تبلیغات
تبلیغات متنی
محبوبترینها
قیمت انواع دستگاه تصفیه آب خانگی در ایران
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
پروازهای مشهد به دبی چه زمانی ارزان می‌شوند؟
تجربه غذاهای فرانسوی در قلب پاریس بهترین رستوران‌ها و کافه‌ها
دلایل زنگ زدن فلزات و روش های جلوگیری از آن
خرید بلیط چارتر هواپیمایی ماهان _ ماهان گشت
سیگنال در ترید چیست؟ بررسی انواع سیگنال در ترید
بهترین هدیه تولد برای متولدین زمستان: هدیه‌های کاربردی برای روزهای سرد
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1834241954
وقتی پوتین درس تاریخ می دهد… تامل دوباره نیویورک تایمز در سخنرانی رییس جمهور روسیه در مجمع عمومی سازمان ملل متحد
واضح آرشیو وب فارسی:شفقنا: شفقنا- نیویورک تایمز نوشت: ولادیمیر پوتین به مجمع عمومی سازمان ملل متحد آمد تا خواستار جدی گرفتن روسیه به عنوان یک شریک برابر با قدرت های بزرگ جهان شود. در هفته های اخیر همزمان با آماده سازی پوتین برای سفر خود به مجمع سازمان ملل، روسیه حضور نظامی خود در سوریه را گسترش داد و در عوض در مسایل اوکراین سکوت پیشه کرد و حتی از کمپین داخلی خود که ضد همجنسگرایی بود پا پس کشید. همه این کار ها به امید بدست آوردن جایگاه خود در پشت تریبون بود. کرملین نهایتا توانست رییس جمهور اوباما را به دیدار با آقای پوتین متقاعد کند. اما بیش از هر چیز دیگری، رییس جمهوری روسیه توانست دیدگاهش را نسبت به جهان برای همگان تشریح کند. او با جدیت سخنرانی اش را انجام می داد درحالی که به ندرت چشم هایش را از متن آماده شده بر می داشت. پس از ۲۰ دقیقه سخنرانی او نشست، پاهایش به طرز عجیبی به هم نزدیک بود. در زمانی که او منتظر آغاز شدن مراسم دست دادن می شد، کمی لبش را گاز گرفت و به حالتی بی قرار با ساعت خود بازی می کرد. در نگاه آقای پوتین ایالت متحده بزرگترین و خطرناکترین دشمن به حساب می آید. این دشمن همان شیطانی است که نمی توان اسم آن را بر زبان آورد. او در سخنرانی خود از رفتار آمریکا انتقاد کرد بدون اینکه نامی از این کشور ببرد. او تلویحا به آمریکایی گفت « شما این وضعیت را در سوریه به وجود آوردید و به عنوان یک نیروی خارجی باعث کودتای مسلحانه در اوکراین شدید». براساس قرائت آقای پوتین از تاریخ، – که در آن روسیه نقش مهمی در ایجاد یک نظم جهانی خواهد داشت زیرا آمریکا در ایفای چنین نقشی شکست خورده است – سوء برداشت هایی صورت گرفته است. او مدعی شد که سازمان ملل متحد در سال ۱۹۴۵ درجریان کنفرانس یالتا (که در شبه جزیره کریمه برگذار شد) تاسیس گردید و تشکیل این کنفرانس در “کشور ما” یک رویداد مهم به حساب می آید. ادعایی که باید آن را یک نمونه بسیار گزینشی از وقایع تاریخی دانست. زیرا زمانی که اتحاد جماهیر شوروی هنوز یکی از متحدان آلمان نازی بود، سازمان ملل متحد با امضای یک توافق نامه توسط نمایندگان ۱۴ کشور در ۱۲ ژوئن سال ۱۹۴۱ تاسیس شد. در هر صورت سازمان ملل متحد در سال ۲۰۱۴ الحاق کریمه به روسیه را به رسمیت نشناخت. پس در گفته های آقای پوتین مرجع کلمه “کشور ما” معلوم نبود مگر اینکه او خواسته باشد خود را به عنوان نماینده کشوری به نام اتحادیه جماهیر شوروی معرفی کند. در این راستا، رییس جمهور روسیه از یک اقدام غیر متعارف ژئوپلیتیکی که با پایان جنگ سرد پدیدار شد انتقاد کرد و آن اینکه : یک کشور خاص درخود تصور کند از همه قوی تر است. آقای پوتین بدون نام بردن از شخصی یا کشوری انگشت بر کسانی گذاشت که “خود را بالا نگه می دارند” و فکر می کنند چون “قوی و استثنایی” هستند پس “بهتر از هر کس دیگری خواهند بود” و برای اینکه “به راه خودشان ادامه دهند” حتی می توانند سازمان ملل متحد را نادیده بگیرند. در نظر او آمریکایی ها احساس استثنایی بودن می کنند و نتیجه اش صدور یک نوع “به اصطلاح دموکراسی” و انقلاب هایی است که تنها حاصلش ایجاد هرج و مرج و خشونت بوده و می رود تا کنترل سازمان ملل برای حفاظت از نظم جهان را هم تهدید کند. پوتین خاطر نشان کرد: “این درست است زیرا اتحاد جماهیر شوروی نیز اشتباهات مشابهی مرتکب شد، و اکنون ایالات متحده (بدون نام بردن مستقیم از آن) باید از گذشته اتحاد جماهیر شوروی درس عبرت بگیرد» اما در نهایت نتیجه ای که گرفت اینکه متاسفانه این کار صورت نگرفته است.” در اینجا بود که آقای پوتین تمایز نادری را ما بین روسیه کنونی و اتحاد جماهیر شوروی سابق آشکار ساخت. این درحالیست که همین روسیه بخشی از خاک دو کشور همسایه اش یعنی اکراین و گرجستان را گرفته و فعالانه از جناح های گوناگون تندرو در چندین کشور اورپایی حمایت می کند اما به گفته آقای پوتین روسیه به هیچ وجه خود را یک کشور توسعه طلب نمی بیند. ایدئولوژی او ریشه در تئوری برخورد تمدن ها دارد که یکی از “ارزش های سنتی” در مقابل غرب به شمار می رود و بر این اساس روسیه صرفا تلاش می کند از گذشته اش دفاع کند. در نگرش آقای پوتین ایالات متحده یک قدرت توسعه طلب است. او گفت: “ابتدا آنها به دنبال سیاست گسترش ناتو بودند.” همچنین با اشاره به دشمن تحت عنوان “همکاران ما” افزود : همین “منطق تقابل” است که باعث تولید “یک بحران بزرگ جغرافیایی” در اوکراین شد، تا جایی که “در واقع بخش اعظم مردم ناراضی از دولت فعلی هستند” که با سوءاستفاده از تحریک و درگیری مسلحانه خود را حاکم کرد. نهایتا او گفت بحران اکراین (که او آن را یک “جنگ داخلی” نامید) در نتیجه یک کودتای “هماهنگ شده از خارج” به وجود آمده است. از دیدگاه آقای پوتین آنچه در سوریه نیز اتفاق افتاد نتیجه حمایت آمریکا از معترضانی بود که در سال ۲۰۱۱ به خیابان ها ریختند و به ناچار باعث ایجاد هرج و مرج شدند. پوتین افزود: “حالا من می خواهم از کسانی که این بحران را به وجود آوردند بپرسم حالا فهمیدید چه کرده اید؟” و سپس در ادامه یادآور شد که «اما متاسفانه من تصور می کنم این سوال بدون پاسخ بماند» زیرا آنان به یک سیاست مبتنی بر اعتماد به نفس کاذب، استثنایی بودن و اطمینان خاطر از اینکه مجازاتی درکار نخواهد بود، اتکاء دارند. به گفته آقای پوتین راه حل بحران سوریه و پناهجویان حمایت از “دولت قانونی سوریه” است که منظورش دولت اسد باشد. در اینجا بود که او با اشاره کردن به مذاکراتی که با آقای اوباما داشت موضع خود را دوباره مشخص کرد و گفت معتقد است آمریکا در زمستان سال ۲۰۱۱ از کسانی که در مسکو و دیگر نقاط روسیه دست به اعتراض زدند حمایت کرده است و تنها پاک دستی او بود که مانع ایجاد سرنوشتی مشابه در کشور شان شد. در پایان آقای پوتین پیشنهاد ایجاد یک ائتلاف ضدتروریستی بین المللی داد همانند “ائتلاف ضد هیتلر که طیف وسیعی را با خود همراه کرد”. منظور او البته ایجاد ائتلاف دیگران با روسیه برای مبارزه علیه داعش بود. این بازگشت به فضای جنگ جهانی دوم تنها برای یادآوری خاستگاه سازمان ملل متحد نبود بلکه از نظر تاریخی می خواست بر این واقعیت تاکید کند که برای مبارزه با شیطانی بزرگتر ملت ها ناچارهستند اختلافات خود را کنار بگذارند. در سناریوی مورد نظر او مبارزه علیه داعش دلیل مناسبی می توانست باشد تا دیگر در مورد اوکراین صحبتی نشود. قبل از پیوستن اتحاد جماهیر شوروی به ائتلاف ضد هیتلر در سال ۱۹۴۱ این کشور بخش هایی از فنلاند، لهستان، تمام لتونی، لیتوانی و استونی را به خود ملحق کرده بود. در کنفرانس یالتا، رهبران جهان توافق کردند که استالین همه آن کشور ها را در دست داشته باشد و در عوض شرق اروپا را کنترل کند. پاداش شرکت کردن اتحاد جماهیر شوروی در مبارزه با هیتلر تبدیل شدن این کشور به یک ابر قدرت بود. آقای پوتین قصد دارد به روسیه به عنوان یک ابر قدرت حداقل هم سطح با آمریکا در تعیین سرنوشت یک کشور مانند سوریه نگریسته شود. روسیه تحت عنوان مبارزه با داعش انتظار دارد که غرب اجازه دهد تا همچنان به تکه تکه کردن اوکراین ادامه داده و قدرتش را در اوراسیا بیش از پیش گسترش دهد. در ذهن و زبان آقای پوتین این امر نه تنها کاملا منطقی که کاملا عینی است. منبع : نیویورک تایمز ترجمه: شفقنا www.fa.shafaqna.com
سه شنبه ، ۲۱مهر۱۳۹۴
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: شفقنا]
[مشاهده در: www.fa.shafaqna.com]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 17]
-
گوناگون
پربازدیدترینها