تور لحظه آخری
امروز : پنجشنبه ، 17 آبان 1403    احادیث و روایات:  امام صادق (ع):هرگاه خداوند بخواهد بنده اى را رسوا كند، از طريق زبانش او را رسوا مى كند.
سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون شرکت ها

تبلیغات

تبلیغات متنی

صرافی ارکی چنج

صرافی rkchange

سایبان ماشین

دزدگیر منزل

تشریفات روناک

اجاره سند در شیراز

قیمت فنس

armanekasbokar

armanetejarat

صندوق تضمین

Future Innovate Tech

پی جو مشاغل برتر شیراز

لوله بازکنی تهران

آراد برندینگ

موسسه خیریه

واردات از چین

حمية السكري النوع الثاني

ناب مووی

دانلود فیلم

بانک کتاب

دریافت دیه موتورسیکلت از بیمه

قیمت پنجره دوجداره

بازسازی ساختمان

طراحی سایت تهران سایت

irspeedy

درج اگهی ویژه

تعمیرات مک بوک

دانلود فیلم هندی

قیمت فرش

درب فریم لس

زانوبند زاپیامکس

روغن بهران بردبار ۳۲۰

قیمت سرور اچ پی

خرید بلیط هواپیما

بلیط اتوبوس پایانه

قیمت سرور dl380 g10

تعمیرات پکیج کرج

لیست قیمت گوشی شیائومی

خرید فالوور

پوستر آنلاین

بهترین وکیل کرج

بهترین وکیل تهران

اوزمپیک چیست

خرید اکانت تریدینگ ویو

خرید از چین

خرید از چین

تجهیزات کافی شاپ

نگهداری از سالمند شبانه روزی در منزل

بی متال زیمنس

ساختمان پزشکان

ویزای چک

محصولات فوراور

خرید سرور اچ پی ماهان شبکه

دوربین سیمکارتی چرخشی

همکاری آی نو و گزینه دو

کاشت ابرو طبیعی و‌ سریع

الک آزمایشگاهی

الک آزمایشگاهی

 






آمار وبسایت

 تعداد کل بازدیدها : 1826870841




هواشناسی

نرخ طلا سکه و  ارز

قیمت خودرو

فال حافظ

تعبیر خواب

فال انبیاء

متن قرآن



اضافه به علاقمنديها ارسال اين مطلب به دوستان آرشيو تمام مطالب
 refresh

واقعیت حدیث امام حسین (ع) در رابطه با ایرانیان +سند


واضح آرشیو وب فارسی:نگاه آزاد: در حالی که مردم مسلمان ایران خود را برای عزاداری سید و سالار شهیدان آماده می کنند، عده ایی در فضای مجازی دست به تحریف و احادیث جعلی می زنند.به گزارش نگاه آزاد ؛ چند روزی است ترجمه ی تحریف شده ایی در فضای مجازی با این ممضمون که "هر عربی از هر ایرانی بالاتر است " در حال نشر می باشد، این جعل حدیث که همزمان شده استفاده با بی کفایتی ال سعود در فاجعه منا و حملات وحشیانه این رژیم به یمن ؛هدفی جز سو استفاده از احساسات پاک مسلمانان به ویژه ایرانیان را دنبال نمی کند و از سوی دیگر به دنبال تفرقه بین شیعه و سنی و عرب و عجم است. ترجمة تحریف شده ای که به عنوان ترجمه حدیث منسوب به امام حسین(ع) در دهة محرم سال 1432 هـ . ق در بازار تهران پخش شده با این عبارت تایپ شده بود: ما از تبار قریش هستیم و هواخواهان ما عرب و دشمنان ما ایرانی ها هستند. روشن است که هر عربی از هر ایرانی بهتر و بالاتر و هر ایرانی از دشمنان ما هم بدتر است. ایرانی ها را باید دستگیر کرد و به مدینه آورد، زنانشان را بفروش رسانید و مردانشان را به بردگی و غلامی اعراب گماشت. (حسین بن علی، امام سوم شیعیان، سفینه البحار و مدینه الاحکام و الآثار نوشتة حاج شیخ عباس قمی، صفحة 164، چاپ دو جلدی سنگی) این در حالی است که اصل حدیث از امام صادق(ع) است، نه امام حسین(ع)! این حدیث که محدث قمی آن را در سفینه البحار در مادّة «عجم» آورده، در بحارالانوار علامه مجلسی جلد 64، ص 176 ـ کتاب الایمان والکفر، باب «اصناف الناس فی الایمان» حدیث 13 نقل شده و مرحوم علامه مجلسی آن را از کتاب «معانی الاخبار» شیخ صدوق ص 403 نقل کرده است. ولی حدیث با سندی که در ذیل می آید از امام صادق(ع) نقل شده نه از امام حسین(ع). این اولین تحریف و دروغ در نقل حدیث مذکور است. سند حدیث از این قرار است: شیخ صدوق حدیث را با این سند از پدرش نقل می کند: عن سعد، عن سلمه بن الخطّاب، عن الحسن بن یوسف، عن عثمان بن جبلّه، عن ضریس بن عبدالملک قال: سمعتُ ابا عبدالله(ع) یقول: نحن قریش، و شیعتنا العرب و عدوّنا العجم.[1] تمام حدیث با سند مذکور همین است که نقل شد و یک کلمه اضافه بر آنچه نقل شد در سه کتاب مذکور دیده نمی شود. قبل از هر بحثی دربارة مضمون و دلالت حدیث فوق، استناد به این سخن به عنوان سخن امام(ع)، مترتب بر این است که حدیث یاد شده از اعتبار سندی برخوردار باشد. در حالی که بنا بر تحقیقی که در کتب رجال دربارة سند حدیث به عمل آمد هر چند راوی اصلی حدیث، (ضریس بن عبدالملک، از اصحاب امام صادق (ع)) موثق شمرده شده، ولی بعضی از رجال سند حدیث تضعیف شده اند و بعض دیگر توثیق ندارند. در حالی که حدیث معتبر حدیثی است که تمام سلسلة روات آن، لااقل توثیق داشته باشند. در نتیجه از نظر علم رجال شناسی، حدیث جزو احادیث ضعیف به شمار می آید. بر فرض که حدیث را معتبر بدانیم! معنای حدیث غیر از آنی است که صاحب برگة منتشر شده، برداشت کرده و دروغ های دیگری را نیز به آن اضافه کرده است! محدث قمی بعد از نقل این حدیث، بیان و شرح مرحوم علامه مجلسی را می آورد که بدین شرح است: «و شیعتنا العرب» ای العرب الممدوح من کان من شیعتنا و ان کان عجماً، والعجم المذموم من کان عدوّنا وان کان عرباً. ترجمة آن چنین است: اینکه امام صادق(ع) فرموده اند: «وشیعتنا العرب» (شیعیان ما عرب اند) یعنی عرب ممدوح و تعریف شده آن دسته از اعراب اند که شیعة ما باشند اگر چه عجم یعنی غیر عرب باشند. واینکه فرموده اند : «وعدونا العجم» (دشمنان ما عجم اند) یعنی عجم مذمّت شده، کسی است که دشمن ما باشد اگر چه عرب باشد. بعد از این عبارت، محدث قمی، نظر عمر بن الخطاب را نسبت به ایرانی ها (فارس ها) تحت عنوان «سوءُ رأیِ الثانی فِی الأعاجم» نقل می کند با این عبارت: لمّا ورد سَبیُّ الفُرسْ الی المدینة أرادَ الثّانی أنْ یبیعَ النّساء وأنْ یَجْعلَ الرّجالَ عبید العرب و عَزَم عَلی أنْ یَحْمِلَ العلیل والضّعیف والشّیخ الکبیر فی الطّواف و حَوْلَ البیت علی ظهورهم، فقال امیرالمؤمنین(ع): اِنّ النّبی (ص) قال: اکرمُوا کریمَ قومٍ وإنْ خالفوکم وهؤلاء الفُرس حُکماءٌکرماء فقد ألْقوا إلینا السّلام ورَغَبوا فی الإسلام وقد إعتقتُ منهم لوجهِ الله حَقّی و حَقّ بنی هاشم ... الخ. ترجمه: وقتی اسراء فارسی زبان (ایرانیان) را به مدینه آوردند، دوّمی (عمر بن الخطاب) خواست زنهای آنان را بفروشد و مردان آنها را غلام و بردة عرب قرار دهد و تصمیم گرفت افراد معلول و ناتوان و پیرمرد را در طواف و اطراف بیت الله الحرام، سوار بر پشت آنها (ایرانیانِ به بردگی گرفته شده) کند. امیرالمؤمنین علی بن ابیطالب(ع) فرمود: به راستی پیامبر اسلام (ص) فرمود: کریم هر قومی را احترام کرده، گرامی دارید هر چند با شما مخالف باشند، این در حالی است که ایرانیان مردانی حکیم و دانشمند و انسانهایی با شخصیت و با کرامت اند، آنها بر ما سلام کرده و درود فرستاده و میل به اسلام پیدا کرده اند. و من سهم غنیمت خودم و حق بنی هاشم از آنها را، برای خوشنودی خدا آزاد کردم!! ملاحظه می کنید: آنچه در نوشتة تایپ شده در مورد ایرانی ها به امام حسین(ع) نسبت داده شده! رأی و نظر عمر بن الخطاب است که خواسته زنهای آنها را بفروشد و مردان آنها را غلام و بردة عرب قرار دهد! و امام امیرالمؤمنین(ع) با او مخالفت کرده و ایرانی ها را مردمانی دانشمند و حکیم و افرادی باکرامت و شخصیت می شمارد و آنها را شایسته احترام می انگارد. و صاحب برگه چاپ شده، با غرض ایجاد بغض و کینه در ایرانیان نسبت به امام حسین(ع)، اولاً حدیث امام صادق(ع) را ـ که مقصود از آن را توضیح خواهیم داد ـ به دروغ به امام حسین(ع) نسبت می دهد و ثانیاً رأی و اقدام عمر بن الخطاب را به عنوان تتمة سخن آن حضرت ترجمه می کند و روشن است که این اقدام، خیانت و دروغی آشکار است. و اما مقصود امام صادق(ع) از آن سخن که: « ما قریش هستیم، و شیعیان ما عرب و دشمنان ما عجم هستند» ؛ زمانی روشن می شود که تحقیقی در معنای کلمة «عرب» و «عجم» در لغت داشته باشیم و با ملاحظة سایر سخنان امیرالمؤمنین و امام صادق(ع) در مورد عجم و مخصوصاً ایرانی ها به مقصود آن حضرت در این حدیث، پی ببریم: در لغت عرب از جملة معانی کلمة «عَرَب و عَرِب» عبارت است از: کسی که فصیح سخن بگوید، خالص باشد، صاف و یک دست باشد[2] لکنت زبان نداشته باشد و مقصود دیگری را خوب فهمیده و به دیگران منتقل کند. و معنای عجم و عجمی عبارت است از: غیر عرب، کسی که نتواند فصیح سخن بگوید چه عرب باشد چه غیر عرب ، فرد کاملاً بی اطلاع و کسی که منکر حقیقتی شود و اعجم به کسی گویند که: لال، زبان بسته، گنگ یا بی عقل باشد.[3] با توجه به آنچه در کتب لغت دربارة معنای این دو واژه (عرب و عجم) ذکر گردید، مقصود امام صادق(ع) از حدیث فوق چنین می شود: ما قریش هستیم، یعنی باشخصیّت ترین، فهمیده ترین، خالص ترین و خوش لهجه ترین مردم هستیم، چرا که قریش برترین نژاد در میان نژادهای مختلف عرب، و بنی هاشم برترینِ قریش و ائمه اطهار علیهم السلام برترین بنی هاشم بودند. سپس می فرماید: شیعیان ما عرب، یعنی افراد صاف، خالص و بی غل و غش هستند، فصیح سخن گفته، مقصود ما اهل بیت علیهم السلام را خوب فهمیده و هنگام تفهیم به دیگران با بیانی فصیح و سخنی شیوا مقصود ما را به دیگران منتقل می کنند؛ خواه از نژاد عرب باشند یا عجم. و دشمنان ما عجم، یعنی: افراد بی اطلاع از مبانی فکری ما اهل بیت و انسانهای بی عقلی هستند که حقایق را منکر شده، با ما که برای هدایت و سعادت بشر آمده ایم دشمنی کرده، مقصود ما را نمی فهمند و هنگام انتقال به دیگران، سخن ما را به راستی و درستی با لهجه ای فصیح و قابل فهم به مخاطبان خود، منتقل نمی کنند؛ خواه از نژاد عرب باشند یا عجم. و این معنا برای سخن امام صادق(ع)، با آنچه در خارج اتفاق افتاده نیز مطابقت دارد. زیرا در عصر خود امامان علیهم السلام، تمام کسانی که با آنها دشمنی کرده و عاقبت مسمومشان کردند و به شهادت رساندند، همگی انسانهای نفهم و بی شعور از نژاد عرب بودند که منکر مقام و شخصیت امامان علیهم السلام بودند. این در حالی است که هیچ یک از عجم ، از جمله ایرانی ها در به شهادت رساندن آن بزرگواران دخالتی نداشتند. هم چنان که همة اعراب هم دشمن امامان نبودند. بلکه در میان نژادهای مختلف عرب شیعیان فراوانی بودند که دارای فهم و شعور و ادب و محبّت بوده و ارادت خود را به اشکال مختلف به آن بزرگواران اظهار می کردند. از سوی دیگر، در میان عجم ها چه ایرانی و چه غیر ایرانی، شیعیان مخلص، فهمیده و بی غلّ و غشی بوده و هستند که ارادت خویش را در تمام عرصه ها به امامان دوازده گانة شیعه اظهار می کردند و در رأس همة آنها سلمان فارسی است که قلّة ده درجة ایمان را فتح کرده و به بهترین و برترین محبت و معرفت و اطاعت نسبت به امام زمان خویش امیرالمؤمنین علی بن ابیطالب(ع) و فرزندان معصومش(ع) دست یافت و افتخار بزرگی برای ایرانیان آفرید. از این گذشته، در سخنان دیگر امام صادق(ع) و پدران گرامی اش مطالبی به چشم می خورد که شاهد معنای خاصی است که ما با استفاده از موارد کاربرد کلمه (عرب و عجم) در لغت، برای حدیث امام صادق(ع) بیان کردیم. از جمله آن سخنان، فرمایش امیرالمؤمنین(ع) بود که در سطوری قبل از این اشاره شد. و محدث قمی نیز در سفینه البحار خود بعد از نقل حدیث فوق، آن را ذکر می کند. مورد دیگر فرمایش امام صادق(ع) در تفسیر این آیه است: خداوند می فرماید: «ولو نزّلنا علی بعض الأعجمین. فقرأه علیهم ما کانوا به مؤمنین»[4] یعنی: اگر ما قرآن را بر بعضی از عجم ها (غیر عرب ها) نازل می کردیم و او آن را بر اعراب قرائت می کرد، به آن ایمان نمی آوردند. امام صادق(ع) در تفسیر این آیه می فرمایند: لو نزل القرآن علی العجم ما آمنت به العرب وقد نزل علی العرب فآمنت به العجم فهذه فضیلة العجم.[5] اگر قرآن بر عجم (غیر عرب) نازل می شد، عرب به آن ایمان نمی آورد در حالی که، بر عرب (پیامبر اسلام(ص)) نازل شد، عجم به آن ایمان آوردند، پس این فضیلتی است برای عجم. و این حدیثی است که محدّث قمی آن را در کتاب سفینه البحار خود، قبل از آن حدیث، نقل کرده، حال چگونه ممکن است امام صادقی که اینگونه برای عجم از جمله ایرانیان، فضیلت قائل است، در حدیث بعد ایرانیان را دشمنان خود بشمارد؟! همچنان که محدث قمی در همان کتاب در یک صفحه بعد حدیثی را از فرزند عمر روایت می کند که رسول خدا صلی الله علیه واله وسلم فرمود: در عالم رؤیا گوسفندان سیاهی را دیدم که گوسفندان سفید زیادی داخل آنان شده اند. اصحاب گفتند: چه تعبیری برای آن دارید ای رسول خدا؟ فرمود: العجم یشرکونکم فی دینکم و انسابکم. گروهی از عجم (ایرانیان) هستند که در آئین و نژاد با شما شریک می شوند. اصحاب گفتند: عجم با ما در آئین ونژاد شریک می شود، ای رسول خدا؟! فرمود: لوکان الایمان معلّقاً بالثریّا لناله رجال من العجم. اگر ایمان در ثریّا بود، مردانی از عجم (ایرانی) به آن دست می یافتند.[6] آیا ایرانیانی که اینگونه و تا این حد مورد تعریف و ستایش پیامبر گرامی اسلام(ص) قرار می گیرند، چگونه فرزند و وصیّ ششم او امام صادق(ع) (یا به تعبیر صاحب برگه منتشر شده امام حسین(ع)) آنها را دشمنان خود می شمارد؟! علاوه بر این امام صادق(ع) خلیفة آن خدایی است که همه بندگانش را با یک چشم نگریسته و گرامی ترین آنها را با تقواترین آنان می شمارد، آن جا که می فرماید: یا أیُّها الناس إنّا جَعَلْناکُم مِنْ ذَکَرٍ واُنثی و جَعَلْناکم شُعوباً وقبائلَ لِتعارَفوُا إنّ اکرَمَکُم عِندَاللهِ أتْقاکُم إنّ الله علیمٌ خبیر.[7] ای مردم، ما شما را از جنس مرد و زن آفریدیم، و شما را تیره ها و قبیله های مختلف قرار دادیم، تا یکدیگر را بشناسید، به راستی که گرامی ترین شما نزد خدا باتقواترین شماست، همانا خداوند دانا و آگاه است. چگونه ممکن است، امام صادقی که خلیفه چنین خدایی است تمام عرب را بی هیچ قید و شرطی شیعه خود بداند و تمام عجم را دشمن خود بداند؟! بنابراین با توجه به موارد کاربرد کلمة (عرب و عجم) در لغت عرب و همچنین آیات و روایاتی که بخشی از آن از نظر خواننده گرامی گذشت، ظاهر حدیث یاد شده مقصود نیست بلکه مقصود امام علیه السلام از حدیثی که دستاویز صاحب برگه قرار گرفته است، همان است که در سطوری قبل از این، بدان اشاره شد. از خداوند خواستاریم که همة ما را از شیعیان و عزاداران مخلص ابا عبدالله الحسین(ع) قرار دهد و روز به روز بر معرفت و محبت و اطاعت ما نسبت به آن امام پاک و معصوم بیافزاید. و آنان که سعیشان بر قطع ارتباط شیعیان مخصوصاً ایرانیان، با آن مولای مهربان است، چنانچه قابل هدایت نیستند، نسلشان را قطع و ریشة آنان را بسوزاند. انشاء الله اسناد: [1] . سفینة البحار، ج 6، ص 165، چاپ جدید هفت جلدی. [2] . برای دست یافتن به معانی یاد شده مراجعه شود به: المنجد، ص 495؛ فرهنگ جامع نوین، ج 2، ص 969. [3] . مراجعه شود به: فرهنگ جامع نوین، ج 2، ص 956، 957؛ فرهنگ معین، ج 2، ص 2287. [4] . سورة شعراء، آیة 198 ـ 199. [5] . سفینة البحار، ج 6، ص 165، چاپ جدید هفت جلدی. [6] . سفینة البحار، ج 6، ص 166، چاپ جدید هفت جلدی مادة (عجم). [7] . سورة حجرات، آیة 13. منبع: شیعه انلاین


یکشنبه ، ۱۹مهر۱۳۹۴


[مشاهده متن کامل خبر]





این صفحه را در گوگل محبوب کنید

[ارسال شده از: نگاه آزاد]
[مشاهده در: www.negaheazad.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 21]

bt

اضافه شدن مطلب/حذف مطلب







-


گوناگون

پربازدیدترینها
طراحی وب>


صفحه اول | تمام مطالب | RSS | ارتباط با ما
1390© تمامی حقوق این سایت متعلق به سایت واضح می باشد.
این سایت در ستاد ساماندهی وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی ثبت شده است و پیرو قوانین جمهوری اسلامی ایران می باشد. لطفا در صورت برخورد با مطالب و صفحات خلاف قوانین در سایت آن را به ما اطلاع دهید
پایگاه خبری واضح کاری از شرکت طراحی سایت اینتن