واضح آرشیو وب فارسی:خوزنا: سعید آژده معتقد است: حافظ با شیوه ای بدیع و رندانه غزل و به طور کلی شعر ایران را از دست اختلافات عرفانی و عاشقانه نجات داد و با کشف سوژه و ابژه ای تازه محصولی ارایه کرد که مخلوطی از عشق و عرفان به هم پیوسته است. این شاعر با اشاره به 20 مهر روز بزرگداشت حافظ خاطرنشان کرد: حافظ رندی زیرک و هشیار بود که گاه نه تنها مخاطب که منتقد را نیز دست می اندازد و با رقص واژگان و معناهای متفاوت به نوعی استاد ایهام در شعر فارسی است. آژده با یادآوری این مطلب که اگرچه غزل حافظ به سبک عراقی است؛ با تمام شاعران این سبک تفاوتی آشکار در مغز و معنا دارد بیان کرد: برای اولین بار در ایران می خواهم به نکته ای اشاره کنم و آن این که اگر حکیم فردوسی نبود و زبان فراموش شده فارسی احیا نمی شد به طور یقین حافظ این کار را می کرد. این در حالی است که او به طور دقیق سه قرن بعد از فردوسی و در شرایطی شاعر شد که بستر این کار فراهم بود و شاعر این دوره دیگر دغدغه آن را نداشت. وی با بیان این که "حافظ اعجوبه ای بی بدیل در جهان است که باید فقط به او شاعر گفت و تمام!" توضیح داد: خواجه شیراز کاری به دیگر علوم و اداها نداشت و تنها نقش او شاعر بودن بود که الحق به خوبی آن را ایفا کرد. شاعر "بوسه بر جنوب" تصریح کرد: شاید اگر مولانا و سعدی و حتی خیام مثل حافظ فقط به شعر می پرداختند و دغدغه تجربه و تفنن در عرفان و نثر و دیگر علوم از قبیل نجوم و ریاضی و حتی جهانگردی را نداشتند مسلما موفق تر می شدند و ای بسا آثار بیشتر، بهتر و شگرف تری ارایه می دادند. او ادامه داد: اگرچه این ستارگان نیز در جایگاه خودشان بسیار هم موفق بوده اند؛ آن چه حافظ را از دیگر شاعران متمایز می کند پرداخت تخصصی او به شعر و شاعری است زیرا حافظ بود که برای اولین بار به طور تخصصی فقط به شعر پرداخت و به آیندگان این پیام را اعلام کرد که علوم باید مجزا باشند. مصداق پیام حافظ این است که امروزه می بینیم انسان معاصر تنها می تواند در یک کار تخصص داشته باشد. آژده گفت: آن چه سبب محبوبیت و ماندگاری حضرت حافظ شد این بود که او دارای زبان غیب است. یعنی ابهام و ایهام در غزل او به نوعی است که می توان هر غزلی را به هر شخصی نسبت داد اما هر کس تفالی به شعر حافظ می زند درمی یابد که انگار خواجه این شعر را برای او سروده و همین موضوع مأنوس شدن مردم را با حافظ بیشتر کرد. سراینده «ضمایر زهرا مشتری در چهارشنبه بیست ویکم» افزود: امید دادن به مخاطب و نسخه پیچیدن برای او از مشخصه هایی است که انسان های دردمند و بیچاره را مأنوس و معتاد به کلام حافظ می کند آن هم انسان ایرانی که همواره اعتقاد و استعداد در پذیرش این گونه موارد دارد که البته رندی و زیرکی حافظ درست و دقیق با نسخه پیچی و تزریق امید درد را از دل مردم دور می کند و این دکترین شعر حافظ است؛ یعنی همین حضور همیشگی او با مردم او را محبوب تر از هر چهره ای در ایران کرده است؛ چه در میان شاعران و چه در بین شاهان! این شاعر خاطرنشان کرد: تسلط حافظ به زبان عربی و فارسی و نیز اشراف او بر ادوار ایران و جهان تا آن زمانی که می زیست سبب اعتماد به نفس بالای او شد. این تسلط، تجربه ای تازه را در تلاش های او نشان می دهد که در نهایت منجر به عجایب شعری او شد که به شکل حیرت آوری اعجاب انگیز است. آژده تاکید کرد: حافظ را باید شاعرترین شاعران ایران و جهان نامید زیرا دیگران با فاصله زیادی نسبت به ذهن و زبان او در صفوف پشت سرش در تاریخ ادبیات ایستاده اند. گرامی باد یاد و نام این قند پارسی که شعرش بر دهان جهان شیرین است. شفا ز گفته شکّرفشان حافظ جو / که حاجتت به علاج گلاب و قند مباد.
دوشنبه ، ۲۰مهر۱۳۹۴
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: خوزنا]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 11]