محبوبترینها
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
پروازهای مشهد به دبی چه زمانی ارزان می‌شوند؟
تجربه غذاهای فرانسوی در قلب پاریس بهترین رستوران‌ها و کافه‌ها
دلایل زنگ زدن فلزات و روش های جلوگیری از آن
خرید بلیط چارتر هواپیمایی ماهان _ ماهان گشت
سیگنال در ترید چیست؟ بررسی انواع سیگنال در ترید
بهترین هدیه تولد برای متولدین زمستان: هدیه‌های کاربردی برای روزهای سرد
در خرید پارچه برزنتی به چه نکاتی باید توجه کنیم؟
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1830172981
هشت سال خدمت پزشکی در مناطق محروم؛شوهرم می گوید دیگر به خانه برنگرد!
واضح آرشیو وب فارسی:شفا آنلاین: شفا آنلاین>اجتماعی>مریم در حال جمع کردن چمدانش است؛ چمدانی به بزرگی هشت سال خدمت در مناطق محروم. او به همراه پسر پنج ساله اش، نیکان، مجبور است برای هشت سال، خدمت اجباری اش را در شهرستان ممسنی بگذراند.به گزارش شفا آنلاین ، او با سهمیه ای که مطابق قانون برای زن ها در نظر گرفته شده، با کسب ٨٠ درصد نمره برای امتحان تخصص رشته قلب یک سال تمام درس می خواند؛ به این امید که بعد از گذراندن دوره خدمت دوساله، بتواند به همراه همسرش یک زندگی تازه را شروع کند. آن زمان هنوز نیکان به دنیا نیامده بود و برنامه ریزی آنها برای تشکیل زندگی هم قرار نبود، این گونه رقم بخورد. مریم یک سال تمام شبانه روز درس می خواند و درست دو هفته مانده به امتحان، همه چیز عوض شد و طبق بخش نامه ای طول خدمت زنان پزشک از دو سال به هشت سال تغییر کرد. مریم همان طور که لباس هایش را در چمدان می گذارد، انگار که با خودش حرف می زند، می گوید: هشت سال، هشت سال آزگار... . از مریم می خواهم همه چیز را برایم تعریف کند و او می گوید: «به منظور توزیع مساوی پزشکان متخصص در رشته هایی که از سوی فارغ التحصیلان زن تمایل چندانی برای فعالیت در آن رشته در مناطق محروم و توسعه نیافته وجود نداشت، قانونی با عنوان «سهمیه زنان در پذیرش دستیاری رشته های تخصصی پزشکی» در سال ١٣٧٢ به تصویب مجلس رسید که مطابق آن زنانی که از این سهمیه استفاده می کردند، ضمن بهره مندی از امتیاز پایین بودن حد نصاب نمره، متعهد می شدند خدمت اجباری خود را طبق برنامه وزارت بهداشت در مناطق محروم انجام دهند. همان طوری که یک سری سهمیه ها مطابق نظر مجلس تعیین می شوند مثل سهمیه شاهد، ایثارگر، مناطق محروم و... مدت خدمت این افراد را هم خود مجلس در قانون خدمت پزشکان و پیراپزشکان مشخص کرده است. ماجرا این است که از سال ٧٢ تا ٨٢ وزارت بهداشت به مصوبه مجلس عمل می کند. هر خانمی هم که مطابق سهمیه پذیرش می شد، مدت دو تا چهار سال، حسب اینکه دوره پزشکی عمومی را گذرانده بود یا نه، برای وزارت بهداشت خدمت می کرد. سال ٨٢ وزارت بهداشت یک مصوبه داخلی می نویسد و مطابق آن قرار می شود که طول تعهد خدمت هرکسی که از این سهمیه استفاده کند ١٢ سال باشد...». مطابق قانون در این سهمیه خانم ها می توانند در صورتی که ٩٠ درصد نمره قبولی برای آن رشته را بیاورند، در آن رشته قبول شوند، به این شرط که سه برابر دوره تحصیل (١٢ سال)، در مناطق محروم کشور خدمت کنند، اما ناگهان همه چیز عوض می شود، در سال ١٣٨٦، طبق اعتراض مردانی که با ٨٠ درصد نمره قبول شدند، دیوان عدالت اداری، این سهمیه را مغایر با قانون اساسی شناخته و به تمام مردانی که از سال ١٣٨٢ لغایت ١٣٨٦ از این سهمیه استفاده کردند، اعلام شد به دفاتر اسناد رسمی مراجعه و سند مجدد تنظیم کنند و مدت تعهد را از ١٢ سال به دو سال تقلیل دهند و اسناد تعهد قبلی باطل اعلام شد. بعد از این اتفاق، زنانی که از این سهمیه استفاده کرده بودند به دیوان عدالت اداری می روند و شکایت نامه ای را مطابق با حکم قبلی تنظیم می کنند؛ هرچند تنظیم این شکایت راه به جایی نمی برد و تنها چهار سال از مدت خدمت زنان کم می شود و آنها مجبور می شوند هشت سال تعهد خدمت خود را انجام بدهند. دراین میان تبعیض واضحی بین خانم ها و آقایان صورت گرفته است، با وجود اینکه آقایان با نمرات کمتری نسبت به خانم ها قبول شدند. هیچ کس هم به این سؤال پاسخ نمی دهد که چه تفاوتی بین زنی که با نمره ٩٠درصدی در آزمون قبول شده با مردانی که ٨٠ درصد نمره را کسب کرده اند، وجود داشت؟ هیچ کس به این سؤال جواب نمی دهد پس تکلیف زنانی که ازدواج کرده اند و همسرانشان در شهرهای بزرگ مشغول به کارند چه می شود؟ در شرایطی که صحبت از تحکیم بنیان خانواده می شود، آیا این اجحاف باعث شکاف میان خانواده ها نخواهد شد؟ مریم کتاب هایش را در چمدان می گذارد و می گوید: «شوهرم اصلا با من حرف نمی زند. زندگی ام شبیه جهنم شده. فکر می کنم در این هشت سالی که دور از خانه ام خواهم بود، آیا می توانم زندگی ام را با صمیمیت گذشته حفظ کنم؟» سهیلا عصبانی است و پشت سر هم حرف می زند. او می گوید با این کار سر زنان پزشک کلاه گشادی گذاشته اند. نفسش را چند ثانیه حبس می کند تا بتواند با آرامش بیشتری صحبت کند و می گوید: «در هشتادویکمین نشست شورای آموزش پزشکی و تخصصی مورخ ٢٥/۳/٩٤ نسبت به تعیین طول مدت خدمت اجباری مشمولان قانون تخصیص سهمیه به زنان در آزمون دستیاری، مجددا تصمیم گیری شد و طول مدت خدمت از دو تا سه برابر تحصیل به دوبرابر تحصیل برای همه مشمولان سهمیه زنان یکسان تعیین و با تأیید وزیر بهداشت ابلاغ شد. ابلاغ این مصوبه در حالی صورت گرفت که هیأت عمومی دیوان عدالت اداری، پرونده این پزشکان متخصص در اعتراض به مصوبه قبلی در نشست ۵۸ شورای آموزش پزشکی و تخصصی (در همین موضوع) را در دست بررسی داشت. مصوبه مورد اعتراض در قسمتی که طول مدت خدمت پزشکان متخصص را پس از اخذ تخصص در نقاط محروم و نیازمند، بیش از مدت ذکرشده در قانون تعیین کرده است، مغایر قانون و خارج از حدود اختیارات شورای آموزش پزشکی و تخصصی در وضع مقررات دولتی تشخیص داده شده بود. با این شیوه وزارت بهداشت با ابلاغ مصوبه جدید در نشست ۸۱ درباره مدت خدمت مشمولان و فاقد موضوعیت کردن مصوبه قبلی مورد اعتراض در نشست ۵۸ روند رسیدگی در دیوان عدالت اداری را یک روز مانده به روز دادرسی متوقف کرد تا مشمولان سهمیه زنان مجددا وارد سیکل رسیدگی قضائی درباره مصوبه جدید در نشست ۸۱ شوند». سهیلا می گوید: با این اتفاقی که افتاده زندگی زنان زیادی دستخوش رویدادهای ناخوشایندی می شود. محل خدمت مشمولان، مناطق محروم و نیازمند تعریف شده است. ماده واحده سهمیه زنان در بازه زمانی بین قانون خدمت پزشکان و پیراپزشکان مصوب سال ۱۳۷۰ مجلس شورای اسلامی و قانون خدمت پزشکان مصوب ۱۳۷۵ مجلس تصویب شده است و از زمان تصویب در سال ۷۲ تا سال ۸۲ از لحاظ مدت خدمت در تطبیق با قوانین خدمت پزشکان مصوب مجلس اجرا شده است. اما شورای آموزش پزشکی و تخصصی در سال ۸۲ درحالی که ۱۰ سال از اجرای قانون تخصیص سهمیه به زنان می گذشت در نشست ۵۸ خود با وضع مصوبه ای مدت خدمت پزشکان متخصص زن را به سه برابر مدت تحصیل افزایش می دهد. وزارت بهداشت در وضع مصوبات درباره مدت خدمت مشمولان علاوه بر خروج از حیطه اختیارات قوه مجریه در وضع مقررات دولتی (رجوع شود به قانون تشکیلات و وظایف وزارت بهداشت) خلاف قانون خدمت پزشکان و پیراپزشکان درباره مدت خدمت مشمولان عمل کرده. به علاوه تعیین هشت سال خدمت اجباری برای مشمولان سهمیه زنان با کسب حداقل ۹۰ درصد نمره با توجه به مدت خدمت اجباری دو تا چهار سال برای زنان و مردان مشمول سهمیه مناطق محروم با کسب حداقل ۸۰ درصد نمره و آقایان استفاده کننده از سهمیه در هشت رشته تخصصی، از مصادیق بارز تبعیض ناروا است و همین طور اختصاص این سهمیه به مردان در هشت رشته تخصصی بدون مجوز قانون گذار موجب شده بعضی از مشمولان سهمیه زنان باوجود کسب حتی۲۰ نمره بالاتر از مشمولان مرد، در انتخاب های ارجحشان پذیرفته نشده و با عنوان سهمیه زنان در رشته های تخصصی دیگر پذیرفته شده اند!» اما مهندس موهبتی درباره تعهد خدمت پزشکان زن با اشاره به قانون مصوب مجلس شورای اسلامی در زمان پذیرش دانشجوی سهمیه ای پیش از این گفته بود: در قانون تخصیص سهمیه برای زنان در پذیرش دستیاری رشته های تخصصی پزشکی، وزارت بهداشت موظف بوده حداقل ٢٥ درصد از سهمیه پذیرش دستیاری در رشته های جراحی اعصاب، ارولوژی، ارتوپدی، گوش و حلق و بینی، چشم، رادیولوژی و روان پزشکی و در صورت وجود داوطلب، ٥٠ درصد سهمیه جراحی عمومی داخلی و قلب را به خانم های پزشک قبول شده در گزینش کتبی دستیاری اختصاص دهد. وی ادامه داد: پس از اجرای این مصوبه فارغ التحصیلان این رشته ها اعم از مجرد یا متأهل متعهد شدند تا پس از فراغت از تحصیل، براساس برنامه وزارت بهداشت، درمان و آموزش پزشکی ارائه خدمات قانونی را در نقاط محروم و نیازمند ادامه دهند. وی با اشاره به اینکه هم اکنون در بیش از ٥٠٠ بیمارستان در مناطق محروم افرادی با شرایط یادشده مشغول فعالیت هستند، گفت: امکان تغییر این قانون وجود ندارد زیرا نیروی جایگزینی هم نیست که بتواند در مناطق محروم حضور یابد و اینکه عده ای در زمان انتخاب رشته با قبول شرایط تعهد خدمت و با گرفتن تسهیلات، تحصیل را آغاز کرده و درحال حاضر از انجام تعهد خود سر باز می زنند و خواهان این هستند که گروهی دیگر به جای آنها به مناطق محروم بیایند و تعهدشان را اجرا کنند، آنها رفتاری به دور از عدالت را در پیش گرفته اند. مریم بغضش ترکیده و نیکان را در آغوشش نشانده و می گوید: «ما به دیوان عدالت اداری و مجلس اعتراض کردیم. به آقای لاریجانی اعتراض کردیم و ایشان استعلام کردند و دیدند ما درست می گوییم و تشخیصشان این بود که وزارت بهداشت خارج از حیطه وظایفش تصمیم گرفته و این قانون گذار است که باید مدت خدمت را تعیین کند. با وجود اینکه مجلس تأکید کرد وزارت بهداشت حق این کار را ندارد، اما من در حال بستن چمدانم هستم تا هشت سال آزگار زندگی ام را رها کنم. در این ماجرا حقی که مجلس برای خانم ها مشخص کرده بود تغییر داده شده الان هم مشکل ما این است که مصوبه مجلس را هیچ ارگانی اجرا نمی کند و در شکایتی که ما به دیوان عدالت اداری کردیم، خودشان مهلت خواستند و مصوبه ای که ما به آن اعتراض کردیم، فاقد موضوعیت اعلام شد و حقی را که قانون گذار به ما داده، ملغی کردند. آنها نمی دانند با این کار زندگی زنان را دچار مشکل کرده اند؟ مگر تأکید بر این نیست که زن ها بتوانند به زندگی مشترکشان برسند؟ من از ممسنی با کنترل از راه دور زندگی همسرم را در اصفهان سروسامان بدهم؟ چرا ما باید در آیین نامه مستثنا بشویم؟» عبدالرحمان رستمیان، نایب رئیس اول کمیسیون بهداشت و درمان مجلس شورای اسلامی، با تکذیب ادعای پزشکان زن می گوید: «این ماجرا اصلا امکان ندارد و وزارت بهداشت هم نمی تواند برخلاف قانون عمل کند. همین امسال هم قرار شد در مناطق محروم نیروهایی به کار گرفته شوند که رتبه های پایین تری دارند. از طرفی پزشکان عمومی هم تعهد داده اند در مناطق محروم کار کنند و برای همین تا ١٤ سال هم نمی توانند در آزمون تخصص شرکت کنند. اگر پزشکان زن سندی بر این ادعا دارند، به ما برسانند ما حتما به آن رسیدگی خواهیم کرد». رستمیان در ادامه تأکید می کند: «ما دو نوع تعهد عام و خاص داریم. تعهد خاص مربوط به مناطق محروم است و پزشک تعهد می دهد در آنجا کار کند و بسیاری از پزشکان هم تعهد نمی دهند و در این آزمون هم شرکت نمی کنند. هرچند من هم معتقدم هشت سال برای خانم ها خیلی زیاد است؛ فکر می کنم تعهد خاص است که شامل این ماجرا می شود. اگر آنها تعهد عام داشته باشند اصلا مشمول این قانون هشت سال و ١٢ سال نخواهند شد. این را هم تأکید کنم که وزارت بهداشت برخلاف قانون نمی تواند عمل کند. حداقل تا جایی هم که من اطلاع دارم این اتفاق نیفتاده است». حال و روز مریم خوش نیست. سهیلا کمکش می کند تا درِ چمدانش را ببندد. نیکان هاج وواج نگاهشان می کند و مریم به من می گوید: «چمدانم را بسته ام و شوهرم می گوید دیگر به خانه برنگرد. و من به این هشت سال فکر می کنم. به این هشت سال آزگار...».شرق
دوشنبه ، ۲۰مهر۱۳۹۴
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: شفا آنلاین]
[مشاهده در: www.shafaonline.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 14]
-
گوناگون
پربازدیدترینها