محبوبترینها
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
پروازهای مشهد به دبی چه زمانی ارزان می‌شوند؟
تجربه غذاهای فرانسوی در قلب پاریس بهترین رستوران‌ها و کافه‌ها
دلایل زنگ زدن فلزات و روش های جلوگیری از آن
خرید بلیط چارتر هواپیمایی ماهان _ ماهان گشت
سیگنال در ترید چیست؟ بررسی انواع سیگنال در ترید
بهترین هدیه تولد برای متولدین زمستان: هدیه‌های کاربردی برای روزهای سرد
در خرید پارچه برزنتی به چه نکاتی باید توجه کنیم؟
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1827601297
حذف پدر از «تربیت کودک» نتایج منفی بسیاری به دنبال دارد؛ بچه های «بچه ننه»!
واضح آرشیو وب فارسی:شهرآرا: سمیرا منشادی- وقتی صحبت از تربیت کودک می شود، ناخودآگاه انگشت اشاره به سوی مادران دراز می شود و خیلی ها مهم ترین اثر تربیتی را متوجه مادران می دانند. این در حالی است که در ذهن تمامی ما این گونه جاافتاده که مهم ترین نقش تربیتی را مادران ایفا می کنند، البته نمی توان منکر اهمیت نقش مادران در تربیت کودک شد، ولی نباید به دلیل اهمیت بیش از حد نقش مادران از نقش پدران غافل شد. تحقیقات جدید نشان می دهند که تا دو سال و نیمگی مهم ترین نقش را مادر دارد و بعد از این سن اهمیت نقش پدر بسیار بیشتر از مادر است. پدران در شکل گیری خصیصه های شخصیتی زیادی در کودکان نقش دارند، این در حالی است که برخی پدران به دلایل و عناوین مختلف نقش کم رنگ تری در تربیت فرزندشان دارند و گاهی نقش شان در تربیت کودک حذف می شود. به کمک فاطمه بروک ، روان شناس و مشاور در این حوزه به اثرات حذف پدر از تربیت کودک خواهیم پرداخت. پدر هم مهارت تربیت کودک دارد اینکه مادر در تربیت کودک مهارت بهتری دارد و می تواند این گذرگاه را به خوبی پشت سر بگذارد بر هیچ کسی پوشیده نیست. کارشناسان حوزه کودک معتقدند که تربیت فرزند ان د ر نتیجه پذیرش مسئولیت و تلاش و هماهنگی پد ر وماد ر است. واگذاری تربیت فرزند ان به ماد ر و خالی کرد ن مید ان تربیت از پد ران، فرزند ان را به طور معمول با مشکلات و اختلالات رفتاری غیرقابل جبران مواجه می سازد . بنابراین پد ران باید د ر امر تربیت، نگهد اری و رشد و شکوفایی کود کان نقش و مشارکت د اشته باشند . جایگزین پدر نشوید مادران سرشار از عاطفه هستند و عاطفه را در بین اعضای خانواده پراکنده می کنند. هر چند که مادر این زمینه صحبتی با فرزندش نمی کند، اما آن ها به خوبی می فهمند که منبع عشق و عاطفه در خانواده مادر است. کودکان تصورات اغراق آمیزی در خصوص پدرشان دارند و با تصوری که دارند به آن ها نگاه می کنند، به طور معمول آن ها پدرهایشان را بزرگ تر، قوی تر و د ارای نیرویی مضاعف می دانند که اطلاعات کافی هر زمینه و توانایی حل همه مشکلات را د ارند ، او را کانون ارضای نیازهای ماد ی، روانی، اجتماعی، عاطفی و ارتباطی و عامل امنیت خانه و خانواد ه می د انند . این تصورات و توقع ها مسئولیت های بزرگ و تعیین کنند ه ای بر عهد ه پد ران می گذارد و آنان را وامی د ارد تا د ر امور تربیت و چگونگی رشد و شکوفایی کود ک مشارکت و نقش ویژه ای د اشته باشند . مشارکت نکردن و نبود پدر در تربیت کودک سبب می شود تا او به این نتیجه برسد که پدر چندان هم که تصور می کند قوی نیست و نمی تواند صاحب قدرت باشد، او فردی نیست که بتوان به او تکیه کرد؛ بنابراین از پدر کاری بر نمی آید. او به طور طبیعی و ذاتی به این نتیجه می رسد که به یک فرد ضعیف نمی توان تکیه کرد، این در حالی است که پدر و مادر الگوهای رفتاری و اخلاقی کودکان در سنین رشد هستند که در صورت حذف هر کدام از آن ها در تربیت کودک سبب می شود تا آن ها در آینده دچار مشکلاتی شوند پس نباید اجازه داد یکی از این پایگاه های مهارت آموزی نابود شود. پدر تنها نقش نان آور ندارد حال تصور کنید که پدر از این نقش خود فاصله گرفته و تنها به نقش مادی یا به اصطلاح «نان آور» خود بسنده کرده است، در این حالت فرزند فرصت تعامل و همانند سازی با پد ر را ند ارد ، متاسفانه از تربیت مطلوب محروم شده و مشکلات تربیتی زیادی در آینده برای این کودکان ایجاد خواهد شد. در همین زمینه پژوهش های بسیاری انجام شده از جمله اینکه تحقیقات نشان می دهد که فقدان پدر در نوجوانی سه برابر بی مادری در انجام مجرمیت های خطرناک توسط فرد تأثیرگذار است. افراط در محبت می تواند رابطه مستقیمی با زن سالاری داشته باشد. درحقیقت خانواده هایی که پدر در حاشیه قرار دارد و مدیریت خانواده دست زن است، احتمال اینکه فرزندان محبت افراطی دریافت کنند، بیشتر خواهد شد. همچنین تحقیقات و پژوهش ها نشان می دهد: بیش از نیمی از مردان بزهکار با پدران خود ارتباط مناسبی نداشته اند، براین اساس بی توجهی پدران در تربیت فرزندان، از عوامل مهم بزهکاری کودکان در آینده است. کارشناسان نقش پدر را در تربیت کودکان در سن ۳ تا ۶سالگی، به ویژه در پسران بسیار مهم می دانند. آنان معتقدند که همانندسازی کودک از پدر خود بیشتر از مادر است. تحقیقات نشان می دهد دخترانی که ارتباط مناسب با پدرانشان دارند، در همسر گزینی تمایل بیشتری به همسرانی با خصوصیات پدر خود دارند. همچنین پسران از پدران خود مرد بودن، شوهر بودن و پدر بودن را می آموزند. ارتباط با زبان کودکانه «بچه تو نوزادی بیشتر به مادر وابسته است» «بچه که حرف نمی زنه رو نمی شه باهش ارتباط برقرار کرد، هر وقت بزرگ شد اون وقت مثل دو تا مرد با هم حرف می زنیم.» و... تصورات اشتباهی است که برخی مردان در برقراری ارتباط با فرزندان خود دارند. فرق نمی کند نوزاد دختر باشد یا پسر. صحبت کردن می تواند بهترین پل ارتباطی بین پدر و کودک و انتقال عواطف و احساسات باشد. همه ما می دانیم برقراری جنس ارتباط مادر با کودک بسیار متفاوت از جنس ارتباط پدر با کودک است. به طور معمول پدر در دوران نوپا بودن کودک به دلیل ناتوانی کودک در حرف زدن، در برقراری رابطه با او دچار مشکلاتی است، اما باید توجه داشت در این زمان آن ها می توانند با کودک بازی کرده و رابطه خود را با او نزدیک تر کنند. کدام پدرها مشارکت در تربیت ندارند گاهی پدرها به دلایل گوناگونی از قبیل مشغله کاری، جدایی و طلاق، زندان و... نقش کمتری در رشد و تربیت کودک دارند.یکی از آن دسته پدرانی که نقش کمتری در فرزندپروری و تربیت کودک دارد پدران بی مسئولیت است. آن ها وظایفشان را به درستی انجام نمی دهد و نمی تواند آن طور که باید، از کودک مراقبت کند، در این صورت مادر ترجیح می دهد فرزندش را دست چنین پدری نسپارد تا کمتر آسیب ببیند. گروه دیگری از پدران هم هستند که به دلایل مشکلات و مسائل رفتاری مانند پدران بزهکار، معتاد و... نه تنها ماندن کودک پیش پدر برایش خطر دارد که می تواند آسیب زا هم باشد. گروه دیگری از پدرها هم به این دلیل که نمی توانند خشمشان را کنترل کنند و در حالت عصبانیت به اشیا و دیگران آسیب می زنند، اعتمادپذیر نیستند. برخی مشکلات را می توان با صحبت کردن با خود پدر برطرف کرد و اما کمک گرفتن از یک مشاور هم می تواند تا حد زیادی در حل این موضوع موثر باشد. مادران، نقش پدری را کنار بگذارید برخی مادران به دلیل شخصیت و طرز تفکری که دارند تصور می کنند هر کاری که پدر انجام می دهد درست نیست و تنها خودشان هستند که تمام کارها را به درستی انجام می دهند؛ از این رو با تصور اینکه در روند تربیتی کودک مشکلی ایجاد نشود و او به بهترین شکل تربیت شود اجازه ورود پدر به فرزندپروری را نمی دهند یا گاه با انتقادها و ایرادهایی که از رفتار، گفتار و اخلاق او می گیرند پدر را وادار می کنند تا در امور تربیتی کودک نقشی نداشته باشد. باید به این گروه از مادران گفت، مشارکت پدر در کارهای کودک سبب افزایش سطح سلامت روانی کودک در بزرگسالی می شود. کودکانی که با پدران خود تعامل داشته اند، در دوره نوجوانی استرس کمتری را تجربه می کنند و در دوره بزرگسالی بهتر می توانند مشکلات خود را حل کنند. همین طور، از سازگاری بهتری نیز برخوردار خواهند بود. مادر باشید نه آچار فرانسه گروهی دیگر از مادران هم با این تصور که به تنهایی قادر به انجام همه کارها هستند، پدر را حذف می کنند. این گروه از مادرها دلشان می خواهد بهترین باشند و برای رسیدن به این هدف، سخت تلاش می کنند. به تغذیه کودکشان توجه زیادی دارند، او را به مدرسه و کلاس های مختلف می برند، خریدها را انجام می دهند، برای اینکه کودک او را بهترین بداند وظایف طبیعی کودک را انجام می دهد و اجازه نمی دهد خود کودک کمترین زحمتی بکشد؛ حتی به جایش فکر می کند و تصمیم می گیرد و خلاصه در رسیدگی به کارهای کودک و به طور کلی در فرزندپروری هیچ سهمی را برای پدر در نظر نمی گیرد؛ ضمن اینکه اگر پدر هم اصرار به مشارکت داشته باشد، این اجازه را نمی دهد و سعی می کند او را دور نگه دارد. این مادران چون می خواهند بهترین باشند چه در نظر دیگران و چه پیش کودک حاضر نیستند مسئولیت ها را با پدرها قسمت کنند. این گروه از کودکان که با چنین روش تربیتی بزرگ می شوند تمایل بیشتری به الگو قرارد اد ن رفتار ماد ر نشان می د هند ، این امر مشکلاتی را به ویژه برای پسران به وجود می آورد . د ختران در خانواده هایی که د ر آن ها ماد ر مسلط و پد ر منفعل بود ه است، د ر د وره نوجوانی و بزرگسالی و د ر ارتباط با مرد ان و تشکیل خانواد ه بیشتر د چار مشکل می شوند. مشاهد ات روان شناسان حاکی از این امر است افراد ی که د ر بزرگسالی همد لی بیشتری با د یگران نشان می د هند ، د ر کود کی از مشارکت صحیح پد ر د ر تربیت خود بهره مند بود ه اند . اثر هماهنگی والدین در تربیت کودک از مهم ترین مسائل مربوط به تربیت فرزند، هماهنگی پدر و مادر است. تربیت، مانند پرنده ای است که برای پرواز به دو بال نیاز دارد. اختلاف والدین در تربیت فرزند (استفاده از تنبیه بدنی، سختگیری، حضور در اردوها، محافل مذهبی و...)، کودک را دچار تعارض می کند. وقتی پدر یک مبنا دارد و توصیه ای می کند و مادر مبنایی دیگر دارد یا برعکس، کودک مجبور است یکی را بپذیرد و چون پدر و مادر هر دو را دوست دارد، توان انتخاب یکی را نخواهد داشت و دچار التهابی درونی و تعارض می شود. والدین برای تربیت صحیح فرزندشان بهتر است بر روش تربیتی واحد اتفاق نظر داشته باشند. از عواقب دیگر ناهماهنگی بین والدین این است که قدرت آن ها در کنترل فرزند کم می شود. اگر پدر می تواند با مادر مخالفت کند و هرچه دلش می خواهد به او بگوید، چرا فرزند نتواند؟ اگر مادر می تواند لجبازی کند و به نظر پدر بی اعتنا باشد، چرا فرزند نتواند؟ وقتی مادر می گوید این کار بد است، اما به نظر پدر بد نیست، پس شاید واقعاً بد نیست و فرزند می تواند آن را انجام دهد. اثرات حذف پدر خانواده ای متعادل است که در آن دو رکن و دو استوانه وجودی یعنی مادر و پدر حاضر باشند و همچون دو کفه ترازو وضعی متوازن و متعادل پدید آورند. بی شک اگر یکی از این دو کفه غایب باشند، تربیت کودک دچار عارضه خواهد شد. در گذشته یتیمی و بی پدری وجود داشت، اما مرگ سبب آن می شد نه طلاق ، جدایی و ترک اعضای خانواده ، اما متاسفانه فقدان پدر در عصر ما از غیرمنتظره ترین و عجیب ترین وقایع اجتماعی است. این شرایط موضوعی که کمتر مورد توجه قرار می گیرد چگونگی رابطه مادر و کودک است. اثرات حضور پدر در خانواده بسیار زیاد است و برای اینکه به اهمیت این نقش مهم بیشتر پی ببریم ، کافی است بدانیم تصور کودک از پدر چیست. او پدر را مسئول خانه ، عامل ایجاد نظم و امنیت ، عامل اجرای قانون و انضباط و سر و سامان دهنده امور زندگی می شناسد. پدر روح وجودی خانواده و چراغ منزل است. حضور پدر در خانواده عامل رشد و دلیلی برای چرخیدن امور خانواده براساس نظم و قاعده است. در سایه حضور او هر کس می داند چه کند و به انجام وظیفه خود می پردازد. هیچ کس حق تخطی از مرز و تجاوز از حدود را ندارد و همه باید در مرز قواعد خانه سیر کنند. پدر برای کودک همدم ، همبازی، رفیق و مانوس است. کودک حضور او را برای خود مغتنم می داند و در کنارش احساس غرور و سرافرازی دارد. با سخنان او می خندد، می آموزد و از طرز برخورد او با همسر راه و روش زندگی را درک می کند. حضور پدر سبب ایجاد شخصیت سالم در کودک می شود و ناسازگاری و رفتارهای ضداجتماعی او را از میان می برد.
یکشنبه ، ۱۹مهر۱۳۹۴
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: شهرآرا]
[مشاهده در: www.shahrara.com]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 9]
-
گوناگون
پربازدیدترینها