واضح آرشیو وب فارسی:تین نیوز: وبلاگ تین نیوز | در حال حاضر نخستین و بزرگ ترین تهدید اقتصاد ایران، رکود حاکم بر کشور است؛ رکودی که به نظر فعالان اقتصادی و صاحب نظران بی سابقه است. حتی در دوران جنگ تحمیلی که اقتصاد ایران روز های سختی را می گذراند، چنین رکودی را تجربه نکرده بودیم. عامل دومی که اقتصاد کشور را تهدید می کند نرخ بالای بیکاری است. می توان گفت این امر هم متاثر از رکودی است که به آن اشاره شد. در حال حاضر میانگین سنی جمعیت کشور به تدریج رو به افزایش است و رشد اقتصادی کشور نیز در حد پایینی قرار دارد. اگر این وضعیت پایدار بماند، جمعیت فعال کشور به تدریج از سن مناسب برای شروع به اشتغال خواهند گذشت و در این شرایط ایجاد اشتغال برای گروهی که مهارت لازم و توانایی کسب آن را ندارند، بسیار مشکل خواهد بود و بار جدی بر صندوق های بازنشستگی تحمیل خواهد کرد. تهدید دیگر که در اقتصاد ایران وجود دارد، بدهی های فراوان و انباشته دولت به طلبکاران مختلف، از جمله بخش خصوصی است. همچنین سازمان تامین اجتماعی، صندوق های بازنشستگی و بانک ها دیگر بخش هایی هستند که دولت بدهی فراوانی به آنها دارد. اما نکته حائز اهمیت این است که به طور دقیق مشخص نیست این بدهی ها چگونه و تحت چه مکانیزمی پرداخت خواهند شد. حجم این بدهی ها چنان بالاست که رفع و رجوع آن با توجه به قیمت پایین نفت به یک معضل و معمای پیچیده تبدیل شده است. در کنار مواردی که ذکر شد، وضعیت نابسامان و بی ثباتی کشور های همسایه ایران از بعد سیاسی و بین المللی برای اقتصاد ایران تهدید به شمار می آید. افغانستان، عراق، یمن، سوریه و... کشورهایی هستند که با معضلات اساسی همچون جنگ، اغتشاش و ناآرامی مواجه اند. این ناآرامی ها در وهله اول بازار های ما را تحت تاثیر قرار می دهند و از جنبه دیگر معضلاتی نظیر قاچاق مواد مخدر، قاچاق انسان و حملات تروریستی را بر کشور ما تحمیل می کنند که اینها نیز به نوبه خود تهدیدات اساسی محسوب می شوند. به نظر می رسد در قیاس با سایر تهدیدات، مواردی که ذکر شد از درجه اهمیت بالاتری برخوردارند. اما از بین تهدیداتی که بدان اشاره شد، دو مورد اول به واسطه ورود به دوره پساتحریم قابل حل هستند و پیش بینی می شود در یک سال آینده با کاهش فشار تحریم ها، به تدریج اقتصاد ایران از وجود این دو معضل رهایی پیدا کند. خروج از رکود به منزله اشتغالزایی در کشور است، اما این نکته قابل ذکر است که در حال حاضر این فرصت به تناسب نیاز اقتصاد کشور به ایجاد شغل نخواهد انجامید؛ بدین جهت که سرمایه گذاران خارجی بیشتر به حوزه هایی از اقتصاد ما چشم دارند که اتفاقا اشتغالزایی بالایی ندارند. یعنی فرصت اکتشاف و استخراج نفت یا فعالیت در حوزه پتروشیمی، معادن یا سایر صنایع سنگین به تناسب میزان سرمایه گذاری در آن ایجاد شغل نمی کند و اشتغالزایی در آنها در سطح پایینی قرار دارد. پس ما باید روش های مکمل را اتخاذ کنیم و ابتدا سرمایه گذاری داخلی و سپس سرمایه گذاری خارجی را به سمت اشتغالزایی سوق دهیم. اما دو تهدید دیگر در دوران پساتحریم همچنان به قوت خود باقی خواهند ماند و حل این موضوعات به ویژه موضوع بی ثباتی کشور های منطقه بسیار پیچیده است و رفع این تهدید نیاز به اتفاق نظر جهانی دارد. اما با وجود این تهدیدات می توان در آینده ای نزدیک شاهد نرخ رشد اقتصادی مثبت بود و اقتصاد ما توانایی رسیدن به رشد اقتصادی 4 تا 5 درصد را دارد. نکته حائز اهمیت این است که این نرخ رشد کفاف رفع تهدیدات اقتصادی کشور را نخواهد داشت. بنابراین حرکت ما باید به سمت به دست آوردن ابتدا 8 درصد و سپس نرخ رشد دو رقمی باشد که رسیدن به این نرخ رشد همت تمام بردارهای سیاسی و اجتماعی در تمام سطوح نظام را می طلبد. * عضو اتاق بازرگانی
یکشنبه ، ۱۹مهر۱۳۹۴
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: تین نیوز]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 46]