آویزی چنگ می زنند. در ازدحام جمعیت، حوله ها و دمپایی ها در کف خیابان ریخته شده است؛ دیگر کسی به فکر حوله، کفش و گوشی همراه نیست؛ اما بسیاری از حاجیان تا لحظات آخر سعی دارند، تا سنگ ریزه های خود را در مشتشان حفظ کنند؛ اما حلقه های مردم بر اثر ازدحام بر روی هم می افتند و اگر فردی در انبوه جمعیت گرفتار باشد، دیگر امیدی به زنده ماندن ندارد. ساعت 9 و 30 دقیقه است، حاجیان با لباس احرام به خاطر خستگی بیش از حد، قفل شدن حرکت، تشنگی و دمای بالای هوا دیگر رمق که هیچ، نفسی هم ندارند؛ اکثر افراد از هوش رفته اند و یک به یک هم چون برگ خزان نقش بر زمین می شوند. در نیم ساعت بعد انبوهی از زائران از هوش رفته، برخی نیز از دنیا رفته و به صورت متراکم بر روی هم انباشته شده اند؛ صدای همهمه بلند است، بسیاری از حاجیان شهادتین را گفته و خود را به خدا سپرده اند، صدای کم رمق «یاحسین» و «یا مهدی» از گوشه و کنار شنیده می شود، تشنگی امان همه را بریده و هر لحظه افرادی که از هوش رفته اند را به سوی مرگ می کشاند . این ازدحام فوق العاده شدید از نیم ساعت تا 40 دقیقه ادامه داشت و فشار زیادی به مردم در کوچه 204 وارد کرد، بستن برخی مسیرها به وسیله نیروهای امنیتی باعث شد هر لحظه این جمعیت اضافه شود و نهایتا زائران دومینووار روی هم ریخته و عملا در فضایی چندصد متری، حاجیان در سه الی چهار ردیف به روی هم بیفتند و هیچ گونه کمکی هم به آن ها نمی شد. هنوز جمعیتی در ابتدای خیابان 204 سعی می کنند برگردند، اما امکان حرکت وجود ندارد، عمق فاجعه وسط خیابان تنگ و طولانی 204 چندان مشخص نیست؛ بالگردها برفراز منا و خیابان 204 در پروازند، اما نمی دانم چرا نیروهای سعودی اقدامی نمی کنند؟ در ابتدا زائرانی که توانی در بدن دارند، برای نجات دیگران تلاش به خرج می دهند و صحنه ها ی با شکوه از ایثار، گذشت و انسانیت را خلق کرده و بطری های آب خود را به دیگران نثار می کنند. امداد رسانی کند و دیرهنگام سعودی ها بالاخره ساعت 11 صبح امدادگران داوطلب از حجاج کشورهای مختلف از جمله کشورمان ایران با توجه به تراکم جمعیت، خود را به حادثه دیدگان می رسانند و برخی از آسیب دیدگان را نجات می دهند . ساعت 12 ظهر نیز گروهی از امدادگران سعودی به منطقه می رسند، اما کار اعزام مصدومان به بیمارستان ها به کندی پیش می رود و اغلب مصدومان از حال رفته را نیز به کانتینرها منتقل میکنند. شاید باورش دشوار باشد اما با کمال تأسف، نیروهای سعودی، حاجیان زنده و مرده را به پوشش های خاص بعضا داخل ورق های آلومینیومی منتقل می کنند. چند ساعت بعد از فاجعه یعنی ساعت حدود 13 ؛ تعداد نیروهای پلیس افزایش می یابد و منطقه کاملا امنیتی می شود، از این به بعد از ورود پزشکان و امدادگران دیگر کشورها جلوگیری می شود. هنوز اکثر جان باختگان و مصدومان بر روی زمین هستند، اما بعد از ساعتی مصدومان به همراه جانباختگان در کانتینرها قرار می گیرند، سعودی ها به هیچ وجه به دیگر امدادگران از ایران و هند و کشورهای دیگر اجازه کمک نمی دهند؛ از این رو بسیاری از مصدومان، لحظه به لحظه به خیل جان باختگان می شتابند و اجساد آنها بعد از قرارگرفتن در پوشش های نامناسب و بعضا در ورق های لیفتراک به کانتینرها منتقل می گردد. بعد از ساعت ها نیروهای امدادی سعودی می رسد، آنهم چه امدادی! عده ای سرباز که نمی دانستند یا نمی خواستند به مصدومان رسیدگی کنند، چنان که مصدومان برای انتقال به آمبولانس چندین مرتبه با وضع نامناسبی دست به دست شده و در نهایت کنار یک یا چند جسد در آمبولانس گذاشته می شوند. اگر ابتدای امر را یک حادثه غیر قابل پیش بینی فرض کنیم، اما اهمال و عدم رسیدگی نیروهای سعودی یک فاجعه بسیار هولناک بود؛ زیرا اگر فقط بطری های آب را به موقع به حاجیان می رساندند، آنهمه حاجی در عیدقربان، تشنه و مظلومانه قربانی نمی شدند. بدون اغراق می گویم تمام حاجیان، تشنه جان دادند و تا آخرین لحظه تنها طلب آب می کردند؛ اما دریغ از یک جرعه آب، چنان که صحنه کربلا برای شیعیان تداعی شده بود و نوای «یا حسین» بیشتر به گوش می رسید. کمک و رسیدگی که لازم بود تا ساعت ها صورت نگرفت و افراد به دلیل ازدحام و تشنگی به مرور زمان، جان خود را از دست دادند و آمبولانس ها خالی برمی گشتند و بعد از آن تریلی ها برای انتقال اجساد مطهر حاجیان به محل واقعه آمدند، در حالی که احتمال داده می شد برخی از هوش رفته و هنوز زنده باشند، نیروهای چگمه پوش سعودی پا بر بدن های مطهر گذاشته و بدون چک کردن علائم حیاتی آنها را منتقل می کردند؛ چنان که احساس می شد، سعودی ها پشیزی برای جان انسان ها ارزش قائل نیستند! عصر روز عید قربان مستشفی منی الجسر مرحله رسیدگی به مصدومان نیز از خود فاجعه اسفناک تر بود، با کمال ناباوری اگر متوجه می شدند که کسی غیر عرب و ایرانی استة او را درمان نکرده یا در درمان وی تعلل می کردند . اینجانب در عصر روز واقعه حدود ساعت 18 به همراه تعدادی از دوستان به بیمارستان منا الجسر رفتیم، با توجه به این که مصدومان حادثه نسبت به جانباختگان بسیار اندک بودند و بسیاری از مصدومان به خاطر بی کفایتی امدادگران سعودی به خیل جان باختگان شتافته بودند، با این وجود وضعیت اسفناک مصدومان در همین بیمارستان قابل توصیف نبود. اکثر مصدومان به ویژه سیاه پوستان غیر عرب و نیز ایرانیان با وضع بسیار اسفناکی بدون پوشش مناسب و بدون کمک های اولیه نقش بر زمین شده اند، در حالی که این مصدومان دست کم 4 الی 6 ساعت زیر آفتاب سوزان در میان جنازه های دیگر عزیران رها شده بودند و اکنون نیز بی رمق و بدون رسیدگی رها می شوند. ما قصد داشتیم برای شناسایی زائران ایرانی از آنها عکس بگیریم، اما مأموران مستقر سعودی به سرعت گوشی ها و دوربین ها را ضبط می کنند و هیچ گونه از دلایل ما برای تصویربرداری و شناسایی جنازه ها را نمی پذیرند. ما به ناچار محل را ترک کردیم، چون اصرار بیشتر مساوی با بازداشت بود، اما اینجانب با یکی از دوستان بعد از حدود 10 دقیقه دوباره برای گرفتن عکس از مصدومان ایرانی مراجعه کردیم و در کمال تعجب مشاهده کردیم که بر روی ده ها مصدوم پارچه ای سفید به علامت فوت شده، پوشانده اند. این گزارش و مشاهدات عینی بنده از حج امسال بود و در این باره قضاوت را به عهده مردم می گذارم و تنها چند سؤال از آل سعود دارم؟ چرا کسانی که برای انجام مناسک حج و عمل به واجب دینی رفته بودند در کمال ناباوری مقابل چشم همه نفس هایشان بریده شد و جان خود را از دست دادند، مگر آنها برای جنگ رفته بودند؟ آیا تصاویر دوربین های بی شمار و پیشرفته 360 درجه ای که در خیابان های منا و از جمله خیابان 204 نصب شده کنترل نمی شود و اگر کنترل می شود، چرا هیچ گونه اقدامی برای کاستن از عمق فاجعه انجام نگرفت؟ چرا سعودی ها برای برگزاری یک مراسم دعای کمیل چند هزارنفری شیعیان، صدها نیروی نظامی و انتظامی را همراه با ده ها نفربر در حرم نبوی مستقر میکنند و همه افراد را بازرسی می کنند، اما برای یک مراسم میلیونی هیچ تدبیری در نظر نگرفته اند ؟ با توجه به دوربین های پیشرفته مستقر در حرمین، عرفات و منا که نه تنها چنین ازدحامی بلکه کمترین تحرک و حتی صدای یک شخص را می توانند کنترل کنند، چنان که پس از فاجعه منا چند نفر از حاجیان ایرانی را از طریق همین دوربین ها به اتهام انتقال کلیپ های منا، شناسایی، دستگیر و دستکم 5 روز زندانی و محاکمه کردند؛ بنابراین چرا نیروهای امدادی در میانه راه خیابان 204 به موقع حضور نداشتند؟ به صورت کلی عربستان سال ها تجربه حج 4 و حتی 5 میلیون نفری را داشته و حاجیان اعمال خود را در منا انجام داده اند، چرا مسؤولان عربستانی که با مدیریت جمعیت و ازدحام این چنینی بیگانه نبودند، امسال با وجود جمعیت حدود 2 و نیم میلیون چنین کشتاری را به بار آوردند و اساسا چرا در ساعات اولیه، ورودی های موازی را و برخی از خیابان ها را بستند؟ چرا نیروهای دفاع مدنی مستقر در همین خیابان هیچ اقدامی در امداد رسانی در زمان وقوع حادثه انجام ندادند و بعد از فاجعه در بیمارستان ها به مصدومان غیر عربی اعم از آفریقایی، ایرانی و غیر آنها اعتنا نمی کردند؟ اگر از سوی آل سعود به این چند سؤال ساده پاسخ منطقی داده نشود، دیگر نباید در عمدی بودن این فاجعه تردیدی به خود راه دهیم؛ چنان که این سؤال ها و مانند آن، ذهن بنده و بسیاری از بینندگان و شنوندگان این فاجعه را به خود مشغول کرده است؛ از این رو من به عنوان یک ناظر عینی این فاجعه و اقدامات بعدی آن را بدون کم و کاستی برای ثبت در تاریخ گزارش کردم و منتظر قضاوت جامع و کامل این فاجعه هستم. پاسخ آل سعود از سوی خطبای وهابی حرمین شریفین در روز جمعه از روی یک دیکته پیش نوشته این گونه شنیده می شود که خلاصه کلمات دو خطیب مکه و مدینه بدین شرح است. 1. تشکر و تجلیل از خدمات بی شایان آل سعود به ویژه ملک سلمان تازه به تخت سلطنت نشسته و امیر مکه. 2. ازدحام بیش از حد علت اصلی حادثه و رعایت نکردن جدول زمانی توسط حجاج غیر عرب وسیاه پوستان؛ گویی در سال های پیش، هیچ گونه ازدحامی نبوده و غیر عرب ها نیز در منا حضور نداشتند؟ 3. نقش قضا و قدر که بنا به اظهار نظر جهت دارخطبای جمعه روز بعد فاجعه، این جان باختگان به حکم قضا و قدر الهی محکوم به فنا بودند؛ عده ای به قضا و قدر الهی ایمان ندارند، حادثه ای بود که باید اتفاق می افتاد؛ این حادثه از ارزش خدمات آل سعود به حرمین و ضیوف الرحمن، چیزی را نمی کاهد؟(ر.ک: خطبه های جمعه 11 ذی حجه 1436 مکه و مدینه) 4. دخالت ایران در کشورهای منطقه با ارسال نیروهای شبه نظامی و خوشحالی ایرانیان از حادثه منا(خطیب مکه) 5. در مورد سقوط جرثقیل، نیز همین گویه های بی پایه را گفتند و به جای بررسی علل حادثه، از هدیه چند میلیون ریالی ملک سلمان تجلیل کردند، گویی می شود جان انسان ها را با پرداخت دیه چند برابر خرید. در پاسخ به در خواست منطقی و انسانی مسؤولان ایرانی مبنی بر شناسایی و انتقال جان باختگان به کشور و نیز درخواست شناسایی عاملان این فاجعه گفتند «ایرانی ها مسأله را سیاسی کرده اند و آنها نباید در مسائل داخلی ما دخالت کنند». در روز بعد از فاجعه منا، شواهد حاکی از این است که اجساد مطهر عده ای از حاجیان را بدون اعلام قبلی دفن کرده اند و پیگیری های مسؤولان ذی ربط ایران نیز چندان نتیجه نمی دهد؛ زیرا آنها زبان منطق و دیپلماسی نمی فهمند؛ از این رو اعلام می کنند که قصد دارند همه جان باختگان منا را دفن کنند. بنابراین اگر موضعگیری به هنگام، شفاف، عزتمندانه و حکیمانه رهبر معظم انقلاب نبود؛ آنها نه تنها حاضر به همکاری با مسؤولان نبودند، بلکه با کمال بی شرمی، بدون پذیرش مسؤولیت فاجعه منا در رسانه های خود، ایرانیان را از جمله عاملان حادثه معرفی می کردند و قصد داشتند که تمام اجساد را بدون شناسایی و احراز هویت دفن کنند. بعد از پخش مستندات فاجعه منا از رسانه ملی، آن را حادثه ای ناشی از ازدحام و بی نظمی زائران سیاه پوست اعلام کرده و سعی کردند با نژادپرستی و عدم پذیرش مسؤولیت، خودشان را تبرئه کنند؛ در حالی که همه ساله همان زائران از همین مسیر و مسیرهای اطراف بدون هیچ گونه حادثه غیر معمول، مناسک خود را انجام می دهند. در پایان یادآور می شود، آل سعود در موسم حج تلاش می کند، وجهه پسندیده ای از خودش به جهان اسلام نشان دهد؛ از این رو هرگز نمی خواست مسؤولیت فاجعه منا را بر عهده بگیرد؛ بنابراین به فرافکنی رو آورده و دیگران را متهم می کرد و بعد از ناکامی در این نقشه، قصد داشت از طریق تریبون های حرمین شریفین، این حوادث را ناشی از قضا و قدر الهی جلوه دهد. سابقه دولت عربستان نشان می دهد که آل سعود در چنین مواقعی سعی میکند با استفاده از توان مالی و پرداخت دیه های غیر متعارف به کشته شدگان و نیز پرداخت رشوه به شخصیت های اثرگذار و مقامات رسمی کشورهای اسلامی همانند مصر، ترکیه، مالزی، پاکستان و دیگر کشورها، حقایق را کتمان و اعتراض ها را نسبت به این حوادث خنثی کند، تا خودش را همچنان شایسته خادم الحرمین معرفی کند. بنابراین برای جلوگیری از اقدامات سرپوش گذاری آل سعود و توافق های پشت پرده با سران کشورهای دیگر و پیرو فرمایشات رهبر معظم انقلاب بایستی بدون از دست دادن فرصت، کمیته حقیقت یاب اسلامی تشکیل شده و در اداره و مدیریت حج بازنگری صورت بگیرد. همچنین با حمایت دستگاه های مربوطه دولتی، حقوقدانان، فعالان حقوق بشر و نهادهای مستقل مردمی از طریق نهادهای بین المللی و اسلامی، علل و عوامل پنهان و آشکار این فاجعه برملا شود. در تحلیل این گونه حوادث؛ گذشته از بی تدبیری و بی کفایتی مسؤولان عربستان، نباید اختلافات درون ساختاری آل سعود به ویژه بعد از پادشاهی ملک سلمان و شکست های پی در پی در جبهه یمن را از نظر دور داشت./908/ز502/س خبرنگار: مجتبی عباسی
سه شنبه ، ۲۱مهر۱۳۹۴
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: بسیج نیوز]
[مشاهده در: www.basijnews.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 13]
-
گوناگون
پربازدیدترینها