تبلیغات
تبلیغات متنی
محبوبترینها
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
قیمت انواع دستگاه تصفیه آب خانگی در ایران
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
پروازهای مشهد به دبی چه زمانی ارزان می‌شوند؟
تجربه غذاهای فرانسوی در قلب پاریس بهترین رستوران‌ها و کافه‌ها
دلایل زنگ زدن فلزات و روش های جلوگیری از آن
خرید بلیط چارتر هواپیمایی ماهان _ ماهان گشت
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1836804611
امیرمهدی ژوله: به استندآپ کمدی رفتم که دیده شوم
واضح آرشیو وب فارسی:انتخاب: پایگاه خبری تحلیلی انتخاب (Entekhab.ir) : یک روز فهمید که « ام اس» دارد؛ درست در روزهایی که تاس زندگی اش نشسته و به تیم نویسندگان سریال مدیری اضافه شده بود. رفقا را جمع کرد و بهشان گفت که یک خبر خوب دارد و یک خبر بد. خبر خوب را همه می دانستند اما خبر بد. . . 10 سال از آن روز می گذرد و ام اس جلوی پسر بانمک کم آورده. صحیح و سالم با مهران مدیری دم خور است و الان سرپرست نویسندگان سریال های اوست. او هم مثل بچه های ایده آل یک دوره ای روزنامه نگار بوده و حسابی در فضای ژورنالیستی دوست و رفیق دارد. با برادران قاسم خانی هم حسابی رفاقت دارد ؛ آنقدر که مهراب در صفحه اینستاگرام برای دوست شفیق اش کمپین درست کند تا امیر مهدی رای بیاورد. قبل از شروع مسابقه، دوستان نزدیک اش اعتقاد داشتند همه رقبا را درو می کند و می رود جلو. حالا پیش بینی شان به واقعیت پیوسته. امیرمهدی ژوله جایی ایستاده که خیلی ها حسرت آن را دارند. اگرچه ممکن است حالا همه امیرمهدی ژوله را بشناسند اما برای شناخت بهتر از شخصی که با استندآپ کمدی روز حمایت از بیماران مبتلا به ام اس برای اولین بار جلوی دوربین آمد و بعد در مسابقات خندوانه همه را شوکه کرد، چه می گویید؟ من فکر می کردم همه مرا می شناسند چون سال ها کار مطبوعاتی می کردم و نویسنده مطبوعاتی محبوبی بودم. ستونی داشتم که وقتی کتاب شد خیلی محبوب بود. ضمن اینکه با یکی از بهترین کمدین های ایران یعنی مهران مدیری در بهترین کارهایش همکاری کرده بودم. اما بعد دیدم در اینستاگرام خیلی ها می گفتند که او کیست و تا حالا کجا بوده؟ آنجا بود که متوجه شدم نسل تازه ای اساسا با اینستاگرام آمده اند که شاید اصلا ژوله نویسنده را نمی شناسند و فهمیدم کلا آنقدر که خودم فکر می کردم آدم شناخته شده ای نیستم. در خندوانه هم همه استندآپ هایت را دیده اند ولی شاید شناختی از خودت ندارند؟ از کجا شروع کردی ؟خودت از هر جای زندگی ات دوست داری بگو. راستش من داشتم زندگی ام را می کردم. یک بار خیلی اتفاقی کسی به من گفت دوست داری بروی و جایی به عنوان نویسنده فعالیت کنی؟ درواقع محل موردنظر هفته نامه «تماشاگران» بود. اگرچه بلد نبودم بنویسم اما چون خواننده «تماشاگران» بودم، رفتم. این اتفاق حدود سال 81-80 رخ داد. زمانی که من به «تماشاگران» رفتم مصادف بود با کوچ کردن بخشی از نویسندگان آن به روزنامه «جهان فوتبال» . بعد از مدتی هم به خوبی در آنجا جا افتادم. درواقع با طنز ورزشی شروع کردم و چند سال در جاهایی مانند «جهان فوتبال» و «ایران ورزشی» ادامه دادم تا رسیدم به هفته نامه «چلچراغ». آنجا هم یک طنز ورزشی را نوشتم که جام جهانی را از نگاه یک بچه روایت می کرد. فکر کنم جام جهانی 2002 بود. آن بچه کاراکترش بسیار محبوب شد و یادداشت های «کودک فهیم» جزو پرطرفدارترین ستون های آن هفته نامه شد. 40 یادداشت اول آن را هم کتاب کردم که به چاپ چهارم رسید. البته بعد از این «کودک فهیم» وارد طنزهای اجتماعی شد. بعد یک روز پیمان قاسم خانی که برای مصاحبه به دفتر «چلچراغ» آمده بود با بچه های تحریریه احوالپرسی می کرد که گفتم من خیلی کارهای شما را دوست دارم، ایشان هم گفتند اتفاقا من هم کارهای شما را دوست دارم. گفتم مگر کارهای مرا خوانده اید؟! بعد متوجه شدم آن یادداشت ها را خوانده است. از من پرسید دوست داری برای مهران مدیری بنویسی؟ خب همه ما دوست داشتیم برویم وارد کار نویسندگی رادیو و تلویزیون هم بشویم. همیشه تصورم این بود که مافیایی وجود دارد که اجازه چنین کاری را نخواهد داد. به همین علت وقتی او پیشنهاد داد من هم رفتم. این را بگویم که در بخش کار مطبوعاتی ام خیلی مدیون شاهین رحمانی بودم که مرا به «تماشاگران» برد. از آنجا بود که وارد نشریه موثری چون «چلچراغ» شدم که خیلی از نشریات پیرو آن آمدند. در «چلچراغ» تقریبا هر کاری کردم و حتی مدتی سردبیر هم بودم. راستش نوشتن کار تلویزیونی را هم بلد نبودم اما رفتم و یک قسمت برای سریال «نقطه چین» نوشتم. البته چون پیمان قاسم خانی خودش در آن کار به شکل مستمر حضور نداشت، کار من هم ادامه پیدا نکرد تا اینکه پیمان رفت سر کار «کمربندها را ببندیم» و مرا با خودش برد. در آن کار هم خودش و هم مهراب چیزهای زیادی به من یاد دادند. آن موقع در تیم نویسنده ها افرادی مانند خشایار الوند و حتی سروش صحت هم بودند. فکر کنم آنجا حدود 8 یا 9 قسمت کار را نوشتم که البته تجربه های چندان موفقی نبودند؛ اما پیمان پای من ایستاد و حتی یک بار که متن مرا رد کردند، پیمان قهر کرد و از پروژه رفت. می گفت اگر من تشخیص داده ام این نوشته خوب است، یعنی خوب است. آن زمان ها مدام به من می گفت تو به درد کارهای مهران مدیری می خوری چون در سبک نوشتاری ات شوخی ای داری که مدیری به خوبی می تواند آنها را در کار دربیاورد. برای همین وقتی «شب های برره» شروع شد با آنها بودم. آنجا وقتی دو قسمت را نوشتم آن اتفاق خوب افتاد؛ مهران مدیری کار را دوست داشت و مردم هم استقبال کردند. مدیری همیشه آن اهمیت لازم را به نویسنده ها می داد. وقتی در کپچرها اسم نویسنده آن قسمت می آمد، به نوعی مردم کدگذاری می کردند و می شد فهمید مردم کار چه کسانی را بیشتر دوست دارند. از آنجا به نسبت مردم با من آشناتر شدند. فکر می کنم در «شب های برره» 17 قسمت را نوشتم که قسمت های خوبی بود و حتی تاثیرات خوبی گرفتیم مثلا اولین صحنه شطرنج را در برره من نوشتم یا کار کردن ها در مزرعه؛آن کار به نوعی کلاس آموزشی من هم بود. از آن به بعد به نوعی دیگر سرجهازی مهران مدیری شده بودم. بعد از آن کار رفتیم به «باغ مظفر» و از آن تیم 7 نفره نویسندگان به جمع 4 نفره تبدیل شدیم. در «مرد هزار چهره» به سرپرستی پیمان سه نفر بودیم. در آنجا اپیزود پزشک ها و شاعرها را من نوشتم. به نوعی کارهای صدادار یا قسمت های خاص را من نوشتم. ضمن آنکه وقتی سر کار «شب های برره» بودیم جایزه اول مطبوعات را به عنوان برترین طنزنویس مطبوعات برنده شدم و سال بعدش هم نفر برگزیده شدم. درواقع بعد از آمدن به کار مهران مدیری، بخش فوتبال را به طنزشان اضافه کردید؟ در «نقطه چین» هم این نگاه وجود داشت. به هر حال پیمان و مهراب خودشان خیلی فوتبالی بودند و هستند. بعدها کارم با مطبوعات کم شد اما هرازگاهی با «چلچراغ» ادامه می دادم. حتی سر مجموعه «قهوه تلخ» هم حدود شش ماهی سردبیر مجله شدم که البته در دوره من نشریه مدتی هم توقیف شد. سر سریال «مرد دو هزار چهره» پیمان از کار جدا شد و من و مهراب و خشایار کار را نوشتیم. سر سریال «قهوه تلخ» مهراب هم جدا شد و من با خشایار الوند متن ها را می نوشتیم. بعد از آن نوبت رسید به «ویلای من»، «شوخی کردم» و. . . که در آنها من و خشایار سرپرست نویسندگان بودیم. حتی سر سریال «درحاشیه» خشایار هم رفت و من ماندم. به طور قطعی شایعه شده بود که شما زیراب بچه ها را می زنید... راستش این بچه ها جایگاهی دارند که اصلا قابل زیراب زنی نیست. کاراکتر حرفه ای پیمان آنقدر بزرگ بود که صرفا فقط با مدیری کار نکند. خودش این را گفته که «مهران مدیری آنقدر بزرگ است که هرقدر هم در کارش خوب باشی باز زیر سایه او می روی؛ درحالی که من برای خودم در سینما اسم و رسمی دارم». پیمان دلش می خواست کارهای مستقل تری انجام بدهد و دنبال هویت مستقل خودش رفت. شایعه ای در کارهای مدیری هست که می گویند وقتی کار بازیگری در مجموعه ساخت او آنقدر بگیرد که محبوب تر از نقش مدیری بشود، به نویسنده ها می گوید به نوعی او را فید کنند. این مساله صحت دارد؟ اصلا چنین چیزی صحت ندارد. شما به جنس کارهای مهران مدیری نگاه کنید متوجه می شوید کمدی اکت نیست بلکه کمدی ری اکت (واکنش) است. او جزو اولین آدم هایی است که این را جا انداخت. کاری که او می کند خنده دار نیست بلکه عکس العمل آدم های مقابلش آن شوخی را منعقد می کند که گاهی آن را با نگاه کردن به آدم یا در عمده موارد با نگاه کردن به دوربین انجام می دهد. به نظرم مهران مدیری و سیامک انصاری در این کارها حکم پاسور را دارند مثل سعید معروف در والیبال. با جنس کار آنها بود که در «پاورچین»، جوان رضویان گل کرد، در «نقطه چین» شفیعی جم گل کرد، در «شب های برره» خود سیامک گل کرد، در «قهوه تلخ» که همه بچه ها به چشم آمدند حتی پیرمردها یا زن های کار. پس اینکه بعضی ها به مرور در کارهای او کنار گذاشته می شوند به این علت نیست؟ بحث کنار گذاشتن نبود. بعضی از بچه ها در کارهای مدیری درخشیدند و به مرور هم در کارشان رشد کردند. مثلا جواد رضویان رفت دنبال کارگردانی و بعد هم دیدید که برگشت. بستگی به فراخور کار از حضور آدم ها استفاده می شود. مثلا در «مرد هزار چهره» به جز سیامک انصاری بچه های دیگری از آن اکیپ نبودند؛ اما عمده آنها در کارهای بعدی او حضور داشتند. ضمن آنکه حتی در «مرد هزار چهره»، مدیری اصلا نمی خواست آن نقش را بازی کند و انتخاب اولش برای آن نقش، سیامک انصاری بود. اما به آنجا رسید که نویسنده ها گفتند اگر تو بازی نکنی ما هم نمی نویسیم. برگردیم به ماجرای خود شما، وقتی به عنوان عضو ثابت تیم مدیری تثبیت شدید، در این سال ها فرصتی پیش نیامد که کار دیگری انجام دهید؟ راستش چرا ؛ مثلا سر ضبط «شب های برره» بودیم که یک روز علی سرتیپی سر لوکیشن آمد و به من گفت چرا سینمایی نمی نویسی؟ کار برای مدیری مثل حضور در تیم ملی است. در این مدت پیشنهادهای خوب کاری کم نداشته ام. مثلا بعد از «باغ مظفر» از طرف گروه فیلم و سریال پیشنهاد شد تا برای ماه رمضان یک سریال بنویسم که رضا عطاران آن را بسازد؛ برای بعد از مجموعه های «خانه به دوش» و «متهم گریخت» بود. حتی جلساتی هم با آقای علیرضا افخمی داشتیم اما چون قرار بود مجموعه های «مرد هزار چهره» شروع شود، عذرخواهی کردم و برگشتم. راستش در گروه مدیری حریم و امنیتی خوب داشتم ضمن آنکه همدیگر و خواسته های هم را می شناختیم و البته به نسبت قراردادهای دیگر، قراردادهای خوبی می بستیم. بالطبع بیننده های کارهای مدیری هم زیاد بودند. یعنی خودتان تمایل داشتید، اما چون آنقدر این طرف کار بود، نمی رفتید؟ مساله این بود که من می خواستم کجا بروم؟ فرض کن در بهترین باشگاه هستی، وقتی در رئال مادرید بازی می کنی، معلوم است از تیم های خوب پیشنهاد داری اما کجا بروی وقتی بهترین مربی و بهترین هم تیمی ها را داری؟ حتی بیشترین تماشاچی را هم داری و بازی ات به خوبی جلوه می کند. از پیمان الگوبرداری می کردید؟ بگذار اینطور بگویم که من مدام به او، نوشته ها و کارهایش نگاه می کردم. حتی لیست خریدی که همسرش به او می داد را می دیدم که به شوخی می گفت این لیست خرید که دیدن ندارد. می خواستم ببینم چگونه کار می کند و می نویسد. می خواهم بدانم شما هم راهی که پیمان رفت را می روید؟ یعنی روزی برسد که بگویید می خواهم بروم کار خودم را بسازم و... اول این را بگویم، ورای عشق و علاقه ای که دارم، هنوز مهران مدیری را مهران صدا نمی کنم . او برای من بعد از 10 سال هنوز آقای مدیری است. مهران مدیری بسیار انسان درستی است، دست خیر دارد و خیلی محترم است. هیچکس تا به حال صدای بلند او را در لوکیشن نشنیده است؛ حتی برای کات دادن. اگر قرار است چیزی به بازیگری بگوید، در گوشش عنوان می کند. برای همین همه او را محترمانه آقای مدیری صدا می کنند. اما اینکه در آینده قرار است او یا من چه کار کنیم مشخص نیست. کار مستقل از ارادت و احترام من نسبت به او کم نمی کند. یعنی هیچوقت اینطور نبوده که شما بخواهید بروید کاری انجام دهید و او مانع شود و بگوید صبر کن تا در کار بعدی با هم باشیم؟ نه ضمن آنکه هیچ وقت من پیشنهاد جدی ای به آن شکل هم نداشته ام. ضمن آنکه با او و سیامک انصاری همیشه مشورت می کنم. سیامک برادری به نام امیرمهدی داشت که در سن 21 سالگی فوت کرد؛ به خاطر همین شباهت اسمی من و برادرش خیلی با من رفیق شد و خیلی هوایم را داشت. از همان اول با من صمیمی شد و شوخی می کرد. خیلی زود متوجه شدیم که هر دو نفرمان مردادی هستیم و متولد سال میمون؛ البته با 12 سال اختلاف. پیشنهادهایی داشتم که رد شد یعنی رد کردم و بعد هم ساخته شدند. من از روزنامه نگاری شروع کردم. به نظرم تیم ملی نشریات «تماشاگران» بود که بزرگان و آدم های ویژه ای در آن می نوشتند. علی باذل، علیرضا محمودی و. . . همه برای خودشان غول هایی بودند. در کارهای تلویزیونی با آدم های خاصی مثل مهران مدیری، انصاری، پیمان قاسم خانی و... کار کردم. برای سینما هم مدام منتظر فرصت مناسب بودم که وقتی می آیم با یک اتفاق ویژه باشد. کاری را انجام داده ایم که اگر روندش درست پیش برود، آن اتفاق می افتد؛ البته قرار است درباره اش صحبتی نکنم. در این میان خندوانه یک دفعه وارد زندگی تان شد؟ پوپک مظفری که دستیار کارهای مدیری است زنگ می زند به رامبد که به خاطر برنامه خوبش به او تبریک بگوید. در آن تماس رامبد می گوید قرار است برنامه ای برای بیماران ام اس ضبط کند. پوپک هم گفته بود چرا امیرمهدی ژوله را دعوت نمی کنی که سال هاست کار طنز می کند و اتفاقا مبتلا به ام اس هم است. پوپک به من زنگ زد و گفت مایلی این مساله مطرح شود؟ چند روز قبل از این ماجرا برای مراسم روز جهانی ام اس دکتر صدری مرا دعوت کرده بودند تا به عنوان یک بیمار ام اس که موفق شده، در مراسم صحبت کنم. شروع کردم به نوشتن درباره وضعیت خودم با نگاهی انتقادی و کنایه ای از شرایط، آب و هوا و. . . که آن متن را در مراسم بخوانم. وقتی به مراسم رفتم به خاطر برنامه ریزی مراسم، نتوانستم متن را بخوانم. وقتی پوپک مساله را با من مطرح کرد با خوشحالی گفتم اتفاقا یک متن آماده هم دارم و اصلا آن را به عنوان استندآپ کمدی اجرا می کنم. این را بگویم همیشه می گفتم استند آپ کمدی را دوست دارم. یک بار با جمعی به تماشای نمایشی از آقای بیضایی رفته بودیم. وقتی کار تمام شد جمعیت شروع به دست زدن کردند. این دست زدن تمام نمی شد. من به دوستانم گفتم چقدر این لحظه آخر تئاتر لذت بخش است که جمعیت به مدت طولانی دست می زنند، اما من دوست دارم خودم آن بالا باشم نه این پایین. بین بچه های «چلچراغ» معروف بود که من همیشه می خواهم در صدر باشم. فکر کنم یک بار آرش خوشخو بود که در وصف من چیزی نوشت و گفت: امیر همیشه دنبال بهترین نور صحنه است. همیشه در ذهنم این بود که من یک طنزنویس هستم و برای دیده شدن، بهتر است طنزم را اجرا کنم؛ منتها فرصتی نبود. زمانی که کافه داشتم به این فکر می کردم که برنامه های استند آپ کمدی را در آنجا راه بیندازم. به نوعی همیشه دغدغه اش را داشتم. بعد که برنامه رامبد پیش آمد ، گفتم اتفاقا چقدر موقعیت خوبی است و پذیرفتم. رامبد به من گفت که قرار است با تو مصاحبه هم داشته باشیم ضمن اینکه می خواهی در جایگاه تماشاگران بنشینی یا استندآپ کمدی؟ گفتم استندآپ کمدین. بااینکه زمان پخش متوجه شدم که اجرایم دچار جرح و تعدیل زیادی شده است، با این حال احساس خوبی داشتم. روز ضبط، کار که تمام شد رامبد به من گفت قرار است یک لیگ استندآپ کمدی راه بیندازیم، اگر می خواهی شرکت کن و من هم شرکت کردم. وقتی برای قرعه کشی نفرات تیم رفته بودیم رامبد از من پرسید حس خوبی داری؟ گفتم نه، دارم سکته می کنم. همه شرکت کننده ها هر کدام برای خودشان وزنه ای هستند ، اصلا من وسط اینها چه می کنم. جالب است آن عشق من برای اجرای استندآپ کمدی بازهم به یک تیم ملی از بزرگ های این عرصه خورده بود؛ یعنی در پربیننده ترین برنامه تلویزیون در کنار یک جمع ویژه . انگار زندگی من مجموعه ای از معجزات بود. من برای هیچکدام از این اتفاقات تلاشی نکردم، برای هیچکدام درسی نخواندم یا دوره ای ندیدم. حتی فکر می کنم استحقاق هیچکدام آنها را ندارم. در هر جایی بودم حس می کردم چیزی کم دارم حتی مثلا در همین استندآپ کمدی کاری نکرده بودم، اصول این بود که دوره بدن و بیان ببینم، نمونه های خوب تماشا کنم و یاد بگیرم؛ اما بدون اینها رفتم. به نوعی آنقدر پله های این نردبام را یکی یکی طی نکرده بودم که وقتی رسیدم بالا حس می کردم الان است که بیفتم. همه اینها را از لطف خدا می دانم. این واقعا لطف خداست که چه چیزی به دل مردم بیفتد. البته تلاش خودتان هم بوده! قطعا من یک هوشی داشته ام اما هنوز بهترین طنز زندگی ام را ننوشته ام چون هنوز آنقدر بلد نیستم و خیلی خالی ام. فکر می کنم باید مثلا یک سال وقت داشته باشم که فقط بخوانم و ببینم، اما نه آن یک سال بیکاری پیش می آید نه اگر پیش بیاید من این کارها را می کنم. شاید همه آن را به بطالت بگذرانم. من به نوعی همه چیز را در طول کار یاده گرفتم. البته برای استندآپ کمدی کارهای زیادی را دیدم. بهتر است اینطور بگویم تا مساله روشن شود، زمانی که در «تماشاگران» مشغول به کار شدم حتی خیلی از نویسندگان مطرح جهان را نمی شناختم. مگر می شود در مطبوعات باشی و کتاب نخوانده باشی؟ ساختن آی دی یاهو را بلد نبودم و اولین بار امیر صدری برایم آی دی یاهو ساخت. چون من سال ها با پدربزرگ و مادربزرگ در یک فضای سنتی زندگی کرده بودم که حتی آهنگ هم گوش نمی کردیم. تمام دوره دبیرستانم هیچ هویتی نداشتم درحالی که همه در این دوره شخصیت شان شکل می گیرد. حتی فکر می کردم وقتی برای تست فوتبال می روم باید من را مستقیم در لیگ نوجوانان بگذارند، حتی روال این کار را هم نمی دانستم. مگر فوتبال تان خوب بود؟ در حد گل کوچیک آن هم در سطح محله مان بازی می کردم. اینکه یک لایی بیندازم یا یک پا دوپا بزنم ، فکر می کردم همین کافی است. آن موقع شاید فکر می کردم باید فوتبالیست شوم اما نه سراغ فوتبال رفتم نه درس، نه کتاب و نه هیچ چیز دیگر. البته قبل از دبیرستان کتاب زیاد می خواندم. نمی دانم چرا آنطور شد؟ من حتی مدرسه خوبی می رفتم، مدرسه دکتر حسابی که آزمون ورودی داشت و من نفر ششم آزمون شدم. اما بعد که وارد مدرسه شدم مدام اخراج می شدم و مادربزرگم می آمد که مرا ببخشند. بهتر است از اینجا شروع کنم، مهرماه که مدرسه ها شروع شد، نهم آبان مادرم فوت کرد، آن هم در سن 37 سالگی. در عرض 5 روز؛ پنجشنبه در بیمارستان بستری شد و دوشنبه فوت کرد. وقتی مادرم مرا باردار بود، پدرم فوت کرده بود. به همین خاطر برای زندگی به خانه مادربزرگم رفتم، 14 سالم بود. تمام داشته ام مادرم بود که آن هم فوت کرد. در آن دوران در شوک بدی به سر می بردم. اصلا فضای زندگی ام دگرگون شد، به نوعی واداده بودم. معدل دیپلمم 25/10 بود آن هم با دو تک ماده. با همین وضعیت رفتم دانشگاه و کاردانی عمرانم را گرفتم. آن موقع در «جهان فوتبال» کار می کردم و به همین علت تعدادی از واحدهایم ماند. پژمان راهبر گفت انتخاب کن ؛ یا درس یا کار. من هم درس را رها کردم. زندگی پر فراز و نشیبی داشتید؟! شبی که دخترم گندم به دنیا آمد رفتم خانه که برنامه استندآپ فردا را آماده کنم. به خاطر تولد گندم کلی هیجان زده بودم. فردایش وقتی همسرم را از بیمارستان به خانه آوردم یک راست رفتم خندوانه و اولین اجرایم را انجام دادم. خیلی مهم بود، چون فردی بودم که هیچکس مرا نمی شناخت و جلوی هومن حاجی عبداللهی هم قرار گرفته بودم، باید کاری می کردم که باز آن معجزه اتفاق افتاد و کارم دیده شد. انگار خدا همه چیز را می چیند و جلو می برد ؛ فقط باید وقتش برسد. الان نمی دانم بعد از تمام این مسائل قرار است چه اتفاقی برایم بیفتد یا قرار است چه کار کنم؟ همه را سپرده ام به خدا. وقتی در برنامه می گویم امیدوارم خدا بغل تان کند، واقعا شعار نیست. باید خودت را در بغل خدا بیندازی. گاهی اوقات با خودمان می گوییم من چقدر خوبم، کارم درست است اما آنجاها اتفاقا جاهایی است که خراب کرده ای و از دست می رود. هرجا که خودت را به خدا می سپاری بهترین اتفاق ها برایت می افتد. الان به آرامش رسیده اید؟ بله خدا را شکر حالا خوبم. خیلی دنبال جاه طلبی های شغلی و زندگی نبوده ام. اصلا سر و ته زندگی مگر چقدر است؟! مگر بزرگان این عرصه ارج می بینند که حالا بخواهم دنبال چیز خاصی هم باشم. به نظر من مهم خوش گذشتناست. وقتی تو در زندگی ات تلخی هایی داشته ای و اتفاقات سختی در زندگی ات ایجاد شده، فکر می کنی که هیچوقت خنده از ته دل و شادی مطلق را نخواهی داشت. همیشه در آن اوج باز هم چیزی کم است. اما زندگی همین است. شاید دلت می خواست کسانی بودند اما نیستند که پر زدن و بالا رفتن تو را ببینند ولی زندگی همین است دیگر. فکر می کنید حالا مانند آن خاطره نمایش بیضایی که دوست داشتید دیده شوید، دیده شده اید؟ به استندآپ کمدی رفتم که دیده شوم و دیده شدم. این فضا خیلی خوب و تجربه جالبی بود. این اولش است ؛ به هر حال بعد از این در استندآپ کمدی حتما کارهای قوی تر با طنزهای اجتماعی بهتری خواهیم دید. کارهایی که با اهمیت باشد و فرهنگ شوخی آنقدر جا بیفتد که موجب اعتراض نشود و از شوخی ها آشفته نشویم اما با آدم های مظلوم و ضعیف شوخی نکنیم.
شنبه ، ۱۸مهر۱۳۹۴
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: انتخاب]
[مشاهده در: www.entekhab.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 26]
-
گوناگون
پربازدیدترینها